amylose occurs in trace amounts, i.

amylose occurs in trace amounts, i.e. from ca. 0% to ca. 4%.
Under natural conditions, starch chains appear as left-handed
spirals (helices) with six glucose residues per turn. The
primary hydroxyl groups of glycoside residues are directed
outwards the helix, whereas the secondary ones and hydrogen
bonds are pointed inwards. The outer side of the helix
is hydrophilic and its inner tunnel – hydrophobic in character.
Owing to this, different water-insoluble substances,
including lipid compounds or iodine, may penetrate into the
starch helix, especially into amylose. The amylose-iodine
complex is navy blue.
The amylose chains and arranged in parallel amylopectin
branches (with a polymerisation degree of 10–30)
form double helices with neighbouring chains which are
strengthened with hydrogen bonds. Six neighbouring left-
-handed double helices make up crystalline forms, of ca. 10
nm in length [Eliasson & Gudmundsson, 1996]. At the sites
where bunches (clusters) of double helices with an appropriate
(over 10 glucoside residues) length appear, crystalline
regions of starch are formed. In the areas where
branches of amylopectin chains, its short chains or single
helices of free amylose or amylose bound with lipid substances
occur, either semi-crystalline or amorphous layers
are likely to form. The crystalline layers formed from
repeating subsequent amylopectin clusters together with
amorphous substance present between crystals and crystalline
layers form spherical structures (“blocklets”),
20–500 nm in size. The hard (crystalline) layers are composed
of large “blocklets” (50–500 nm), whereas the soft
(semi-crystalline) layers – of smaller ones (20–50 nm).
Regions are arranged concentrically, the “hard” ones alternately
with the “soft” ones [Kossman & Lloyd, 2000]. Starch
crystallinity, positively correlated with the content of amylopectins
and the number of double helices, ranges from
15% to 45% depending on plant species [Eliasson &
Gudmundsson, 1996].

Results (Thai) 2:

อะไมโลสที่เกิดขึ้นในการติดตามปริมาณเช่นจากแคลิฟอร์เนีย 0% ถึงแคลิฟอร์เนีย 4%.
ภายใต้สภาพธรรมชาติ,
โซ่แป้งปรากฏเป็นมือซ้ายเกลียว(เอนริเก้) ที่มีหกตกค้างกลูโคสเทิร์นละ
กลุ่มไฮดรอกหลักของสารตกค้าง glycoside จะถูกนำออกใบหูในขณะที่คนรองและไฮโดรเจนพันธบัตรจะชี้เข้ามา ด้านนอกของใบหูเป็นน้ำและอุโมงค์ภายใน. - น้ำในลักษณะเนื่องจากนี้สารที่ไม่ละลายน้ำที่แตกต่างกันรวมทั้งสารไขมันหรือสารไอโอดีนอาจเจาะเข้าไปในส่วนที่เป็นเกลียวแป้งโดยเฉพาะอย่างยิ่งเข้าไปในอะไมโลส อะไมโลสไอโอดีนซับซ้อนน้ำเงิน. โซ่อมิโลสและจัดใน amylopectin ขนานสาขา(ที่มีระดับโพลิเมอร์ 10-30) รูปแบบเอนริเก้คู่กับโซ่ที่อยู่ใกล้เคียงซึ่งมีความเข้มแข็งที่มีพันธะไฮโดรเจน หกเพื่อนบ้านซ้ายเอนริเก้คู่ -handed ทำขึ้นในรูปแบบผลึกของรัฐแคลิฟอร์เนีย 10 นาโนเมตรยาว [Eliasson และ Gudmundsson 1996] ที่เว็บไซต์ที่อัดแน่น (กลุ่ม) ของเอนริเก้คู่ที่เหมาะสม (กว่า 10 ตกค้าง glucoside) ความยาวปรากฏผลึกภูมิภาคของแป้งจะเกิดขึ้น ในพื้นที่ที่มีสาขาของ amylopectin โซ่, โซ่สั้น ๆ เดียวหรือเอนริเก้ของอะไมโลสฟรีหรืออะไมโลสที่ถูกผูกไว้กับสารไขมันที่เกิดขึ้นทั้งกึ่งผลึกหรือชั้นสัณฐานมีแนวโน้มที่จะสร้าง ชั้นผลึกที่เกิดขึ้นจากการทำซ้ำกลุ่ม amylopectin ที่ตามมาพร้อมกับสารอสัณฐานปัจจุบันระหว่างผลึกคริสตัลและชั้นในรูปแบบโครงสร้างทรงกลม("blocklets") 20-500 นาโนเมตรในขนาด ยาก (ผลึก) ชั้นที่มีองค์ประกอบของใหญ่"blocklets" (50-500 นาโนเมตร) ในขณะที่ซอฟท์(กึ่งผลึก) ชั้น - ของคนที่มีขนาดเล็ก (20-50 นาโนเมตร). ภูมิภาคจะจัด concentrically ที่คนที่ "ยาก" สลับกับคนที่"อ่อน" [Kossman และลอยด์ 2000] แป้งผลึก, ความสัมพันธ์เชิงบวกกับเนื้อหาของ amylopectins และจำนวนของเอนริเก้สองครั้งตั้งแต่15% ถึง 45% ขึ้นอยู่กับสายพันธุ์พืช [Eliasson และGudmundsson 1996]

Results (Thai) 3:

อาจเกิดขึ้นในร่องรอย คือจากประมาณ 0% ถึงประมาณ 4 %
ภายใต้สภาวะธรรมชาติ แป้งโซ่ปรากฏเป็นมือซ้าย
เกลียว ( helices ) กับหกน้ำตาลกลูโคสตกค้างต่อเปิด
หลักกลุ่มไฮดรอกซิลของไกลโคไซด์ตกค้าง จะกำกับ
ออกเกลียว ขณะที่รองและพันธะไฮโดรเจน
จะชี้เข้าด้านใน ด้านนอกของใบหู
คือน้ำและอุโมงค์ภายใน– ) ในตัวอักษร .
เนื่องจากสารนี้ไม่ละลายน้ำที่แตกต่างกัน ได้แก่ ไขมัน หรือสารไอโอดีน

แป้ง อาจเจาะเข้าไปในเกลียว โดยเฉพาะอย่างยิ่งในโลส . ส่วนปริมาณไอโอดีน

ที่เป็นสีน้ำเงินเข้ม โลส โซ่ และจัดอยู่ในสาขามหาภัย
คู่ขนานกับที่มีระดับ 10 – 30 )
รูปแบบดับเบิล helices ด้วยโซ่ซึ่ง
ความเข้มแข็งด้วยพันธะไฮโดรเจนเพื่อนบ้าน หกด้านซ้าย -
- ตกคู่ helices สร้างผลึกรูปแบบของประมาณ 10
nm ในความยาว eliasson & gudmundsson [ 1996 ] ที่เว็บไซต์
ที่มัด ( กลุ่ม ) ของ helices คู่ที่มีความเหมาะสม
( มากกว่า 10 ( ตกค้าง ) ความยาวปรากฏผลึก
ภูมิภาคของแป้งจะเกิดขึ้น ในพื้นที่ที่
กิ่งก้านของอะไมโลเพคตินโซ่ , โซ่สั้นหรือเดียว
helices โลสโลสผูกไว้กับของฟรีหรือไขมันสาร
เกิดขึ้นทั้งเซมิคริสตัล หรือชั้น
มีแนวโน้มที่จะฟอร์ม ชั้นผลึกที่เกิดขึ้นจาก
ซ้ำตามมามหาภัยกลุ่มร่วมกับ
สัณฐานสารปัจจุบันระหว่างผลึกและผลึก
ชั้น รูปแบบโครงสร้างทรงกลม ( " blocklets
" )20 – 500 nm ในขนาด หนัก ( ผลึก ) ชั้นจะประกอบด้วย
ใหญ่ " blocklets " ( 50 - 500 nm ) ส่วนอ่อน
( กึ่งผลึก ) ชั้น ) มีขนาดเล็ก ( 20 – 50 nm ) .
ภูมิภาคจัด concentrically , " ยาก " ที่สลับ
ด้วย " อ่อน " ที่ [ โฆษณ์แมน&ลอยด์ 2000 ] ผลึกแป้ง
, มีความสัมพันธ์กับเนื้อหาของ amylopectins
และจำนวนของคู่ helices ช่วงจาก
15 % 45 % ขึ้นอยู่กับชนิดของพืช eliasson &
gudmundsson [ 1996 ]