IntroductionAs competition between

Introduction
As competition between tourism destinations increases, local culture is becoming
an increasingly valuable source of new products and activities to attract and
amuse tourists. Gastronomy has a particularly important role to play in this, not
only because food is central to the tourist experience, but also because gastronomy
has become a significant source of identity formation in postmodern societies.
More and more, ‘we are what we eat’, not just in the physical sense, but also
because we identify with certain types of cuisine that we encounter on holiday.
As tourists become more mobile, so does the food they eat. The comfortable
association of certain foods with particular regions is being challenged by the
growing mobility of food, culinary styles and the increasing de-differentiation of
dishes and cuisines. Far from producing an homogenized gastronomic landscape,
the tension between globalization and localization is producing ever more variations.
Not only are global drinks and foods emerging, such as Coca-Cola and
McDonald’s, but local and regional food is thriving, and new ‘fusion foods’ are
also being created to feed the ‘global soul’ (Iyer 2000). Tourists themselves are
contributing to gastronomic mobility, by creating a demand in their own countries
for foods they have encountered abroad.
Gastronomy has developed considerably through the ages, and there are
numerous studies that chart the development of gastronomic styles and tastes over
time. For example, Mennell (1985) traces the development of eating in England
and France since the Middle Ages, and Parsa (1998) has summarized the development
of Western cuisine in America. In Chapter 4 of this volume Rosario
Scarpato examines the development of the concept of gastronomy in some detail.
Gastronomy is not only extremely difficult to define, but the term, just like
‘culture’, has become more heavily laden over time.
As Scarpato shows, the original definition of gastronomy has broadened in
recent years. The Encyclopædia Britannica (2000) defines gastronomy as: ‘the art of
selecting, preparing, serving, and enjoying fine food’. Originally gastronomy was
for the nobility, but over time the concept has also come to include the ‘peasant
food’ typical of regional and local cuisine. As well as including a wider range of
foods, the growth of cultural practices related to food has meant that the concept
of gastronomy has begun to encompass cultural practices also, so that Scaparto
argues that we can now talk about ‘gastronomic culture’. More recently, the
serving and consumption of food has become a global industry, of which tourism
is an important part. In common with other services and ‘experiences’ offered to
(post)modern consumers, a distinct system of production, distribution and presentation
has emerged that can be characterized as one of the ‘cultural industries’. In
the cultural industry of gastronomy the value chain is being extended to include a
wide range of economic activities, many of which are related to tourism
(Hjalager, Chapter 2 this volume).
In this volume the development of gastronomy as a socio-cultural practice and
important cultural industry is examined from the perspective of tourism. The
various ways in which gastronomic experiences are created, developed and marketed
to tourists and the importance of gastronomic experiences for tourists are
analysed in a variety of different settings. In this introductory chapter we introduce
some of the main points of discussion surrounding the relationship between
gastronomy and tourism which are tackled in more depth in subsequent chapters

Results (Thai) 1:

แนะนำเป็นการแข่งขันระหว่างแหล่งท่องเที่ยวเพิ่ม วัฒนธรรมท้องถิ่นเป็นแหล่งมีคุณค่ามากขึ้นของสินค้าใหม่และกิจกรรมเพื่อการดึงดูด และตลกนักท่องเที่ยว อาหารมีบทบาทสำคัญอย่างยิ่งในการเล่นในนี้ ไม่เนื่องจากอาหารเป็นประสบการณ์ท่องเที่ยว แต่เนื่องจากอาหารได้กลายเป็นแหล่งสำคัญของการก่อตัวในสังคมหลังสมัยใหม่มาก 'เราคือสิ่งที่เรากิน' ไม่เพียงในแง่ทางกายภาพ แต่ยังเพราะเราระบุ มีบางชนิดของอาหารที่เราพบในวันหยุดขณะที่นักท่องเที่ยวเป็นมากกว่ามือถือ ไม่ดังนั้นอาหารที่มันกิน ที่สะดวกสบายสมาคมอาหารบางอย่าง มีขอบเขตเฉพาะจะถูกท้าทายโดยการเคลื่อนไหว ลักษณะอาหาร และการเพิ่มลูกค้าสร้างความแตกต่างของการเจริญเติบโตอาหารและอาหาร แหล่งผลิตเป็นแนวกิน homogenized เป็นกลุ่มความตึงเครียดระหว่างโลกาภิวัตน์และแปลเป็นผลิตรูปแบบมากกว่าที่เคยไม่เพียงแต่ เป็นอาหารที่เกิดขึ้น เช่นโคคา-โคล่าและเครื่องดื่มระดับโลก และแมคโดนัลด์ แต่อาหารท้องถิ่น และภูมิภาคจะเจริญรุ่งเรือง และใหม่ 'ฟิวชั่น' มีการสร้างให้อาหาร 'จิตวิญญาณสากล' (Iyer 2000) นักท่องเที่ยวเองเอื้อต่อการเคลื่อนไหวกิน โดยการสร้างความต้องการในประเทศของตนเองสำหรับอาหาร พวกเขาได้พบต่างประเทศอาหารมีพัฒนามากถึงอายุ และมีการศึกษาจำนวนมากที่แผนภูมิการพัฒนารูปแบบการกินและรสชาติผ่านเวลา ตัวอย่าง Mennell (1985) ติดตามการพัฒนาในอังกฤษและฝรั่งเศสตั้งแต่ยุคกลาง และ Parsa (1998) ได้สรุปการพัฒนาของอาหารในอเมริกา ในบทที่ 4 ของไดรฟ์ข้อมูลนี้โรซาริโอScarpato ตรวจสอบการพัฒนาของแนวคิดของอาหารในรายละเอียดบางอย่างอาหารไม่เพียงแต่ยากมากที่จะกำหนด แต่คำว่า เหมือน'วัฒนธรรม' ได้กลายเป็นการรับภาระมากกว่าช่วงเวลาเป็น Scarpato แสดง มีให้คำนิยามเดิมของอาหารในปีที่ผ่านมา อาหารเป็นกำหนด Encyclopædia Britannica (2000): ' ศิลปะการเลือก เตรียม บริการ และเพลิดเพลินกับอาหารรสเลิศและ ' เดิม เป็นอาหารขุนนาง แต่เวลาผ่านไปแนวคิดยังมารวม ' ชาวนาอาหาร ' ของภูมิภาค และท้องถิ่น และรวมมากขึ้นอาหาร การเจริญเติบโตของแนวทางปฏิบัติวัฒนธรรมเกี่ยวข้องกับอาหารมีความหมาย ที่แนวคิดของอาหารเริ่มรอบปฏิบัติวัฒนธรรมยัง ดังนั้นที่ Scapartoจนว่า เราสามารถตอนนี้พูดคุยเกี่ยวกับ 'วัฒนธรรมการกิน" เมื่อเร็ว ๆ นี้ การให้บริการและปริมาณอาหารได้กลายเป็น อุตสาหกรรมทั่วโลก ที่ท่องเที่ยวเป็นส่วนสำคัญ In common with 'ประสบการณ์' และบริการอื่น ๆ แก่ทันสมัย (post) ผู้บริโภค ระบบทั้งหมดของการผลิต การกระจาย และนำเสนอมีชุมนุมที่สามารถเป็นลักษณะหนึ่งของ "อุตสาหกรรมวัฒนธรรม" ในอุตสาหกรรมวัฒนธรรมของอาหารห่วงโซ่คุณค่าจะถูกขยายเพื่อรวมตัวหลากหลายของกิจกรรมทางเศรษฐกิจ การจำนวนมากที่เกี่ยวข้องกับการท่องเที่ยว(Hjalager บทที่ 2 ปริมาณนี้)ในไดรฟ์ข้อมูลนี้พัฒนาอาหารเป็นแบบฝึกหัดสังคมวัฒนธรรม และอุตสาหกรรมทางวัฒนธรรมที่สำคัญคือการตรวจสอบจากมุมมองของการท่องเที่ยว ที่วิธีการต่าง ๆ ซึ่งประสบการณ์กินสร้าง พัฒนา และทำตลาดนักท่องเที่ยวและความสำคัญของประสบการณ์ที่กินเที่ยวanalysed ในความหลากหลายของการตั้งค่าที่แตกต่างกัน ในบทนี้เกริ่นนำที่เราแนะนำประเด็นหลักของการสนทนาความสัมพันธ์ระหว่างสภาพแวดล้อมบางอย่างอาหารและการท่องเที่ยวซึ่งแก้ได้ลึกมากขึ้นในบทต่อ ๆ ไป

Results (Thai) 2:

บทนำ
ขณะที่การแข่งขันระหว่างแหล่งท่องเที่ยวเพิ่มขึ้นวัฒนธรรมท้องถิ่นเป็น
แหล่งที่มีคุณค่ามากขึ้นของผลิตภัณฑ์ใหม่และกิจกรรมที่จะดึงดูดและ
เป็นที่ชอบใจนักท่องเที่ยว ศาสตร์การทำอาหารมีบทบาทสำคัญอย่างยิ่งในการเล่นในนี้ไม่ได้
เพียงเพราะอาหารเป็นศูนย์กลางของประสบการณ์การท่องเที่ยว แต่ยังเพราะอาหาร
ได้กลายเป็นแหล่งสำคัญของการสร้างตัวตนในสังคมหลังสมัยใหม่.
มากขึ้น 'เราเป็นสิ่งที่เรากิน' ไม่เพียง แต่ในความรู้สึกทางกายภาพ แต่ยัง
เพราะเราระบุกับบางประเภทของอาหารที่เราพบในวันหยุด.
ในฐานะที่เป็นนักท่องเที่ยวกลายเป็นมือถือมากขึ้นจึงไม่อาหารที่พวกเขากิน ความสะดวกสบาย
ความสัมพันธ์ของอาหารบางชนิดกับภูมิภาคโดยเฉพาะอย่างยิ่งจะถูกท้าทายโดย
การเคลื่อนไหวที่เพิ่มขึ้นของอาหารสไตล์การทำอาหารและการเพิ่ม de-แตกต่างของ
อาหารและอาหาร ห่างไกลจากการผลิตภูมิทัศน์อาหารปั่น,
ความตึงเครียดระหว่างโลกาภิวัตน์และท้องถิ่นคือการผลิตที่เคยรูปแบบอื่น ๆ อีกมากมาย.
ไม่เพียง แต่เป็นเครื่องดื่มระดับโลกและอาหารที่เกิดขึ้นใหม่เช่น Coca-Cola และ
McDonald, แต่อาหารท้องถิ่นและภูมิภาคเป็นที่เจริญรุ่งเรืองและใหม่ 'อาหารฟิวชั่น 'จะ
ยังถูกสร้างขึ้นเพื่อเป็นอาหาร 'จิตวิญญาณทั่วโลก' (อีเยอร์ 2000) นักท่องเที่ยวเองจะ
เอื้อต่อการเคลื่อนไหวการกินโดยการสร้างความต้องการในประเทศของตัวเอง
สำหรับอาหารที่พวกเขาได้พบในต่างประเทศ.
ศาสตร์การทำอาหารได้มีการพัฒนาอย่างมากผ่านวัยและมี
การศึกษาจำนวนมากที่แผนภูมิการพัฒนารูปแบบการกินและรสนิยมในช่วง
เวลา ตัวอย่างเช่น Mennell (1985) ร่องรอยการพัฒนาของการรับประทานอาหารในอังกฤษ
และฝรั่งเศสตั้งแต่ยุคกลางและ Parsa (1998) ได้สรุปการพัฒนา
ของอาหารตะวันตกในอเมริกา ในบทที่ 4 ของปริมาณ Rosario นี้
Scarpato ตรวจสอบการพัฒนาแนวคิดของการทำอาหารในรายละเอียดบาง.
ศาสตร์การทำอาหารไม่ได้เป็นเพียงเรื่องยากมากที่จะกำหนด แต่ระยะเช่นเดียวกับ
'วัฒนธรรม' ได้กลายเป็นภาระหนักมากขึ้นเมื่อเวลาผ่านไป.
ในฐานะที่เป็นแสดงให้เห็น Scarpato ความหมายเดิมของอาหารได้ขยายใน
ปีที่ผ่านมา สารานุกรม Britannica (2000) กำหนดเป็นอาหาร: 'ศิลปะของการ
เลือกเตรียมความพร้อมให้บริการและเพลิดเพลินกับอาหารรสเลิศ ' แต่เดิมเป็นอาหาร
สำหรับไฮโซ แต่เมื่อเวลาผ่านแนวคิดนี้ยังมีมาให้รวมถึง 'ชาวนา
อาหาร 'ตามแบบฉบับของอาหารประจำภูมิภาคและท้องถิ่น เช่นเดียวกับการรวมทั้งช่วงกว้างของ
อาหารการเจริญเติบโตของการปฏิบัติทางวัฒนธรรมที่เกี่ยวข้องกับอาหารได้หมายความว่าแนวความคิด
ของการทำอาหารได้เริ่มรวมไปถึงการปฏิบัติทางวัฒนธรรมนอกจากนี้ยังเพื่อให้ Scaparto
ระบุว่าตอนนี้เราสามารถพูดคุยเกี่ยวกับวัฒนธรรมการกิน ' เมื่อเร็ว ๆ นี้
การให้บริการและการบริโภคอาหารที่ได้กลายเป็นอุตสาหกรรมระดับโลกที่การท่องเที่ยว
เป็นส่วนสำคัญ ในการร่วมกันกับบริการอื่น ๆ และ 'ประสบการณ์' เสนอขายให้กับ
(โพสต์) ผู้บริโภคที่ทันสมัยเป็นระบบที่แตกต่างกันของการผลิตการจัดจำหน่ายและนำเสนอ
ได้โผล่ออกมาที่สามารถจะมีลักษณะเป็นหนึ่งในอุตสาหกรรมวัฒนธรรม ' ใน
อุตสาหกรรมทางวัฒนธรรมของห่วงโซ่คุณค่าอาหารจะถูกขยายเพื่อรวม
ความหลากหลายของกิจกรรมทางเศรษฐกิจจำนวนมากที่เกี่ยวข้องกับการท่องเที่ยว
(Hjalager, บทที่ 2 เล่มนี้).
ในหนังสือเล่มนี้การพัฒนาของอาหารการปฏิบัติทางสังคมวัฒนธรรม และ
อุตสาหกรรมทางวัฒนธรรมที่สำคัญคือการตรวจสอบจากมุมมองของการท่องเที่ยว
วิธีการต่างๆในการที่ประสบการณ์การกินมีการสร้างพัฒนาและทำการตลาด
ให้กับนักท่องเที่ยวและความสำคัญของประสบการณ์การกินสำหรับนักท่องเที่ยวที่จะ
วิเคราะห์ในความหลากหลายของการตั้งค่าที่แตกต่างกัน ในบทเบื้องต้นนี้เราแนะนำ
บางส่วนของจุดหลักของการอภิปรายโดยรอบความสัมพันธ์ระหว่าง
อาหารและการท่องเที่ยวที่มีการจัดการในเชิงลึกเพิ่มเติมในบทต่อ ๆ มา