In the entire expansive Reliance Se

In the entire expansive Reliance Sect, only Meng Hao remained, standing alone on the East Mountain. He watched the red light fade away, then lowered his head. The formerly bustling Outer Sect was now empty.

Elder Sister Xu had been taken away. Elder Brother Chen had gone to the Southern Domain. Even Fatty was gone. He had no idea when he would see them again. Would it be months? Years?

His status as an Inner Sect disciple, his three years in the Reliance Sect, they all became memories. The twisting autumn wind hit his face and lifted up his hair, blowing away the dust that had settled there.

He quietly sat down on the boulder. A long time passed, and eventually the stars peeked out one by one. Then dawn came. Meng Hao sighed and lifted his head.

“They’re all gone… and here I am, still in the State of Zhao.” Suddenly, Meng Hao missed home. Even though he had gotten rid of his old ancestral house in Yunjie County, he still missed his old bed and dilapidated bowls. Even more so, he missed Mount Daqing. He missed… he missed his kind, smiling mother, and his father, who had always seemed afraid of his mother.

It was all somewhat vague. Meng Hao shook his head, and as the rays of dawn crept out, he stood up. There was no need to search the Reliance Sect. Everything worth taking was long gone, pillaged by the experts from the State of Zhao. It was all was empty.

Meng Hao patted the dust off his clothes, then changed out of his Inner Sect silver robe, back into the scholar’s gown he had worn all those years ago. It was a spacious robe, but as he put it on, it felt a bit small. He stared at the rising sun and let out a sigh. Deep within him, his golden Core Lake seemed to bubble, and within it, the Demonic Core emitted spiritual power that filled and replenished his body.

“I’m not too far from the seventh level of Qi Condensation. I can feel the bottleneck.” He walked forward, slapping his bag of holding. Two flying swords emerged and floated down to his feet. He glided down the mountain and left the Reliance Sect.

Using this technique with the flying swords granted him the ability of flight. But similar to Elder Sister Xu with her Wind Pennant, it was only temporary flight, nothing long term.

Meng Hao moved ever more swiftly, speeding along throughout the mountain forests. Finally, he was able to leave the Reliance Sect region, a place he hadn’t left for three years. He flew throughout the seemingly endless wild mountains, eventually disappearing over the horizon.

Time passed, and maintaining his original speed, Meng Hao eventually emerged from the mountainous region after two days.

“I’m not sure how long it took Elder Sister Xu to bring me to the Sect,” he muttered to himself, looking back at the mountains. “It was a few days, but I was unconscious. In any case, I think her speed at that time would have been similar to my own now.”

To Cultivators, the State of Zhao is not very large. But to mortals, it is actually quite a vast region. In his studies, he had read about its geography, and though he had never personally travelled about in it, he was nevertheless somewhat familiar with the area.

“As of now I’m in the north of the State of Zhao. I shouldn’t be too far from Yunjie County.” Off in the distance, he could see what looked almost like a mirror laying on the flat land. That would be what was referred to as the North Sea.

“Now that I think about it, with a Wind Pennant, and being at the seventh level of Qi Condensation, Elder Sister Xu could fly temporarily, but it would drain her spiritual power relatively quickly. She couldn’t have flown very far away.” Meng Hao’s eyes flickered with longing. He had been away from Yunjie County for three years, and his desire to return was growing stronger. He knew that after crossing the North Sea, he would be about a half-day’s walk from Mount Daqing.

Results (Thai) 1:

ในนิกายพึ่งไพศาลทั้งหมด เฉพาะเมงเฮาอยู่ ยืนคนเดียวบนภูเขาตะวันออก เขาดูแสงสีแดงที่จางหายไป จาก นั้นลดศีรษะของเขา นิกายนอกคึกคักเดิมถูกตอนนี้ว่างเปล่าพี่น้องสาว Xu ได้ถูกนำออกไป พี่พี่ Chen ได้ไปภาคใต้โดเมน แม้แต่ไขมันก็หายไป เขามีความคิดเมื่อเขาจะเห็นพวกเขาอีกครั้ง จะได้เป็นเดือน ปีหรือไม่สถานะของเขาเป็นสาวกนิกายภายใน ในนิกายพึ่ง เขาสามปีทั้งหมดกลายเป็นความทรงจำ ฤดูใบไม้ร่วงบิดลมตีใบหน้าของเขา และยกขึ้นผม เป่าไปฝุ่นที่ถือได้ว่ามีการเขาก็นั่งลงบนหิน ผ่านไปเป็นเวลานาน และในที่สุดดาว peeked ออกหนึ่ง แล้ว เช้ามา เฮา เมงหายใจ และยกศีรษะของเขา"พวกเขากำลังหายไปทั้งหมด... และนี่ ฉัน ยังคงอยู่ในสถานะเจียว" ทันใดนั้น เมงห้าวพลาดบ้าน แม้ว่าเขามีอากาศกำจัดของบรรพบุรุษบ้านเก่าในเขต Yunjie เขายังพลาดเตียงของเขาเก่า และทรุดโทรมชาม แม้มาก เขาพลาดติดต้าชิ่ง เขาไม่ได้รับ...เขาไม่ได้รับชนิดของเขา แม่ยิ้ม และ พ่อของเขา ที่ได้เสมอประจักษ์กลัวแม่ของเขามันเป็นทั้งหมดค่อนข้างคลุมเครือ เฮา เมงส่ายศีรษะของเขา และเป็นรังสีของรุ่งพุ่งออกมา เขายืนขึ้น ไม่จำเป็นต้องค้นหาสำนักพึ่งพาได้ มูลค่าการเสร็จหายไปนาน ปล้น โดยผู้เชี่ยวชาญจากสถานะเจียว ทั้งหมดคือความว่างเปล่าได้เฮา เมง patted ฝุ่นเสื้อผ้าของเขาออก แล้วเปลี่ยนจากเสื้อคลุมสีเงินด้านในนิกายของเขา กลับเข้าไปในชุดของนักวิชาการ เขาได้สวมใส่ทุกปีแล้ว มันมีตะขวาง แต่ ตามที่เขาวางไว้บน รู้สึกเล็ก เขาจ้องไปที่ดวงอาทิตย์ขึ้น และให้ออกอก ทะเลสาบเขาหลักโกลเด้นลึกภายในเขา ที่ดูเหมือนเป็น ฟอง และภายใน หลักปีศาจจากอำนาจทางจิตวิญญาณที่เต็ม และเติมเต็มร่างกายของเขา"ฉันไม่ไกลจากชิควบระดับเจ็ด ฉันสามารถรู้สึกคอขวด" เขาเดินไปข้างหน้า โกนถือกระเป๋าของเขา สองดาบบินโผล่ออกมา และลอยลงไปที่เท้าของเขา เขาทะยานลงจากภูเขา และซ้ายสำนักพึ่งพาใช้เทคนิคนี้กับดาบบินรับเขาสามารถบิน แต่เหมือนกับพี่น้องสาว Xu กับลดอร์ฟอลมของเธอ มันเป็นเพียงชั่วคราวบิน อะไรระยะยาวเมงเฮาย้ายมากอย่างรวดเร็ว เร่งไปทั่วป่าภูเขา ในที่สุด เขาก็สามารถออกจากสำนักพึ่งพาภูมิภาค เขาไม่จากสามปี เขาบินไปทั่วสิ้นสุดดูเหมือนป่าภูเขา หายไปในที่สุดเหนือขอบฟ้าเวลาผ่านไปแล้ว และรักษาความเร็วเดิมของเขา เมงเฮาในที่สุดเกิดจากแดนภูเขาหลังจากสองวัน"ผมไม่แน่ใจนานเอาพี่น้องซูเพื่อให้นิกายนี้ เขาญี่ปุ่นเอง มองย้อนกลับไปที่ภูเขา "มันกี่วัน แต่ผมสติ ในกรณีใด ๆ ผมคิดเธอเร็วที่จะได้รับคล้ายกับของตัวเองตอนนี้การคราด รัฐเจียวไม่ใหญ่มาก แต่ว่า มันเป็นจริงค่อนข้างใหญ่บริเวณ ในการศึกษาของเขา เขาอ่านเกี่ยวกับภูมิศาสตร์ของ และแม้ว่าเขามีตัวตนไม่เคยเดินทางเกี่ยวกับมัน เขาก็ก็ค่อนข้างคุ้นเคยกับพื้นที่"ณตอนนี้ ผมทางเหนือของรัฐเจียว ฉันไม่ควรจะไกลจากเขต Yunjie" ปิดระยะ เขาเห็นสิ่งที่ดูเกือบเหมือนกระจกวางในพื้นที่ราบ ที่จะเป็นสิ่งที่ถูกเรียกว่าเป็นทะเลเหนือ"หลังจากที่ฉันคิดเกี่ยวกับมัน ลดอร์ฟอลม และอยู่ในระดับที่เจ็ดของชิควบ พี่น้องซูบินชั่วคราว แต่มันจะระบายพลังงานทางจิตวิญญาณของเธออย่างรวดเร็ว เธอไม่ได้บินไกล" เมงเฮาตา flickered ด้วยความปรารถนา เขาได้ออกจากเขต Yunjie สามปี และความปรารถนาของเขากลับโตแข็งแรง เขารู้ว่า หลังจากข้ามทะเลเหนือ เขาจะเดินครึ่งวันของต้าชิ่งเมาท์

Results (Thai) 2:

ในทั้งไพศาลพึ่งนิกายเพียงเม้งเฮายังคงยืนอยู่คนเดียวบนภูเขาตะวันออก เขาเฝ้ามองจางแสงสีแดงออกไปแล้วลดลงหัวของเขา เดิมคึกคักนอกนิกายคือตอนนี้ว่างเปล่า. พี่น้องสาวซูได้รับการดำเนินการไป พี่เฉินบราเดอร์ได้ไปภาคใต้โดเมน แม้ไขมันก็หายไป เขามีความคิดเมื่อเขาจะได้เห็นพวกเขาอีกครั้ง มันจะเป็นเดือน? ปี? สถานะของเขาในฐานะที่เป็นศิษย์ภายในนิกายสามปีของเขาในการพึ่งนิกายพวกเขาทั้งหมดได้กลายเป็นความทรงจำ ลมฤดูใบไม้ร่วงบิดตีใบหน้าของเขาและยกขึ้นผมของเขาเป่าไปฝุ่นที่ได้ตั้งรกรากที่นั่น. เขาอย่างเงียบ ๆ นั่งลงบนก้อนหิน เป็นเวลานานที่ผ่านมาและในที่สุดดาวแอบโผล่ออกมาทีละคน จากนั้นรุ่งอรุณมา เม้งเฮาถอนหายใจและยกศีรษะของเขา. "พวกเขากำลังหายไปทั้งหมด ... และนี่ฉันยังคงอยู่ในรัฐ Zhao ได้." ทันใดนั้นเม้งเฮาพลาดบ้าน แม้เขาจะมีอากาศกำจัดของบ้านของบรรพบุรุษเก่าของเขาใน Yunjie เคาน์ตี้เขายังคงคิดถึงเตียงเก่าของเขาและชามทรุดโทรม มากยิ่งขึ้นดังนั้นเขาพลาดเมา Daqing เขาคิดถึง ... เขาพลาดชนิดของแม่ยิ้มและพ่อของเขาที่เคยดูเหมือนมักจะกลัวแม่ของเขา. มันคือทั้งหมดที่ค่อนข้างคลุมเครือ เม้งเฮาส่ายหัวและเป็นรังสีของรุ่งอรุณพุ่งออกมาเขาลุกขึ้นยืน ไม่มีความจำเป็นที่จะค้นหาพึ่งนิกายเป็น ทุกสิ่งที่คุ้มค่าการก็หายไปนานปล้นโดยผู้เชี่ยวชาญจากรัฐ Zhao มันคือทั้งหมดที่เป็นที่ว่างเปล่า. เม้งเฮาตบฝุ่นถอดเสื้อผ้าของเขาแล้วเปลี่ยนจากเสื้อคลุมสีเงินของเขาภายในนิกายกลับเข้ามาในชุดของนักวิชาการที่เขาได้สวมใส่ทุกปีที่ผ่านมา มันเป็นเสื้อคลุมกว้างขวาง แต่ในขณะที่เขาวางไว้บนก็รู้สึกนิด ๆ หน่อย ๆ เขาจ้องที่ดวงอาทิตย์ขึ้นและปล่อยให้ออกถอนหายใจ ลึกภายในเขาทองเขาหลักทะเลสาบดูเหมือนจะฟองและภายในมันปีศาจหลักที่ปล่อยออกมาพลังทางจิตวิญญาณที่เต็มไปและเติมเต็มร่างกายของเขา. "ฉันไม่ไกลจากระดับที่เจ็ดของฉีควบแน่น ฉันรู้สึกได้ว่าคอขวด. "เขาเดินไปข้างหน้าตบกระเป๋าของเขาของการถือครอง สองดาบบินโผล่ออกมาและลอยลงไปที่เท้าของเขา เขาเดินลงมาจากภูเขาและซ้ายพึ่งนิกาย. การใช้เทคนิคนี้ด้วยดาบบินที่ได้รับเขามีความสามารถในการบิน แต่คล้ายกับน้องสาวพี่เสี่ยวกับชายธงลมของเธอมันก็เป็นเพียงการบินชั่วคราวไม่มีอะไรในระยะยาว. เม้งเฮาย้ายที่เคยขึ้นอย่างรวดเร็วพร้อมเร่งทั่วป่าภูเขา ในที่สุดเขาก็สามารถที่จะออกจากภูมิภาคพึ่งนิกายสถานที่ที่เขาไม่ได้ทิ้งไว้เป็นเวลาสามปี เขาบินทั่วภูเขาป่าดูเหมือนไม่มีที่สิ้นสุดในที่สุดก็หายไปเหนือเส้นขอบฟ้า. เวลาผ่านไปและการบำรุงรักษาความเร็วเดิมของเขาเม้งเฮาที่สุดก็โผล่ออกมาจากพื้นที่ที่เป็นภูเขาหลังจากที่สองวัน. "ผมไม่แน่ใจว่านานแค่เอาน้องสาวพี่เสี่ยวไป นำฉันไปที่นิกาย "เขาพึมพำกับตัวเองมองกลับไปที่ภูเขา "มันเป็นไม่กี่วัน แต่ผมก็ไม่ได้สติ ในกรณีใด ๆ ผมคิดว่าความเร็วของเธอในช่วงเวลาที่จะได้รับคล้ายกับของตัวเองขณะนี้. " เพื่อพรวนรัฐ Zhao มีขนาดไม่ใหญ่มาก แต่การที่จะปุถุชนมันเป็นจริงค่อนข้างเป็นพื้นที่กว้างใหญ่ ในการศึกษาของเขาเขาได้อ่านเกี่ยวกับภูมิศาสตร์ของตนและแม้ว่าเขาจะไม่เคยเดินทางไปเองเกี่ยวกับในเรื่องนี้ท่านก็ยังคงค่อนข้างคุ้นเคยกับพื้นที่. " ณ ตอนนี้ผมอยู่ในตอนเหนือของรัฐ Zhao ฉันไม่ควรจะไกลเกินไปจาก Yunjie มณฑล. "ออกไปในระยะทางที่เขาจะได้เห็นสิ่งที่ดูเหมือนเกือบจะเหมือนกระจกวางบนพื้นที่ราบ นั่นจะเป็นสิ่งที่ถูกเรียกว่าเหนือทะเล. "ตอนนี้ที่ผมคิดเกี่ยวกับมันด้วยธงลมและเป็นในระดับที่เจ็ดของฉีควบแน่นพี่สาวเสี่ยวสามารถบินได้ชั่วคราว แต่มันจะระบายพลังทางจิตวิญญาณของเธอค่อนข้าง อย่างรวดเร็ว. เธออาจจะไม่ได้บินอยู่ห่างไกลมาก. "ตาเม้งเฮาส์ flickered ด้วยความปรารถนา เขาได้รับออกไปจาก Yunjie มณฑลเป็นเวลาสามปีที่ผ่านมาและความปรารถนาของเขาที่จะกลับมามีการเติบโตที่แข็งแกร่ง เขารู้ว่าหลังจากข้ามเหนือทะเลเขาจะเกี่ยวกับการเดินครึ่งวันจากภูเขา Daqing

Results (Thai) 3:

ในนิกายทั้งการขยายตัวเพียงเมิ่งฮ่าวยังคงยืนอยู่บนภูเขาทางตะวันออกเพียงอย่างเดียว เขาดูแสงแดงจางหายไป แล้วลดศีรษะของเขา ลัทธิภายนอก ก่อนที่ตอนนี้ว่างเปล่าพี่ซู ถูกจับตัวไป พี่เชนไปที่โดเมนที่ภาคใต้ แม้ไขมันหายไป เขาไม่รู้เลยว่าเมื่อเขาจะเจอพวกเขาอีก จะเป็นเดือน ปีสถานะของเขาในฐานะสาวกนิกายภายในของเขา สามปีในการพึ่งพาพรรค พวกเขาทั้งหมดก็จะกลายเป็นความทรงจำ บิดลมฤดูใบไม้ร่วงตีใบหน้าของเขาและยกขึ้นผม พัดเก็บฝุ่นได้ตัดสินแล้วเขารีบนั่งลงบนก้อนหิน เวลานานผ่านไป และในที่สุดดาวแอบมองออกไปทีละคน แล้วเช้ามา เมิ่งเฮ่าถอนหายใจและยกหัวขึ้น" หมดแล้ว . . . . . . . และตอนนี้ผมก็ยังอยู่ในสถานะของจ้าว " ทันใดนั้น เมิ่งฮ่าวก็คิดถึงบ้าน ถึงแม้ว่าเขาจะกำจัดบ้านบรรพบุรุษเก่าของเขาใน yunjie มณฑล เขายังคงคิดถึงเตียงเก่าและทรุดโทรมชาม ยิ่งกว่านั้น เขาคิดถึงภูเขา Daqing . เขาพลาด . . . . . . . เขาไม่ได้ใจดี เขายิ้ม แม่และพ่อของเขา ผู้เสมอเหมือนกลัวแม่ของเขามันค่อนข้างคลุมเครือ เมิ่งเฮ่าส่ายหัว เป็นแสงของรุ่งอรุณคืบคลานออกมา เขาลุกขึ้นยืน ไม่จำเป็นต้องค้นหาการอ้างอิง นิกาย ทุกอย่างที่คุ้มก็หายไปนาน ปล้นสะดม โดยผู้เชี่ยวชาญจากรัฐจ้าว มันว่างเปล่าเมิ่งเฮ่าตบฝุ่นออกจากเสื้อผ้าของตน แล้วเปลี่ยนจากของเขาภายในพรรค เงินแท้ กลับสู่นักวิชาการชุดที่เขาใส่ เมื่อหลายปีก่อน มันเป็นเสื้อคลุมที่กว้างขวาง แต่เขาใส่แล้ว รู้สึกว่าเล็กไป เขาจ้องมองดูพระอาทิตย์ขึ้นแล้วก็ถอนหายใจ . ลึกภายในเขาสีทองของเขาหลักทะเลสาบดูฟอง และภายใน หลักปีศาจปล่อยพลังทางจิตวิญญาณที่เติมและเติมร่างกายของเขา" ผมไม่ได้ไกลจากระดับที่เจ็ดของฉีการควบแน่น ฉันรู้สึกถึงคอขวด " เขาเดินไปตบหน้าของเขา , กระเป๋าถือ สองพยัคฆ์ เกิดขึ้นและลอยลงมาที่เท้า เขากไลดิดลงจากภูเขาและออกจากการอ้างอิง นิกายการใช้เทคนิคนี้กับดาบบินประทานความสามารถในการบิน แต่คล้ายกับ Xu พี่สาวเธอลมเฟื่องมันแค่ชั่วคราวเที่ยวบินอะไรในระยะยาวเมิ่งเฮ่าย้ายมากขึ้นอย่างรวดเร็ว , เคลื่อนที่ไปทั่วทั้งภูเขา ป่าไม้ ในที่สุด เขาก็สามารถที่จะออกจากการพึ่งพาพรรค เขต ที่เขาไม่ได้ไป 3 ปี เขาล่องลอยไปทั่วป่าภูเขาไม่มีที่สิ้นสุด ในที่สุดหายไปจากขอบฟ้า .เวลาผ่านไป และรักษาความเร็วเดิมของเขา เมิ่งฮ่าวในที่สุดก็โผล่ออกมาจากเขตภูเขา หลังจากสองวัน" ผมไม่แน่ใจว่าใช้เวลานานแค่ไหน พี่ซู พาฉันมาที่สำนัก " เขาพึมพำกับตัวเอง มองกลับไปที่ภูเขา " มันเกิดขึ้นไม่กี่วัน แต่ผมไม่ได้สติ ในกรณีใด ๆฉันคิดว่า ความเร็วของเธอในตอนนั้นคงจะคล้ายกับของตัวเองตอนนี้เพื่อเกษตรกร รัฐของจ้าว มีขนาดไม่ใหญ่มาก แต่ปุถุชน มันเป็นจริงค่อนข้างเป็นเขตกว้างใหญ่ ในการศึกษาของเขา เขาได้อ่านเรื่องของภูมิศาสตร์ และแม้ว่าเขาไม่เคยมีตัวตนเดินทางเกี่ยวกับมัน เขายังคงค่อนข้างคุ้นเคยกับพื้นที่" ตอนนี้ผมอยู่ทางตอนเหนือของรัฐจ้าว ผมไม่ควรไกลจาก yunjie มณฑล " จากระยะทางที่เขาได้เห็นสิ่งที่ดูเหมือนจะเป็นเหมือนกระจกที่วางอยู่บนแผ่นดินแบน นั่นจะเป็นสิ่งที่ถูกเรียกว่าทะเลเหนือ" ตอนนี้ที่ผมคิดเกี่ยวกับมัน กับ ลม เฟื่อง และเป็นระดับ 7 ของพี่ซู ฉี การควบแน่นจะบินเป็นการชั่วคราว แต่จะดูดพลังวิญญาณของเธอค่อนข้างรวดเร็ว เธอไม่ต้องบินไกลมาก " เหม็ง เฮาตา flickered กับปรารถนา เขาอยู่ห่างจาก yunjie County สำหรับสามปีและความปรารถนาของเขาที่จะกลับมามีการเติบโตที่แข็งแกร่ง . เขารู้ว่าหลังจากข้ามเหนือทะเล เขาจะประมาณครึ่งวันก็เดินจากภูเขา Daqing .