History of woodblock printing[edit]

History of woodblock printing[edit]

Yuan Dynasty woodblock edition of a Chinese play
Origins in Asia[edit]
The earliest woodblock printed fragments to survive are from China and are of silk printed with flowers in three colours from the Han Dynasty (before AD 220 ).[3] It is clear that woodblock printing developed in Asia several centuries before Europe. The Chinese were the first to use the process to print solid text, and equally that, much later, in Europe the printing of images on cloth developed into the printing of images on paper (woodcuts). It is also now established that the use in Europe of the same process to print substantial amounts of text together with images in block-books only came after the development of movable type in the 1450s.


Coloured woodcut Buddha, 10th century, China
In China, an alternative to woodblock printing was a system of reprography since the Han Dynasty using carved stone steles to reproduce pages of text.[4] The three necessary components for woodblock printing are the wood block, which carries the design cut in relief; dye or ink, which had been widely used in the ancient world; and either cloth or paper, which was first developed in China, around the 3rd century BC or 2nd century BC. Woodblock printing on papyrus seems never to have been practised, although it would be possible.

A few specimen of wood block printing, possibly called tarsh in Arabic, have been excavated from a 10th-century context in Arabic Egypt. They were mostly used for prayers and amulets. The technique may be spread from China or an independent invention, but had very little impact and virtually disappeared at the end of the 14th century.[5] In India the main importance of the technique has always been as a method of printing textiles, which has been a large industry since at least the 10th century.[6] Large quantities of printed Indian silk and cotton were exported to Europe throughout the Modern Period.

Because Chinese has a character set running into the thousands, woodblock printing suits it better than movable type to the extent that characters only need to be created as they occur in the text. Although the Chinese had invented a form of movable type with baked clay in the 11th century, and metal movable type was invented in Korea in the 13th century,[7] woodblocks continued to be preferred owing to the formidable challenges of typesetting Chinese text with its 40,000 or more characters. Also, the objective of printing in the East may have been more focused on standardization of ritual text (such as the Buddhist canon Tripitaka, requiring 80,000 woodblocks), and the purity of validated woodblocks could be maintained for centuries.[8] When there was a need for the reproduction of a text, the original block could simply be brought out again, while moveable type necessitated error-prone composition of distinct "editions".

In China, Korea, and Japan, the state involved itself in printing at a relatively early stage; initially only the government had the resources to finance the carving of the blocks for long works. The difference between East Asian woodblock printing and the Western printing press had major implications for the development of book culture and book markets in East Asia and Europe.

Early printed books in China and Korea[edit]

The intricate frontispiece of the Diamond Sutra from Tang Dynasty China, the world's earliest dated printed book, AD 868 (British Museum)
Woodblock printing in China is strongly associated with Buddhism, which encouraged the spread of charms and sutras. In the Tang Dynasty, a Chinese writer named Fenzhi first mentioned in his book "Yuan Xian San Ji" that the woodblock was used to print Buddhist scriptures during the Zhenguan years (AD 627~649).

An early example of woodblock printing on paper was discovered in 1974 in an excavation in Xi'an (the capital of Tang-Dynasty China, then called Chang'an), Shaanxi, China, whereby individual sheets of paper were pressed into wooden blocks with the text and illustrations carved into them.[9] It is a dharani sutra printed on hemp paper and dated to 650 to 670 AD, during the Tang Dynasty (618–907).[9] Another printed document dating to the early half of the Chinese Tang Dynasty has also been found, the Saddharma pundarika sutra printed from 690 to 699.[9]


Dharani sutra replica exhibited at National Museum of Korea
The oldest existing print done with wood-blocks is the Mugujeonggwang great Dharani sutra that is dated between AD 704 and 751. It was found at Bulguksa, South Korea in 1966.[10] Its Buddhist text was printed on a 8 cm × 630 cm (3.1 in × 248.0 in) mulberry paper scroll in the early Korean Kingdom of Unified Silla. Another version of the Dharani sutra, printed in Japan around AD 770, is also frequently cited as an example of early printing. One million copies of the sutra, along with other prayers, were ordered to be produced by Empress Shōtoku. As each copy was then stored in a tiny wooden pagoda, the copies are together known as the Hyakumantō Darani (百万塔陀羅尼, "1,000,000 towers/pagodas Darani").

The world's earliest dated (AD 868) printed book is a Chinese scroll about sixteen feet long and containing the text of the Diamond Sutra. It was found in 1907 by the archaeologist Sir Marc Aurel Stein in Mogao Caves in Dunhuang, and is now in the British Museum. The book displays a great maturity of design and layout and speaks of a considerable ancestry for woodblock printing. The colophon, at the inner end, reads: Reverently [caused to be] made for universal free distribution by Wang Jie on behalf of his two parents on the 13th of the 4th moon of the 9th year of Xiantong [i.e. 11 May, AD 868 ].


Finely crafted books — like the Compendium of Materia Medica shown above — were produced in China as early as the ninth century.[11]
In late 10th century China the complete Buddhist canon Tripitaka of 130,000 pages was printed with blocks, which took between 1080 and 1102, and many other very long works were printed. Early books were on scrolls, but other book formats were developed. First came the Jingzhe zhuang or "sutra binding", a scroll folded concertina-wise, which avoided the need to unroll half a scroll to see a passage in the middle. About AD 1000 "butterfly binding" was developed; two pages were printed on a sheet, which was then folded inwards. The sheets were then pasted together at the fold to make a codex with alternate openings of printed and blank pairs of pages. In the 14th century the folding was reversed outwards to give continuous printed pages, each backed by a blank hidden page. Later the bindings were sewn rather than pasted [12] . Only relatively small volumes (juan 卷) were bound up, and several of these would be enclosed in a cover called a tao, with wooden boards at front and back, and loops and pegs to close up the book when not in use. For example one complete Tripitaka had over 6,400 juan in 595 tao.[13]

Japanese woodblock prints[edit]

The Great Wave off Kanagawa by Hokusai, a ukiyo-e artist
Main article: Woodblock printing in Japan
The earliest known woodblock printing dates from 764-770, when an Empress commissioned one million small wooden pagodas containing short printed scrolls—typically 6 cm × 45 cm (2.4 in × 17.7 in)—to be distributed to temples.[14] Apart from the production of Buddhist texts, which became widespread from the 11th century in Japan, the process was only adopted in Japan for secular books surprisingly late, and a Chinese-Japanese dictionary of 1590 is the earliest known example.

Though the Jesuits operated a movable type printing-press in Nagasaki, printing equipment[15] which Toyotomi Hideyoshi's army stole from Korea in 1593[citation needed] had far greater influence on the development of the medium. Four years later, Tokugawa Ieyasu, even before becoming shogun, effected the creation of the first native movable type,[15] using wooden type-pieces rather than metal. He oversaw the creation of 100,000 type-pieces, which were used to print a number of political and historical texts.

An edition of the Confucian Analects was printed in 1598, using a Korean moveable type printing press, at the order of Emperor Go-Yōzei. This document is the oldest work of Japanese moveable type printing extant today. Despite the appeal of moveable type, however, it was soon decided that the running script style of Japanese writings would be better reproduced using woodblocks, and so woodblocks were once more adopted; by 1640 they were once again being used for nearly all purposes.[16]

It quickly gained popularity among artists of ukiyo-e, and was used to produce small, cheap, art prints as well as books. Japan began to see something of literary mass production. The content of these books varied widely, including travel guides, advice manuals, kibyōshi (satirical novels), sharebon (books on urban culture), art books, and play scripts for the jōruri (puppet) theatre. Often, within a certain genre, such as the jōruri theatre scripts, a particular style of writing would come to be the standard for that genre; in other words, one person's personal calligraphic style was adopted as the standard style for printing plays.

Colour woodblock printing[edit]

Large Waterfall by Hiroshige, a ukiyo-e artist
The earliest woodblock printing known is in colour—Chinese silk from the Han Dynasty printed in three colours.[3]

On paper, European woodcut prints with coloured blocks were invented in Germany in 1508 and are known as chiaroscuro woodcuts.

Colour is very common in Asian woodblock printing on paper; in China the first known example is a Diamond sutra of 1341, printed in black and red at the Zifu Temple in modern day Hubei province. The earliest dated book printed in more than 2 colours is Chengshi moyuan, a book on ink-cakes printed in 1606 and the technique reached its height in books on art published in the first half of the 17th century. Notable examples are the Hu Zhe

Results (Thai) 1:

ประวัติศาสตร์ [แก้ไข] การพิมพ์แกะไม้รุ่นแกะไม้ราชวงศ์หยวนของเล่นจีนต้นกำเนิดในเอเชีย [แก้ไข]แกะไม้เก่าพิมพ์จะอยู่รอดได้จากจีน และมีไหมที่พิมพ์ ด้วยดอกไม้สามสีจากราชวงศ์ฮั่น (ก่อนโฆษณา 220) [3] เป็นที่ชัดเจนว่า ภาพพิมพ์แกะไม้พัฒนาในเอเชียหลายศตวรรษก่อนยุโรป แรกที่ใช้การพิมพ์ข้อความแข็งแกร่ง และเท่า ๆ กัน ที่มากในภายหลังจีน ในยุโรป การพิมพ์ภาพบนผ้าพัฒนาเป็นการพิมพ์ภาพบนกระดาษ (woodcuts) ตอนนี้ยังก่อตั้งที่ใช้ในยุโรปของกระบวนการเดียวกันจะพบจำนวนของข้อความกับรูปภาพในบล็อกหนังสือพิมพ์เท่านั้นมาหลังจากการพัฒนาชนิด movable ใน 1450sสีภาพพิมพ์แกะไม้พระ ศตวรรษที่ 10 จีนในประเทศจีน ภาพพิมพ์แกะไม้ทางเลือกเป็นระบบ reprography ตั้งแต่ราชวงศ์ฮั่นใช้สลัก steles หินเพื่อสร้างหน้าของข้อความ [4] ที่สามส่วนประกอบที่จำเป็นสำหรับภาพพิมพ์แกะไม้มีบล็อคไม้ ที่ดำเนินการออกแบบที่ตัดในบรรเทา สีหรือหมึก ซึ่งมีการใช้กันแพร่หลายในโลก และผ้าหรือกระดาษ ซึ่งเป็นครั้งแรกพัฒนาในจีน รอบ ๆ ก่อนคริสต์ศตวรรษที่ 3 ก่อนคริสต์ศตวรรษที่ 2 ภาพพิมพ์แกะไม้บนกระดาษพาไพรัสดูเหมือนว่าจะได้รับการปฏิบัติ แม้ว่ามันจะเป็นไปได้มีการขุดกี่ตัวอย่างของบล็อกไม้พิมพ์ อาจเรียกว่า tarsh ในภาษาอาหรับ จากบริบทศตวรรษที่ 10 ในภาษาอาหรับอียิปต์ พวกเขาส่วนใหญ่ใช้สำหรับสวดมนต์และพระเครื่อง เทคนิคอาจแพร่กระจายจากจีนหรือประดิษฐ์เป็นอิสระ แต่มีผลกระทบน้อยมาก และแทบไม่ปรากฏในตอนท้ายของศตวรรษที่ 14 [5] ในอินเดียตลอดมาความสำคัญหลักของเทคนิคนี้เป็นวิธีการพิมพ์สิ่งทอ ซึ่งได้รับอุตสาหกรรมขนาดใหญ่ตั้งแต่ในคริสต์ศตวรรษ 10 [6] จำนวนมากพิมพ์ธรรมชาติอินเดียถูกส่งออกไปยุโรปตลอดยุคเนื่องจากจีนมีตัวอักษรที่ตั้งค่าการทำงานเป็นหลักพัน ภาพพิมพ์แกะไม้เหมาะกับมันดีกว่าชนิด movable ที่อักขระจะต้องสร้าง ตามที่เกิดขึ้นในข้อความ แม้ว่าจีนได้คิดค้นแบบชนิด movable กับดินอบในศตวรรษ 11 และโลหะชนิด movable คิดค้นในประเทศเกาหลีในศตวรรษ 13, woodblocks [7] ต่อให้ถูกต้องเนื่องจากความท้าทายน่ากลัวของ typesetting ข้อความภาษาจีนของอักขระอย่าง น้อย 40000 ยัง วัตถุประสงค์ของการพิมพ์ในตะวันออกอาจมีการเพิ่มเติมเน้นมาตรฐานของพิธีกรรมข้อความ (เช่นสารบบพุทธพระไตรปิฏก ต้อง woodblocks 80000), และสามารถรักษาความบริสุทธิ์ของ woodblocks ตรวจมาหลายศตวรรษ [8] เมื่อมีความจำเป็นสำหรับการทำซ้ำของข้อความ บล็อกเดิมสามารถเพียงสามารถนำมาออกอีก ในขณะที่ชนิด moveable necessitated องค์ประกอบผิดพลาดมักแตกต่างกัน "รุ่น"ในจีน เกาหลี ญี่ปุ่น รัฐที่เกี่ยวข้องกับตัวพิมพ์ในขั้นตอนแรก ๆ ค่อนข้าง เริ่มต้นเพียงรัฐบาลมีทรัพยากรการเงินแกะสลักของบล็อกสำหรับการทำงานที่ยาวนาน ภาพพิมพ์แกะไม้เอเชียตะวันออกและกดพิมพ์ตะวันตกต่างมีนัยสำคัญสำหรับการพัฒนาวัฒนธรรมจองและจองตลาดในเอเชียตะวันออกและยุโรปหนังสือพิมพ์เริ่มต้นในประเทศจีนและเกาหลี [แก้ไข]Frontispiece ซับซ้อนของวัชรจากจีนสมัยราชวงศ์ถัง โลกเร็วที่สุดลงหนังสือพิมพ์ โฆษณา 868 (พิพิธภัณฑ์บริติช)ภาพพิมพ์แกะไม้ในประเทศจีนเป็นอย่างยิ่งเกี่ยวข้องกับพุทธศาสนา ซึ่งสนับสนุนให้การแพร่กระจายของเสน่ห์และ sutras ในสมัยราชวงศ์ถัง นักเขียนจีนชื่อ Fenzhi ที่กล่าวถึงครั้งแรก ในเขาจอง "หยวนซีอานซานจิ" ที่แกะไม้ที่ใช้ในการพิมพ์คัมภีร์พระพุทธศาสนาในช่วงปี Zhenguan (AD 627 ~ 649)ตัวอย่างแรกของภาพพิมพ์แกะไม้บนกระดาษถูกค้นพบใน 1974 ในการขุดในซีอาน (เมืองหลวงของราชวงศ์ถังจีน แล้ว เรียกว่าฉางอาน), มณฑลส่านซี ประเทศ จีน โดยกระดาษแต่ละแผ่นถูกกดลงในบล็อกข้อความและภาพประกอบในการแกะสลักไม้ [9] เป็นสุทรา dharani พิมพ์บนกระดาษป่าน และลงไป 650 การโฆษณา 670 ระหว่างราชวงศ์ถัง (618-907) [9] เอกสารพิมพ์อีกอายุครึ่งแรกของราชวงศ์จีนยังพบ สุทรา pundarika Saddharma พิมพ์ 690 699 [9]Dharani สุตราจำลองจัดแสดงที่พิพิธภัณฑ์แห่งชาติเกาหลีพิมพ์ที่มีอยู่เก่าแก่ทำ ด้วยไม้บล็อกเป็น Mugujeonggwang ดี Dharani สุตราที่เช็คระหว่าง AD 704 และ 751 พบที่บัลกัคซา เกาหลีใต้เป็นการ [10] พิมพ์ข้อความเป็นพุทธในตัว 8 ซม. × 630 ซม. (3.1 ในฟิลด์ใน 248.0) เลื่อนกระดาษสาในการช่วงเกาหลีอาณาจักรของ Unified ลลา สุตรา Dharani พิมพ์ในประเทศญี่ปุ่นรอบ AD 770 รุ่นอื่นมักจะได้รับการอ้างถึงเป็นตัวอย่างก่อนพิมพ์ หนึ่งล้านสำเนาสุตรา พร้อมกับสวดมนต์อื่น ๆ ที่สั่งผลิต โดยจักรพรรดินี Shōtoku เป็นสำเนาแต่ละสำเนาถูกเก็บไว้ในเจดีย์ไม้เล็ก ๆ แล้ว สำเนากันรู้จักกันเป็น Hyakumantō Darani (百万塔陀羅尼 "1000000 ทาวเวอร์/เจดีย์ Darani")โลกเร็วที่สุดวัน (โฆษณา 868) พิมพ์หนังสือจะเลื่อนจีนยาวประมาณสิบหกฟุต และประกอบด้วยข้อความของสุตราเพชร มันถูกพบในเศษ ๆ โดย archaeologist รักมาร์คสสไตน์ในถ้ำโม่เกาตันในตุนหวง และในพิพิธภัณฑ์อังกฤษ หนังสือแสดงครบกำหนดดีออกแบบและเค้าโครง และพูดของมืดมากสำหรับภาพพิมพ์แกะไม้ สำนัก ท้ายภายใน อ่าน: Reverently [เกิดเป็น] ทำแจกฟรีสากล โดย Jie วังแทนพ่อสองบน 13 ของดวงจันทร์ที่ 4 ของปี Xiantong [เช่น 11 พฤษภาคม โฆษณา 868] 9ประณีตสลักหนังสือ — เช่นการย่อของฮัทสุ Materia Medica ข้างซึ่งผลิตในประเทศจีนเป็นช่วงต้นศตวรรษ 9 [11]ในปลายศตวรรษที่ 10 พิมพ์จีนสมบูรณ์พุทธสารบบพระไตรปิฏกของเพ 130,000 กับบล็อก ซึ่งใช้เวลาระหว่าง 1080 และ 1102 และมีพิมพ์อื่น ๆ ทำงานนานมาก หนังสือต้นมาเลื่อน ได้มีพัฒนารูปแบบหนังสืออื่น ๆ มาจ้วง Jingzhe หรือ "ผูกสุตรา" เลื่อนพับ concertina-wise ซึ่งหลีกเลี่ยงจำเป็นต้อง unroll เลื่อนครึ่งเพื่อดูเส้นทางตรงกลาง มีพัฒนาเกี่ยวกับโฆษณา 1000 "ผีเสื้อผูก" สองหน้ามีพิมพ์บนแผ่น ซึ่งถูกแล้วพับ inwards แผ่นงานถูกแล้ววางกันที่พับให้ตซูบิชิพร้อมพิมพ์ และว่างคู่หน้าอื่นเปิด ในศตวรรษที่ 14 พับกลับรายการ outwards ให้ต่อเนื่องพิมพ์หน้า แต่ละโดยซ่อนหน้าว่างเปล่า ภายหลังการรวมถูกเย็บแทนวาง [12] วอลุ่มเท่านั้นค่อนข้างเล็ก (juan 卷) ถูกมัด และหลาย ๆ อย่างจะอยู่ภายในฝาครอบที่เรียกว่าเต่า มีกระดานไม้ที่ด้านหน้า และ หลัง และลูป และตอกปิดขึ้นจองไม่ในการใช้ ตัวอย่าง พระไตรปิฏกสมบูรณ์หนึ่งมีควนกว่า 6400 ในเต่า 595 [13]ภาพพิมพ์แกะไม้ของญี่ปุ่น [แก้ไข]คลื่นใหญ่ปิดคานางาวะโดยโฮะ ศิลปินอีอุคิโยบทความหลัก: ภาพพิมพ์แกะไม้ในประเทศญี่ปุ่นThe earliest known woodblock printing dates from 764-770, when an Empress commissioned one million small wooden pagodas containing short printed scrolls—typically 6 cm × 45 cm (2.4 in × 17.7 in)—to be distributed to temples.[14] Apart from the production of Buddhist texts, which became widespread from the 11th century in Japan, the process was only adopted in Japan for secular books surprisingly late, and a Chinese-Japanese dictionary of 1590 is the earliest known example.Though the Jesuits operated a movable type printing-press in Nagasaki, printing equipment[15] which Toyotomi Hideyoshi's army stole from Korea in 1593[citation needed] had far greater influence on the development of the medium. Four years later, Tokugawa Ieyasu, even before becoming shogun, effected the creation of the first native movable type,[15] using wooden type-pieces rather than metal. He oversaw the creation of 100,000 type-pieces, which were used to print a number of political and historical texts.An edition of the Confucian Analects was printed in 1598, using a Korean moveable type printing press, at the order of Emperor Go-Yōzei. This document is the oldest work of Japanese moveable type printing extant today. Despite the appeal of moveable type, however, it was soon decided that the running script style of Japanese writings would be better reproduced using woodblocks, and so woodblocks were once more adopted; by 1640 they were once again being used for nearly all purposes.[16]It quickly gained popularity among artists of ukiyo-e, and was used to produce small, cheap, art prints as well as books. Japan began to see something of literary mass production. The content of these books varied widely, including travel guides, advice manuals, kibyōshi (satirical novels), sharebon (books on urban culture), art books, and play scripts for the jōruri (puppet) theatre. Often, within a certain genre, such as the jōruri theatre scripts, a particular style of writing would come to be the standard for that genre; in other words, one person's personal calligraphic style was adopted as the standard style for printing plays.Colour woodblock printing[edit]Large Waterfall by Hiroshige, a ukiyo-e artistThe earliest woodblock printing known is in colour—Chinese silk from the Han Dynasty printed in three colours.[3]On paper, European woodcut prints with coloured blocks were invented in Germany in 1508 and are known as chiaroscuro woodcuts.Colour is very common in Asian woodblock printing on paper; in China the first known example is a Diamond sutra of 1341, printed in black and red at the Zifu Temple in modern day Hubei province. The earliest dated book printed in more than 2 colours is Chengshi moyuan, a book on ink-cakes printed in 1606 and the technique reached its height in books on art published in the first half of the 17th century. Notable examples are the Hu Zhe

Results (Thai) 2:

ประวัติความเป็นมาของการพิมพ์ขัดถู [แก้ไข] ราชวงศ์หยวนฉบับขัดถูของการเล่นที่จีนต้นกำเนิดในเอเชีย [แก้ไข] ขัดถูเศษพิมพ์ที่เก่าแก่ที่สุดที่จะอยู่รอดมาจากประเทศจีนและผ้าไหมพิมพ์ด้วยดอกไม้ในสามสีจากราชวงศ์ฮั่น (ก่อน ค.ศ. 220) . [3] เป็นที่ชัดเจนว่าขัดถูพิมพ์พัฒนาในเอเชียหลายศตวรรษก่อนที่ยุโรป จีนเป็นครั้งแรกที่จะใช้กระบวนการที่จะพิมพ์ข้อความที่เป็นของแข็งและเท่าเทียมกันที่มากต่อมาในยุโรปการพิมพ์ภาพบนผ้าพัฒนาเป็นพิมพ์ภาพบนกระดาษ (แกะสลัก) นอกจากนี้ยังมีการจัดตั้งขึ้นในขณะนี้ว่าการใช้ในยุโรปของกระบวนการเดียวกันที่จะพิมพ์จำนวนมากของข้อความพร้อมกับภาพในบล็อกหนังสืออย่างเดียวมาหลังจากการพัฒนาของประเภทที่สามารถเคลื่อนย้ายในยุค 1450. สีแม่พิมพ์พระพุทธรูปศตวรรษที่ 10 ประเทศจีนในประเทศจีน ทางเลือกในการขัดถูพิมพ์เป็นระบบของการ reprography ตั้งแต่ราชวงศ์ฮั่นโดยใช้แกะสลักหิน steles ในการทำซ้ำหน้าของข้อความ [4] สามองค์ประกอบที่จำเป็นสำหรับการพิมพ์ขัดถูเป็นบล็อกไม้ซึ่งดำเนินการตัดการออกแบบในการบรรเทา. ย้อมสีหรือหมึกซึ่งได้ถูกนำมาใช้กันอย่างแพร่หลายในโลกยุคโบราณ; และทั้งผ้าหรือกระดาษซึ่งได้รับการพัฒนาขึ้นครั้งแรกในประเทศจีนรอบศตวรรษที่ 3 หรือศตวรรษที่ 2 ขัดถูพิมพ์บนกระดาษปาปิรัสดูเหมือนว่าจะไม่ได้รับการฝึกแม้ว่ามันจะเป็นไปได้. ตัวอย่างไม่กี่พิมพ์บล็อกไม้ที่เรียกว่าอาจจะ tarsh ในภาษาอาหรับได้รับการขุดขึ้นมาจากบริบทในศตวรรษที่ 10 ในภาษาอาหรับอียิปต์ พวกเขาถูกนำมาใช้ส่วนใหญ่สำหรับการสวดมนต์และพระเครื่อง เทคนิคอาจจะแพร่กระจายจากประเทศจีนหรือสิ่งประดิษฐ์ที่เป็นอิสระ แต่มีผลกระทบน้อยมากและแทบจะหายไปในตอนท้ายของศตวรรษที่ 14. [5] ในประเทศอินเดียความสำคัญหลักของเทคนิคที่ได้รับเสมอเป็นวิธีการของการพิมพ์สิ่งทอซึ่ง ได้รับการอุตสาหกรรมขนาดใหญ่อย่างน้อยตั้งแต่ศตวรรษที่ 10. [6] ขนาดใหญ่ปริมาณของผ้าไหมอินเดียและพิมพ์ผ้าฝ้ายถูกส่งออกไปยังยุโรปตลอดระยะเวลาที่โมเดิร์น. เนื่องจากจีนมีลักษณะการตั้งค่าการทำงานเป็นพันพิมพ์ขัดถูเหมาะสมกับมันได้ดีกว่าที่สามารถเคลื่อนย้าย พิมพ์เท่าที่ตัวละครจะต้องถูกสร้างขึ้นที่เกิดขึ้นในข้อความ แม้ว่าจีนได้คิดค้นรูปแบบของประเภทที่สามารถเคลื่อนย้ายด้วยดินเผาในศตวรรษที่ 11 และประเภทที่สามารถเคลื่อนย้ายโลหะถูกประดิษฐ์ขึ้นในประเทศเกาหลีในศตวรรษที่ 13 [7] woodblocks ยังคงเป็นที่ต้องการเนื่องจากความท้าทายที่น่ากลัวของ typesetting ข้อความภาษาจีนด้วย 40,000 หรือมากกว่าตัวอักษร นอกจากนี้วัตถุประสงค์ของการพิมพ์ในภาคตะวันออกอาจมีการมุ่งเน้นเพิ่มเติมเกี่ยวกับมาตรฐานของข้อความพิธีกรรม (เช่นพุทธบัญญัติพระไตรปิฎกต้อง 80,000 woodblocks) และความบริสุทธิ์ของ woodblocks การตรวจสอบจะได้รับการรักษามานานหลายศตวรรษ. [8] เมื่อมี ความจำเป็นในการทำสำเนาของข้อความบล็อกเดิมก็จะถูกนำตัวออกมาอีกครั้งในขณะที่เคลื่อนย้ายได้ประเภทเพียงพอองค์ประกอบผิดพลาดได้ง่ายที่แตกต่างกันของ "รุ่น". ในประเทศจีนเกาหลีและญี่ปุ่นของรัฐที่เกี่ยวข้องกับตัวเองในการพิมพ์ที่ค่อนข้าง ในช่วงเริ่มต้น; เพียงครั้งแรกที่รัฐบาลมีทรัพยากรที่จะเป็นเงินทุนสำหรับการแกะสลักของบล็อกสำหรับการทำงานที่ยาวนาน ความแตกต่างระหว่างการพิมพ์ขัดถูเอเชียตะวันออกและกดพิมพ์ตะวันตกมีผลกระทบที่สำคัญสำหรับการพัฒนาวัฒนธรรมหนังสือและตลาดหนังสือในเอเชียตะวันออกและยุโรป. หนังสือที่พิมพ์ในช่วงต้นของจีนและเกาหลี [แก้ไข] ปกซับซ้อนของเพชรพระสูตรจากราชวงศ์ถัง จีนหนังสือที่พิมพ์ลงวันที่เก่าแก่ที่สุดของโลก 868 (บริติชมิวเซียม) ขัดถูพิมพ์ในประเทศจีนเป็นอย่างยิ่งที่เกี่ยวข้องกับพระพุทธศาสนาซึ่งได้รับการสนับสนุนการแพร่กระจายของเสน่ห์และพระสูตร ในราชวงศ์ถังเป็นนักเขียนจีนชื่อ Fenzhi แรกที่กล่าวถึงในหนังสือของเขา "หยวนซีอานซานจี" ที่ขัดถูถูกใช้ในการพิมพ์พระไตรปิฎกในช่วงปี Zhenguan (AD 627 ~ 649). ตัวอย่างแรกของการขัดถูพิมพ์บนกระดาษเป็น ค้นพบในปี 1974 ในการขุดค้นในซีอาน (เมืองหลวงของราชวงศ์ถัง-ประเทศจีนจากนั้นก็เรียกช้าง) มณฑลส่านซีประเทศจีนโดยแต่ละแผ่นกระดาษถูกกดลงในบล็อกไม้ที่มีข้อความและภาพแกะสลักลงในพวกเขา. [ 9] มันเป็นพระสูตร Dharani พิมพ์บนกระดาษกัญชาและวันที่ 650-670 โฆษณาในช่วงราชวงศ์ถัง (618-907). [9] อีกเดทเอกสารที่พิมพ์กับครึ่งปีแรกของจีนราชวงศ์ถังยังได้รับการค้นพบ Saddharma Pundarika พิมพ์จากพระสูตร 690 699. [9] แบบจำลอง Dharani พระสูตรจัดแสดงที่พิพิธภัณฑ์แห่งชาติเกาหลีพิมพ์ที่เก่าแก่ที่สุดที่มีอยู่ทำด้วยไม้บล็อกเป็นพระสูตร Dharani Mugujeonggwang ที่ดีคือวันที่ระหว่าง ค.ศ. 704 และ 751 มันถูกพบได้ที่ Bulguksa เกาหลีใต้ในปี 1966 [10] ข้อความที่นับถือศาสนาพุทธมันถูกตีพิมพ์เมื่อวันที่ 8 ซม× 630 ซม. (3.1 × 248.0 ใน) เลื่อนกระดาษสาในราชอาณาจักรเกาหลีเริ่มต้นของสหพันธ์ซิลลา รุ่นของพระสูตร Dharani พิมพ์ในประเทศญี่ปุ่นรอบ AD 770 นอกจากนี้ยังมักอ้างเป็นตัวอย่างของการพิมพ์ในช่วงต้น หนึ่งล้านเล่มของพระสูตรพร้อมกับสวดมนต์อื่น ๆ ที่ได้รับคำสั่งให้มีการผลิตโดยคุณหญิงShōtoku ในฐานะที่เป็นสำเนาแต่ละคนถูกเก็บไว้ในเจดีย์ไม้เล็ก ๆ เล่มนี้เป็นที่รู้จักกันเป็นHyakumantōดารณี (百万塔陀羅尼"1,000,000 อาคาร / เจดีย์ดารณี"). ลงวันที่เก่าแก่ที่สุดของโลก (ค.ศ. 868) พิมพ์หนังสือเล่มนี้เป็นเลื่อนจีน เกี่ยวกับสิบหกฟุตและยาวที่มีข้อความของเพชรพระสูตร มันถูกพบในปี 1907 โดยนักโบราณคดีเซอร์ Marc Aurel สไตน์ในถ้ำ Mogao ในหวงและขณะนี้อยู่ในพิพิธภัณฑ์แห่งชาติอังกฤษ หนังสือแสดงวุฒิภาวะที่ดีของการออกแบบและรูปแบบและการพูดของวงศ์ตระกูลเป็นอย่างมากสำหรับการพิมพ์ขัดถู colophon ณ สิ้นภายในอ่าน: เคารพ [เกิดที่จะ] ทำเพื่อแจกฟรีสากลโดยวัง Jie ในนามของพ่อแม่ทั้งสองของเขาในวันที่ 13 ของดวงจันทร์ที่ 4 ของปีที่ 9 ของ Xiantong [คือ 11 พฤษภาคม ค.ศ. 868 ]. หนังสือที่สร้างขึ้นอย่างประณีต - เหมือนย่อของ Materia Medica แสดงไว้ด้านบน -. มีการผลิตในประเทศจีนเป็นช่วงต้นศตวรรษที่สิบเก้า [11] ในช่วงปลายศตวรรษที่ 10 จีนพุทธบัญญัติที่สมบูรณ์ของพระไตรปิฎก 130,000 หน้าพิมพ์ด้วยบล็อกซึ่งเกิดระหว่าง 1080 และ 1102 และอีกหลายผลงานอื่น ๆ ที่ยาวมากถูกพิมพ์ หนังสือต้นอยู่บนม้วน แต่รูปแบบหนังสือเล่มอื่น ๆ ที่ได้รับการพัฒนา แรกที่เข้ามา Jingzhe จ้วงหรือ "พระสูตรที่มีผลผูกพัน" เลื่อนพับคอนฉลาดซึ่งจำเป็นที่จะต้องหลีกเลี่ยงการคายครึ่งเลื่อนที่จะเห็นทางที่อยู่ตรงกลาง ประมาณ ค.ศ. 1000 "ผีเสื้อผูกพัน" ได้รับการพัฒนา; สองหน้าถูกพิมพ์บนแผ่นซึ่งได้รับการพับเข้ามาแล้ว แผ่นถูกวางแล้วเท่ากันที่จะทำให้ codex ที่มีช่องเปิดอื่นของพิมพ์และคู่ที่ว่างเปล่าของหน้าเว็บ ในศตวรรษที่ 14 พับได้กลับออกไปด้านนอกเพื่อให้หน้าที่พิมพ์อย่างต่อเนื่องในแต่ละการสนับสนุนจากที่ซ่อนหน้าว่างเปล่า ต่อมาได้รับการผูกเย็บมากกว่าวาง [12] เฉพาะปริมาณที่ค่อนข้างเล็ก (juan卷) กำลังมุ่งหน้าขึ้นและหลายเหล่านี้จะถูกปิดล้อมอยู่ในฝาครอบที่เรียกว่าเต่าที่มีไม้กระดานที่ด้านหน้าและด้านหลังและ loops และหมุดที่จะปิดหนังสือเมื่อไม่ใช้งาน ตัวอย่างหนึ่งที่สมบูรณ์พระไตรปิฎกมีมากกว่า 6,400 juan ในเต่า 595 [13]. ภาพพิมพ์ญี่ปุ่น [แก้ไข] The Great เวฟคานากาว่าออกโดย Hokusai เป็นศิลปินภาพอุกิโยะบทความหลัก: ขัดถูพิมพ์ในประเทศญี่ปุ่นที่เก่าแก่ที่สุดที่รู้จักกันขัดถูวันที่พิมพ์จาก 764 -770 เมื่อคุณหญิงหน้าที่หนึ่งล้านเจดีย์ไม้ขนาดเล็กที่มีม้วน-มักจะพิมพ์สั้น 6 ซม. × 45 ซม. (2.4 × 17.7 ใน) -to ถูกกระจายไปยังวัด. [14] นอกเหนือจากการผลิตของวัจนะซึ่งกลายเป็น อย่างกว้างขวางจากศตวรรษที่ 11 ในประเทศญี่ปุ่นกระบวนการที่ถูกนำมาใช้เฉพาะในประเทศญี่ปุ่นสำหรับหนังสือโลกในช่วงปลายที่น่าแปลกใจและพจนานุกรมจีนญี่ปุ่น 1590 เป็นตัวอย่างที่รู้จัก. แม้ว่านิกายเยซูอิตดำเนินการประเภทที่สามารถเคลื่อนย้ายกดพิมพ์ในนางาซากิ, อุปกรณ์การพิมพ์ [15] ซึ่งกองทัพโทโยโตมิฮิเดโยชิขโมยมาจากประเทศเกาหลีใน 1593 [อ้างจำเป็น] มีอิทธิพลมากขึ้นในการพัฒนาของสื่อ สี่ปีต่อมางาวะอิเอะยะสุแม้กระทั่งก่อนที่จะกลายเป็นโชกุนผลกระทบการสร้างประเภทที่สามารถเคลื่อนย้ายครั้งแรกพื้นเมือง [15] โดยใช้ชิ้นส่วนประเภทไม้มากกว่าโลหะ เขาตรวจดูการสร้างชนิด 100,000 ชิ้นซึ่งถูกนำมาใช้ในการพิมพ์จำนวนข้อความทางการเมืองและประวัติศาสตร์. ฉบับพิมพ์ขงจื้อในกวีนิพนธ์ 1598 โดยใช้ชนิดเคลื่อนย้ายได้เกาหลีกดพิมพ์ที่คำสั่งของจักรพรรดิไป-Yōzei . เอกสารนี้เป็นงานที่เก่าแก่ที่สุดของการพิมพ์ชนิดเคลื่อนย้ายได้ญี่ปุ่นที่ยังหลงเหลืออยู่ในวันนี้ แม้จะมีการอุทธรณ์ของชนิดเคลื่อนย้ายได้ แต่มันก็เร็ว ๆ นี้ตัดสินใจว่ารูปแบบการทำงานของสคริปต์เขียนญี่ปุ่นจะดีกว่าทำซ้ำโดยใช้ woodblocks และอื่น woodblocks ครั้งหนึ่งเคยนำมาใช้มากขึ้น โดย 1640 พวกเขาถูกนำมาใช้อีกครั้งเพื่อวัตถุประสงค์เกือบทั้งหมด. [16] มันได้อย่างรวดเร็วความนิยมในหมู่ศิลปินภาพอุกิโยะและถูกใช้ในการผลิตขนาดเล็กราคาถูก, ศิลปะภาพพิมพ์เช่นเดียวกับหนังสือ ญี่ปุ่นเริ่มที่จะเห็นบางสิ่งบางอย่างของการผลิตมวลวรรณกรรม เนื้อหาของหนังสือเหล่านี้แตกต่างกันอย่างกว้างขวางรวมทั้งคู่มือการเดินทาง, คู่มือคำแนะนำkibyōshi (นวนิยายเหน็บแนม) sharebon (หนังสือเกี่ยวกับวัฒนธรรมเมือง) หนังสือศิลปะและเล่นสคริปต์สำหรับjōruri (หุ่นเชิด) โรงละคร บ่อยครั้งที่อยู่ในรูปแบบบางอย่างเช่นโรงละครสคริปต์jōruri, ลักษณะเฉพาะของการเขียนจะมาเป็นมาตรฐานสำหรับประเภทที่มิ ในคำอื่น ๆ หนึ่งรูปแบบการประดิษฐ์ตัวอักษรส่วนบุคคลของบุคคลที่ถูกนำมาใช้เป็นรูปแบบมาตรฐานสำหรับการเล่นการพิมพ์. สีขัดถูพิมพ์ [แก้ไข] น้ำตกขนาดใหญ่โดย Hiroshige เป็นศิลปินภาพอุกิโยะขัดถูพิมพ์แรกที่รู้จักอยู่ในผ้าไหมสีจีนจากราชวงศ์ฮั่น . พิมพ์สามสี [3] บนกระดาษพิมพ์แม่พิมพ์ยุโรปที่มีบล็อกสีถูกคิดค้นขึ้นในประเทศเยอรมนีใน 1508 และเป็นที่รู้จักกันแกะสลัก chiaroscuro. สีเป็นเรื่องธรรมดามากในการพิมพ์ขัดถูเอเชียบนกระดาษ; ในประเทศจีนที่รู้จักกันตัวอย่างแรกคือพระสูตรเพชร 1341 พิมพ์ในสีดำและสีแดงที่วัด Zifu ในวันที่ทันสมัยมณฑลหูเป่ย เร็วที่สุดเท่าที่หนังสือลงวันที่พิมพ์มากกว่า 2 สีคือ moyuan Chengshi หนังสือบนเค้กหมึกพิมพ์ใน 1606 และเทคนิคสูงถึงในหนังสือเกี่ยวกับศิลปะการตีพิมพ์ในช่วงครึ่งแรกของศตวรรษที่ 17 ตัวอย่างที่เด่นเป็นหู Zhe

Results (Thai) 3:

ประวัติของภาพพิมพ์แกะไม้ [ แก้ไข ]

ราชวงศ์หยวนขัดถู Edition ของจีนเล่น
กำเนิดในเอเชีย [ แก้ไข ]
เร็วขัดถูพิมพ์ชิ้นส่วนที่จะอยู่รอดจากประเทศจีน และมีผ้าไหมพิมพ์ด้วยดอกไม้ 3 สีจากราชวงศ์ฮั่น ( ก่อน ค.ศ. 220 ) [ 3 ] มัน ล้างขัดถูพิมพ์ การพัฒนาในเอเชียหลายศตวรรษก่อนยุโรปจีนครั้งแรกที่จะใช้กระบวนการพิมพ์ข้อความที่เป็นของแข็งและเท่าเทียมกันที่ มากต่อมาในยุโรปพิมพ์ภาพบนผ้า พัฒนาเป็น การพิมพ์ภาพบนกระดาษ ( ภาพพิมพ์แกะไม้ )นอกจากนี้ยังก่อตั้งที่ใช้ในยุโรปของกระบวนการเดียวกันกับพิมพ์มากปริมาณของข้อความพร้อมกับรูปภาพในหนังสือบล็อกมาหลังจากการพัฒนาทุกประเภทใน 1430


สี Vector พุทธ ศตวรรษที่ 10 , ประเทศจีน
ในประเทศจีนทางเลือกในการพิมพ์ขัดถูเป็นระบบ reprography ตั้งแต่ราชวงศ์ฮั่นใช้แกะสลักหิน steles สร้างหน้าของข้อความ [ 4 ] สามองค์ประกอบที่จำเป็นสำหรับการพิมพ์ขัดถูเป็นบล็อกไม้ ซึ่งมีการออกแบบตัดชื้น ; สี หรือหมึก ซึ่งถูกใช้กันอย่างแพร่หลายในโลกโบราณ และให้ผ้า หรือกระดาษซึ่งถูกพัฒนาขึ้นครั้งแรกในประเทศจีน