public sector has a broad revenue b

public sector has a broad revenue base and does not have to rely systematically and extensively on revenues from seigniorage. Consequently, if
fiscal dominance exists, inflationary pressures of a fiscal origin will weaken
the effectiveness of monetary policy. Under this case, the central bank usually provides the public sector with loans at lower interest rate to achieve
fiscal goals.
Masson, Savastano, and Sharma (1998), Jonas and Mishkin (2003),
Mishkin (2004) and IMF (2005) demonstrated that these prerequisites do
not exist in most developing countries. For example, most of the emerging countries mentioned in footnote (6), above, suffer serious central bank
losses or extensive quasi-fiscal activities. The question we have at this
stage is: is inflation targeting a promising policy in these countries or any
other country that has similar circumstances. The literature gives the
answer no because these countries do not have the prerequisites of such
a policy framework. Therefore, we try in the current paper to prove this
answer by using an economic model and to understand the behavior of the
agents in such an economy.
The existence of QFAs means that the country has an obvious fiscal dominance and a dependent central bank. Montanjees (1995) defines
QFAs as operations carried out for public policy reasons by economic
institutions outside the definition of government, i.e. the central bank.
Usually, central banks engage in QFAs because of three reasons. First, the
poor performance of public policy and large fiscal deficits impose moving
part of the tasks to the central bank as a government agency. Second, the
central bank is a chief player in the economy, the regulator of the financial
system and lender of last resort which impose high costs on the central
bank. Third, central banks in some developing countries issue their own
securities to be the instrument to conduct open market operations. This
action results in a high interest cost paid by the central bank, and thus
negative profits. The analysis of the current paper focuses on this reason. Jonas and Mishkin (2003) investigated inflation targeting experience
in three transition countries: the Czech Republic, Poland and Hungary.
They concluded that these countries failed mostly to achieve their targets.

Results (Thai) 1:

ภาครัฐมีฐานรายได้ที่กว้าง และไม่จำเป็นต้องพึ่งพาระบบ และอย่างกว้างขวางรายได้จาก seigniorage ดังนั้น ถ้ามีเงินครอบงำ แรงกดดันของจุดเริ่มต้นของเงินจะลดลงประสิทธิภาพของนโยบายการเงิน ภายใต้กรณีนี้ ธนาคารกลางมักจะให้ภาครัฐ มีเงินกู้ยืมในอัตราดอกเบี้ยต่ำเพื่อให้บรรลุเป้าหมายทางการเงิน Masson, Savastano และ Sharma (1998), โจนัส และ Mishkin (2003),Mishkin (2004) และ IMF (2005) แสดงว่า ข้อกำหนดเบื้องต้นเหล่านี้ทำมีอยู่ในประเทศกำลังพัฒนาส่วนใหญ่ ตัวอย่าง ส่วนใหญ่ของประเทศที่กล่าวถึงในเชิงอรรถ (6), ด้านบน ทุกข์ธนาคารกลางอย่างจริงจังสูญเสียหรือกิจกรรมกึ่งทางการเงินอย่างละเอียด คำถามที่เรามีนี้ขั้นตอนคือ: เป็นนโยบายว่าในประเทศเหล่านี้หรือมีการกำหนดเป้าหมายอัตราเงินเฟ้อประเทศอื่น ๆ ที่มีสถานการณ์คล้ายคลึงกัน วรรณกรรมให้การตอบไม่ได้เนื่องจากประเทศเหล่านี้มีข้อกำหนดเบื้องต้นของดังกล่าวกรอบงานนโยบาย ดังนั้น เราลองกระดาษปัจจุบันเพื่อพิสูจน์นี้ตอบ โดยใช้แบบจำลองเศรษฐกิจ และเข้าใจพฤติกรรมของการตัวแทนในการเศรษฐกิจ การดำรงอยู่ของ QFAs หมายความ ว่า ประเทศมีการครอบงำทางการเงินชัดเจนและธนาคารกลางขึ้น Montanjees (1995) ที่กำหนดQFAs เป็นการดำเนินงานที่ดำเนินการด้วยเหตุผลนโยบายสาธารณะ โดยเศรษฐกิจสถาบันนอกข้อกำหนดของรัฐบาล ธนาคารกลางเช่นโดยปกติ ธนาคารกลางต่อสู้ใน QFAs เนื่องจากเหตุผล 3 ครั้งแรก การประสิทธิภาพที่ต่ำของนโยบายสาธารณะและการขาดดุลทางการเงินขนาดใหญ่กำหนดย้ายส่วนหนึ่งของงานธนาคารกลางเป็นหน่วยงานของรัฐบาล สอง การธนาคารกลางเป็นผู้เล่นสำคัญในการควบคุมของทางการเงิน เศรษฐกิจระบบและสุดท้ายที่กำหนดต้นทุนที่สูงในใจกลางของธนาคาร 3 ธนาคารกลางบางประเทศที่กำลังพัฒนาปัญหาของตนเองหลักทรัพย์เป็น เครื่องมือเพื่อการดำเนินงานเปิดตลาด นี้ผลการดำเนินการชำระเงิน โดยธนาคารกลาง ต้นทุนดอกเบี้ยสูงจึงกำไรเป็นค่าลบ การวิเคราะห์กระดาษปัจจุบันเน้นเหตุผลนี้ โจนัสและประสบการณ์ในการกำหนดเป้าหมายอัตราเงินเฟ้อ Mishkin (2003) ตรวจสอบในสามเปลี่ยนประเทศ: สาธารณรัฐเช็ก โปแลนด์ และฮังการีพวกเขาสรุปว่า ประเทศเหล่านี้ล้มเหลวส่วนใหญ่เพื่อให้บรรลุเป้าหมายของพวกเขา

Results (Thai) 2:

ภาครัฐมีฐานรายได้ในวงกว้างและไม่ต้องพึ่งพาระบบและอย่างกว้างขวางในรายได้จากการ seigniorage ดังนั้นหาก
การปกครองการคลังมีอยู่แล้วแรงกดดันเงินเฟ้อของแหล่งกำเนิดการคลังจะลดลง
ประสิทธิภาพของนโยบายการเงิน ภายใต้กรณีนี้ธนาคารกลางมักจะให้ภาครัฐกับการให้กู้ยืมเงินโดยคิดดอกเบี้ยในอัตราที่ต่ำกว่าเพื่อให้บรรลุ
เป้าหมายทางการคลัง.
ซซ็อง Savastano และชาร์ (1998), โจนัสและ Mishkin (2003)
Mishkin (2004) และกองทุนการเงินระหว่างประเทศ (2005) แสดงให้เห็นถึง ว่าสิ่งที่จำเป็นเหล่านี้ไม่
ได้อยู่ในประเทศกำลังพัฒนาส่วนใหญ่ ตัวอย่างเช่นส่วนใหญ่ของประเทศที่เกิดขึ้นใหม่ที่กล่าวถึงในเชิงอรรถ (6), ข้างต้นประสบธนาคารกลางร้ายแรง
ความสูญเสียหรือกิจกรรมกึ่งการคลังกว้างขวาง คำถามที่เรามีอย่างนี้
ขั้นตอนคือมีการกำหนดเป้าหมายอัตราเงินเฟ้อที่มีแนวโน้มนโยบายในประเทศเหล่านี้หรือ
ประเทศอื่น ๆ ที่มีสถานการณ์ที่คล้ายกัน วรรณกรรมให้
คำตอบไม่ได้เพราะประเทศเหล่านี้ไม่ได้มีข้อกำหนดเบื้องต้นเช่น
กรอบนโยบาย ดังนั้นเราจึงพยายามในกระดาษในปัจจุบันที่จะพิสูจน์เรื่องนี้
คำตอบโดยใช้แบบจำลองทางเศรษฐกิจและการที่จะเข้าใจพฤติกรรมของ
ตัวแทนในทางเศรษฐกิจดังกล่าว.
การดำรงอยู่ของ QFAs หมายความว่าประเทศที่มีการปกครองการคลังที่เห็นได้ชัดและขึ้นอยู่กับธนาคารกลาง Montanjees (1995) กำหนด
QFAs การดำเนินงานดำเนินการด้วยเหตุผลนโยบายสาธารณะโดยเศรษฐกิจ
สถาบันนอกนิยามของรัฐบาลเช่นธนาคารกลาง.
โดยปกติแล้วธนาคารกลางมีส่วนร่วมใน QFAs เพราะเหตุผลที่สาม ขั้นแรกให้
ประสิทธิภาพที่ต่ำของนโยบายสาธารณะและการขาดดุลการคลังที่มีขนาดใหญ่กำหนดย้าย
ส่วนหนึ่งของงานที่ธนาคารกลางเป็นหน่วยงานของรัฐบาล ประการที่สอง
ธนาคารกลางเป็นผู้เล่นที่หัวหน้าในทางเศรษฐกิจควบคุมของทางการเงิน
ของระบบและผู้ให้กู้ของรีสอร์ทซึ่งกำหนดค่าใช้จ่ายสูงในภาคกลางของ
ธนาคาร ประการที่สามธนาคารกลางในประเทศกำลังพัฒนาบางส่วนของตัวเองออก
หลักทรัพย์เพื่อเป็นเครื่องมือในการดำเนินการเปิดตลาด ซึ่ง
ผลการดำเนินการในการประหยัดค่าใช้จ่ายดอกเบี้ยสูงจ่ายโดยธนาคารกลางและทำให้
ผลกำไรในเชิงลบ การวิเคราะห์ของกระดาษในปัจจุบันมุ่งเน้นไปที่เหตุนี้ โจนัสและ Mishkin (2003) การตรวจสอบการกำหนดเป้าหมายอัตราเงินเฟ้อประสบการณ์
ในประเทศที่สามการเปลี่ยนแปลง. สาธารณรัฐเช็ก, โปแลนด์และฮังการี
พวกเขาสรุปว่าประเทศเหล่านี้ส่วนใหญ่ล้มเหลวเพื่อให้บรรลุเป้าหมายของพวกเขา

Results (Thai) 3:

ภาครัฐมีฐานรายได้ที่กว้างและไม่ต้องอาศัยอย่างเป็นระบบและอย่างกว้างขวางในรายได้จาก seigniorage . ดังนั้นถ้า
การคลัง การปกครองมีอยู่แรงกดดันเงินเฟ้อของประเทศเศรษฐกิจการคลังจะลดลง
ประสิทธิผลของนโยบายการเงิน ใน กรณีนี้ ธนาคารกลางมักจะให้ภาคประชาชนกับเงินกู้ในอัตราดอกเบี้ยต่ำเพื่อให้บรรลุเป้าหมายแมสเซิ่น

, การคลังsavastano และ Sharma ( 1998 ) , Jonas และมิชคิ้น ( 2003 ) ,
มิชคิ้น ( 2004 ) และกองทุนการเงินระหว่างประเทศ ( 2005 ) แสดงให้เห็นว่าสิ่งที่ทำ
เหล่านี้ไม่อยู่ในที่สุดในการพัฒนาประเทศ ตัวอย่างเช่นส่วนใหญ่ของประเทศเกิดใหม่ที่กล่าวถึงในเชิงอรรถ ( 6 ) ข้างต้น ประสบผลขาดทุนธนาคารกลาง
ร้ายแรงหรือกึ่งการคลัง พร้อมด้วยกิจกรรมต่างๆ คำถามที่เราได้ในขั้นตอนนี้
คือ :เป็นกรอบเป้าหมายเงินเฟ้อนโยบายแนวโน้มในประเทศเหล่านี้หรือ
ประเทศอื่นที่มีสถานการณ์คล้ายกัน วรรณกรรมให้
ตอบ เพราะประเทศเหล่านี้ไม่ได้มีสิ่งที่จำเป็นเช่น
นโยบายกรอบ ดังนั้นเราจึงพยายามในกระดาษปัจจุบันพิสูจน์คำตอบนี้
โดยใช้แบบจำลองทางเศรษฐศาสตร์ และเข้าใจถึงพฤติกรรมของเจ้าหน้าที่ในนั้น

เศรษฐกิจ .การดำรงอยู่ของ qfas หมายความว่าประเทศที่มีการปกครองที่ชัดเจน ขึ้นอยู่กับงบประมาณและธนาคารกลาง . montanjees ( 1995 ) กำหนด
qfas เป็นการดำเนินการเพื่อกำหนดนโยบายสาธารณะเหตุผลโดยสถาบันเศรษฐกิจ
นอกนิยามของรัฐบาล เช่น ธนาคารกลาง .
โดยปกติธนาคารกลางมีส่วนร่วมใน qfas เพราะสามเหตุผล แรก ,
การปฏิบัติที่ไม่ดีของนโยบายสาธารณะและขาดดุลการคลังขนาดใหญ่รบกวนย้าย
ส่วนหนึ่งของงานให้ธนาคารกลางเป็นหน่วยงานของรัฐ . 2
ธนาคารกลางเป็นผู้เล่นใหญ่ในเศรษฐกิจ , ควบคุมของระบบการเงิน
และคนออกสุดท้ายซึ่งกำหนดต้นทุนสูงในธนาคารกลาง

ที่สาม , ธนาคารกลางในบางประเทศพัฒนาปัญหาของตัวเอง
หลักทรัพย์เป็นเครื่องมือเพื่อดําเนินการเปิดตลาด
การกระทำนี้ส่งผลต้นทุนจ่ายดอกเบี้ยสูง โดยธนาคารกลาง และดังนั้นจึง
ผลกำไรเชิงลบ การวิเคราะห์กระดาษในปัจจุบันมุ่งเน้นไปที่เหตุผลนี้ โจนัส และมิชคิ้น ( 2003 ) ศึกษาเป้าหมายเงินเฟ้อประสบการณ์
3 เปลี่ยนประเทศ : สาธารณรัฐเช็ก โปแลนด์ และฮังการี
พวกเขาสรุปได้ว่าประเทศเหล่านี้ล้มเหลวส่วนใหญ่เพื่อให้บรรลุเป้าหมายของพวกเขา .