Stinking foods including the world'

Stinking foods including the world's smelliest fruit – the durian – could soon have their undesirable odours eliminated during storage and transport thanks to cheap packaging made from composite films of zeolite and nanocellulose. These films can adsorb the gas molecules responsible for their smell and the Swedish researchers behind the work think the material could also be incorporated into clothing to remove unwanted odours.
When Lennart Bergström at Stockholm University was visiting Singapore he first became aware of the issue surrounding the transport and storage of foul smelling fruits and vegetables. In Singapore the durian fruit, which can smell as bad as raw sewage, is not permitted on the subway system and has been banned by some hotels and airlines. But the fruit is prized for its flavour so growers and suppliers of durians are keen to find ways around this problem.

Inspired by this problem, Bergström and his team set out to find a solution using their extensive experience of both zeolites and nanocellulose. The microporous nature of zeolites gives them exceptional adsorption properties and their use in odour-eating products is not new. However, introducing microporous adsorbents into polymer films suitable for packaging had remained a challenge.

'The new material relies on the well-established adsorption of small gas molecules by zeolites; the key novelty lies in the use of nanocellulose as a binder and matrix,' says Bergström. 'By using nanocellulose as a matrix and binder, it is possible to prepare films with higher amounts of adsorbents [the zeolite] than before. The films are also thin, strong, light and flexible,' he explains.

The researchers made their films using colloidal processing by first making two separate dispersions: one of zeolite particles, which also contained calcium ions and polyethylene glycol (PEG), and another comprising cellulose nanofibrils (CNFs). These dispersions were then mixed together before undergoing calcium ion induced gelation and vacuum filtration to produce a gel, which was dried to produce thin and flexible zeolite-CNF films with a very high zeolite content of 90% or more. Analysis showed that the films can eliminate volatile thiol-based odours to concentrations lower than those detectable by humans.
'Using zeolites is a nice idea,' says Russell Binions who investigates nanocomposite thin films at Queen Mary University of London, UK. 'Typically the vapour uptake will be determined by the relative partial pressure of whichever chemicals are kicking about in the headspace, so the fact that they show some kind of selective binding that prevents re-vapourisation of the nasty volatiles is a big plus and represents an important development.'

'It does not take too much imagination to foresee them being included in all manner of fibrous materials for odour elimination, certainly paper and the like and possibly clothing,' Binions adds. 'The only thing that I wonder about is whether this is a multiple use system?'

Bergström says the films cannot be regenerated at present but their uptake capacity is high allowing them to be used several times before they are saturated. 'No major limitations remain and scale-up for industrial production is certainly feasible.'

Results (Thai) 1:

กลิ่นเหม็นอาหารรวมถึงของโลก smelliest ผลไม้ทุเรียนเร็ว ๆ นี้มี odours ระวังการตัดออกในระหว่างการเก็บและการขนส่ง ด้วยบรรจุภัณฑ์ราคาถูกทำจากฟิล์มโดยรวมของการใช้ซีโอไลต์และ nanocellulose ภาพยนตร์เหล่านี้สามารถชื้นชอบกลิ่นของแก๊สโมเลกุล และนักวิจัยสวีเดนอยู่เบื้องหลังการทำงานคิดว่า วัสดุอาจยังรวมอยู่ในเสื้อผ้าที่เอา odours ที่ไม่พึงประสงค์ท่าอากาศ Bergström ที่มหาวิทยาลัยสตอกโฮล์มถูกกด เขาแรกเริ่มตระหนักถึงปัญหาสภาพแวดล้อมขนส่งและการเก็บผักและผลไม้หอมเหม็น ในสิงคโปร์ ผลไม้ทุเรียน ซึ่งสามารถกลิ่นไม่ดีที่น้ำดิบ ไม่ได้รับอนุญาตในระบบรถไฟใต้ดิน และได้ถูกห้าม โดยบางโรงแรมและสายการบิน แต่ผลไม้จะ prized สำหรับรสชาติของมันเพื่อให้เกษตรกรและผู้จำหน่ายของรักษาทุเรียนมีความกระตือรือร้นในการค้นหาวิธีแก้ไขปัญหานี้แรงบันดาลใจ โดยปัญหานี้ Bergström และทีมงานของเขาจะออกตามหาคำตอบโดยใช้ประสบการณ์ของซีโอไลต์และ nanocellulose ของพวกเขา ธรรมชาติ microporous ซีโอไลต์ให้ได้คุณสมบัติพิเศษดูดซับ และใช้ในผลิตภัณฑ์ที่รับประทานอาหารกลิ่นไม่ใหม่ อย่างไรก็ตาม การแนะนำ microporous adsorbents เหมาะสำหรับบรรจุภัณฑ์ฟิล์มพอลิเมอร์มียังคง ความท้าทาย' วัสดุใหม่อาศัยดูดซับที่ดีขึ้นของโมเลกุลก๊าซเล็ก ๆ โดยซีโอไลต์ นวัตกรรมสำคัญที่อยู่ในการใช้ nanocellulose เป็น binder และเมตริกซ์ Bergström กล่าวว่า ' โดยใช้ nanocellulose เป็นเมตริกซ์และ binder จำเป็นต้องจัดเตรียมมีเงิน adsorbents [การใช้ซีโอไลต์] สูงกว่าก่อนการ ฟิล์มก็ยังบาง แข็งแรง เบา และ ยืดหยุ่น เขาอธิบายนักวิจัยที่ทำการของฟิล์มที่ใช้ประมวลผล colloidal แรกทำ dispersions แยกสอง: หนึ่งอนุภาคใช้ซีโอไลต์ ซึ่งประกอบด้วยประจุแคลเซียม และ polyethylene glycol (PEG), และอีกแห่ง nanofibrils เซลลูโลส (CNFs) Dispersions เหล่านี้แล้วรวมเข้าด้วยกันก่อนเกิดระหว่างไอออนแคลเซียม gelation และกรองสูญญากาศผลิตเจล ที่ถูกอบแห้งในการผลิตฟิล์มบาง และยืดหยุ่นใช้ซีโอไลต์ CNF กับเนื้อหาการใช้ซีโอไลต์สูงมาก 90% หรือมากกว่า วิเคราะห์พบว่า ภาพยนตร์สามารถกำจัด odours ตาม thiol ระเหยให้ความเข้มข้นต่ำกว่าที่สามารถตรวจสอบได้โดยมนุษย์'การใช้ซีโอไลต์เป็นความคิดที่ดี กล่าวว่า Binions รัสเซลล์ที่ตรวจสอบฟิล์มบางสิตที่ควีนแมรีมหาวิทยาลัยลอนดอน สหราชอาณาจักร 'โดยทั่วไปดูดซับไอจะถูกกำหนด โดยความดันบางส่วนแบบย่อของสารเคมีใด ๆ ก็ตามจะเตะเกี่ยวกับใน headspace ดังนั้นความจริงที่ว่าพวกเขาแสดงเป็นบางประการรวมมาตรการที่ป้องกันไม่ให้ vapourisation ใหม่ของ volatiles น่ารังเกียจ และแสดงถึงการพัฒนาที่สำคัญ '' จะไม่ได้ใช้จินตนาการมากเกินไปจะเล็งเห็นได้รวมไว้ในลักษณะทั้งหมดของวัสดุข้อกำจัดกลิ่น กระดาษแน่นอนและเช่น และอาจรวมถึงเสื้อ ผ้า Binions เพิ่ม "สิ่งเดียวที่ฉันสงสัยเกี่ยวกับคือ ว่า เป็นระบบใช้หลาย'Bergström กล่าวว่า ภาพยนตร์ไม่สามารถสร้างใหม่ในปัจจุบัน แต่ความดูดซับจะอนุญาตให้ใช้หลายครั้งก่อนที่พวกเขาอิ่มตัวสูง 'ไม่จำกัดที่สำคัญอยู่ แล้วขนาดสายสำหรับอุตสาหกรรมผลิตจะเป็นไปได้อย่างแน่นอน'

Results (Thai) 3:

เหม็นอาหาร รวมถึงของโลก smelliest ผลไม้ ( ทุเรียน ) อาจเร็ว ๆนี้มีกลิ่นที่ไม่พึงประสงค์ออกในระหว่างการเก็บรักษาและการขนส่ง บรรจุภัณฑ์ที่ทำจากคอมโพสิตขอบคุณราคาถูกฟิล์มซีโอไลต์ และ nanocellulose .ภาพยนตร์เหล่านี้สามารถดูดซับก๊าซโมเลกุลรับผิดชอบ กลิ่น และ สวีเดน นักวิจัยหลังงานว่า วัสดุที่อาจจะรวมอยู่ในเสื้อผ้าเพื่อเอากลิ่นที่ไม่พึงประสงค์
เมื่อคณะ bergstr ö m ที่ Stockholm University เยี่ยมชมสิงคโปร์เขาเริ่มตระหนักถึงปัญหารอบการขนส่งและการจัดเก็บ เหม็นกลิ่นผลไม้และผักทุเรียนในสิงคโปร์ ซึ่งจะตัวเหม็นเหมือนสิ่งปฏิกูลดิบไม่ได้รับอนุญาตในระบบใต้ดิน และถูกห้าม โดยบางโรงแรม และสายการบิน แต่ผลคือรางวัลของกลิ่นเพื่อเกษตรกร และซัพพลายเออร์ของทุเรียนกระตือรือร้นที่จะหาวิธีแก้ไขปัญหานี้ .

จากปัญหานี้bergstr ö m และทีมงานของเขาออกไปหาโซลูชั่นที่ใช้ประสบการณ์ที่กว้างขวางของพวกเขาทั้งสองและซีโอ nanocellulose . ดของซีโอไลต์ธรรมชาติให้คุณสมบัติดูดซับกลิ่นที่ยอดเยี่ยมและใช้ในการรับประทานผลิตภัณฑ์ไม่ใช่เรื่องใหม่ อย่างไรก็ตาม การดูดซับสู่ภาพยนตร์ดเหมาะสำหรับบรรจุภัณฑ์พอลิเมอร์ได้

ยังคงท้าทาย