Native and Nonnative DefinitionsThe

Native and Nonnative Definitions
The primary step in investigating the
native and nonnative dichotomy is to understand
the basis on which each category is
defined. The most common definition of
native speaker is that of bio-developmental,
proposed by Davies (1991): “The first language
a human being learns to speak is his
native language; he is a native speaker of this
language” (cited in Cook, 1999, p. 185). In
other words, a person is a native speaker of
the L1 he or she grew up with.This bio-developmental
approach to defining the native
speakership, in essence, presents an
unchangeable fact that characterizes individuals
linguistically.
Perhaps going beyond the bio-developmental
determination of native speakers is somewhat
ambiguous. Stern (1983) suggests the following
features that constitute native speakers:

Results (Thai) 1:

ข้อกำหนดของท้องถิ่น และด่วนขั้นตอนหลักในการตรวจสอบการพื้นเมือง และด่วน dichotomy คือการ เข้าใจพื้นฐานเป็นแต่ละประเภทกำหนด ข้อกำหนดทั่วไปของเป็นเจ้าของไบโอเจริญนำเสนอ โดยเดวีส์ (1991): "แรกภาษามนุษย์เรียนรู้ที่จะพูดคือเขาภาษา เขาเป็นเจ้าของภาษา" (อ้างถึงในคุก 1999, p. 185) ในคำอื่น ๆ ผู้เป็นเจ้าของL1 ที่เขาโตขึ้นด้วยนี้ทางชีวภาพพัฒนาวิธีการกำหนดพื้นเมืองspeakership นำเสนอในสาระสำคัญ การข้อเท็จจริงยืนยันที่ระบุลักษณะบุคคลมีการอาจจะเกินที่ทางชีวภาพพัฒนาความมุ่งมั่นของเจ้าของภาษาจะค่อนข้างไม่ชัดเจน สเติร์น (1983) แนะนำต่อไปนี้คุณลักษณะที่เป็นภาษา:

Results (Thai) 3:

พื้นเมืองและ nonnative ความหมาย

ขั้นตอนหลักในการตรวจสอบพื้นเมืองและ nonnative ขั้วจะเข้าใจ

แต่ละประเภทพื้นฐานที่กำหนด นิยามทั่วไปของ
เจ้าของภาษานั้น ไบโอ พัฒนา
เสนอโดยเดวีส์ ( 1991 ) : " ภาษาแรก
มนุษย์เรียนรู้ที่จะพูดภาษาของเขา
; เขาเจ้าของภาษาของภาษานี้
" ( อ้างในคุก2542 , หน้า 185 ) ใน
คำอื่น ๆคนเจ้าของภาษาของ L1
เขาหรือเธอเติบโตขึ้นมาด้วย ไบโอ ตามแนวทางการกําหนดพื้นเมือง

การแสดงสุนทรพจน์ในสาระ นำเสนอข้อเท็จจริงที่บุคคล

เปลี่ยนลักษณะภูมิหลัง .
บางทีอาจจะเกินไบพัฒนาการ
การหาเจ้าของภาษาค่อนข้าง
กำกวม . สเติร์น ( 1983 ) แสดงให้เห็นต่อไปนี้
คุณลักษณะที่เป็นเจ้าของภาษา :