In the past, surveillance has been

In the past, surveillance has been highly dependent on diagnostic facilities and health infrastructure. Reporting was often spotty and delayed . In recent years, there have been major improvements both in diagnostic technology and in syndromic and digital surveillance capabilities, greatly increasing the timeliness of reporting.49 These systems have less specificity than the traditional systems but can be used to target additional efforts and greatly complement conventional capabilities. In the meantime, diagnostic capabilities have also markedly improved. Molecular tests, including increasingly widespread use of PCR, array-based (‘‘chip’’) technologies, and even genomic sequencing directly from specimens without the need to isolate the pathogen, allow the identification of pathogens from previously unstudied sources, such as many wildlife species, and a better understanding of pathogen background in other species and the environment.47,48 A number of these technologies are adaptable to resource limited settings. Improved surveillance for early warning of infectious
disease threats, whether in a human population somewhere in the world or waiting in the wings as a potential zoonotic introduction, is therefore both essential and at least conceptually possible. The ability to identify pathogens, at times in mere hours or days, in virtually any species we can test is an impressive improvement in capability, but it also emphasizes the nascent state of our risk assessment ability. Pathogen discovery provides many insights but will also bring many hitherto unknown pathogens to light. It is likely that most of them are relatively well adapted to their hosts and probably would not cause human disease. If we wish to identify potential threats to public health, how to determine which of the many pathogens we will discover in other species are of concern? In other words, how do we predict rather than discover and watch? These are among
the issues that surveillance programs, such as PREDICT, will be wrestling with. As capabilities increase, the perennial need to distinguish signal from noise will become increasingly critical. This requires interpreting the surveillance data, and we are in the early stages of the learning curve. Our shortcomings in predicting avian influenza H5N1 (or, for that matter, influenza generally) exemplify our current state of knowledge. This infection clearly is devastating to poultry farmers’ livelihoods and to those people who are unfortunate enough to acquire the disease, usually through contact with infected poultry. As of late January 2012, there have
been some 583 human cases, with 344 deaths, in 15 countries.60 At one time, there was considerable concern
that the virus might evolve to spread efficiently person-toperson and become the next pandemic influenza, but fortunately this has not happened (and may never occur in nature, although recent reports, widely covered in the press, of adapting H5N1 to mammalian transmission in the laboratory have caused concern in the scientific and biosecurity communities). Whether it might happen some day, and if so whether the virus will remain highly virulent in humans, is unknown and, at this point, essentially unpre-dictable. This is but one of many examples demonstrating our general inability to make accurate predictions about infections from other species. Clearly, surveillance is essential to determine whether there are changes in the behavior of the pathogen. Once an infection is in humans, the surveillance strategies discussed above clearly apply, and epidemiology can be used to determine whether person-toperson transmission is occurring.

Results (Thai) 2:

ในอดีตที่ผ่านมาได้รับการเฝ้าระวังอย่างขึ้นอยู่กับสิ่งอำนวยความสะดวกการวินิจฉัยและโครงสร้างพื้นฐานด้านสุขภาพ รายงานมักจะขาด ๆ หาย ๆ และล่าช้า ในปีที่ผ่านมามีการปรับปรุงที่สำคัญทั้งในด้านเทคโนโลยีการวินิจฉัยและความสามารถในการเฝ้าระวัง syndromic และดิจิตอลมากขึ้นทันเวลาของ reporting.49 ระบบเหล่านี้มีความจำเพาะน้อยกว่าระบบแบบดั้งเดิม แต่สามารถนำมาใช้ในการกำหนดเป้าหมายความพยายามเพิ่มเติมและช่วยเติมเต็มการชุมนุม ความสามารถในการ ในขณะที่ความสามารถในการวินิจฉัยนอกจากนี้ยังมีการปรับปรุงอย่างเห็นได้ชัด การทดสอบโมเลกุลรวมถึงการใช้อย่างแพร่หลายมากขึ้นของ PCR อาร์เรย์-based ('' ชิป '') เทคโนโลยีและแม้กระทั่งการหาลำดับจีโนมโดยตรงจากชิ้นงานโดยไม่จำเป็นต้องแยกเชื้อให้บัตรประจำตัวของเชื้อโรคจากแหล่งกันเองก่อนหน้านี้เช่นหลาย ๆ สัตว์ป่าและความเข้าใจที่ดีของพื้นหลังการติดเชื้อในสายพันธุ์อื่น ๆ และ environment.47,48 จำนวนของเทคโนโลยีเหล่านี้จะปรับให้เข้ากับการตั้งค่าทรัพยากร จำกัด การเฝ้าระวังที่ดีขึ้นสำหรับการเตือนภัยล่วงหน้าของการติดเชื้อ
โรคภัยคุกคามไม่ว่าจะในประชากรมนุษย์ที่ไหนในโลกหรือรอในปีกเป็นแนะนำในสัตว์ที่มีศักยภาพจึงเป็นทั้งที่จำเป็นและเป็นไปได้อย่างน้อยแนวคิด ความสามารถในการระบุเชื้อโรคที่ครั้งในไม่กี่ชั่วโมงหรือวันในแทบสายพันธุ์ใด ๆ ที่เราสามารถทดสอบเป็นที่น่าประทับใจในการปรับปรุงความสามารถ แต่ก็ยังเน้นรัฐที่พึ่งของความสามารถในการประเมินความเสี่ยงของเรา การค้นพบเชื้อโรคให้ข้อมูลเชิงลึกมาก แต่ยังจะนำเชื้อโรคที่ไม่รู้จักมาจนบัดนี้หลายต่อแสง มันอาจเป็นไปได้ว่าส่วนใหญ่ของพวกเขาจะปรับตัวค่อนข้างดีเพื่อครอบครัวของพวกเขาและอาจจะไม่ก่อให้เกิดโรคในมนุษย์ ถ้าเราต้องการที่จะระบุภัยคุกคามที่อาจเกิดขึ้นต่อสุขภาพของประชาชน, วิธีการตรวจสอบของเชื้อโรคต่างๆที่เราจะค้นพบในสายพันธุ์อื่น ๆ มีความกังวล? ในคำอื่น ๆ ทำอย่างไรเราคาดการณ์มากกว่าค้นพบและดู? เหล่านี้เป็นหนึ่งใน
ปัญหาที่โปรแกรมการเฝ้าระวังเช่นทำนายจะต่อสู้กับ ในขณะที่การเพิ่มขึ้นของความสามารถในการที่จะต้องยืนต้นที่จะแยกแยะสัญญาณจากเสียงจะกลายเป็นสิ่งสำคัญมากขึ้นเรื่อย ๆ นี้ต้องตีความข้อมูลการเฝ้าระวังและเราอยู่ในขั้นเริ่มต้นของการเรียนรู้ ข้อบกพร่องของเราในการพยากรณ์โรคไข้หวัดนก H5N1 (หรือสำหรับเรื่องที่ไข้หวัดใหญ่ทั่วไป) เป็นตัวอย่างของรัฐในปัจจุบันของเราของความรู้ การติดเชื้อนี้อย่างชัดเจนจะทำลายล้างวิถีชีวิตเกษตรกรสัตว์ปีกและเพื่อคนเหล่านั้นที่โชคร้ายพอที่จะได้รับโรคที่มักจะผ่านการสัมผัสกับสัตว์ปีกที่ติดเชื้อ ขณะที่ช่วงปลายเดือนมกราคม 2012, มี
บาง 583 กรณีของมนุษย์ที่มีผู้เสียชีวิต 344 ใน 15 countries.60 ครั้งหนึ่งมีความกังวลมาก
ว่าไวรัสอาจมีวิวัฒนาการที่จะแพร่กระจายได้อย่างมีประสิทธิภาพคน toperson และกลายเป็นโรคไข้หวัดใหญ่ระบาดต่อไป แต่ โชคดีที่นี้ไม่ได้เกิดขึ้น (และอาจจะไม่เคยเกิดขึ้นในธรรมชาติแม้ว่ารายงานล่าสุดปกคลุมอย่างแพร่หลายในสื่อมวลชนในการปรับตัวเพื่อการส่ง H5N1 เลี้ยงลูกด้วยนมในห้องปฏิบัติการได้ทำให้เกิดความกังวลในทางวิทยาศาสตร์และความปลอดภัยทางชีวภาพชุมชน) ไม่ว่าจะอาจจะเกิดขึ้นบางวันและหากดังนั้นไม่ว่าจะเป็นไวรัสจะยังคงรุนแรงอย่างมากในมนุษย์เป็นที่รู้จักและที่จุดนี้เป็นหลัก unpre-dictable นี้เป็นเพียงหนึ่งในหลายตัวอย่างแสดงให้เห็นถึงการไร้ความสามารถทั่วไปของเราที่จะทำให้การคาดการณ์ที่ถูกต้องเกี่ยวกับการติดเชื้อจากสายพันธุ์อื่น ๆ เห็นได้ชัดว่าการเฝ้าระวังเป็นสิ่งจำเป็นเพื่อตรวจสอบว่ามีการเปลี่ยนแปลงในพฤติกรรมของเชื้อโรค เมื่อติดเชื้อในมนุษย์กลยุทธ์การเฝ้าระวังที่กล่าวข้างต้นอย่างชัดเจนนำไปใช้และระบาดวิทยาสามารถใช้ในการตรวจสอบว่าการส่งคน toperson จะเกิดขึ้น

Results (Thai) 3:

ในอดีต การได้รับสูงขึ้นอยู่กับเครื่องวินิจฉัยและโครงสร้างพื้นฐานด้านสุขภาพ รายงานมักจะไม่แน่นอนและล่าช้า ใน ปี ล่าสุด ได้มีการปรับปรุงหลักทั้งในด้านเทคโนโลยีและการวินิจฉัยใน syndromic และความสามารถในการเฝ้าระวังดิจิตอลมากขึ้นทันเวลาของการรายงาน49 ระบบเหล่านี้มีความจำเพาะน้อยกว่าระบบดั้งเดิม แต่สามารถใช้เป้าหมายความพยายามเพิ่มเติมและความสามารถอย่างมากกว่าปกติ ในขณะเดียวกัน ความสามารถในการวินิจฉัยยังมีการปรับปรุงอย่างเด่นชัด การทดสอบโมเลกุล รวมทั้งใช้แพร่หลายยิ่งขึ้นของ PCR , อาร์เรย์ตาม ( ''chip ' ' ) เทคโนโลยีและแม้แต่จีโนมลำดับโดยตรงจากตัวอย่างโดยไม่ต้องแยกเชื้อให้ตัวของเชื้อโรคจากแหล่ง unstudied ก่อนหน้านี้ เช่น สัตว์ป่าหลายชนิด และความเข้าใจที่ดีขึ้นของพื้นหลังของเชื้อชนิดอื่น ๆและสภาพแวดล้อม 47,48 หมายเลขของเทคโนโลยีเหล่านี้จะใช้กับการตั้งค่าทรัพยากรจำกัดการปรับปรุงการตรวจตราเพื่อเตือนภัยล่วงหน้าของภัยคุกคามโรคติดเชื้อ
ไม่ว่าในประชากรมนุษย์ที่ไหนในโลก หรือ รอปีกเป็นศักยภาพจํานวนมากแนะนำ จึงเป็นทั้งจำเป็นและอย่างน้อยแนวคิดที่เป็นไปได้ ความสามารถในการระบุโรคที่ในเวลาเพียงชั่วโมงหรือวัน ในความจริงใด ๆ ชนิด เราสามารถทดสอบคือการปรับปรุงที่น่าประทับใจ ในความสามารถแต่ก็ยังเน้นรัฐตั้งไข่ความสามารถการประเมินความเสี่ยงของเรา . การค้นพบเชื้อโรคมีมากข้อมูลเชิงลึก แต่จะยังนำเชื้อโรคนี้ที่ไม่รู้จักหลายแสง มันมีแนวโน้มว่าส่วนใหญ่ของพวกเขาจะค่อนข้างดี เหมาะกับครอบครัวของพวกเขาและอาจจะทำให้เกิดโรคในมนุษย์ ถ้าเราต้องการที่จะระบุภัยคุกคามที่อาจเกิดขึ้นกับสาธารณสุขวิธีการตรวจสอบที่มาของเชื้อโรคมากมายที่เราจะพบในชนิดอื่น ๆมีความกังวล ? ในคำอื่น ๆที่เราจะทำนายมากกว่าการค้นพบและนาฬิกา ? เหล่านี้อยู่ในหมู่
ปัญหาที่การโปรแกรม เช่นว่า จะต่อสู้กับ เป็น ความสามารถ เพิ่มขึ้น ต้องยืนต้นเพื่อแยกสัญญาณเสียงจะกลายเป็นสำคัญยิ่งขึ้นนี้ต้องอาศัยการตีความข้อมูลการเฝ้าระวัง และเราอยู่ในขั้นตอนแรกของการเรียนรู้ จุดอ่อนของเราในการทำนายไข้หวัดนกไข้หวัดนก ( หรือ เรื่อง ไข้หวัดใหญ่ทั่วไป ) ยกตัวอย่างรัฐของเราปัจจุบันของความรู้ การติดเชื้อนี้อย่างชัดเจนคือแรงสัตว์ปีกเกษตรกรทำมาหากิน และบรรดาผู้ที่โชคร้ายพอที่จะได้รับโรคมักจะผ่านการสัมผัสกับสัตว์ปีกที่ติดเชื้อ เมื่อปลายเดือนมกราคม 2012 มี
มีอีกกรณีมนุษย์ตายใน 15 , 344 , countries.60 ครั้ง , มีความกังวลมาก
ว่าไวรัสอาจคายกระจายมีประสิทธิภาพคน toperson และกลายเป็นไข้หวัดใหญ่ระบาดต่อไป แต่โชคดีไม่เกิด ( และอาจจะไม่เกิดขึ้นในธรรมชาติ แม้ว่ารายงาน เมื่อเร็ว ๆนี้กันอย่างครอบคลุมในกด การปรับดังกล่าว เพื่อส่งห้องปฏิบัติการ ) ทำให้ความกังวลในชุมชนวิทยาศาสตร์และเวชภัณฑ์ ) ว่ามันอาจจะเกิดขึ้นสักวัน และถ้าเป็นเช่นนั้น ไม่ว่าไวรัสจะยังคงสูงรุนแรงในมนุษย์ ไม่รู้จักและที่จุดนี้เป็นหลัก unpre dictable .นี้เป็นหนึ่งในตัวอย่างที่แสดงให้เห็นถึงหลาย แต่ไม่สามารถทั่วไปของเราให้ถูกต้องคาดคะเนเกี่ยวกับเชื้อจากสายพันธุ์อื่น ๆ อย่างชัดเจน การเฝ้าระวังเป็นสิ่งจำเป็นเพื่อตรวจสอบว่ามีการเปลี่ยนแปลงในพฤติกรรมของเชื้อโรค เมื่อมีการติดเชื้อในมนุษย์ , การเฝ้าระวังกลยุทธ์ที่กล่าวข้างต้นอย่างชัดเจน ใช้และระบาดวิทยาที่สามารถใช้เพื่อตรวจสอบว่าบุคคลที่ส่ง toperson
ที่เกิดขึ้น