Individuals, in general, are poor i

Individuals, in general, are poor investors. They pick underperforming securities, do not
properly diversify their risks, and hurt themselves further by excessive trading. Thus, an
overreaching consensus in academic literature is that a vast majority of individual investors
would be better off putting their money in an index fund.1
Poor investment decisions by individual investors are often blamed on their lack of financial
sophistication, defined as the ability to avoid making investment mistakes (Calvet, Campbell,
and Sodini, 2009). Indeed, sophistication has been related to higher stock market participation
(Mankiw and Zeldes, 1991, Halliassos and Bertaut, 1995, Vissing-Joergensen, 2003,
Christiansen, Schroter-Joense, and Rangvid, 2007, Grinblatt, Keloharju, and Linnainmaa,
2011a), broader portfolio diversification (Goetzman and Kumar, 2008, Calvet et al., 2007), better
performance (Seru, Shumway, and Stoffman, 2009, Grinblatt et al., 2011b), and lower behavioral
biases (Feng and Seasholes, 2005, Calvet et al., 2009).
Investors may avoid mistakes either by being smart or by having knowledge of financial
markets. While one does not preclude another, proxies, used in the literature to identify more
financially sophisticated investors, appear to be good at capturing investors’ general intelligence,
but do not seem to measure financial expertise well.2 Consider for, example, probably the most
popular proxy of sophistication – labor income. According to the U.S. Bureau of Labor Statistics,
financial managers’ average yearly pay (roughly 115 thousand dollars) is well above the
population average; however, managers rank lower on annual compensation than lawyers,

architecture and engineering managers, and doctors.3 So while a higher level of intelligence is
strongly related to higher labor income (Taubman and Wales, 1974), it is difficult to argue that
lawyers and doctors have higher financial expertise than finance professionals. Similarly, trading
complex financial instruments, such as derivatives, does not indicate investor awareness about
the risk and return characteristics of the security (Bauer, Cosemans, and Eichholtz, 2008).4 These
suggest that existing measures of financial sophistication – and, henceforth, available evidence of
its effect on investment outcomes – relate more to the cognitive abilities of investors rather than
their knowledge of financial markets. This raises a natural question: does financial expertise
matter (beyond intelligence)?
We provide direct evidence on the effect of financial expertise on investment outcomes. We
identify a group of individual investors who have both the knowledge of finance and day-to-day
experience with financial markets: mutual fund managers. We compare their private investment
decisions to those made by less financially astute investors which are similar to managers along a
number of socio-economic characteristics and general intelligence. For a group of 84 mutual
fund (MF) managers in Sweden we observe their own portfolios as well as the portfolios of their
mutual funds and peer individual investors. In addition, we have information on their real estate,
total wealth, and personal characteristics.
We analyze overall portfolios of managers and their peers, but also acknowledge the fact that
managers may have superior access to information and/or analysis about certain companies
stemming from their workplace. We reason that if a security is held by the mutual fund run by
manager, he or she is more likely to have information advantage in this security. To control for
these information differences we split portfolios of managers into positions that are also held by
the mutual fund of the manager (MF-related) and those which are not (non-MF-related) and
investigate them separately.
We find that financial experts do not exhibit superior security picking ability in their own
portfolios. Private investments of fund managers perform on par with investments of investors
similar to them in terms of age, gender, education level, income, and wealth. Even more striking,
mutual funds managers’ investments perform worse than private investments of wealthiest 1% of
investors. Moreover, non-MF-related investments of managers significantly underperform their
MF-related investments. This suggests that a part of overall managerial performance should be
credited to access to fund’s resources.
Financial experts also do not appear to be better than peers at diversifying risks. Managers
invest a larger percentage of their wealth in mutual funds, but hold a similar number of
individual stocks and exhibit similar levels of portfolio concentration. As a result, the Sharpe
ratios of their investments are similar to those of peers.
Additionally, we find little evidence that financial experts are less affected by behavioral
biases. There is weak evidence that managers exhibit a lower – in fact, negative – disposition
effect. However, this is observed only in MF-related positions. On the other hand, managers turn
over their portfolios as often as peers.
Interestingly, financial experts seem to be aware of limitations to their investment abilities.
Underperforming managers, especially more experienced ones, subsequently increase their
allocations to MF-related positions. A one standard deviation lower past-year portfolio return is
related to an 8.4% (or 37.7% relative to unconditional mean) higher probability of having a
position in MF-related stocks and a 9.1% (or 124.6% relative to the sample mean) larger share of
MF-related positions in the total value of the portfolio in a subsequent year. Still, only about 22%
of managers in our sample hold any position that is also held by their mutual fund.
Our results can be best summarized in the following way: day-to-day knowledge of financial
markets is of little value for investors with a high level of general intelligence – both managers
and their peers are among the most educated and wealthy investors. It is plausible that marginal
effect of financial expertise on investment decisions is trivial for these investors, but is of larger
importance for less sophisticated individuals.5 Our results, nevertheless, provide important
insights as they demonstrate that there are limits to the value added by financial expertise.
We make several contributions. First, we contribute to the literature on individual investor
decisions. Investor sophistication has been linked to better investment outcomes. The role of
financial knowledge so far has been underexplored. Our results demonstrate that for highly
sophisticated investors, expertise in finance does not improve investment decisions.
Second, our results help to explain the stylized fact that many high net worth individuals do
not seek the services of investment advisers, but instead prefer to invest on their own.6 Wealthy
investors appear to be as good investors as professional asset managers. Low value added by
investment advice for wealthy investors does not seem to justify the fees.
little or no personalization and high management fees. Put it differently, delegating management
of portfolios of this size makes little economic sense. Anecdotal evidence also points to peers
bearing responsibility for managing their own portfolios.
Fourth, it is also plausible that managers and their peers, being among the most affluent
people in the country, interact with each other and, as a result, make similar investment
decisions. Indeed, growing literature on peer effects (e.g. Hong, Kubik, and Stein, 2004, Brown,
Ivkovic, Smith, and Weisbenner, 2008) suggest that social interaction is an important
determinant of portfolio choice. If peer effects are driving our results we would expect a
significant overlap in positions of these two groups of investors. In fact, we find quite the
opposite: holding of a security by a peer does not increase the likelihood that the security is also
held by manager, nor does it affect the size of the position. Moreover, we see the significant
underperformance of managers vis-a-vis wealthiest 1% of investors. It is, therefore, unlikely that
our results are due to social interaction between managers and peers.
It is important to note that this paper is deliberately focused on performance of managers as a
group relative to their peers. We are not trying to explain performance ranking within the
managers group; this question deserves a separate study.
The rest of the paper is organized as follows. In section 1 we describe our data sources and
present descriptive statistics of characteristics of managers and control groups of investors.
Section 2 presents results. Section 3 concludes.

Results (Thai) 1:

บุคคล ทั่วไป เป็นนักลงทุนที่ดี พวกเขารับทรัพย์วิธี ไม่ อย่างมากมายความเสี่ยงของพวกเขา และเจ็บตัวเพิ่มเติม โดยการซื้อขายมากเกินไป ดังนั้น การ มติ overreaching วรรณคดีศึกษาว่าส่วนใหญ่นักลงทุนแต่ละ จะดีกว่าการใส่เงินของพวกเขาใน fund.1 การดัชนี ตัดสินใจลงทุนที่ดี โดยนักลงทุนแต่ละรายมักมีตำหนิในการขาดเงิน ซับซ้อน กำหนดเป็นความสามารถในการหลีกเลี่ยงการลงทุนผิดพลาด (Calvet, Campbell ก Sodini, 2009) แน่นอน ความซับซ้อนมีความเกี่ยวข้องเข้าร่วมตลาดหลักทรัพย์สูงขึ้น (Mankiw และ Zeldes, 1991, Halliassos และ Bertaut, 1995, Vissing Joergensen, 2003 Christiansen, Schroter Joense และ Rangvid, 2007, Grinblatt, Keloharju และ Linnainmaa 2011a), วิสาหกิจผลงานกว้างขึ้น (Goetzman และ Kumar, 2008, Calvet et al., 2007), ดี ประสิทธิภาพ (Seru, Shumway และ Stoffman ปี 2009, Grinblatt และ al., 2011b), และลดพฤติกรรม ยอม (เฟิงและ Seasholes ปี 2005, Calvet et al., 2009) นักลงทุนอาจหลีกเลี่ยงความผิดพลาดโดยสมาร์ท หรือมีความรู้ด้านการเงิน ตลาด ขณะหนึ่งไม่ได้ห้ามอีก ผู้รับมอบฉันทะ ใช้ในวรรณคดีที่ระบุเพิ่มเติม นักลงทุนทางการเงินที่ซับซ้อน ต้องดีจับปัญญาของนักลงทุนทั่วไป แต่ดูเหมือนไม่ได้ วัดความเชี่ยวชาญทางการเงิน well.2 พิจารณาเช่น คงมากที่สุด พร็อกซี่ที่ยอดนิยมของความซับซ้อน – รายได้แรงงาน ตามสำนักแรงงานสถิติ สหรัฐอเมริกา ของผู้จัดการทางการเงินรายปีค่าจ้างเฉลี่ย (ประมาณ 115 พันดอลลาร์) จะดีข้างใน ค่าเฉลี่ยประชากร อย่างไรก็ตาม ผู้จัดการจัดอันดับต่ำกว่าค่าตอบแทนประจำปีกว่าทนายความสถาปัตยกรรม และวิศวกรรมผู้จัดการ และ doctors.3 นั้นเป็นปัญญาในระดับที่สูงขึ้น ขอที่เกี่ยวข้องกับรายได้แรงงานสูง (Taubman และเวลส์ 1974), เป็นการยากที่การโต้เถียงที่ ทนายความและแพทย์มีความเชี่ยวชาญทางการเงินสูงกว่าผู้เชี่ยวชาญทางการเงิน ในทำนองเดียวกัน ซื้อขาย ซับซ้อนเครื่องเงิน เช่นอนุพันธ์ ไม่ได้ระบุว่า นักลงทุนรับรู้เกี่ยวกับ ความเสี่ยงและลักษณะความปลอดภัย (Bauer, Cosemans และ Eichholtz, 2008) คืน.4 เหล่านี้ แนะนำอยู่ที่มาตรการของความซับซ้อนทางการเงิน – และ แท้ ๆ หลักฐานการมี ลงทุนผล – ผลเกี่ยวข้องเพิ่มเติมเพื่อรับรู้ความสามารถของนักลงทุน rather กว่า ความรู้ของตลาดการเงิน นี้เพิ่มคำถามธรรมชาติ: ไม่เชี่ยวชาญทางการเงิน เรื่อง (เกินปัญญา) เรามีหลักฐานโดยตรงในผลของความเชี่ยวชาญทางการเงินผลการลงทุน เรา กลุ่มของนักลงทุนแต่ละที่มีทั้งความรู้ทางการเงิน และผล พบกับตลาดการเงิน: ผู้จัดการกองทุน เราเปรียบเทียบการลงทุนภาคเอกชน ตัดสินใจที่ทำ โดยนักลงทุนทางการเงิน astute ซึ่งคล้ายกับผู้จัดการตาม จำนวนลักษณะสังคมเศรษฐกิจและระบบสารสนเทศทั่วไป สำหรับกลุ่ม 84 ซึ่งกันและกัน ผู้จัดการ (MF) ในประเทศสวีเดนที่เราสังเกตเห็นพอร์ตการลงทุนของตนเองรวมทั้งพอร์ตการลงทุนของกองทุนของพวกเขา กองทุนและนักลงทุนแต่ละเพียร์ นอกจากนี้ เรามีข้อมูลของเรียลเอสเตท มั่งคั่งรวม และลักษณะส่วนบุคคล เราวิเคราะห์พอร์ตการลงทุนโดยรวมของผู้บริหารและเพื่อนของพวกเขา แต่ยัง ยอมรับความจริงที่ ผู้จัดการอาจเข้าข้อมูล/ วิเคราะห์เกี่ยวกับบริษัทบาง อันเนื่องมาจากการทำงาน เราเหตุผลที่ถ้าถือหลักทรัพย์ โดยกองทุนรวมโดย ผู้จัดการ เขา หรือเธอมีแนวโน้มที่จะได้ประโยชน์จากข้อมูลในการรักษาความปลอดภัยนี้ การควบคุมการ ความแตกต่างเหล่านี้ข้อมูลที่เราแบ่งพอร์ตการลงทุนของผู้จัดการตำแหน่งที่ยังมีจัดโดยหน่วยลงทุนของผู้จัดการ (เกี่ยวข้อง MF) และผู้ที่ไม่มี (ไม่ใช่ MF-ที่เกี่ยวข้อง) และ ตรวจสอบพวกเขาแยกต่างหาก เราพบว่า ผู้เชี่ยวชาญทางการเงินไม่แสดงความปลอดภัยที่เหนือกว่ารับความสามารถในตนเอง พอร์ตการลงทุน ส่วนการลงทุนของผู้จัดการกองทุนทำไล่เลี่ยกับการลงทุนของนักลงทุน คล้ายคลึงกับพวกเขาในแง่ของอายุ เพศ ระดับการศึกษา รายได้ และอีกมากมายให้ ยิ่งโดดเด่น การลงทุนของผู้จัดการกองทุนทำแย่กว่าการลงทุนส่วนตัวรวยที่สุด 1% ของ นักลงทุน นอกจากนี้ ไม่ใช่ MF-เกี่ยวกับการลงทุนของผู้จัดการมาก underperform ของพวกเขา การลงทุนที่เกี่ยวข้องกับ MF นี้แนะนำว่า ควรจะเป็นส่วนหนึ่งของประสิทธิภาพการบริหารจัดการโดยรวม เครดิตถึงเข้ากองทุนของทรัพยากร ผู้เชี่ยวชาญทางการเงินยังไม่ต้องดีกว่าเพื่อนที่กระจายความเสี่ยง ผู้จัดการ ลงทุนเปอร์เซ็นต์ใหญ่มั่งคั่งของพวกเขาในกอง แต่จุคล้าย แต่ละหุ้นและแสดงผลงานเข้มข้นเหมือนระดับ เป็นผล Sharpe อัตราส่วนของการลงทุนจะคล้ายกับของเพื่อน นอกจากนี้ เราพบหลักฐานเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ผู้เชี่ยวชาญทางการเงิน น้อยได้รับผลกระทบจากพฤติกรรม ยอม มีหลักฐานอ่อนที่ผู้จัดการแสดงการครอบครองต่ำกว่า –ในความเป็นจริง ค่าลบ- ผลการ อย่างไรก็ตาม นี้จะพบเฉพาะในตำแหน่งที่เกี่ยวข้องกับ MF บนมืออื่น ๆ ผู้จัดการเปิด ผ่านพอร์ตการลงทุนของพวกเขา ได้บ่อยเป็นเพียร์ เป็นเรื่องน่าสนใจ ผู้เชี่ยวชาญทางการเงินดูเหมือนจะตระหนักถึงข้อจำกัดของความสามารถในการลงทุน วิธีจัดการ โดยเฉพาะอย่างยิ่งมากประสบการณ์คน เพิ่มในเวลาต่อมาของพวกเขา ปันส่วนไปยังตำแหน่งที่เกี่ยวข้องกับ MF เป็นส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานหนึ่งต่ำกว่าปีที่ผ่านมาผลงานคืน ที่เกี่ยวข้องกับ 8.4% (หรือ 37.7% เมื่อเทียบกับค่าเฉลี่ยโดยไม่มีเงื่อนไข) สูงน่ามีการ สัดส่วนใหญ่ในหุ้นที่เกี่ยวข้องกับ MF และ 9.1% (หรือ 124.6% เมื่อเทียบกับค่าเฉลี่ยของตัวอย่าง) ของที่เกี่ยวข้องกับ MF ตำแหน่งในมูลค่าของผลงานในปีต่อ ๆ ไป ยังคง เพียง 22% ผู้จัดการในตัวอย่างของเรากดค้างไว้ที่ตำแหน่งใด ๆ ที่จัดขึ้น โดยกองทุนของพวกเขายัง ผลของเราสามารถส่วนสรุปในวิธีการต่อไปนี้: ประจำวันความรู้ทางการเงิน ตลาดมีค่าน้อยสำหรับนักลงทุนกับระดับของสติปัญญาทั่วไป – ทั้งผู้จัดการ และเพื่อนของพวกเขาอยู่ในหมู่นักลงทุนศึกษา และมั่งคั่งมากที่สุด จึงเป็นไปได้ที่ร่อแร่ ผลของความเชี่ยวชาญทางการเงินที่มีต่อการตัดสินใจลงทุนเป็นเรื่องขี้ปะติ๋วสำหรับนักลงทุนเหล่านี้ แต่มีขนาดใหญ่ ความสำคัญสำหรับน้อยทันสมัย individuals.5 ผลของเรา อย่างไรก็ตาม ให้ความสำคัญ ความเข้าใจพวกเขาแสดงให้เห็นว่า มีขีดจำกัดค่าเพิ่มตามความเชี่ยวชาญทางการเงิน เราทำหลายผลงาน ครั้งแรก เรานำเอกสารประกอบการกับนักลงทุนแต่ละ การตัดสินใจ นักลงทุนความซับซ้อนมีการเชื่อมโยงกับผลลัพธ์ของการลงทุนดีกว่า บทบาทของ ความรู้ทางการเงินจนได้รับ underexplored ผลของเราแสดงให้เห็นว่าสำหรับสูง นักลงทุนมีความซับซ้อน ความเชี่ยวชาญในวิชาการเพิ่มการตัดสินใจลงทุน สอง ผลลัพธ์ของเราช่วยอธิบายความจริงที่สุกใสสุทธิสูงมากคุ้มค่าบุคคลที่ ไม่แสวงหาการบริการที่ปรึกษาการลงทุน แต่ชอบแทน การลงทุนใน own.6 ของ Wealthy นักลงทุนจะ ต้องเป็นนักลงทุนที่ดีเป็นผู้จัดการสินทรัพย์ระดับมืออาชีพ ค่าต่ำสุดได้ คำแนะนำสำหรับนักลงทุนที่รวยดูเหมือนไม่ต้องการค่าธรรมเนียมน้อย หรือไม่มีบุคคลและค่าบริหารจัดการสูงขึ้น คิดต่าง การมอบหมายการจัดการ ของพอร์ตการลงทุนขนาดนี้ทำให้รู้สึกน้อยเศรษฐกิจ หลักฐานเล็ก ๆ ยังชี้ไปยังเพื่อน ภาระความรับผิดชอบสำหรับการจัดการพอร์ตการลงทุนของตนเอง สี่ ก็ยังเป็นไปได้ที่ผู้จัดการและเพื่อนของพวกเขา เป็นผู้มั่งมีที่สุด คนในประเทศ โต้ตอบกัน และ เป็นผล ทำให้ลงทุนเหมือนกัน การตัดสินใจ เติบโตแน่นอน วรรณคดีบนผลเพียร์ (เช่น Hong, Kubik และ สไตน์ ปี 2004 สีน้ำตาล Ivkovic สมิธ และ Weisbenner, 2008) แนะนำว่า สังคมที่มีความสำคัญ ดีเทอร์มิแนนต์ของผลงานทาง ถ้าผลเพียร์ขับผลลัพธ์ของเรา เราจะคาดหวังว่าการ ทับซ้อนกันอย่างมีนัยสำคัญในตำแหน่งของกลุ่มนักลงทุนเหล่านี้สอง ในความเป็นจริง เราพบมาก ตรงกันข้าม: จัดความปลอดภัยโดยเพียร์เพิ่มโอกาสที่มีความปลอดภัย การจัดการ หรือผลต่อขนาดของตำแหน่ง นอกจากนี้ เราดูสำคัญ underperformance ผู้จัดการ vis-เซ็ต-vis ร่ำรวยที่สุด 1% ของนักลงทุน จึง ดังนั้น น่าที่ ผลของเราเนื่องจากปฏิสัมพันธ์ทางสังคมระหว่างผู้จัดการและเพื่อนได้ สิ่งสำคัญคือต้องทราบว่า เอกสารนี้จงใจเน้นประสิทธิภาพของผู้บริหารเป็นแบบ กลุ่มสัมพันธ์กับเพื่อน ๆ ของเขา เราไม่พยายามที่จะอธิบายการจัดอันดับภายในประสิทธิภาพการ ผู้จัดการกลุ่ม คำถามนี้สมควรศึกษาแยก จัดส่วนเหลือของกระดาษดังนี้ ในส่วนที่ 1 เราได้อธิบายแหล่งข้อมูลของเรา และ นำเสนอสถิติที่อธิบายลักษณะของผู้จัดการ และควบคุมกลุ่มของนักลงทุน 2 ส่วนแสดงผล หมวดที่ 3 สรุป

Results (Thai) 3:

บุคคลทั่วไป เป็นนักลงทุนที่น่าสงสาร พวกเขาเลือก underperforming หลักทรัพย์ไม่
ถูกต้องกระจายความเสี่ยงของพวกเขาและทำร้ายตัวเองต่อไป โดยการซื้อขายที่มากเกินไป จึงเป็นในสิ่งที่เกินความสามารถ
ฉันทามติในวรรณกรรมวิชาการคือว่าส่วนใหญ่ของนักลงทุนรายย่อย
คงจะดีกว่าการใส่เงินของพวกเขาในกองทุนดัชนี 1
.การตัดสินใจลงทุนที่ไม่ดี โดยนักลงทุนรายย่อยมักจะตำหนิในการขาดของความซับซ้อนทางการเงิน
, เช่นความสามารถในการหลีกเลี่ยงความผิดพลาดในการลงทุน ( calvet แคมป์เบล , และ ,
sodini , 2009 ) แน่นอน ตนได้รับเกี่ยวข้องกับตลาดหุ้นที่สูงขึ้นและการมีส่วนร่วม (
mankiw zeldes halliassos bertaut 1991 และ 1995 vissing joergensen
Christiansen , 2003 ,schroter joense และ rangvid , 2007 , grinblatt keloharju linnainmaa , , และ , ,
2011a ) กว้างขึ้นผลงานวิสาหกิจ ( โกตซ์แมนกับคูมาร์ , 2008 , calvet et al . , 2007 ) , ประสิทธิภาพที่ดีขึ้น
( seru ซัมเวย์ และ stoffman , 2552 , grinblatt et al . , 2011b ) และลดอคติ (
, พฤติกรรม ฟงกับ seasholes 2005 calvet et al . , 2009 )
นักลงทุนอาจหลีกเลี่ยงความผิดพลาดอย่างใดอย่างหนึ่ง โดยเป็นคนฉลาดหรือมีความรู้เกี่ยวกับตลาดการเงิน

ในขณะที่หนึ่งไม่ได้ดักคออื่น ผู้รับมอบฉันทะ , ใช้ในวรรณคดี ระบุนักลงทุนทางการเงินที่ซับซ้อนมากขึ้น
ปรากฏว่าเก่งจับนักลงทุนทั่วไปปัญญา ,
แต่ดูเหมือนจะไม่วัดความเชี่ยวชาญทางการเงินดี 2 . พิจารณา เช่น อาจจะมากที่สุด
พร็อกซี่ที่เป็นที่นิยมของความซับซ้อนและแรงงาน รายได้ ตามที่สหรัฐอเมริกาสำนักแรงงานสถิติ
ผู้จัดการการเงินจ่าย ( เฉลี่ยปีละประมาณ 1 พันดอลลาร์ ) คือเหนือ
ประชากรเฉลี่ย อย่างไรก็ตาม ผู้จัดการ ยศต่ำกว่าในค่าตอบแทนประจำปีกว่านัก

สถาปัตยกรรมและวิศวกรรมผู้จัดการ และ หมอ ดังนั้น ในขณะที่ระดับของปัญญาคือ
ขอเกี่ยวข้องกับรายได้แรงงานสูงกว่า ( โทบแมน และเวลส์ , 1974 ) มันเป็นเรื่องยากที่จะโต้แย้งว่า
ทนายความและแพทย์มีความเชี่ยวชาญทางด้านการเงินสูง กว่า ผู้เชี่ยวชาญด้านการเงิน ในการซื้อขายตราสารการเงิน
ที่ซับซ้อน เช่น อนุพันธ์ ไม่ระบุนักลงทุนรับรู้เกี่ยวกับ
ความเสี่ยงและผลตอบแทนของการรักษาความปลอดภัยคุณลักษณะ ( บาวเออร์ cosemans และ eichholtz 2008 )
4 เหล่านี้แนะนำว่า มาตรการที่มีอยู่ของความซับซ้อนทางการเงิน ) และ ต่อจากนี้ไป หลักฐานที่มีผลกระทบต่อผลการลงทุนของ
และเกี่ยวข้องมากขึ้นกับความสามารถในการรับรู้ของนักลงทุนมากกว่า
ความรู้ของตลาดการเงิน นี้เพิ่มคำถามธรรมชาติมีความเชี่ยวชาญทางด้านการเงิน
( เกินสติปัญญา )
เรามีหลักฐานโดยตรงในผลของความเชี่ยวชาญทางการเงินตามผลการลงทุน เรา
ระบุกลุ่มของนักลงทุนรายย่อย ซึ่งมีทั้งความรู้ ด้านประสบการณ์ในแต่ละวัน
กับตลาดการเงิน : ผู้จัดการกองทุน เราเปรียบเทียบการตัดสินใจส่วนบุคคลการลงทุน
ที่ทําต่ำกว่านักลงทุนทางการเงินที่ชาญฉลาด ซึ่งคล้ายกับผู้จัดการตาม
จำนวนของลักษณะทางเศรษฐกิจ สังคม และสติปัญญาทั่วไป สำหรับกลุ่มของ 84 ซึ่งกันและกัน
กองทุน ( MF ) ผู้จัดการในสวีเดนเราสังเกตผลงานของตนเองรวมทั้งพอร์ตการลงทุนของกองทุนรวมของพวกเขาและการลงทุน
เพื่อนแต่ละคน นอกจากนี้เรายังมีข้อมูลเกี่ยวกับอสังหาริมทรัพย์ของพวกเขา ,
ทรัพย์สมบัติทั้งหมดและลักษณะส่วนบุคคล
เราวิเคราะห์โดยรวมผลงานของผู้จัดการและเพื่อน