Environmental limitsVon Liebig’s La

Environmental limits
Von Liebig’s Law of the Minimum states that whichever resource or factor necessary
for survival is in short supply is the critical or limiting one which restricts population
growth (e.g. water, space, nutrients, recurrent fires, or a predator). The population
reaching a limit may suffer gradual or sudden, limited or catastrophic collapse in
numbers, a vacillation, or a cyclic boom-and-bust growth pattern. Solar energy drives
most of the Earth’s ecosystems; a very few exceptions include deep ocean hydrothermal vent communities and bacteria deep below ground level (Cann and Walker, 1993). Solar
radiation receipts are thus the main limiting factor, and, in theory, it is possible to
crudely estimate maximum global food production by mapping available surfaces and
factoring in photosynthetic potential. Given that few of the world’s agricultural strategies
function at anything like potential maximum photosynthetic efficiency, some
improvement of food and commodity production without further expansion of farmland
could be possible. Factors limiting human development (e.g. key resources, ability to
dispose of waste) may be modelled, and this has prompted debate as to what the comfortable
and sustainable maximum global human population is. Miller (1991: 138) suggested
that, with likely technology and foreseeable economic development, global population
might reach ten or even thirty billion. Humankind is already more than halfway towards
the lower end of these two estimates, so it is advisable to treat the problem with urgency.
People also require reassurances such as a sense of security, adequate space, and law
and order; these are more likely to be available at population levels below the possible
maximum. If a population can be held a reasonable way below maximum population,
there is more chance of sustaining a reasonable standard of living, and probably better
adaptation in the event of a problem.
Caution is necessary when dealing with estimates of the population the Earth might
support, as they are to some degree speculative. It may be possible to produce 40 tonnes
of food per person for the 1990 global population, but will there be investment, environmental
and social conditions allowing that productivity in the future, let alone
improvement? In addition, disaster for one group of people may occur under very
different circumstances than for others (Diamond, 2005). Meadows et al. (1992) and
many others have argued that the limits have already been exceeded, but that there is
still hope if appropriate development is pursued soon enough to convert ‘overshoot’ to
a lower sustainable population.

Results (Thai) 1:

สิ่งแวดล้อมจำกัดVon Liebig กฎหมายขั้นต่ำที่ระบุที่ทรัพยากรหรือปัจจัยที่จำเป็นใด ๆ ก็ตามรอดเป็น อุปทานในระยะสั้น สำคัญ หรือข้อจำกัดที่จำกัดประชากรเจริญเติบโต (เช่นน้ำ พื้นที่ สารอาหาร ไฟไหม้เกิดขึ้น หรือ predator) ประชากรถึงขีดจำกัดอาจได้รับอย่างฉับพลัน จำกัด หรือรุนแรง หรือค่อย ๆ ยุบในตัวเลข ความหวั่นไหวที่ หรือลายวงกลมบูม และหน้าอกโต ไดรฟ์พลังงานแสงอาทิตย์ส่วนใหญ่ของระบบนิเวศของโลก มีข้อยกเว้นน้อยมากได้แก่ชุมชนปล่องทะเลลึกและแบคทีเรียลึกด้านล่างระดับพื้นดิน (Cann และวอล์คเกอร์ 1993) พลังงานแสงอาทิตย์รับรังสีจึงมีปัจจัยจำกัดหลัก และ ทฤษฎี เป็นกรุณาประเมินผลิตอาหารทั่วโลกสูงสุด ด้วยการแมปมีพื้นผิว และพิจารณาจากศักยภาพการสังเคราะห์แสง กำหนดที่ส่วนหนึ่งของกลยุทธ์ทางการเกษตรของโลกฟังก์ชั่นที่อะไรเช่นมีประสิทธิภาพการสังเคราะห์แสงสูงสุดอาจเกิดขึ้น บางปรับปรุงการผลิตอาหารและสินค้าไม่มีการขยายตัวของพื้นที่เพาะปลูกอาจจะเป็นไปได้ ปัจจัยที่จำกัดการพัฒนามนุษย์ (เช่นคีย์ทรัพยากร ความสามารถในการทิ้งเสีย) อาจจะจำลองแบบมา และนี้ได้รับการถกเถียงอะไรสะดวกสบายและมีจำนวนประชากรมนุษย์อย่างยั่งยืนทั่วโลกสูงสุด มิลเลอร์ (1991:138) แนะนำที่ ด้วยเทคโนโลยีแนวโน้มและคาดการณ์ด้านเศรษฐกิจ ประชากรโลกอาจถึงสิบหรือแม้แต่สามสิบล้าน มนุษย์อยู่มากกว่าครึ่งหนึ่งต่อประมาณปลายล่างของสองคนนี้ ดังนั้นจึงแนะนำให้รักษาปัญหาเร่งด่วนคนต้องมี reassurances เช่นความรู้สึกของความปลอดภัย พอ และกฎหมายและ สั่ง เหล่านี้มีแนวโน้มที่มีประชากรระดับล่างสุดสูงสุด ถ้าประชากรสามารถถือเป็นวิธีเหมาะสมด้านล่างประชากรสูงสุดมีโอกาสเพิ่มการสนับสนุนมาตรฐานการครองชีพเหมาะสม และอาจจะดีกว่าการปรับตัวในกรณีที่มีปัญหาควรจะได้เมื่อจัดการกับประมาณการของประชากรโลกอาจสนับสนุน เป็นระดับหนึ่งเก็งกำไร มันอาจเป็นไปได้ในการผลิต 40 ตันอาหารคนละ 1990 ประชากรโลก แต่จะมีเป็นการลงทุน สิ่งแวดล้อมและสภาพสังคมที่ทำงานในอนาคต ให้อยู่คนเดียวปรับปรุงหรือไม่ นอกจากนี้ ภัยพิบัติสำหรับคนกลุ่มหนึ่งอาจเกิดขึ้นภายใต้มากสถานการณ์ที่แตกต่างกว่าคนอื่น (เพชร 2005) ทุ่งหญ้าและ al. (1992) และอื่น ๆ มีโต้เถียงที่ มีเกินขีดจำกัดแล้ว แต่ว่ามียังคง หวังว่าถ้าติดตามที่เหมาะสมพัฒนาเร็วพอที่จะแปลง 'overshoot' เพื่อประชากรต่ำกว่าอย่างยั่งยืน

Results (Thai) 2:

ข้อ จำกัด ด้านสิ่งแวดล้อม
กฎหมายฟอน Liebig ของขั้นต่ำที่ระบุว่าแล้วแต่จำนวนใดทรัพยากรหรือปัจจัยที่จำเป็น
เพื่อความอยู่รอดในการจัดหาสั้นเป็นสำคัญหรือ จำกัด หนึ่งที่ จำกัด ประชากร
เจริญเติบโต (เช่นน้ำ, พื้นที่, สารอาหารที่เกิดเพลิงไหม้ที่เกิดขึ้นอีกหรือนักล่า) ประชากร
ถึงขีด จำกัด อาจประสบการล่มสลายอย่างค่อยเป็นค่อยไปหรือฉับพลัน จำกัด หรือภัยพิบัติใน
ตัวเลขความหวั่นไหวหรือรูปแบบการเจริญเติบโตของวงจรบูมและหน้าอก ไดรฟ์พลังงานแสงอาทิตย์
มากที่สุดของระบบนิเวศของโลก; ข้อยกเว้นน้อยมาก ได้แก่ มหาสมุทรลึก hydrothermal ระบายชุมชนและแบคทีเรียลึกลงไปใต้ระดับพื้นดิน (คานน์และวอล์คเกอร์, 1993) พลังงานแสงอาทิตย์
ใบเสร็จรับเงินรังสีจึงปัจจัย จำกัด หลักและในทางทฤษฎีมันเป็นไปได้ที่จะ
หยาบประมาณการการผลิตอาหารของโลกสูงสุดโดยการทำแผนที่พื้นผิวที่มีอยู่และ
แฟศักยภาพในการสังเคราะห์แสง ระบุว่าไม่กี่ของกลยุทธ์ทางการเกษตรของโลกที่
ทำงานที่ชอบอะไรที่มีศักยภาพประสิทธิภาพการสังเคราะห์แสงสูงสุดบาง
ปรับปรุงอาหารและสินค้าโภคภัณฑ์ที่ผลิตโดยไม่ต้องขยายตัวต่อไปของพื้นที่เพาะปลูก
จะเป็นไปได้ ปัจจัยที่ จำกัด การพัฒนามนุษย์ (เช่นทรัพยากรที่สำคัญความสามารถในการ
กำจัดของเสีย) อาจจะสร้างแบบจำลองและนี้ได้รับแจ้งการอภิปรายเป็นสิ่งที่สะดวกสบาย
และมีความยั่งยืนสูงสุดประชากรมนุษย์ทั่วโลก มิลเลอร์ (1991: 138) ชี้ให้เห็น
ว่าด้วยเทคโนโลยีที่มีแนวโน้มและการพัฒนาเศรษฐกิจอันใกล้ประชากรโลก
อาจถึงสิบหรือแม้กระทั่งสามหมื่นล้าน มนุษย์อยู่แล้วมากกว่าครึ่งหนึ่งไปสู่
​​ระดับล่างสุดของทั้งสองประมาณการจึงแนะนำในการรักษาปัญหานี้อย่างเร่งด่วน.
คนยังต้องปลอบโยนเช่นความรู้สึกของการรักษาความปลอดภัยพื้นที่เพียงพอและกฎหมาย
และสั่งซื้อ; เหล่านี้มีแนวโน้มที่จะสามารถใช้งานได้ในระดับประชากรด้านล่างที่เป็นไปได้
สูงสุด หากประชากรสามารถจะจัดขึ้นเป็นวิธีที่เหมาะสมด้านล่างประชากรสูงสุด
มีโอกาสมากขึ้นในการรักษามาตรฐานที่เหมาะสมของการใช้ชีวิตและอาจจะดีกว่า
การปรับตัวในกรณีที่มีปัญหา.
ข้อควรระวังเป็นสิ่งจำเป็นเมื่อต้องรับมือกับการประมาณการของประชากรโลกอาจ
สนับสนุน ขณะที่พวกเขามีบางการศึกษาระดับปริญญาเก็งกำไร มันอาจจะเป็นไปได้ในการผลิต 40 ตัน
ของอาหารต่อคนสำหรับประชากรโลกปี 1990 แต่จะมีการลงทุนด้านสิ่งแวดล้อม
และสภาพสังคมที่ช่วยให้การผลิตว่าในอนาคตให้อยู่คนเดียว
ปรับปรุง? นอกจากนี้ภัยพิบัติสำหรับคนกลุ่มหนึ่งอาจจะเกิดขึ้นภายใต้มาก
สถานการณ์ที่แตกต่างกว่าคนอื่น ๆ (เพชร, 2005) ทุ่งหญ้า, et al (1992) และ
อื่น ๆ อีกมากมายได้ที่ถกเถียงกันอยู่ว่าข้อ จำกัด ที่ได้รับแล้วเกิน แต่ที่มี
ยังคงหวังว่าถ้าพัฒนาที่เหมาะสมไล่เร็ว ๆ นี้พอที่จะแปลง 'แหก' เพื่อ
ประชากรลดลงอย่างยั่งยืน

Results (Thai) 3:

จำกัดสิ่งแวดล้อมกฎหมายของรัฐของ Von Liebig ขั้นต่ำว่าทรัพยากรใด หรือปัจจัยจำเป็นเพื่อความอยู่รอดในการจัดหาสั้นคือวิกฤติหรือหนึ่งซึ่งประชากรจำกัดจำกัดการเจริญเติบโต ( เช่นน้ำ , พื้นที่ , สารอาหาร , ไฟ , กำเริบหรือ Predator ) ประชากรถึงขีด จำกัด อาจจะทรมาน ค่อยเป็นค่อยไป หรือฉับพลัน จำกัด หรือ หายนะยุบในตัวเลข , รวนเร หรือเป็นแบบแผนการบูมและหน้าอก พลังงานแสงอาทิตย์ไดรฟ์ที่สุดของระบบนิเวศของโลก ไม่กี่มากยกเว้นรวมมหาสมุทรลึกระบายด้วยชุมชนและแบคทีเรียลึกต่ำกว่าระดับพื้นดิน ( โคลนและวอล์คเกอร์ , 1993 ) พลังงานแสงอาทิตย์รับรังสีเป็นหลัก ปัจจัยจำกัด และในทางทฤษฎี มันเป็นไปได้คร่าวๆประมาณการผลิตอาหารทั่วโลกโดยการทำแผนที่ที่มีอยู่และพื้นผิวสูงสุดจากศักยภาพการสังเคราะห์แสง . ให้ที่ไม่กี่ของกลยุทธ์ทางการเกษตรของโลกฟังก์ชันที่ชอบอะไรที่มีศักยภาพสูงสุดสังเคราะห์แสงประสิทธิภาพ บางการปรับปรุงอาหารและการผลิตสินค้าโดยไม่มีการขยายตัวต่อไปของที่นาสามารถจะเป็นไปได้ ปัจจัยจำกัดการพัฒนามนุษย์ ( เช่นคีย์ทรัพยากร ความสามารถในการการกำจัดของเสีย ) อาจเป็นช่างปั้น และนี้ได้รับการพิจารณาเป็นสิ่งที่สะดวกสบายยั่งยืนสูงสุดทั่วโลกและประชากรมนุษย์เป็น มิลเลอร์ ( 2534 : 138 ) แนะนำที่มีเทคโนโลยีมีแนวโน้มการพัฒนาเศรษฐกิจและประชากรทั่วโลก อย่างไรก็ตามอาจจะถึง 10 หรือแม้กระทั่งสามสิบล้าน มนุษยชาติได้กว่าครึ่งต่อปลายล่างของทั้งสอง ประมาณการ จึงเป็นการสมควรที่จะจัดการกับปัญหาโดยเร่งด่วนคนยังต้องวางใจเช่นความรู้สึกของการรักษาความปลอดภัยพื้นที่เพียงพอ และกฎหมายสั่ง ; เหล่านี้มีแนวโน้มที่จะสามารถใช้ได้ที่ประชากรระดับล่าง ที่เป็นไปได้สูงสุด ถ้าประชากรสามารถจัดที่เหมาะสมทางด้านล่างของประชากรสูงสุดมีโอกาสมากขึ้นจากมาตรฐานที่เหมาะสมของชีวิต และอาจจะดีกว่าการปรับตัว ในกรณีที่มีปัญหาความระมัดระวังเป็นสิ่งจำเป็นเมื่อจัดการกับประมาณการของประชากรโลก อาจสนับสนุนเช่นที่พวกเขาบางครั้งเก็ง มันอาจเป็นไปได้ที่จะผลิต 40 ตันอาหารต่อคนต่อปี 1990 ประชากรทั่วโลก แต่จะมีการลงทุนทางด้านสิ่งแวดล้อมและสังคมให้เห็นว่าผลผลิตในอนาคต ให้อยู่คนเดียวการปรับปรุง ? นอกจากนี้ ภัยพิบัติ สำหรับคนกลุ่มหนึ่งที่อาจเกิดขึ้นภายใต้มากสถานการณ์ที่แตกต่างกันกว่าคนอื่น ๆ ( เพชร , 2005 ) ทุ่งหญ้า et al . ( 2535 ) และมีหลายคนแย้งว่า จำกัด ได้รับเกิน แต่ ว่า มีก็หวังว่าถ้าการพัฒนาที่เหมาะสมตามเร็วพอที่จะแปลงเลย ' '่ยั่งยืน ประชากร