The aim of this study was to evalua

The aim of this study was to evaluate the production potential of cellulose nanofibers from two different
industrial bio-residues: wastes from the juice industry (carrot) and the beer brewing process (BSG). The
mechanical separation of the cellulose nanofibers was by ultrafine grinding. X-ray diffraction (XRD) and
Raman spectroscopy revealed that the materials were mechanically isolated without significantly affecting
their crystallinity. The carrot residue was more easily bleached and consumed less energy during
grinding, using only 0.9 kWh/kg compared to 21 kWh/kg for the BSG. The carrot residue also had a 10%
higher yield than the BSG. Moreover, the dried nanofiber networks showed high mechanical properties,
with an average modulus and strength of 12.9 GPa and 210 MPa, respectively, thus indicating a homogeneous
nanosize distribution. The study showed that carrot residue has great potential for the industrial
production of cellulose nanofibers due to its high quality, processing efficiency, and low raw material
cost.
©

Results (Thai) 1:

จุดมุ่งหมายของการศึกษานี้คือการ ประเมินศักยภาพการผลิตของ nanofibers เซลลูโลสจากแตกต่างกันสองอุตสาหกรรมชีวภาพตก: ของเสียจากอุตสาหกรรมน้ำผลไม้ (แครอท) และเบียร์เบียร์กระบวนการ (ประชาสัมพันธ์) การการแยกเชิงกล nanofibers เซลลูโลส โดยเจียร์ได้ การเลี้ยวเบนรังสีเอ็กซ์ (XRD) และรามันสเปกโทรสโกเผยว่า เนื้อหามีกลไกแยก โดยไม่มีผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญผลึกของพวกเขา กากแครอทได้ง่ายขึ้นมีการฟอกขาว และใช้พลังงานน้อยกว่าในช่วงบด ใช้ 0.9 เท่า kWh/kg เมื่อเทียบกับ kWh กิโลกรัม 21 สำหรับการประชาสัมพันธ์ กากแครอทยังมี 10%ผลตอบแทนสูงกว่าการประชาสัมพันธ์ นอกจากนี้ เครือข่าย nanofiber แห้งพบว่าสมบัติเชิงกลที่สูงเฉลี่ยค่าโมดูลัสและความแข็งแรงของ 12.9 GPa และ 210 MPa ตามลำดับ จึงแสดงให้เห็นเป็นเนื้อเดียวกันแจก nanosize การศึกษาแสดงให้เห็นว่า กากแครอทที่มีศักยภาพที่ดีสำหรับภาคอุตสาหกรรมการผลิตเซลลูโลส nanofibers เนื่องจากมีคุณภาพสูง ประสิทธิภาพการประมวลผล และวัตถุดิบที่ต่ำต้นทุนนี้©

Results (Thai) 2:

จุดมุ่งหมายของการศึกษาครั้งนี้เพื่อประเมินศักยภาพการผลิตเส้นใยนาโนเซลลูโลสจากสองแตกต่างกัน
อุตสาหกรรมชีวภาพตกค้าง: ของเสียจากอุตสาหกรรมน้ำผลไม้ (แครอท) และกระบวนการเบียร์ (BSG)
แยกเชิงกลของเส้นใยนาโนเซลลูโลสเป็นโดยการบด ultrafine X-ray การเลี้ยวเบน (XRD) และ
สเปกรามันเปิดเผยว่าวัสดุที่ถูกแยกโดยไม่ต้องใช้เครื่องจักรกลอย่างมีนัยสำคัญที่มีผลต่อ
ความเป็นผลึกของพวกเขา ที่เหลือเป็นแครอทฟอกขาวได้ง่ายขึ้นและการบริโภคพลังงานน้อยลงในช่วง
บดโดยใช้เพียง 0.9 กิโลวัตต์ / กก. เมื่อเทียบกับ 21 kWh / kg สำหรับ BSG ที่เหลือแครอทยังมี 10%
อัตราผลตอบแทนที่สูงกว่า BSG นอกจากนี้ยังมีเครือข่ายเส้นใยนาโนแห้งแสดงให้เห็นคุณสมบัติเชิงกลสูง
กับโมดูลัสเฉลี่ยและความแข็งแรงของ 12.9 GPa และ 210 MPa ตามลำดับจึงแสดงให้เห็นเป็นเนื้อเดียวกัน
กระจาย nanosize การศึกษาพบว่าสารตกค้างแครอทมีศักยภาพที่ดีสำหรับอุตสาหกรรม
การผลิตเส้นใยนาโนเซลลูโลสเนื่องจากคุณภาพสูงที่มีประสิทธิภาพในการประมวลผลและวัตถุดิบต่ำ
ค่าใช้จ่าย.
©