Patients with insomnia typically co

Patients with insomnia typically complain of difficulty concentrating, memory problems, and difficulty focusing attention. However, studies using objective neuropsychological testing have produced inconsistent findings. This has led some researchers to question the existence of true cognitive impairments in insomnia79and attribute the daytime complaints to excessive attention to the expected consequences of poor sleep.14
The role of objective sleep measures in the association of insomnia with cognitive impairment has been addressed in a recent study from the Penn State Adult Cohort.80 This study showed that patients with insomnia, based solely on a subjective complaint, did not differ significantly from controls on either PSG variables or neurocognitive performance. However, significant interactions between insomnia and objective short sleep duration (i.e., < 6h) on specific neurocognitive tests were found. Specifically, patients with insomnia with objective short sleep duration showed poorer neuropsychological performance on tests of processing speed, switching attention, and number of short-term visual memory errors and omissions compared to control groups with normal or short sleep duration. In contrast, patients with insomnia with normal sleep duration group showed no significant deficits when compared to controls. Based on these findings, it seems that insomnia with objective short sleep duration is associated with deficits in switching attention, a key component of the “executive control of attention”.80 Importantly, the presence of a group of good sleepers with short sleep duration allowed to demonstrate that deficits in executive attention were associated with underlying physiological hyperarousal, a characteristic of chronic insomnia, rather than to short sleep per se.80 Another recent study by Edinger et al,81 examined the association between physiological hyperarousal, as measured by the MSLT, and response accuracy on reaction time tasks among 89 individuals with primary insomnia as compared to 95 well-screened normal sleepers. Interestingly, the authors found that individuals with MSLT mean onset latency > 8 min showed lower nighttime sleep efficiencies and increased wake after sleep onset, suggesting 24-h physiological hyperarousal particularly in the primary insomnia group. Importantly, they found a significant interaction between insomnia and increased MSLT mean onset latency so that individuals with primary insomnia and with MSLT mean onset latency > 8 min showed greater error rates in switching attention tasks than normal sleepers with MSLT mean onset latency > 8 min, who showed no significant deficits. The authors concluded that physiological hyperarousal in insomnia may lead to increased daytime alertness yet dispose these individuals to higher error rates on tasks of switching attention,81 a finding consistent with those of a study by Fernandez-Mendoza et al., in which physiological hyperarousal was ascertained by objective short sleep duration.80
A recent meta-analysis has shown that individuals with insomnia exhibit performance impairments of small to moderate magnitude in several cognitive functions, including working memory, episodic memory, and some aspects of executive functioning.82 However, an important factor that has been neglected in meta-analytic research of the neurocognitive literature is the role of the degree of objective sleep disturbance in this association. As we have recently reviewed,59 most studies have shown that cognitive performance is impaired in patients with insomnia with objective sleep disturbances or that it correlates with objective markers of sleep disturbance in patients with insomnia, whereas those studies in which performance was not significantly impaired established insomnia diagnoses using solely subjective criteria.59
Cumulatively, the data from these studies indicate that objective short sleep duration may predict its effect on cognitive functions. Future studies should examine whether insomnia with objective short sleep duration may be a premorbid risk factor for mild cognitive impairment (MCI) and dementia.

Results (Thai) 1:

โดยทั่วไปผู้ป่วยนอนไม่หลับบ่นยาก concentrating ปัญหาหน่วยความจำ และความยากลำบากในการมุ่งเน้นความสนใจ อย่างไรก็ตาม ใช้ทดสอบ neuropsychological วัตถุประสงค์การศึกษาได้ผลิตผลการวิจัยไม่สอดคล้องกัน มีผลวิจัยบางคำถามมีไหวสามารถรับรู้จริงในแอตทริบิวต์ insomnia79and ร้องเรียนกลางวันให้ความสนใจผลกระทบที่คาดไว้ของ sleep.14 ดีมากเกินไปThe role of objective sleep measures in the association of insomnia with cognitive impairment has been addressed in a recent study from the Penn State Adult Cohort.80 This study showed that patients with insomnia, based solely on a subjective complaint, did not differ significantly from controls on either PSG variables or neurocognitive performance. However, significant interactions between insomnia and objective short sleep duration (i.e., < 6h) on specific neurocognitive tests were found. Specifically, patients with insomnia with objective short sleep duration showed poorer neuropsychological performance on tests of processing speed, switching attention, and number of short-term visual memory errors and omissions compared to control groups with normal or short sleep duration. In contrast, patients with insomnia with normal sleep duration group showed no significant deficits when compared to controls. Based on these findings, it seems that insomnia with objective short sleep duration is associated with deficits in switching attention, a key component of the “executive control of attention”.80 Importantly, the presence of a group of good sleepers with short sleep duration allowed to demonstrate that deficits in executive attention were associated with underlying physiological hyperarousal, a characteristic of chronic insomnia, rather than to short sleep per se.80 Another recent study by Edinger et al,81 examined the association between physiological hyperarousal, as measured by the MSLT, and response accuracy on reaction time tasks among 89 individuals with primary insomnia as compared to 95 well-screened normal sleepers. Interestingly, the authors found that individuals with MSLT mean onset latency > 8 min showed lower nighttime sleep efficiencies and increased wake after sleep onset, suggesting 24-h physiological hyperarousal particularly in the primary insomnia group. Importantly, they found a significant interaction between insomnia and increased MSLT mean onset latency so that individuals with primary insomnia and with MSLT mean onset latency > 8 min showed greater error rates in switching attention tasks than normal sleepers with MSLT mean onset latency > 8 min, who showed no significant deficits. The authors concluded that physiological hyperarousal in insomnia may lead to increased daytime alertness yet dispose these individuals to higher error rates on tasks of switching attention,81 a finding consistent with those of a study by Fernandez-Mendoza et al., in which physiological hyperarousal was ascertained by objective short sleep duration.80Meta-analysis ล่าสุดได้แสดงว่า บุคคลที่ มีนอนไม่หลับแสดงไหวสามารถประสิทธิภาพของขนาดเล็กขนาดปานกลางในหลายฟังก์ชันรับรู้ รวมทั้งหน่วยความจำทำงาน หน่วยความจำ episodic และบางส่วนของ functioning.82 ผู้บริหารอย่างไรก็ตาม บทบาทของระดับของวัตถุประสงค์หลับในความสัมพันธ์นี้จะเป็นปัจจัยสำคัญที่มีที่ไม่มีกิจกรรมวิจัย meta-คู่ของวรรณคดี neurocognitive เราเพิ่งกดัง 59 ส่วนใหญ่ศึกษาแสดงให้เห็นว่า ประสิทธิภาพการรับรู้เป็นความบกพร่องทางด้านในผู้ป่วยนอนไม่หลับกับสลีประสงค์รบกวน หรือว่า มันคู่กับเครื่องหมายวัตถุประสงค์ของการหลับในผู้ป่วยนอนไม่หลับ ในขณะที่ศึกษาที่ซึ่งประสิทธิภาพไม่ชัดก่อตั้งนอนไม่หลับ diagnoses ใช้ criteria.59 แต่เพียงผู้เดียวตามอัตวิสัยCumulatively ข้อมูลจากการศึกษานี้บ่งชี้ว่า นอนวัตถุประสงค์ระยะสั้นระยะเวลาอาจทำนายผลของฟังก์ชันรับรู้ การศึกษาในอนาคตควรตรวจสอบว่านอนไม่หลับกับระยะเวลาการนอนหลับโดยย่อวัตถุประสงค์อาจเป็นปัจจัยเสี่ยง premorbid สำหรับการด้อยค่ารับรู้อ่อน (MCI) และสมองเสื่อม

Results (Thai) 2:

ผู้ป่วยที่มีอาการนอนไม่หลับมักจะบ่นของความยากลำบากในการมุ่งเน้นปัญหาหน่วยความจำและความยากลำบากมุ่งเน้นความสนใจ อย่างไรก็ตามการศึกษาโดยใช้การทดสอบวิทยาวัตถุประสงค์ได้มีการผลิตการค้นพบที่ไม่สอดคล้องกัน นี้ได้นำนักวิจัยบางคนตั้งคำถามกับการดำรงอยู่ของความบกพร่องทางปัญญาที่แท้จริงในการ insomnia79and แอตทริบิวต์ร้องเรียนกลางวันให้ความสนใจมากเกินไปกับผลกระทบที่คาดว่าจะไม่ดี sleep.14
บทบาทของมาตรการการนอนหลับที่มีวัตถุประสงค์ในการเชื่อมโยงของการนอนไม่หลับที่มีความบกพร่องทางสติปัญญาที่ได้รับการแก้ไขใน ผลการศึกษาล่าสุดจากรัฐเพนน์ผู้ใหญ่ Cohort.80 การศึกษาครั้งนี้แสดงให้เห็นว่าผู้ป่วยที่มีอาการนอนไม่หลับเพียงลำพังบนพื้นฐานการร้องเรียนอัตนัยไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญจากการควบคุมทั้งตัวแปร PSG หรือประสิทธิภาพ neurocognitive อย่างไรก็ตามการมีปฏิสัมพันธ์ที่สำคัญระหว่างการนอนไม่หลับและวัตถุประสงค์ระยะเวลาการนอนหลับสั้น (เช่น <6h) ในการทดสอบ neurocognitive เฉพาะที่พบ โดยเฉพาะผู้ป่วยที่มีอาการนอนไม่หลับที่มีระยะเวลาการนอนหลับสั้น ๆ แสดงให้เห็นว่าผลการดำเนินงานวัตถุประสงค์วิทยายากจนในการทดสอบของความเร็วในการประมวลความสนใจเปลี่ยนและจำนวนของระยะสั้นข้อผิดพลาดของหน่วยความจำภาพและการละเลยเมื่อเทียบกับกลุ่มควบคุมที่มีระยะเวลาการนอนหลับปกติหรือสั้น ในทางตรงกันข้ามผู้ป่วยที่มีอาการนอนไม่หลับกับกลุ่มระยะเวลาการนอนหลับตามปกติพบว่าไม่มีการขาดดุลอย่างมีนัยสำคัญเมื่อเทียบกับการควบคุม จากผลการวิจัยเหล่านี้ก็ดูเหมือนว่าการนอนไม่หลับที่มีระยะเวลาการนอนหลับสั้นวัตถุประสงค์ที่เกี่ยวข้องกับการขาดดุลในการเปลี่ยนความสนใจเป็นส่วนประกอบที่สำคัญของ "การควบคุมการบริหารของความสนใจ" 0.80 ที่สำคัญการปรากฏตัวของกลุ่มของหมอนที่ดีที่มีระยะเวลาการนอนหลับสั้น ๆ ได้รับอนุญาต แสดงให้เห็นว่าการขาดดุลในความสนใจของผู้บริหารที่เกี่ยวข้องกับ hyperarousal สรีรวิทยาพื้นฐานลักษณะของการนอนไม่หลับเรื้อรังมากกว่าที่จะนอนหลับสั้นต่อ se.80 อีกการศึกษาล่าสุดโดยลุง et al, 81 ตรวจสอบความสัมพันธ์ระหว่าง hyperarousal สรีรวิทยาเป็นวัดโดย MSLT และความถูกต้องตอบสนองในงานเวลาปฏิกิริยาหมู่ 89 บุคคลที่มีอาการนอนไม่หลับหลักเมื่อเทียบกับ 95 ดีฉายหมอนปกติ ที่น่าสนใจผู้เขียนพบว่าบุคคลที่มีความหมายถึงความล่าช้า MSLT โจมตี> 8 นาทีแสดงให้เห็นประสิทธิภาพที่ลดลงนอนหลับตอนกลางคืนและบริการเพิ่มขึ้นหลังจากเริ่มมีอาการนอนหลับแนะนำตลอด 24 ชั่วโมงทางสรีรวิทยา hyperarousal โดยเฉพาะอย่างยิ่งในกลุ่มนอนไม่หลับหลัก ที่สำคัญพวกเขาพบว่ามีการทำงานร่วมกันอย่างมีนัยสำคัญระหว่างการนอนไม่หลับและเพิ่ม MSLT หมายถึงความล่าช้าของการโจมตีเพื่อให้บุคคลที่มีอาการนอนไม่หลับหลักและมี MSLT หมายถึงความล่าช้าของการโจมตี> 8 นาทีแสดงให้เห็นว่าอัตราความผิดพลาดมากขึ้นในการเปลี่ยนงานให้ความสนใจกว่าหมอนปกติ MSLT หมายถึงความล่าช้าของการโจมตี> 8 นาที ที่แสดงให้เห็นว่าไม่มีการขาดดุลอย่างมีนัยสำคัญ ผู้เขียนสรุปว่า hyperarousal ทางสรีรวิทยาในการนอนไม่หลับอาจนำไปสู่การเตรียมพร้อมในเวลากลางวันที่เพิ่มขึ้นยังทิ้งบุคคลเหล่านี้จะอัตราความผิดพลาดที่สูงขึ้นในงานของความสนใจเปลี่ยน, 81 การหาที่สอดคล้องกับผู้ที่ศึกษาโดยเฟอร์นันเดเมนโดซาและอัลได้. ซึ่งใน hyperarousal สรีรวิทยาเป็น การตรวจสอบโดยการนอนหลับสั้นวัตถุประสงค์ duration.80
เมตาดาต้าวิเคราะห์ที่ผ่านมาได้แสดงให้เห็นว่าบุคคลที่มีความบกพร่องในการนอนไม่หลับประสิทธิภาพจัดแสดงขนาดเล็กถึงปานกลางขนาดความรู้ความเข้าใจในการทำงานหลายแห่งรวมถึงหน่วยความจำในการทำงานของหน่วยความจำฉากและบางแง่มุมของผู้บริหาร functioning.82 อย่างไรก็ตาม ปัจจัยที่สำคัญที่ได้รับการละเลยในการวิจัยการวิเคราะห์อภิมาของวรรณกรรม neurocognitive คือบทบาทของการศึกษาระดับปริญญาของรบกวนการนอนหลับโดยมีวัตถุประสงค์ในการเชื่อมโยงนี้ ในขณะที่เราได้ตรวจสอบเมื่อเร็ว ๆ นี้ 59 การศึกษาส่วนใหญ่แสดงให้เห็นว่าผลการดำเนินงานองค์ความรู้เป็นความบกพร่องในผู้ป่วยที่มีอาการนอนไม่หลับกับรบกวนการนอนหลับวัตถุประสงค์หรือว่ามันมีความสัมพันธ์กับเครื่องหมายวัตถุประสงค์ของการรบกวนการนอนหลับในผู้ป่วยที่มีอาการนอนไม่หลับในขณะที่การศึกษาในผู้ที่อยู่ในที่ผลการดำเนินงานไม่ได้มีความบกพร่องอย่างมีนัยสำคัญที่จัดตั้งขึ้น การวินิจฉัยโรคนอนไม่หลับโดยใช้ criteria.59
อัตนัยเพียงกรอกข้อมูลจากการศึกษาเหล่านี้แสดงให้เห็นว่าระยะเวลาการนอนหลับสั้นวัตถุประสงค์อาจคาดการณ์ผลกระทบต่อการทำงานขององค์ความรู้ การศึกษาในอนาคตควรจะตรวจสอบว่าการนอนไม่หลับที่มีระยะเวลาการนอนหลับสั้นวัตถุประสงค์อาจจะเป็นปัจจัยเสี่ยงสำหรับ premorbid อ่อนด้อยทางปัญญา (MCI) และภาวะสมองเสื่อม

Results (Thai) 3:

ผู้ป่วยที่มีอาการนอนไม่หลับมักจะบ่นว่าใช้ยาก ปัญหาความจำ และความยากง่าย เน้นความสนใจ อย่างไรก็ตาม การศึกษาการใช้วัตถุประสงค์การทดสอบการทดสอบได้ไม่พบนี้ได้นำนักวิจัยบางคนสงสัยการดำรงอยู่ของความบกพร่องในการรับรู้ความจริงของข้อร้องเรียน insomnia79and เวลากลางวันความสนใจมากเกินไปที่จะคาดหวังผลของการนอนหลับที่ไม่ดี ที่ 14
บทบาทของวัตถุประสงค์นอนวัดในสมาคมของการนอนไม่หลับที่มีความบกพร่องทางสติปัญญา ได้ให้ความสนใจในการศึกษาล่าสุดจากรัฐเพนน์ผู้ใหญ่รุ่นที่เข้าศึกษา80 การศึกษาพบว่า ผู้ป่วยที่มีอาการนอนไม่หลับอยู่เพียงผู้เดียวในการร้องเรียน อัตนัย ไม่แตกต่างจากการควบคุมใน PSG ตัวแปรหรือประสิทธิภาพ neurocognitive . อย่างไรก็ตาม การปฏิสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญระหว่างการนอนไม่หลับนอนและวัตถุประสงค์ระยะสั้นระยะเวลา ( เช่น < 6H ) ในการทดสอบ neurocognitive เฉพาะกลุ่ม โดยเฉพาะผู้ป่วยที่มีอาการนอนไม่หลับมีระยะเวลาสั้นนอนพบยากจนการทดสอบการปฏิบัติการทดสอบความเร็วการประมวลผล , เปลี่ยนความสนใจและจำนวนของข้อผิดพลาดที่หน่วยความจำระยะสั้นภาพหลงหูหลงตาเปรียบเทียบกับกลุ่มควบคุมปกติหรือระยะเวลานอนสั้นด้วย ในทางตรงกันข้ามผู้ป่วยที่มีอาการนอนไม่หลับกับระยะเวลาการนอนหลับปกติไม่พบกลุ่มขาดดุลอย่างมีนัยสำคัญเมื่อเทียบกับการควบคุม จากผลการวิจัยครั้งนี้ดูเหมือนว่าการนอนไม่หลับมีระยะเวลาสั้น นอน เกี่ยวข้องกับการเปลี่ยนความสนใจเป็นส่วนประกอบที่สำคัญของ " ผู้บริหารการควบคุมความสนใจ " 80 คือการแสดงของกลุ่ม หมอนที่ดีกับสั้นนอนระยะเวลาอนุญาตเพื่อแสดงให้เห็นว่า การขาดดุลในความสนใจของผู้บริหารมีความสัมพันธ์กับพื้นฐานทางสรีรวิทยา hyperarousal , ลักษณะของการนอนไม่หลับเรื้อรัง แทนที่จะนอนสั้น ต่อ se.80 อื่น การศึกษาล่าสุดโดยเอดิงเงอร์ et al , 81 ตรวจสอบความสัมพันธ์ระหว่างพืช hyperarousal เป็นวัดโดย mslt , ,