Education[edit]
Neisser attended Harvard in the late 1940s working toward a psychology major. Neisser graduated summa cum laude in 1950.[7] He had become an “infracaninophile,” which translates to “underdog-lover”. Neisser had written that his enthusiasm had far outweighed his skill in playing baseball, he said that he was the “kid who was always chosen last” to play.[4] He had contributed this as to why he had a “lifelong sympathy with the underdog”.[4] Neisser also stated that this was probably a contributing factor as to why he was drawn to Gestalt psychology; he considered it to be an underdog in the department.
George A. Miller supervised Neisser’s senior thesis research, which helped him gain admission to the master’s program at Swarthmore College. Neisser wanted to attend Swarthmore College because that was where Wolfgang Kohler, one of the founders of Gestalt psychology, was a faculty member.[5] Instead of working with Wolfgang Kohler he ended up working with Kohler’s assistant, Hans Wallach.[6] Neisser had also met and became friends with a new assistant professor, Henry Gleitman.[4] Neisser graduated earning his master’s degree in 1952.[6]
Neisser went on to obtain his doctorate from Harvard’s Department of Social Relations in 1956. According to Fancher and Rutherford, he completed his dissertation in Psychophysics.[4] He spent a year afterwards as an instructor at Harvard.[6] He went on to teach at Brandeis and Emory Universities, before establishing himself at Cornell.[7] While at Brandeis University, located in Waltham, Neisser expanded his psychological horizon according to Fancher and Rutherford.[4] Fancher and Rutherford also wrote that Neisser’s department chair was Abraham Maslow.[4] According to Cutting, Neisser felt a “deep sympathy for the idealistic humanism” of Abraham Maslow.[6] Maslow had also been profoundly interested by Gestalt psychology.[4]
Oliver Selfridge, a young computer scientist at MIT's Lincoln Laboratories, was the next individual to influence Neisser.[6] Selfridge had been an advocate of machine intelligence.[4] Neisser and Selfridge had become friends, which was crucial for Neisser’s career. Fancher and Rutherford explain that Neisser had become a part-time consultant in Selfridge’s lab, where the two had begun to work on a program together.[4] Selfridge along with Neisser produced the “pandemonium model of pattern recognition, which appeared in Scientific American in 1950."[4] After working with Selfridge, Neisser received multiple grants and began to work in different areas involving thinking, soon after he moved to the University of Pennsylvania. This is where he would write Cognitive Psychology.[6]
Results (
Thai) 1:
[Copy]Copied!
Education[edit] Neisser attended Harvard in the late 1940s working toward a psychology major. Neisser graduated summa cum laude in 1950.[7] He had become an “infracaninophile,” which translates to “underdog-lover”. Neisser had written that his enthusiasm had far outweighed his skill in playing baseball, he said that he was the “kid who was always chosen last” to play.[4] He had contributed this as to why he had a “lifelong sympathy with the underdog”.[4] Neisser also stated that this was probably a contributing factor as to why he was drawn to Gestalt psychology; he considered it to be an underdog in the department. George A. Miller supervised Neisser’s senior thesis research, which helped him gain admission to the master’s program at Swarthmore College. Neisser wanted to attend Swarthmore College because that was where Wolfgang Kohler, one of the founders of Gestalt psychology, was a faculty member.[5] Instead of working with Wolfgang Kohler he ended up working with Kohler’s assistant, Hans Wallach.[6] Neisser had also met and became friends with a new assistant professor, Henry Gleitman.[4] Neisser graduated earning his master’s degree in 1952.[6] Neisser ไปในการรับพระเอกจากแผนกสัมพันธ์ทางสังคมของฮาร์วาร์ดในปี 1956 ตาม Fancher และรูเทอร์ฟอร์ด เขาสมบูรณ์วิทยานิพนธ์ปริญญาเอกของเขาใน Psychophysics [4] เขาใช้เวลาหนึ่งปีหลังจากนั้นเป็นผู้สอนที่ฮาร์วาร์ด [6] เขาก็จะสอนที่ Brandeis และมหาวิทยาลัย Emory ก่อนที่จะสร้างตัวเองที่ Cornell [7] ในขณะที่มหาวิทยาลัย Brandeis แห่ง Waltham, Neisser ขยายขอบฟ้าของเขาจิตใจตาม Fancher และรูเทอร์ฟอร์ด [4] Fancher และรูเทอร์ฟอร์ดยังเขียนว่า เก้าอี้ของ Neisser แผนกคือ อับราฮัมมาสโลว์ [4] ตามเมื่อต้องการตัด Neisser รู้สึกแบบ "ลึกเห็นใจสำหรับมนุษยนิยมอุดมการณ์" ของอับราฮัมมาสโลว์ [6] มาสโลว์ได้ยังถูกซึ้งสนใจ โดยจิตวิทยา Gestalt [4] Oliver Selfridge คอมพิวเตอร์หนุ่มนักวิทยาศาสตร์ที่ห้องปฏิบัติการของ MIT ลินคอล์น เป็นบุคคลถัดไปชวน Neisser [6] Selfridge ได้สนับสนุนปัญญาเครื่อง [4] neisser Selfridge ได้กลายเป็น เพื่อน ซึ่งเป็นสิ่งสำคัญสำหรับอาชีพของ Neisser รูเทอร์ฟอร์ดและ Fancher อธิบายว่า Neisser ได้กลายเป็น ที่ปรึกษาที่ชั่วคราวในแล็บของ Selfridge ที่สองเริ่มทำงานบนโปรแกรมร่วมกัน [4] Selfridge กับ Neisser ผลิต "ต่อรูปแบบของรูปแบบการรับรู้ ซึ่งปรากฏในทางวิทยาศาสตร์อเมริกันในปี 1950" [4] หลังจากการทำงานกับ Selfridge, Neisser รับมอบหลาย และเริ่มการทำงานในพื้นที่ต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้องกับการคิด เร็ว ๆ นี้หลังจากที่เขาย้ายไปมหาวิทยาลัยเพนซิลเวเนีย ซึ่งเขาจะเขียนจิตวิทยาการรับรู้ได้ [6]
Being translated, please wait..