In dealing with sound change of the

In dealing with sound change of the traditional type, the first substantive point that we need to notice is that there is, in reality, no such thing. Speech 'sounds' do not physically change: what happens is that in the course of time one sound is substituted for another; speakers of a given dialect gradually and variably begin to use sound X in environments where speakers formerly used sound Y. Historical linguistic scholars then observe the result of this essentially social process and apply the term sound change to the phenomenon. As Andersen (1989) points out, what historical linguists actually observe in data from the past is not a sound change, but a 'diachronic correspondence' between language states at two or more points in time (formally this is precisely the same thing as a synchronic correspondence between two or more states of language at the same time). In effect, they use a system-based term (sound change) for a speaker-based event in time.

Results (Malay) 1:

Dalam menangani perubahan bunyi dari jenis tradisional, titik substantif yang pertama yang perlu kita perhatikan ialah, hakikatnya, ada perkara. Ucapan 'Bunyi' tidak berubah dari segi fizikal: apa yang berlaku ialah bahawa masa yang berlalu satu bunyi digantikan dengan yang lain; penutur dialek tertentu secara beransur-ansur dan variably mula menggunakan X bunyi dalam persekitaran di mana penceramah yang dahulu digunakan Sarjana Linguistik sejarah Y. bunyi kemudian memerhati hasil daripada proses ini pada dasarnya sosial dan perubahan bunyi jangka berlaku kepada fenomena. Andersen (1989) menunjukkan, apa sejarah juru bahasa sebenarnya memerhati dalam data dari masa lalu bukanlah perubahan Bunyi, tetapi 'dikronik kesepadanan' antara Bahasa Negeri pada mata dua atau lebih dalam masa yang (secara rasmi ini adalah tepat perkara yang sama seperti surat-menyurat yang synchronic antara dua atau lebih Syarikat Bahasa pada masa yang sama). Pada hakikatnya, mereka menggunakan istilah berasaskan sistem (perubahan Bunyi) bagi acara yang berasaskan speaker dalam masa.

Results (Malay) 2:

Dalam menguruskan perubahan bunyi jenis tradisional, titik substantif pertama yang perlu kita perhatikan adalah bahawa terdapat, pada hakikatnya, ada benda itu. 'Bunyi' Speech tidak secara fizikal berubah: apa yang berlaku ialah bahawa dalam perjalanan masa satu bunyi digantikan dengan yang lain; penutur dialek tertentu secara beransur-ansur dan variably mula menggunakan bunyi X dalam persekitaran di mana orang yang sebelum bunyi yang digunakan Y. Sejarah sarjana linguistik kemudian memerhatikan hasil daripada proses dasarnya sosial ini dan memohon perubahan bunyi jangka kepada fenomena ini. Sebagai Andersen (1989) menunjukkan, apa yang ahli bahasa sejarah sebenarnya lihat di dalam data dari masa lalu bukan perubahan yang baik, tetapi 'surat-menyurat diakronik' antara negara-negara bahasa pada dua atau lebih mata dalam masa (secara rasmi inilah perkara yang sama seperti yang surat-menyurat synchronic antara dua negeri atau lebih bahasa pada masa yang sama). Pada hakikatnya, mereka menggunakan istilah yang berasaskan sistem (perubahan bunyi) untuk acara berdasarkan penceramah-masuk.