SummaryThis policy brief reviews th

Summary
This policy brief reviews the level of labour market integration in ASEAN and
assesses labour market reforms being undertaken as part of the establishment of the
ASEAN Economic Community (AEC). Key findings:
 Labour migration is already a reality in ASEAN with millions working in other
member states both legally and under irregular conditions.
 The ambition of the AEC is that it will “transform ASEAN into a region with free
movement of goods, services, investment, skilled labour, and freer flow of capital.”
 In the area of labour mobility ASEAN is falling short of its stated goals calling into
question whether there will be effective free movement of high-skilled labour by
the end of 2015.
 Mutual Recognition Agreements (MRAs) are intended to facilitate the movement
of professionals by ensuring their qualifications are acknowledged in other ASEAN
members. But only a few sectors are currently covered and MRAs do little to
overcome other barriers like nationality requirements.
 By restricting liberalization on labour mobility to skilled professionals, the region is
also missing out on the benefits that a well-managed co-operative scheme
covering all labour, including lower-skilled workers, could bring.
 In addition to further labour market liberalization, greater co-operation is also
needed to protect migrants’ rights and improve the portability of social security
schemes.
1. Labour migration in ASEAN today
Each year thousands of migrants move between ASEAN member countries in search
of work. There are a reported six million ASEAN citizens currently residing in other
ASEAN member states though this is probably a large underestimate (figure 1).
ASEAN members can be broadly divided into net sending and net receiving countries
for labour: Cambodia, Lao Democratic People’s Republic, Myanmar, Indonesia, Viet
Nam and the Philippines are net senders; Singapore, Thailand, Malaysia and Brunei
Darussalam are net receivers (Capannelli, 2013). The majority of migrants are
low-skilled, and many are irregular. 1
Large income disparities among
geographically-close ASEAN members; differential rates of population growth and
aging; and the absence of regional redistributive mechanisms create large labour
deficits and surpluses (Chia, 2013). These are a powerful spur to migration with
labour flowing mainly from the poorer countries to the richer.
2. Managing Labour Migration in ASEAN
ASEAN members are pursuing economic integration across numerous fronts. The
expected benefits of integration include: an enlarged market with economies of scale
and scope; enhanced resource allocation with free movement of factors of production;
and improved resource pools of capital and labour; and enhanced competition which
spurs efficiency and innovation (ADB, 2013). Indeed, labour migration, when
well-managed, can bring substantial benefits to: (i) migrants themselves in terms of
higher wages and opportunities to acquire skills and experience; (ii) host economies
by addressing labour shortages and boosting growth; and (iii) sending countries
through financial remittances and knowledge transfers (Anukoonwataka and Heal,
2014). For host societies, greater openness to migrants also needs to be weighed
against public concerns over social cohesion. There is little evidence, however, that
migrants generally depress wages for native workers as is often feared (Gaston and
Nelson, 2002; Okkerse, 2008).
However, mobility of labour currently lags behind integration in other areas. In trade
and investment, growth in regional production networks has been facilitated by
improved customs procedures, standards harmonization and logistics. Similarly,
investment liberalization, facilitation and stronger protection have boosted FDI. With
regards to the movement of persons less has been achieved, with the exception of the
easing of requirements for short-term travel between members.
In ASEAN members, as in most other countries, migration policy is primarily handled
at the national level, with few constraints imposed by international agreements.
National governments decide on key elements of labour market openness including:
visa policies; eligibility to work in certain sectors; and necessary qualifications and
requirements. As well as pre-migration processes such as screening visa applications,
post-migration policies are important, for instance on the protection of labour rights for
foreign workers. Systems for dealing with migrant workers who overstay their
permitted time and for managing irregular migrants are elements of an overall policy
framework.
Policies vary widely between countries making generalization difficult. Migration
policies in individual ASEAN countries have so far mainly been reactive and have not
actively guided or planned migration flows (IOM, 2008). Most ASEAN countries offer
little in the way of access to jobs for low-skilled labour migrants, while several
countries compete openly for highly skilled migrants. The large numbers of irregular
migrants are evidence that there are too few legal channels for migration to meet
regional demand. Treatment of irregular migrants is often unsatisfactory and they are
often vulnerable to abuse (IOM, 2008).

While national policies remain paramount, ASEAN members are already co-operating
in a number of areas, and a number of ASEAN agreements also have a bearing on
migration policy. For instance, the ASEAN agreement on the Movement of Natural
Persons (MNP) was signed in 2012 (overtaking commitments made under the ASEAN
Framework Agreement on Services - AFAS). The commitments of members in this
area, however, do not go far beyond those very limited pledges already consented to
through the WTO; the MNP Agreement only deals with the temporary movement of
persons pursuant to mode 4 of the AFAS. Indeed, the MNP Agreement is specifically
limited to business visitors, contractual service suppliers, and intra-company
transferees and is focused on facilitating for ASEAN companies to send their
personnel (professionals and executives) temporarily to other countries to provide
services. Likewise, the MNP Agreement does not allow for permanent entry by such
persons, nor does it allow for movement of all persons (e.g., unskilled labor) even on
a temporary basis.
Another area of co-operation has been migrants’ rights. Following the 1999 Bangkok
Declaration on Irregular Migration, members strengthened commitments to migrants’
rights in the Declaration on the Protection and Promotion of the Rights of Migrant
Workers agreed in 2007. In this declaration ASEAN member states commit to protect
migrant workers’ human rights and to promote decent, humane, productive, dignified
and remunerative employment for migrant workers. However, enforcement
mechanisms are absent and irregular migrants, who are often the most vulnerable to
exploitation, are not covered. The declaration also led to the establishment of the
ASEAN Forum on Migrant Labor in 2008 which provides an ongoing forum for
governments and civil society
Some of the most substantive co-operation on labour market access among ASEAN
members is not through ASEAN but in bilateral labour agreements (BLAs) and MOUs.
Thailand, for example, has signed MoUs with Cambodia, Lao PDR and Myanmar in
order to regulate the entry of labor migrants and to cope with irregular migration. The
Philippines, normally a labour exporting country, also has MOUs governing the arrival
or workers from Indonesia and Lao PDR. These bilateral agreements can provide
valuable learning and provide a basis for great multilateral co-operation within ASEAN.
Non-binding forms of co-operation, notably through Regional Consultative Processes,
can also facilitate the sharing of information and best practice in migration
management. The Colombo Process brings together several ASEAN members with
South Asian countries such as India, Pakistan and Sri Lanka for dialogue on the
management of overseas employment and contractual labour.
3. Towards Skilled Labour Mobility under the ASEAN Economic Community
The formal establishment of the ASEAN Economic Community (AEC) at the end of
2015 will ceremonially mark a milestone in the process of economic integration in
Southeast Asia. The ambition of the AEC is that it will “transform ASEAN into a region
with free movement of goods, services, investment, skilled labour, and freer flow of
capital.” The ASEAN Economic Community Blueprint, launched in 2008 outlines the
vision for the AEC and the steps towards its realization (ASEAN 2008).
2 ASEAN is committed to the achievement of “Free Flow of Skilled Labour” under Pillar A (“Single
Market and Production Base”). Despite the ambition, actions required to be
undertaken of member states in pursuit of this are relatively limited when compared to
the extensive actions and commitments given in relation, for example, to trade in
goods and services, or trade facilitation.
Progress to date in relation to the major commitments has been made but many areas
require further attention:
Facilitating Visas and Employment passes – Access to working visas is one of the
most fundamental issues in relation to labour market opening. ASEAN is committed to
facilitating the issuance of visas and employment passes for professionals. However,
this commitment only applies to persons ‘engaged in cross-border trade and
investment related activities’. This very limited scope falls far short of free flow of
skilled professionals. Other remaining barriers include high case fees and
cumbersome and lengthy application processes. Additionally, requirements for work
visas vary greatly across ASEAN countries and many restrictions remain that
effectively limit the ability of non-nationals to gain access to employment in many
sectors. For instance, in Cambodia, Thailand, Myanmar and the People’s Democratic
Republic of Laos employers hiring foreigners have to guarantee that knowledge is
transferred to locals and the foreign employee

Results (Thai) 1:

สรุปบทสรุปนี้นโยบายความคิดเห็นระดับของตลาดแรงงานรวมในอาเซียน และประเมินการดำเนินการเป็นส่วนหนึ่งของการจัดตั้งการปฏิรูปตลาดแรงงานประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน (AEC) ประเด็น:แรงคล้ายมีอยู่จริงในอาเซียน มีล้านที่ทำงานในที่อื่น ๆสมาชิกรัฐทั้งตามกฎหมาย และภาย ใต้เงื่อนไขที่ไม่สม่ำเสมอคล้ายความใฝ่ฝันของประชาคมเศรษฐกิจอาเซียนคือ ว่า มันจะ "เปลี่ยนอาเซียนเป็นภูมิภาคที่มีฟรีความเคลื่อนไหวของสินค้า บริการ ลงทุน แรงงานฝีมือ และกระแสเงินทุนอิสระ"คล้ายในพื้นที่เคลื่อนไหวแรงงานลดลงขาดเป้าหมายระบุไว้เรียกเป็นอาเซียนถามว่า จะมีประสิทธิภาพการเคลื่อนย้ายแรงงานที่สูงโดยจุดสิ้นสุดของ 2015คล้ายกัน (MRAs) ข้อตกลงการรับรู้มีวัตถุประสงค์เพื่ออำนวยความสะดวกในการเคลื่อนไหวผู้เชี่ยวชาญโดยมั่นใจคุณสมบัติของพวกเขาจะยอมรับในอาเซียนอื่น ๆสมาชิก แต่เฉพาะกี่ภาคครอบคลุมอยู่ และทำ MRAs น้อยเอาชนะอุปสรรคอื่น ๆ เช่นความต้องการถือสัญชาติเป็นภูมิภาคคล้าย โดยการจำกัดการเปิดเสรีในการเคลื่อนไหวแรงงานถึงผู้เชี่ยวชาญผู้เชี่ยวชาญยัง ขาดไปในประโยชน์ที่แผนสหกรณ์จัดการที่ดีรวมทั้งแรงงานฝีมือต่ำกว่า สามารถนำครอบคลุมแรงงานทั้งหมดคล้ายนอกจากการเปิดเสรีต่อตลาดแรงงาน ความร่วมมือมากขึ้นก็จำเป็น ต้องปกป้องราษฎรเพิ่มพกพาของสังคมแผนงานการ 1. แรงในอาเซียนวันนี้ปีละหลายพันของย้ายระหว่างประเทศสมาชิกอาเซียนในการค้นหาของงาน มีล้านหกรายงานพลเมืองอาเซียนปัจจุบันแห่งอื่น ๆสมาชิกอาเซียนระบุว่า นี้คงเป็นใหญ่ดูถูกดูแคลน (รูป 1)สมาชิกอาเซียนสามารถอย่างกว้างขวางแบ่งส่งสุทธิและสุทธิรับประเทศสำหรับแรงงาน: กัมพูชา ลาวประชาธิปไตยสาธารณรัฐประชาชน พม่า อินโดนีเซีย เวียดนามน้ำและฟิลิปปินส์จะส่งสุทธิ สิงคโปร์ ไทย มาเลเซีย และบรูไนดารุสซาลามเป็นผู้รับสุทธิ (Capannelli, 2013) ส่วนใหญ่ของต่ำผู้เชี่ยวชาญ และมากผิดปกติ 1ความแตกต่างขนาดใหญ่รายได้ระหว่างกันทางภูมิศาสตร์ปิดอาเซียน ราคาแตกต่างกันของประชากรการเจริญเติบโต และอายุ และการขาดงานของกลไกระดับภูมิภาค redistributive สร้างแรงงานขนาดใหญ่ขาดดุลและ surpluses (เจีย 2013) มีเดือยที่มีประสิทธิภาพการย้ายด้วยแรงงานส่วนใหญ่จากประเทศย่อมไหลไปดีขึ้น 2. การจัดการโยกย้ายแรงงานในอาเซียนสมาชิกอาเซียนจะใฝ่หารวมกลุ่มทางเศรษฐกิจในแผนมากมาย ที่คาดว่า ประโยชน์ของการรวมรวม: ตลาดการขยายเศรษฐกิจของขนาดและขอบ เขต การปันส่วนทรัพยากรเพิ่มขึ้นกับการเคลื่อนย้ายปัจจัยการผลิตและปรับปรุงทรัพยากรเงินทุนและแรงงาน และเพิ่มการแข่งขันซึ่งสเปอรส์ประสิทธิภาพและนวัตกรรม (ADB, 2013) จริง แรงงานอพยพ เมื่อจัดการที่ดี สามารถนำประโยชน์มาให้: (i) อพยพตัวเองในแง่ของค่าจ้างสูงขึ้นและโอกาสที่จะได้รับทักษะและประสบการณ์ (ii) เศรษฐกิจโฮสต์แก้ปัญหาขาดแคลนแรงงาน และส่งเสริมการเจริญเติบโต และ (iii) ส่งประเทศโดยชำระเงินผ่านธนาคารการเงินและการโอนย้ายความรู้ (Anukoonwataka และ Heal2014) โฮสต์สังคม เปิดรับมากกว่าการอพยพยังต้องสามารถหนักจากความกังวลที่สาธารณะกว่าสามัคคีสังคม มีหลักฐานเพียงเล็กน้อย อย่างไรก็ตาม ที่อพยพกดค่าจ้างสำหรับคนพื้นเมืองโดยทั่วไปที่มักจะกลัว (กาสตัน และเนลสัน 2002 Okkerse, 2008)อย่างไรก็ตาม การเคลื่อนไหวของแรงงานปัจจุบัน lags หลังรวมในพื้นที่อื่น ๆ ในทางการค้าและการลงทุน การเจริญเติบโตในภูมิภาคผลิตเครือข่ายมีการอาศัยขั้นตอนศุลกากรปรับปรุง มาตรฐานปรองดอง และโลจิสติกส์ ในทำนองเดียวกันเปิดเสรีการลงทุน อำนวยความสะดวก และการป้องกันที่แข็งแกร่งมีประจำ FDI มีความนับถือการเคลื่อนไหวของคนน้อยมีได้ ยกเว้นการผ่อนคลายความต้องการสำหรับการเดินทางระยะสั้นระหว่างสมาชิกในสมาชิกอาเซียน ส่วนใหญ่ประเทศ นโยบายการย้ายหลักจัดการระดับชาติ มีข้อจำกัดน้อยที่กำหนด โดยข้อตกลงระหว่างประเทศรัฐบาลแห่งชาติเลือกองค์ประกอบที่สำคัญของตลาดแรงงานอย่างยิ่งรวมถึง:นโยบายวีซ่า สิทธิในการทำงานในบางภาค และคุณสมบัติที่จำเป็น และความต้องการ ตลอดจนกระบวนการโยกย้ายก่อนเช่นการขอวีซ่า การตรวจคัดกรองย้ายหลังนโยบายมีความสำคัญ ตัวอย่างเกี่ยวกับการคุ้มครองสิทธิแรงงานในแรงงานต่างประเทศ ระบบการจัดการแรงงานข้ามชาติที่โอเวอร์สเตย์ของพวกเขาเวลาการได้รับอนุญาต และในการจัดการอพยพผิดปกติเป็นองค์ประกอบของนโยบายโดยรวมการกรอบนโยบายแตกต่างกันระหว่างประเทศที่ทำ generalization ยาก การโยกย้ายนโยบายในแต่ละประเทศจนส่วนใหญ่มีปฏิกิริยา และไม่มีตัวอย่าง หรือย้ายแผนไหล (IOM, 2008) ประเทศอาเซียนส่วนใหญ่มีน้อยในทางเข้าถึงงานที่มีทักษะต่ำอพยพแรงงาน ในขณะที่หลายประเทศแข่งขันอย่างเปิดเผยในการอพยพที่มีทักษะสูง จำนวนมากไม่สม่ำเสมออพยพที่มีหลักฐานว่า มีช่องทางกฎหมายน้อยเกินไปสำหรับการย้ายเพื่อตอบสนองอุปสงค์ภายในภูมิภาค รักษาของไม่สม่ำเสมอมักจะเฉย ๆ และพวกเขาบ่อยครั้งความเสี่ยงต่อการละเมิด (IOM, 2008)ในขณะที่นโยบายแห่งชาติยังคงพาราเม้าท์ สมาชิกอาเซียนกำลังอยู่ร่วมปฏิบัติในจำนวนของพื้นที่ และจำนวนของอาเซียน ตกลงยังมีเรืองที่นโยบายการโยกย้าย ตัวอย่าง ข้อตกลงอาเซียนในการเคลื่อนไหวตามธรรมชาติคน (MNP) เซ็นในปี 2012 (ขบวนผูกพันทำภายใต้อาเซียนกรอบข้อตกลงการให้บริการ - AFAS) ภาระผูกพันของสมาชิกในนี้ที่ตั้ง อย่างไรก็ตาม ไม่ไปไกลนอกจากการบริจาคที่จำกัดมากแล้วยินยอมให้ผ่านองค์การ ตกลง MNP เฉพาะเกี่ยวข้องกับการเคลื่อนไหวชั่วคราวของคนตามโหมด 4 ของ AFAS แน่นอน ข้อตกลง MNP เป็นพิเศษนักธุรกิจ ผู้จำหน่ายตามสัญญาบริการ และ บริษัทอินทราจำกัดtransferees และมุ่งเน้นในการอำนวยความสะดวกสำหรับบริษัทในอาเซียนเพื่อส่งของบุคลากร (ผู้เชี่ยวชาญและผู้บริหาร) ที่ประเทศชั่วคราวให้บริการ ในทำนองเดียวกัน ข้อตกลง MNP อนุญาตถาวรรายการ ด้วยเช่นคน หรือจะไม่อนุญาตสำหรับความเคลื่อนไหวของทุกคน (เช่น งานแรงงาน) แม้ในพื้นฐานชั่วคราวของความร่วมมือมีราษฎร ต่อกรุงเทพปี 1999รายงานในการโยกย้ายที่ไม่สม่ำเสมอ สมาชิกความเข้มแข็งต่อสู้เพื่อผู้อพยพสิทธิในการป้องกันและส่งเสริมสิทธิการย้ายถิ่นแรงงานที่ตกลงกันในปี 2007 ในปฏิญญานี้ยืนยันรัฐสมาชิกอาเซียนเพื่อป้องกันสิทธิมนุษยชนของแรงงานข้ามชาติ และการส่งเสริมดี มนุษยธรรม มี ประสิทธิผล ภูมิฐานและการจ้างงานสำหรับแรงงานข้ามชาติ remunerative อย่างไรก็ตาม บังคับกลไกจะไม่สม่ำเสมอ และขาดงานอพยพ คนมักมีความเสี่ยงมากที่สุดเพื่อเอารัดเอาเปรียบ ถูกปกคลุมด้วย การรายงานยังนำไปสู่การจัดตั้งเวทีอาเซียนในแรงงานย้ายถิ่นในปี 2551 ซึ่งเป็นการสนทนาอย่างต่อเนื่องสำหรับรัฐบาลและประชาสังคมบางส่วนของความร่วมมือเรามากที่สุดในการเข้าถึงตลาดแรงงานในอาเซียนสมาชิกจะไม่ ผ่านอาเซียน แต่ ในข้อตกลงแรงงานทวิภาคี (BLAs) และ MOUsประเทศไทย ตัวอย่าง ได้เซ็น MoUs กับกัมพูชา ลาว และพม่าในสั่ง การควบคุมรายการของแรงงานอพยพ และรับมือการโยกย้ายที่ไม่สม่ำเสมอ ที่ฟิลิปปินส์ แรงงานปกติการส่งออกประเทศ มี MOUs มาควบคุมหรือแรงงานจากอินโดนีเซียและลาว ให้ข้อตกลงทวิภาคีเรียนรู้คุณค่า และใช้เป็นข้อมูลพื้นฐานสำหรับดีพหุภาคีความร่วมมือภายในอาเซียนไม่รวมรูปแบบของความร่วมมือ ยวดผ่านกระบวนการ Consultative ภูมิภาคสามารถยังอำนวยความสะดวกร่วมกันของข้อมูลและแนวทางปฏิบัติในการโยกย้ายการจัดการ การโคลอมโบนำสมาชิกอาเซียนด้วยกันประเทศเอเชียใต้เช่นอินเดีย ปากีสถาน และศรีลังกาสำหรับสนทนาเกี่ยวกับการการบริหารงานต่างประเทศและแรงงานตามสัญญา3. ต่อเคลื่อนไหวแรงงานฝีมือภายใต้ประชาคมเศรษฐกิจอาเซียนก่อตั้งอย่างเป็นทางการของอาเซียนเศรษฐกิจชุมชน (ประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน) จบ2015 ceremonially จะทำเครื่องหมายสำคัญในกระบวนการรวมกลุ่มทางเศรษฐกิจในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ความใฝ่ฝันของประชาคมเศรษฐกิจอาเซียนคือ ว่า มันจะ "เปลี่ยนอาเซียนเป็นภูมิภาคมีการเคลื่อนย้ายสินค้า บริการ ลงทุน แรงงานฝีมือ และกระแสอิสระทุน" พิมพ์เขียวเศรษฐกิจอาเซียนชุมชน เปิดตัวในปี 2008 เค้าจะวิสัยทัศน์สำหรับประชาคมเศรษฐกิจอาเซียนและขั้นตอนมีต่อการรับรู้ (ASEAN 2008)2 อาเซียนมีความมุ่งมั่นเพื่อความสำเร็จของ "ฟรีไหลฝีมือแรงงาน" ภายใต้หลักการ "เดี่ยวตลาดและฐานผลิต") แม้ มีความใฝ่ฝัน การดำเนินการที่จำเป็นต้องดำเนินการของรัฐสมาชิกแสวงหานี้มีค่อนข้างจำกัดเมื่อเปรียบเทียบกับการดำเนินการอย่างละเอียดและภาระผูกพันที่กำหนดในความสัมพันธ์ ตัวอย่าง การค้าในสินค้า และบริการ หรืออำนวยความสะดวกทางการค้าความคืบหน้าวันที่เกี่ยวกับภาระผูกพันที่สำคัญได้แต่หลายพื้นที่ต้องการความสนใจเพิ่มเติม:อำนวยความสะดวกในวีซ่าและการจ้างงานผ่าน – ถึงวีซ่าทำงานเป็นหนึ่งการปัญหาพื้นฐานที่สุดเกี่ยวกับการเปิดตลาดแรงงาน อาเซียนเป็นอำนวยความสะดวกในการออกของวีซ่าและการจ้างงานผ่านสำหรับมืออาชีพ อย่างไรก็ตามความมุ่งมั่นนี้จะใช้กับคน ' ในทางการค้าข้ามแดน และลงทุนที่เกี่ยวข้องของกิจกรรม ขอบเขตจำกัดมากนี้อยู่ห่างไกลขาดเสรีผู้เชี่ยวชาญผู้ชำนาญการ อุปสรรคอื่น ๆ ที่เหลือรวมราคาค่าธรรมเนียมกรณีสูง และกระบวนการยุ่งยาก และยาวมาก นอกจากนี้ ความต้องการสำหรับการทำงานวีซ่าแตกต่างกันมากทั่วประเทศ และยังคงมีข้อจำกัดมากมายที่จำกัดความสามารถของชาวไม่เข้าทำงานในหลายอย่างมีประสิทธิภาพภาค ตัวอย่าง ในกัมพูชา ไทย พม่า และคนของประชาธิปไตยสาธารณรัฐลาวนายจ้างชาวต่างชาติได้เพื่อรับประกันว่า ความรู้เป็นโอนย้ายไปท้องถิ่นและพนักงานต่างประเทศ

Results (Thai) 2:

สรุปสั้น ๆ นโยบายนี้ความคิดเห็นระดับของการรวมตลาดแรงงานในภูมิภาคอาเซียนและประเมินการปฏิรูปตลาดแรงงานที่กำลังดำเนินการเป็นส่วนหนึ่งของสถานประกอบการของประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน(AEC) ค้นพบที่สำคัญ: การโยกย้ายแรงงานที่มีอยู่แล้วความเป็นจริงในภูมิภาคอาเซียนที่มีนับล้านที่ทำงานในอื่น ๆ. ประเทศสมาชิกทั้งถูกต้องตามกฎหมายและอยู่ภายใต้เงื่อนไขที่ผิดปกติใฝ่ฝันของAEC คือว่ามันจะ "เปลี่ยนอาเซียนเข้ามาในภูมิภาคที่มีฟรีการเคลื่อนไหวของสินค้าและบริการการลงทุนแรงงานที่มีทักษะและการไหลของเงินทุนอิสระ. "ในพื้นที่ของการเคลื่อนย้ายแรงงานในอาเซียนจะลดลงในระยะสั้นของเป้าหมายที่ระบุไว้โทรเข้ามาถามว่าจะมีการเคลื่อนไหวที่มีประสิทธิภาพของแรงงานที่มีทักษะสูงโดยในตอนท้ายของปี2015 รวม ข้อตกลงการรับรู้ (MRAs) มีวัตถุประสงค์เพื่ออำนวยความสะดวกในการเคลื่อนไหวของมืออาชีพโดยมั่นใจคุณสมบัติของตนเป็นที่ยอมรับในอาเซียนอื่นๆสมาชิก แต่ภาคไม่กี่ได้รับความคุ้มครองในขณะนี้และ MRAs ทำเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่จะเอาชนะอุปสรรคอื่นๆ เช่นความต้องการสัญชาติ. โดยการ จำกัด การเปิดเสรีในการเคลื่อนย้ายแรงงานในการประกอบอาชีพที่มีความเชี่ยวชาญในภูมิภาคจะยังหายออกไปจากผลประโยชน์ที่ดีที่มีการจัดการโครงการสหกรณ์ครอบคลุมแรงงานทุกคนรวมทั้งคนงานที่ต่ำกว่าที่มีทักษะสามารถนำ. นอกจากนี้เพื่อเปิดเสรีตลาดแรงงาน, ความร่วมมือมากขึ้นนอกจากนี้ยังจำเป็นเพื่อปกป้องสิทธิของแรงงานข้ามชาติและปรับปรุงการพกพาของการรักษาความปลอดภัยทางสังคมรูปแบบ. 1 การย้ายถิ่นของแรงงานในภูมิภาคอาเซียนในวันนี้แต่ละปีหลายพันของผู้อพยพย้ายไปมาระหว่างประเทศสมาชิกอาเซียนในการค้นหาของการทำงาน มีรายงานหกล้านพลเมืองอาเซียนในปัจจุบันพำนักอยู่ในอื่น ๆ ที่มีประเทศสมาชิกอาเซียนแม้เรื่องนี้น่าจะเป็นความประมาทขนาดใหญ่(รูปที่ 1). สมาชิกอาเซียนสามารถแบ่งออกเป็นที่ได้รับสุทธิส่งและสุทธิประเทศแรงงานกัมพูชาลาวสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชน, พม่าอินโดนีเซียเวียตนามและฟิลิปปินส์มีผู้ส่งสุทธิ สิงคโปร์, ไทย, มาเลเซียและบรูไนดารุสซาลามเป็นรับสุทธิ(Capannelli 2013) ส่วนใหญ่ของแรงงานข้ามชาติที่มีทักษะต่ำและจำนวนมากผิดปกติ 1 ความแตกต่างรายได้ขนาดใหญ่ในหมู่สมาชิกอย่างใกล้ชิดทางภูมิศาสตร์อาเซียน ความแตกต่างของอัตราการเติบโตของประชากรและริ้วรอย; และการขาดกลไกในระดับภูมิภาค redistributive สร้างแรงงานที่มีขนาดใหญ่การขาดดุลและการเกินดุล(เฉีย 2013) เหล่านี้เป็นแรงกระตุ้นที่มีประสิทธิภาพในการย้ายถิ่นที่มีแรงงานไหลส่วนใหญ่มาจากประเทศที่ยากจนกว่าจะยิ่งขึ้น. 2 การจัดการแรงงานย้ายถิ่นในภูมิภาคอาเซียนอาเซียนจะใฝ่หารวมกลุ่มทางเศรษฐกิจทั่วเสื้อผ้าจำนวนมาก ผลประโยชน์ที่คาดว่าจะบูรณาการรวมถึงการขยายตลาดที่มีการประหยัดจากขนาดและขอบเขต; การจัดสรรทรัพยากรเพิ่มขึ้นด้วยการเคลื่อนไหวของปัจจัยการผลิต; และสระว่ายน้ำทรัพยากรที่ดีขึ้นของเงินทุนและแรงงาน และการแข่งขันที่เพิ่มขึ้นซึ่งสเปอร์สที่มีประสิทธิภาพและนวัตกรรม (ADB 2013) อันที่จริงการอพยพแรงงานเมื่อบริหารจัดการที่ดีสามารถก่อให้เกิดประโยชน์อย่างมากให้กับ: (i) แรงงานต่างด้าวชาวตัวเองในแง่ของค่าจ้างที่สูงขึ้นและโอกาสที่จะได้เรียนรู้ทักษะและประสบการณ์; (ii) เศรษฐกิจเจ้าภาพได้โดยขาดแคลนแรงงานและส่งเสริมการเจริญเติบโต และ (iii) การส่งประเทศผ่านการส่งเงินทางการเงินและการถ่ายโอนความรู้(Anukoonwataka และ Heal, 2014) สำหรับโฮสต์สังคมเปิดกว้างมากขึ้นเพื่อแรงงานข้ามชาติที่ยังต้องมีการชั่งน้ำหนักกับความกังวลของประชาชนมากกว่าการทำงานร่วมกันทางสังคม มีหลักฐานเพียงเล็กน้อย แต่ที่แรงงานข้ามชาติโดยทั่วไปลดค่าจ้างสำหรับแรงงานพื้นเมืองมักจะกลัว(แกสตันและเนลสัน, 2002; Okkerse 2008). อย่างไรก็ตามการเคลื่อนย้ายแรงงานในขณะนี้ล่าช้าหลังบูรณาการในพื้นที่อื่น ๆ ในการค้าและการลงทุน, การเจริญเติบโตในเครือข่ายการผลิตในภูมิภาคที่ได้รับการอำนวยความสะดวกโดยพิธีการศุลกากรที่ดีขึ้น, การประสานมาตรฐานและโลจิสติก ในทำนองเดียวกันการเปิดเสรีการลงทุนการอำนวยความสะดวกและการป้องกันที่แข็งแกร่งได้แรงหนุนจากการลงทุนโดยตรง ด้วยเรื่องที่เกี่ยวกับการเคลื่อนไหวของคนน้อยได้รับการประสบความสำเร็จโดยมีข้อยกเว้นของการผ่อนคลายของความต้องการสำหรับการเดินทางระยะสั้นระหว่างสมาชิก. ในสมาชิกอาเซียนในขณะที่ส่วนใหญ่ประเทศอื่น ๆ นโยบายการย้ายถิ่นจะถูกจัดการเป็นหลักในระดับชาติที่มีเพียงไม่กี่ข้อ จำกัด ที่กำหนดโดยข้อตกลงระหว่างประเทศ. รัฐบาลแห่งชาติจะตัดสินใจเกี่ยวกับองค์ประกอบที่สำคัญของการเปิดกว้างของตลาดแรงงานรวมถึงนโยบายการขอวีซ่า; มีคุณสมบัติเหมาะสมที่จะทำงานในบางภาค; และคุณสมบัติที่จำเป็นและความต้องการ เช่นเดียวกับกระบวนการก่อนการย้ายถิ่นเช่นการตรวจคัดกรองการยื่นขอวีซ่า, นโยบายการโพสต์การย้ายถิ่นที่มีความสำคัญเช่นเกี่ยวกับการคุ้มครองสิทธิแรงงานสำหรับแรงงานต่างชาติ ระบบการจัดการกับแรงงานข้ามชาติที่เกินของพวกเขาเวลาที่ได้รับอนุญาตและการบริหารจัดการแรงงานข้ามชาติที่ผิดปกติเป็นองค์ประกอบของนโยบายโดยรวมกรอบ. นโยบายแตกต่างกันระหว่างประเทศทำให้ยากทั่วไป การโยกย้ายนโยบายในแต่ละประเทศอาเซียนเพื่อให้ห่างไกลส่วนใหญ่มีปฏิกิริยาและยังไม่ได้รับคำแนะนำอย่างแข็งขันหรือวางแผนกระแสการโยกย้ายถิ่นฐาน(IOM, 2008) ส่วนใหญ่ประเทศในกลุ่มอาเซียนมีน้อยในทางของการเข้าถึงงานให้กับแรงงานที่มีทักษะต่ำในขณะที่หลายประเทศในการแข่งขันอย่างเปิดเผยสำหรับแรงงานข้ามชาติที่มีทักษะสูง ตัวเลขที่มีขนาดใหญ่ผิดปกติของแรงงานข้ามชาติที่มีหลักฐานว่ามีช่องทางทางกฎหมายที่น้อยเกินไปสำหรับการโยกย้ายที่จะตอบสนองความต้องการในระดับภูมิภาค การรักษาของแรงงานข้ามชาติที่ผิดปกติมักจะเป็นที่น่าพอใจและพวกเขามักจะเสี่ยงต่อการละเมิด (IOM, 2008). ในขณะที่นโยบายระดับชาติยังคงยิ่งใหญ่สมาชิกอาเซียนมีอยู่แล้วร่วมปฏิบัติการในหลายพื้นที่และจำนวนของข้อตกลงอาเซียนยังมีแบริ่งบนนโยบายการย้ายถิ่น ยกตัวอย่างเช่นข้อตกลงอาเซียนว่าด้วยการเคลื่อนไหวของธรรมชาติคน (MNP) ได้ลงนามในปี 2012 (แซงภาระผูกพันภายใต้อาเซียนกรอบข้อตกลงในการให้บริการ- AFAS) ภาระผูกพันของสมาชิกในพื้นที่ แต่ไม่ได้ไปไกลเกินกว่าคำมั่นสัญญาที่ จำกัด มากผู้ที่ยินยอมแล้วที่จะผ่านองค์การการค้าโลก; ข้อตกลง MNP ข้อตกลงเฉพาะกับการเคลื่อนไหวชั่วคราวของบุคคลตามโหมดที่4 ของ AFAS อันที่จริงข้อตกลง MNP เป็นเฉพาะจำกัด ให้ผู้เข้าชมธุรกิจผู้ให้บริการตามสัญญาและภายใน บริษัทผู้รับโอนและมุ่งเน้นไปที่การอำนวยความสะดวกให้กับ บริษัท ในกลุ่มอาเซียนที่จะส่งพวกเขาบุคลากร(มืออาชีพและผู้บริหาร) เป็นการชั่วคราวไปยังประเทศอื่น ๆ เพื่อให้บริการ ในทำนองเดียวกันข้อตกลง MNP ไม่อนุญาตให้สำหรับรายการถาวรด้วยเช่นคนหรือไม่ก็ช่วยให้การเคลื่อนไหวของทุกคน(เช่นแรงงานไร้ฝีมือ) แม้ในชั่วคราว. พื้นที่ของความร่วมมืออื่นได้รับสิทธิของแรงงานข้ามชาติ หลังจากที่ปี 1999 กรุงเทพฯปฏิญญาว่าด้วยการโยกย้ายที่ผิดปกติสมาชิกภาระผูกพันที่จะเสริมสร้างความเข้มแข็งของแรงงานข้ามชาติสิทธิในปฏิญญาว่าด้วยการคุ้มครองและส่งเสริมสิทธิของแรงงานข้ามชาติแรงงานที่ตกลงกันไว้ในปี2007 ในการประกาศนี้รัฐสมาชิกอาเซียนมุ่งมั่นที่จะปกป้องแรงงานข้ามชาติสิทธิมนุษยชนและการส่งเสริมที่ดีอย่างมีมนุษยธรรมผลิตสง่างามการจ้างงานและกำไรสำหรับแรงงานข้ามชาติ แต่การบังคับใช้กลไกที่มีแรงงานข้ามชาติที่หายไปและความผิดปกติที่มักจะมีความเสี่ยงมากที่สุดที่จะใช้ประโยชน์ไม่ได้ครอบคลุม ประกาศยังนำไปสู่การจัดตั้งฟอรั่มอาเซียนด้านแรงงานข้ามชาติในปี 2008 ซึ่งมีฟอรั่มอย่างต่อเนื่องสำหรับรัฐบาลและภาคประชาสังคมบางส่วนของความร่วมมือที่สำคัญมากที่สุดในการเข้าสู่ตลาดแรงงานในกลุ่มอาเซียนสมาชิกไม่ผ่านอาเซียนแต่ในสัญญาแรงงานในระดับทวิภาคี (Blas) และกร. ไทยเช่นได้ลงนาม MoUs กับกัมพูชาลาวและพม่าในเพื่อที่จะควบคุมการเข้ามาของแรงงานและการรับมือกับการโยกย้ายที่ผิดปกติ ฟิลิปปินส์ปกติแรงงานประเทศผู้ส่งออกยังมีกรปกครองที่เดินทางมาถึงหรือแรงงานจากประเทศอินโดนีเซียและสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว เหล่านี้ข้อตกลงทวิภาคีสามารถให้การเรียนรู้ที่มีคุณค่าและให้พื้นฐานสำหรับพหุภาคีร่วมงานที่ดีภายในอาเซียน. รูปแบบที่ไม่ได้มีผลผูกพันของความร่วมมือสะดุดตาผ่านกระบวนการให้คำปรึกษาในภูมิภาคนอกจากนี้ยังสามารถอำนวยความสะดวกในการแลกเปลี่ยนข้อมูลและการปฏิบัติที่ดีที่สุดในการโยกย้ายการจัดการ กระบวนการโคลัมโบพากันสมาชิกหลายคนของอาเซียนกับประเทศในเอเชียใต้เช่นอินเดียปากีสถานและศรีลังกาสำหรับการเจรจาเกี่ยวกับการบริหารจัดการของการจ้างงานในต่างประเทศและแรงงานสัญญา. 3 ในช่วงที่มีฝีมือแรงงาน Mobility ภายใต้ประชาคมเศรษฐกิจอาเซียนการจัดตั้งอย่างเป็นทางการของประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน(AEC) ในตอนท้ายของปี2015 จะทำท่าทำเครื่องหมายเหตุการณ์สำคัญในกระบวนการของการรวมกลุ่มทางเศรษฐกิจในที่เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ความใฝ่ฝันของ AEC ก็คือว่ามันจะ "เปลี่ยนอาเซียนเข้าไปในพื้นที่ที่มีการเคลื่อนไหวเสรีของสินค้าบริการการลงทุนแรงงานที่มีทักษะและการไหลอิสระของทุน." อาเซียนเศรษฐกิจพิมพ์เขียวชุมชนเปิดตัวในปี 2008 แสดงวิสัยทัศน์สำหรับประชาคมเศรษฐกิจอาเซียนและขั้นตอนที่มีต่อความเข้าใจ (ASEAN 2008). 2 อาเซียนมีความมุ่งมั่นไปสู่ความสำเร็จของ "การไหลของฟรีที่มีฝีมือแรงงาน" ภายใต้เสา A ("เดี่ยวตลาดและฐานการผลิต") แม้จะมีความทะเยอทะยานการกระทำต้องได้รับการดำเนินการของประเทศสมาชิกในการแสวงหานี้จะค่อนข้าง จำกัด เมื่อเทียบกับการกระทำที่กว้างขวางและภาระผูกพันที่กำหนดในความสัมพันธ์ตัวอย่างเช่นเพื่อการค้าในสินค้าและบริการหรือการอำนวยความสะดวกทางการค้า. ความคืบหน้าวันที่ในความสัมพันธ์ ภาระผูกพันที่สำคัญได้รับการทำ แต่หลายพื้นที่ต้องให้ความสนใจต่อไป: อำนวยความสะดวกในการขอวีซ่าและผ่านการจ้างงาน - การเข้าถึงการขอวีซ่าการทำงานเป็นหนึ่งในปัญหาพื้นฐานที่สุดในความสัมพันธ์กับการเปิดตลาดแรงงาน อาเซียนมุ่งมั่นที่จะอำนวยความสะดวกในการออกวีซ่าและการจ้างงานผ่านสำหรับมืออาชีพ แต่ความมุ่งมั่นนี้จะใช้กับคน'ร่วมในการค้าข้ามพรมแดนและการลงทุนที่เกี่ยวข้องกับกิจกรรม' ขอบเขตที่ จำกัด มากตกอยู่ห่างไกลจากไหลของฟรีของผู้เชี่ยวชาญที่มีทักษะ ปัญหาและอุปสรรคที่เหลืออื่น ๆ ได้แก่ ค่าธรรมเนียมกรณีสูงและการประยุกต์ใช้กระบวนการที่ยุ่งยากและมีความยาว นอกจากนี้ความต้องการสำหรับการทำงานวีซ่าแตกต่างกันมากทั่วประเทศในกลุ่มอาเซียนและข้อ จำกัด จำนวนมากยังคงที่อย่างมีประสิทธิภาพจำกัด ความสามารถของชาติไม่ใช่เพื่อให้เข้าถึงการจ้างงานในหลายภาคส่วน ยกตัวอย่างเช่นในประเทศกัมพูชา, ไทย, พม่าและประชาธิปไตยประชาชนสาธารณรัฐของนายจ้างที่จ้างงานชาวต่างชาติลาวจะต้องรับประกันความรู้ที่มีการถ่ายโอนไปยังชาวบ้านและพนักงานต่างประเทศ

Results (Thai) 3:

For example to trade, in
goods and services or trade, facilitation.
Progress to date in relation to the major commitments. Has been made but many areas
require further attention:
Facilitating Visas and Employment passes - Access to working visas. Is one of the
most fundamental issues in relation to labour market opening. ASEAN is committed to
.สรุปนโยบายสั้น
รีวิวนี้ระดับของการบูรณาการของตลาดแรงงานในอาเซียน และตลาดการปฏิรูปแรงงาน
ประเมินถูกจัดการเป็นส่วนหนึ่งของการจัดตั้งประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน ( AEC )
. พบคีย์ : การย้ายถิ่นของแรงงาน
ที่มีอยู่แล้วเป็นจริงในอาเซียนกับล้านสมาชิกอื่น ๆทำงานในรัฐทั้งตามกฎหมายและภายใต้เงื่อนไข

ไม่สม่ำเสมอความทะเยอทะยานของ AEC คือ ว่า มันจะ " เปลี่ยนอาเซียนเป็นภูมิภาคที่มีฟรี
การเคลื่อนไหวของสินค้า บริการ การลงทุน แรงงานฝีมือ และเงินทุนไหล freer "
ในพื้นที่ของการเคลื่อนย้ายแรงงานอาเซียนล้มสั้นของเป้าหมายที่ระบุไว้ของโทรเข้ามา
คำถามว่า จะมีการเคลื่อนไหวฟรีที่มีประสิทธิภาพ ของแรงงานที่มีทักษะสูง โดย

จบ 2015ยังไม่ได้ไปประโยชน์ที่จัดการดีสหกรณ์โครงการ
ครอบคลุมทั้งหมดแรงงาน รวมทั้งลดแรงงานสามารถนำ .
นอกเหนือไปจากการเปิดเสรีแรงงานเพิ่มเติมมากขึ้นความร่วมมือยัง
ต้องการปกป้องสิทธิแรงงานข้ามชาติและปรับปรุงแผนการรักษาความปลอดภัย
พกพาของสังคม
1 การย้ายถิ่นของแรงงานในอาเซียนวันนี้
ในแต่ละปีหลายพันผู้อพยพเคลื่อนย้ายระหว่างประเทศสมาชิกอาเซียนในการค้นหา
งาน มีรายงานว่า 6 ล้านพลเมืองอาเซียนปัจจุบันอาศัยอยู่ในประเทศสมาชิกอาเซียนอื่น ๆแม้ว่านี้อาจเป็นความประมาท
ขนาดใหญ่ ( รูปที่ 1 ) .
สมาชิกอาเซียนสามารถแบ่งกว้างสุทธิการส่งและรับจากประเทศ
แรงงานกัมพูชา , สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว พม่า อินโดนีเซียเวียดนามและฟิลิปปินส์
สุทธิผู้ส่ง ; สิงคโปร์ ไทย มาเลเซีย และบรูไนดารุสซาลาม เป็นผู้รับสุทธิ
( capannelli 2013 ) ส่วนใหญ่ของผู้อพยพที่มีทักษะ
ต่ำ และมากผิดปกติ 1

ทางภูมิศาสตร์ขนาดใหญ่รายได้ความแตกต่างระหว่างปิดสมาชิก อาเซียน ส่วนอัตราการเติบโตของประชากรและ
อายุ และการขาดกลไก redistributive ภูมิภาคสร้าง
แรงงานขนาดใหญ่การขาดดุลและการเกินดุล ( เจีย , 2013 ) เหล่านี้เป็นสิ่งเร้าที่มีประสิทธิภาพเพื่อการย้ายถิ่น
แรงงานไหลส่วนใหญ่จากประเทศยากจนให้สมบูรณ์ยิ่งขึ้น
2 . การจัดการแรงงานข้ามชาติในอาเซียน
สมาชิกอาเซียนใฝ่หาการรวมกลุ่มทางเศรษฐกิจในด้านต่าง ๆ
ประโยชน์ที่คาดว่าจะได้รับการรวม : การขยายตลาดด้วยการประหยัดจากขนาดและขอบเขต
;