The Language of ColorColor is compl

The Language of Color
Color is complex. Since Newton,
scientists have been developing theories of
color vision, and artists have been
proposing principles for its effective use.
One of the most important assumptions
made about color relates to its
trichromatic nature. Under this
assumption, uniquely specifying a
particular perceived color requires use of
three terms, such as hue, value, and
saturation. Some systems of specifying
color actually go beyond three parameters.
Winifred Nicholson and others devised
scales that underline the fact that surface
colors possess additional characteristics.
One such feature, identified by Russian
artists around the time of the First World
War, was texture [7]. For the purposes of
the lumianist, working directly with light,
a three-parameter model will suffice.
The way in which the parameters are
designated and relate to one another defines
a particular color model. Color models
have been defined for a variety of
purposes. Computer video, for example,
uses red, green, and blue to specify color.
This RGB model defines the percentage
from each component that will produce
the desired color. Print processes
commonly use cyan, magenta, and
yellow, the complements of the primary
colors used in the RGB model. They
typically add black as a fourth process to
insure that edges and type are well-defined.
The resulting model is called the CMYK
model. For our purposes, color models
that use dimensions that are more closely
aligned to perception will be more useful.
One, the HSV model, allows us to specify
a color in terms of its basic hue, the
amount of white mixed into that hue
(saturation), and the amount of light
present (value). These are dimensions with
which artists are likely to be comfortable.
With computers, mapping between
any two specified, quantitative color
models is fairly straightforward. Software
often allows you to see a particular color
represented in RGB, CMYK, HSV, and
other model specifications and to convert
among them. No matter how they are
defined, though, interaction among the
three dimensions is not simple, because
the dimensions do not have linear
relationships to color perception. In other
words, at some locations on the scales a
small change produces a small change in
the perceived color, while at other
locations a change of similar magnitude
produces a somewhat larger perceived
change. Furthermore, how the perceived
color changes is often a function of the
values of the other dimensions and of
other colors nearby.
Hue is the principal way in which
one color is distinguished from another.
Describing and managing hues is
generally taken to be the central problem
for color
theory. Indeed the very language we use to
denote colors is associated prirnarily with
their hues. A hue can be referenced by its
angle around a color wheel, for example,
red at 0, yellow at 60 degrees, green at
120, blue at 240, and purple at 300. In a
well-balanced color wheel, complementary
colors appear at 180 degrees opposite.
Numerous color wheels have been defined.
They all share the objective of making the
relationships among hues more accessible.
Because hue is a continuous space,
naming and distinguishing among hues is
somewhat arbitrary. Goethe and
Schopenhauer spoke of six distinct hues,
Ostwald of eight, Munsell of ten [8].
Saturation describes how pure a
particular hue is. It is also referred to as
the intensity, strength, or chroma of a
color. Reducing the saturation of a
particular hue, while maintaining its
value, has the effect of adding white
pigment, producing what artists call tints.
Value is the quality that differentiates
a light color from a dark one. It is also
referred to as lightness. A particular color
moves toward black by a reduction in its
value. Low-valued colors are less visible
than ones with higher values. Decreasing
value while leaving saturation alone has
the effect of adding black pigment,
producing what are referred to as different
shades. Finally, what artists refer to as
tones can be created by decreasing both
saturation and value. One of the reasons
that the HSV color model is so useful is
that there is a substantial literature that
uses these conceptshue, tint, shade, and
tone-to describe art history and technique.

Results (Thai) 1:

ภาษาของสีสีมีความซับซ้อน ตั้งแต่นิวตันนักวิทยาศาสตร์ได้พัฒนาทฤษฎีวิสัยทัศน์ของสี และศิลปินที่ได้รับเสนอหลักการในการใช้มีประสิทธิภาพสมมติฐานที่สำคัญที่สุดอย่างใดอย่างหนึ่งทำเกี่ยวกับสีที่เกี่ยวข้องกับการธรรมชาติ trichromatic ภายใต้นี้อัสสัมชัญ การระบุเอกลักษณ์แบบรับรู้สีนั้นต้องการใช้เงื่อนไขที่สาม เช่นเว้ มูลค่า และความเข้ม บางระบบที่ระบุสีจริงเกินสามพารามิเตอร์Winifred Nicholson และอื่น ๆ คิดค้นเครื่องชั่งน้ำหนักที่ขีดเส้นใต้ความจริงที่ผิวสีมีลักษณะเพิ่มเติมหนึ่งเช่นคุณลักษณะ ระบุรัสเซียศิลปินสถานครั้งแรกในโลกสงคราม ถูกเนื้อ [7] สำหรับวัตถุประสงค์ของlumianist การทำงานโดยตรงกับแสงแบบสามพารามิเตอร์ข้อสนเทศวิธีการที่มีพารามิเตอร์กำหนด และสอดคล้องกับหนึ่งอื่นกำหนดรูปแบบสีเฉพาะ รูปแบบสีกำหนดไว้สำหรับวัตถุประสงค์ คอมพิวเตอร์วิดีโอ ตัวอย่างใช้สีแดง สีเขียว และสีน้ำเงินเพื่อระบุสีรูปแบบสีแบบ RGB นี้กำหนดเปอร์เซ็นต์จากแต่ละส่วนประกอบที่จะทำสีที่ต้องการ กระบวนการพิมพ์โดยทั่วไปใช้ cyan, magenta และสีเหลือง เติมเต็มของหลักสีที่ใช้ในรูปแบบ RGB พวกเขาโดยทั่วไปจะเพิ่มสีดำเป็นสี่ดำเนินการมั่นใจว่า ขอบและชนิดกำหนดไว้อย่างดีรูปแบบผลลัพธ์คือ CMYKแบบจำลอง สำหรับวัตถุประสงค์ของเรา สีรุ่นที่ใช้ขนาดที่มากขึ้นaligned to perception will be more useful.One, the HSV model, allows us to specifya color in terms of its basic hue, theamount of white mixed into that hue(saturation), and the amount of lightpresent (value). These are dimensions withwhich artists are likely to be comfortable.With computers, mapping betweenany two specified, quantitative colormodels is fairly straightforward. Softwareoften allows you to see a particular colorrepresented in RGB, CMYK, HSV, andother model specifications and to convertamong them. No matter how they aredefined, though, interaction among thethree dimensions is not simple, becausethe dimensions do not have linearrelationships to color perception. In otherwords, at some locations on the scales asmall change produces a small change inthe perceived color, while at otherlocations a change of similar magnitudeproduces a somewhat larger perceivedchange. Furthermore, how the perceivedcolor changes is often a function of thevalues of the other dimensions and ofother colors nearby.Hue is the principal way in whichone color is distinguished from another.Describing and managing hues isgenerally taken to be the central problemfor colortheory. Indeed the very language we use todenote colors is associated prirnarily withtheir hues. A hue can be referenced by itsangle around a color wheel, for example,red at 0, yellow at 60 degrees, green at120, blue at 240, and purple at 300. In awell-balanced color wheel, complementarycolors appear at 180 degrees opposite.Numerous color wheels have been defined.They all share the objective of making therelationships among hues more accessible.Because hue is a continuous space,naming and distinguishing among hues issomewhat arbitrary. Goethe andSchopenhauer spoke of six distinct hues,Ostwald of eight, Munsell of ten [8].Saturation describes how pure aparticular hue is. It is also referred to asthe intensity, strength, or chroma of acolor. Reducing the saturation of aparticular hue, while maintaining itsvalue, has the effect of adding whitepigment, producing what artists call tints.Value is the quality that differentiatesa light color from a dark one. It is alsoreferred to as lightness. A particular colormoves toward black by a reduction in itsvalue. Low-valued colors are less visiblethan ones with higher values. Decreasingvalue while leaving saturation alone hasthe effect of adding black pigment,producing what are referred to as differentshades. Finally, what artists refer to astones can be created by decreasing bothsaturation and value. One of the reasonsthat the HSV color model is so useful isthat there is a substantial literature thatuses these conceptshue, tint, shade, andtone-to describe art history and technique.

Results (Thai) 2:

ภาษาของสีสีที่มีความซับซ้อน ตั้งแต่นิวตันนักวิทยาศาสตร์ที่ได้รับการพัฒนาทฤษฎีของการมองเห็นสีและศิลปินที่ได้รับการเสนอหลักการที่มีประสิทธิภาพการใช้งาน. หนึ่งในสมมติฐานที่สำคัญที่สุดเกี่ยวกับการทำสีที่เกี่ยวข้องกับธรรมชาติTrichromatic ภายใต้สมมติฐานที่ไม่ซ้ำกันระบุสีที่รับรู้โดยเฉพาะอย่างยิ่งต้องใช้สามข้อตกลงเช่นสี, ความคุ้มค่าและความอิ่มตัว บางระบบการระบุสีจริงไปเกินสามพารามิเตอร์. Winifred นิโคลสันและคนอื่น ๆ ได้คิดค้นเครื่องชั่งน้ำหนักที่ขีดเส้นใต้ความจริงที่ว่าพื้นผิวสีที่มีลักษณะเพิ่มเติม. หนึ่งคุณลักษณะดังกล่าวระบุรัสเซียศิลปินในช่วงเวลาของโลกครั้งที่สงครามเป็นเนื้อ[7] . สำหรับวัตถุประสงค์ของlumianist การทำงานโดยตรงกับแสงรูปแบบสามพารามิเตอร์จะพอเพียง. วิธีการที่พารามิเตอร์ที่มีการกำหนดและความสัมพันธ์กับคนอื่นกำหนดรูปแบบสีโดยเฉพาะอย่างยิ่ง รุ่นสีได้รับการกำหนดไว้สำหรับความหลากหลายของวัตถุประสงค์ วิดีโอคอมพิวเตอร์, ตัวอย่างเช่นใช้สีแดงสีเขียวและสีฟ้าเพื่อระบุสี. รุ่นนี้ RGB กำหนดเปอร์เซ็นต์จากแต่ละองค์ประกอบที่จะผลิตสีที่ต้องการ กระบวนการพิมพ์มักใช้สีฟ้าสีม่วงและสีเหลืองที่เติมเต็มของหลักสีที่ใช้ในรูปแบบRGB พวกเขามักจะเพิ่มสีดำเป็นกระบวนการที่สี่ที่จะประกันว่าขอบและประเภทจะดีที่กำหนด. รูปแบบที่เกิดขึ้นเรียกว่า CMYK รูปแบบ สำหรับวัตถุประสงค์ของเราโมเดลสีที่ใช้ขนาดที่ใกล้ชิดมากขึ้นสอดคล้องกับการรับรู้จะเป็นประโยชน์มากขึ้น. หนึ่งรูปแบบ HSV ช่วยให้เราสามารถระบุสีในแง่ของสีพื้นฐานที่ปริมาณของสีขาวผสมลงในสี(ความอิ่มตัว ) และปริมาณของแสงปัจจุบัน(ค่า) เหล่านี้เป็นมิติที่มีศิลปินมีแนวโน้มที่จะได้รับความสะดวก. ด้วยคอมพิวเตอร์, การทำแผนที่ระหว่างสองระบุสีเชิงปริมาณแบบตรงไปตรงมาเป็นธรรม ซอฟแวร์มักจะช่วยให้คุณเห็นสีโดยเฉพาะอย่างยิ่งแสดงในRGB, CMYK, HSV และข้อกำหนดอื่นๆ และรูปแบบการแปลงในหมู่พวกเขา ไม่ว่าพวกเขาจะกำหนดแต่การทำงานร่วมกันในหมู่สามมิติไม่ง่ายเพราะขนาดไม่ได้มีเชิงเส้นความสัมพันธ์กับการรับรู้สี ในอื่น ๆคำในสถานที่บางอย่างเกี่ยวกับเครื่องชั่งการเปลี่ยนแปลงขนาดเล็กผลิตการเปลี่ยนแปลงเล็ก ๆ ในสีที่รับรู้ในขณะที่อื่นๆสถานที่ที่มีการเปลี่ยนแปลงของขนาดที่คล้ายกันก่อให้เกิดการรับรู้ค่อนข้างใหญ่การเปลี่ยนแปลง นอกจากนี้วิธีการรับรู้การเปลี่ยนแปลงสีมักจะเป็นฟังก์ชั่นของค่าของมิติอื่นๆ และสีอื่นๆ ที่ใกล้เคียง. ฮิวเป็นวิธีหลักในการที่หนึ่งในสีที่แตกต่างจากที่อื่น. การบรรยายและการจัดการเฉดสีที่มีการดำเนินการโดยทั่วไปจะเป็นปัญหาที่เกิดขึ้นกลางสีทฤษฎี อันที่จริงภาษาที่เราใช้ในการแสดงสีที่มีความเกี่ยวข้องกับ prirnarily เฉดสีของพวกเขา สีสามารถนำมาอ้างอิงโดยที่มุมรอบวงล้อสีตัวอย่างเช่นสีแดงที่0, สีเหลืองที่ 60 องศา, สีเขียวที่120, สีฟ้าที่ 240, และสีม่วงที่ 300 ในวงล้อสีที่มีความสมดุลที่สมบูรณ์สีที่ปรากฏ180 องศาตรงข้าม. ล้อสีจำนวนมากได้รับการกำหนด. พวกเขาร่วมกันทุกวัตถุประสงค์ของการที่ความสัมพันธ์ระหว่างเฉดสีที่เข้าถึงได้มากขึ้น. เพราะสีเป็นพื้นที่ต่อเนื่องการตั้งชื่อและความแตกต่างในหมู่เฉดสีคือตามอำเภอใจ เกอเธ่และสชพูดถึงหกเฉดสีที่แตกต่างกันOstwald แปดสิบ Munsell [8]. อิ่มตัวอธิบายวิธีบริสุทธิ์สีโดยเฉพาะอย่างยิ่งคือ นอกจากนี้ยังจะเรียกว่าเป็นความเข้มความแข็งแรงหรือความเข้มของสีของสี ลดความอิ่มตัวของที่สีโดยเฉพาะอย่างยิ่งในขณะที่รักษามันคุ้มค่ามีผลกระทบของการเพิ่มสีขาวสี, การผลิตสิ่งที่ศิลปินอ่อนโทร. ราคาถูกที่มีคุณภาพที่แตกต่างสีแสงจากหนึ่งในที่มืด นอกจากนี้ยังเรียกว่าเป็นความสว่าง โดยเฉพาะอย่างยิ่งสีที่จะย้ายไปทางสีดำโดยการลดลงของมูลค่า สีที่ต่ำกว่ามูลค่าที่มองเห็นได้น้อยกว่าคนที่มีค่าสูงขึ้น การลดค่าความอิ่มตัวในขณะที่ออกเพียงอย่างเดียวมีผลในการเพิ่มเม็ดสีดำ, การผลิตสิ่งที่เรียกว่าแตกต่างกันเฉดสี ในที่สุดสิ่งที่ศิลปินจะเรียกว่าเสียงสามารถสร้างขึ้นโดยการลดความอิ่มตัวของสีและความคุ้มค่า หนึ่งในเหตุผลที่ว่ารูปแบบสี HSV เป็นประโยชน์เพื่อให้เป็นว่ามีความเป็นวรรณกรรมที่สำคัญที่ใช้conceptshueเหล่านี้โทนสี, สีและเสียงที่จะอธิบายประวัติศาสตร์ศิลปะและเทคนิค

Results (Thai) 3:

ภาษาของสี
ซับซ้อน ตั้งแต่ นิวตัน นักวิทยาศาสตร์ได้พัฒนาทฤษฎี

เห็นสี และศิลปินที่ได้รับการเสนอหลักการเพื่อใช้ประสิทธิภาพของมัน
.
หนึ่งของสมมติฐานที่สำคัญที่สุด
ทำเกี่ยวกับสีเกี่ยวข้องกับธรรมชาติ trichromatic ของมัน

ภายใต้สมมติฐานนี้

โดยเฉพาะ โดยระบุการรับรู้สีต้องใช้
3 เงื่อนไข เช่นสี , ค่า , และ
ความอิ่มตัว บางระบบของการระบุ
สีจริงไปเกินสามพารามิเตอร์ วินนี่เฟรดนิโคลสันและคนอื่น ๆคน

เกล็ดที่ขีดเส้นใต้ความจริงที่ว่าสีผิว

มีลักษณะเพิ่มเติม คุณลักษณะเช่นระบุศิลปินชาวรัสเซีย
รอบเวลาของสงครามโลกครั้งที่
แรก เนื้อ [ 7 ] สำหรับวัตถุประสงค์ของ lumianist

ที่ทำงานโดยตรงกับแสงโมเดล 3 พารามิเตอร์ก็พอ .
วิธีที่ค่า
เขตและเกี่ยวข้องกับอีกหนึ่งนิยาม
รูปแบบสีโดยเฉพาะ สีได้รับการกำหนดโมเดล

สำหรับความหลากหลายของวัตถุประสงค์ วิดีโอ , คอมพิวเตอร์ตัวอย่างเช่น
ใช้สีแดง , สีเขียวและสีฟ้ากำหนดสี กำหนดแบบ RGB นี้ค่า

จากแต่ละองค์ประกอบที่จะผลิต
สีที่ต้องการ กระบวนการพิมพ์
ทั่วไปใช้ Cyan , Magenta , และ
สีเหลือง , complements สี RGB หลัก
ใช้ในรูปแบบ พวกเขามักจะเพิ่ม
สีดำเป็นขั้นตอนที่สี่
ประกันที่ขอบและประเภทมีกำหนด .
ผลรูปแบบที่เรียกว่า CMYK
นางแบบ สำหรับวัตถุประสงค์ของเรา , สีรูปแบบ
ที่ใช้มิติที่มากขึ้นอย่างใกล้ชิด
สอดคล้องกับการรับรู้จะเป็นประโยชน์กว่า
, HSV Model , ช่วยให้เราสามารถระบุ
สีในแง่ของเว้ขั้นพื้นฐาน
จํานวนสีขาวผสมลงในที่เว้
( อิ่มตัว ) และปริมาณของแสง
ปัจจุบัน ( ค่า ) เหล่านี้คือมิติกับ
ที่ศิลปินมักจะมีความสะดวกสบาย .

กับคอมพิวเตอร์ , การทำแผนที่ระหว่างสองที่ระบุไว้ , แบบจำลองเชิงปริมาณสี
คือตรงไปตรงมาเป็นธรรม ซอฟต์แวร์
มักจะช่วยให้คุณสามารถเห็นเฉพาะสี
เป็นตัวแทนใน RGB , CMYK , HSV และ
อื่น ๆแบบรายละเอียดและแปลง
ในหมู่พวกเขา ไม่ว่าพวกเขาจะ
กำหนด แม้ว่า ปฏิสัมพันธ์ระหว่าง
3 มิติไม่ง่ายเพราะ

ขนาดไม่ได้มีความสัมพันธ์เชิงเส้นกับการรับรู้สี ในคำอื่น ๆ
, ในบางสถานที่บนเกล็ดมีขนาดเล็กผลิต
เปลี่ยนเปลี่ยนแปลงเล็ก ๆในการรับรู้สี

ในขณะที่อื่น ๆสถานที่เปลี่ยนที่คล้ายกันขนาด
ผลิตที่ค่อนข้างใหญ่ของ
เปลี่ยน นอกจากนี้ วิธีการรับรู้
เปลี่ยนสีมักจะเป็นฟังก์ชันของค่า

ของมิติอื่น ๆ และสีอื่น ๆที่ใกล้เคียง
เว้เป็นวิธีหลักในการที่
สีโดดเด่นจากคนอื่น อธิบายและจัดการเฉดสีคือ

ถ่ายโดยทั่วไปเป็นปัญหากลางสำหรับทฤษฎีสี

แน่นอนมาก

เราใช้ภาษาแสดงสีที่เกี่ยวข้อง prirnarily กับ
จางของ สีสันที่สามารถอ้างอิงโดย
มุมรอบวงล้อสี เช่น สีแดง สีเหลือง
0 , 60 องศา , สีเขียวที่
120 , 240 สีน้ำเงินและสีม่วงที่ 300 ใน
ล้อสมดุลสี คู่สีตรงข้าม ปรากฏที่ 180 องศา
.
ล้อสีมากมายได้ถูกกำหนด .
พวกเขาทั้งหมดร่วมกัน วัตถุประสงค์ของการทำ
ความสัมพันธ์ระหว่างเฉดสีได้ง่ายขึ้น เพราะเป็นพื้นที่เว้

ชื่ออย่างต่อเนื่องและแตกต่างระหว่างเฉดสีคือ
ค่อนข้างโดยพลการ เกอเธ่และ
โชเพนเฮาเออร์พูด 6 เฉดสีที่แตกต่างกัน
Ostwald แปดเซล 10 [ 8 ] .

สีสันอิ่มตัวจะกล่าวถึงเฉพาะวิธีที่บริสุทธิ์ มันเป็นยังเรียกว่า
เข้มความแข็งแรงหรือ Chroma ของ
สี การลดความเข้มของ
สีโดยเฉพาะในขณะที่การรักษาค่าของมัน
, มีลักษณะพิเศษของการเพิ่มเม็ดสีขาว
, การผลิตสิ่งที่ศิลปินเรียกอ่อน .
ค่าคือ คุณภาพที่แตกต่าง
สีแสงจากมืด นอกจากนี้
เรียกว่า ความสว่าง โดยเฉพาะสี
ย้ายไปดำโดยการลดลงของมูลค่าของมัน

มูลค่าต่ำสีมองเห็นได้น้อยลง
มากกว่าที่มีค่าสูงกว่า ลดความอิ่มตัวเดียวมีมูลค่าในขณะที่ออก

ผลของการเพิ่มเม็ดสีสีดำ ,
ผลิตสิ่งที่เรียกว่าเฉดสีที่แตกต่างกัน

สุดท้าย สิ่งที่ศิลปินเรียกว่า
เสียงสามารถสร้างขึ้นโดยการลดลงทั้ง
ความอิ่มตัวของสี และค่า หนึ่งในเหตุผลที่โมเดลสี HSV

ที่เป็นประโยชน์ก็มีมาก ที่ใช้แนวคิด
วรรณกรรมเหล่านี้ สี , สี , สี , เสียงบรรยายประวัติศาสตร์ศิลปะและ

และเทคนิค