In some proteins one finds discrete

In some proteins one finds discrete regions of compact tertiary structure that are separated by stretches of the polypeptide chain in a more flexible arrange ment. These discrete folded units are known as domains, and often they define functional units of the protein. For example, many cell membrane receptors play a role in signal transduction by binding extracellular ligands at the cell surface. In response to ligand binding, the receptor undergoes a structural change that results in macromolecular interactions between the receptor and other proteins within the cell cytosol. These interactions in turn set off a cascade of biochemical events that ultimately lead to some form of cellular response to ligand binding. To function in this capacity, such a receptor requires a minimum of three separate domains: an extracellular ligand binding domain, a transmembrane domain that anchors the protein within the cell membrane, and an intracellular domain that forms the locus for protein—protein interactions. These concepts are schematically illustrated in Figure 3.16.

Results (Thai) 1:

โปรตีนบางอย่างหนึ่งที่พบว่าภูมิภาคที่ไม่ต่อเนื่องของโครงสร้างในระดับอุดมศึกษาที่มีขนาดกะทัดรัดที่คั่นด้วยเหยียดของห่วงโซ่ polypeptide ในจัด ment ความยืดหยุ่นมากขึ้น เนื่องพับหน่วยงานเหล่านี้เป็นที่รู้จักกันเป็นโดเมนและบ่อยครั้งที่พวกเขากำหนดหน่วยการทำงานของโปรตีน ตัวอย่างเช่นหลายผู้รับเยื่อหุ้มเซลล์มีบทบาทสำคัญในการส่งสัญญาณโดยมีผลผูกพันแกนด์สารที่เซลล์ผิว ในการตอบสนองต่อแกนด์ผูกพันตัวรับผ่านการเปลี่ยนแปลงโครงสร้างให้ผลในการปฏิสัมพันธ์ระหว่างโมเลกุลตัวรับและโปรตีนอื่น ๆ ภายในเซลล์เซลล์ ปฏิสัมพันธ์เหล่านี้อยู่ในชุดปิดน้ำตกของเหตุการณ์ทางชีวเคมีที่ในที่สุดนำไปสู่รูปแบบของการตอบสนองมือถือเพื่อแกนด์บางผูกพัน ในการทำงานในฐานะรับดังกล่าวต้องมีอย่างน้อยสามโดเมนแยก: แกนด์ extracellular ผูกพันโดเมน โดเมนรนที่แองเคอโปรตีนภายในเยื่อหุ้มเซลล์และโดเมนภายในเซลล์ที่รูปแบบสถานทีสำหรับปฏิกริยาระหว่างโปรตีน แนวคิดเหล่านี้จะแสดงแผนผังในรูปที่ 3.16

Results (Thai) 2:

ในโปรตีนบางคนพบว่าพื้นที่แยกของโครงสร้างระดับภูมิภาคขนาดกะทัดรัดที่ถูกคั่นด้วยการเหยียดของโซ่ polypeptide ไทด์ในการจัดเรียงที่มีความยืดหยุ่นมากขึ้น หน่วยพับแยกเหล่านี้เป็นที่รู้จักกันเป็นโดเมนและมักจะกำหนดหน่วยการทำงานของโปรตีน ยกตัวอย่างเช่นตัวรับเมมเบรนเซลล์จำนวนมากมีบทบาทในสัญญาณถ่ายโอนโดยการผูกสารควบรวมกันที่พื้นผิวของเซลล์ ในการตอบสนองต่อลิและผูก, รับผ่านการเปลี่ยนแปลงโครงสร้างที่ส่งผลให้เกิดการปฏิสัมพันธ์แบบโมเลกุลระหว่างรับและโปรตีนอื่นๆภายในเซลล์ cytosol. การโต้ตอบเหล่านี้ในการปิดการตั้งค่าการเรียงซ้อนของเหตุการณ์ทางชีวเคมีที่ในที่สุดจะนำไปสู่รูปแบบของการตอบสนองของโทรศัพท์มือถือที่จะลิและผูก ในการทำงานในกำลังการผลิตนี้ผู้รับต้องมีอย่างน้อยสามโดเมนแยกต่างหาก: โดเมนที่มีการควบรวมกันและการผูกโดเมนเมมเบรนที่ยึดโปรตีนในเยื่อหุ้มเซลล์และโดเมนภายในเซลล์ที่รูปแบบ locus สำหรับ โปรตีน-การปฏิสัมพันธ์ของโปรตีน แนวคิดเหล่านี้จะแสดงวงจรภาพในรูป๓.๑๖

Results (Thai) 3:

ในโปรตีนบางภูมิภาคที่ไม่ต่อเนื่องของโครงสร้างตติยภูมิแน่นพบว่ามีการแยกจากส่วนขยายของห่วงโซ่เปปไทด์ที่จัดในลักษณะที่ยืดหยุ่นมากขึ้น เหล่านี้ไม่ต่อเนื่องพับหน่วยเรียกว่าโดเมนโครงสร้างพวกเขามักจะกำหนดหน่วยการทำงานของโปรตีน ตัวอย่างเช่นหลายตัวรับเยื่อหุ้มเซลล์มีบทบาทในการส่งสัญญาณโดยผูกพันกับลิแกนด์อื่นๆบนพื้นผิวของเซลล์ เป็นปฏิกิริยากับลิแกนด์ผูกพันตัวรับที่มีการเปลี่ยนแปลงโครงสร้างที่นำไปสู่ปฏิสัมพันธ์ระหว่างตัวรับและโปรตีนอื่นๆใน cytoplasm ปฏิสัมพันธ์เหล่านี้ในการเปิดจะเรียกชุดของเหตุการณ์ทางชีวเคมีที่ในที่สุดนำไปสู่บางรูปแบบของปฏิกิริยาของเซลล์ลิแกนด์ผูกพัน เพื่อที่จะทำเช่นนั้นตัวรับต้องมีอย่างน้อยสามแยกโครงสร้างพื้นที่ลิแกนด์นอกเซลล์ผูกพันกับโครงสร้างของเยื่อหุ้มเซลล์ที่ยึดโปรตีนในเยื่อหุ้มเซลล์และภายในเซลล์ที่สร้างเว็บไซต์ของปฏิสัมพันธ์ระหว่างโปรต แนวคิดเหล่านี้จะแสดงในรูป 3.16