Image of southwestern potteryTheir

Image of southwestern potteryTheir Native American artists used the glittering light brown or golden clay to produce
ceramics similar to those of the nearby Jicarilla Apache. Fire-cloudings were common on the
shiny surfaces of pots, and punched and applique elements were the main forms of artistic
decoration in their pottery.

Historically, the art of making and use of Native American pottery has been one of the
important identifying characteristics of the Southwestern Indian Pueblos, past and
present, from as far back as 300 B.C., when pottery first appeared among the Mogollon.

Most authorities believe that the art of pottery making technology spread northward from
Mesoamerica, through the Mogollon and their western neighbors (the Hohokam), to the
Anasazi Native Americans in the third century AD. There is evidence that this early
pottery art often was formed using a basket as support, a process that left distinct
impressions on the soft clay.

Most of the Pueblo Native Americans today use the same basic technology of
pottery-making they have for centuries. Clay is dug, often in dry lumps, out of traditional
clay sources known to each village. It is then soaked and cleaned in ways that vary little
from town to town. Pots are coil-built, with occasional use of slab-and-pinch techniques;
then, the surfaces are finely finished by scraping, wiping, and polishing.

Finally, Native American art designs are added in slips, natural paints, and manipulations of
the clay itself. A few potters use commercial paints, but most traditionalist potters
disparage them and opt for pigments made from local plant and mineral sources.

A majority of Native American pottery makers prefer the traditional method of dung-firing
in outdoor kilns constructed around the pots, though the electric kiln is known and used by
some artistic potters, because of its greater predictability and the larger number of
pottery pieces that survive kiln-firing. The higher temperatures of the electric kilns
produce harder pottery, which then may be thinner walled than dung-fired art pieces.

Despite the basic technological similarities in the art of pottery making in Native American
tribes, the great variety of construction, decoration, and firing techniques available to the
modern artistic potter means that a piece of art in clay may take anytime from a few days
to many months to complete.

Interestingly, in the Southwestern Native American tribes, the women normally created
the pots, and the men decorated them artistically with designs like the water serpent(or
avanyu), feathers, simple geometrical patterns, and life art forms.

These decorative art elements were used on both the black-on-black matte and carved
wares and on their red counterparts. They remain characteristic of the types of artistic
pottery today in the Native American tribes.

At least nine distinct types of decorated pottery were made in the Southwest before the
Spanish arrived in 1539. Four utilized glaze paints in their decoration, while one
non-glazetype was introduced before the arrival of the Spanish and continued to be made
after they came.
The pottery of the Keres-speaking Indian Santo Domingo,
Cochiti, San Felipe, Laguna, and Santa Ana Native Americans,
usually featured elaborate black or black-and-red natural and
geometrical motifs on a white or cream background.

The art of pottery making has remained an active tradition at
most of these conservative Indian pueblos, with the exception
of Laguna and Santa Ana Native Americans, where the art nearly
died out in the 1940s, and in the San Felipe Indian Pueblo, where
the art of ceramic making has been scarce since about 1700.

Art and pottery has been highly influenced by the Pueblo Native
Americans in the Southwest. However, a fact not widely known
was that the Southwestern Pueblo Native Americans borrowed
techniques from the Apache.
Overview and Development of Native
American Pottery Making

Results (Thai) 1:

รูปภาพของศิลปินชาวอเมริกันพื้นเมือง potteryTheir ตะวันตกเฉียงใต้ดวงไฟสีน้ำตาล หรือทองดินเหนียวที่ใช้ในการผลิต เครื่องเคลือบคล้ายกับของ Apache Jicarilla ใกล้เคียง Cloudings ไฟได้ทั่วไปในการ พื้นผิวที่เงาของหม้อ เจาะรู และ applique องค์มีรูปแบบหลักของศิลปะ ตกแต่งในเครื่องปั้นดินเผาของพวกเขาประวัติ ศิลปะการทำและใช้เครื่องปั้นดินเผาพื้นเมืองอเมริกันได้หนึ่งตัว ระบุลักษณะของ Pueblos ตะวันตกเฉียงใต้ของอินเดีย อดีตสำคัญ และ นำเสนอ จากเท่ากลับเป็น 300 บี เมื่อเครื่องปั้นดินเผาปรากฏตัวครั้งแรกระหว่างการ Mogollonเจ้าหน้าที่ส่วนใหญ่เชื่อว่า ศิลปะเทคโนโลยีการทำเครื่องปั้นดินเผากระจาย northward จากเมโสอเมริกา ผ่านการ Mogollon และตะวันตกของ neighbors (Hohokam), ถึง ชาวอเมริกันพื้นเมือง Anasazi ใน AD ศตวรรษที่สาม มีหลักฐานว่าช่วงนี้ ศิลปะเครื่องปั้นดินเผามักก่อใช้ตะกร้าเป็นสนับสนุน กระบวนการที่เหลือทั้งหมด แสดงผลบนดินเหนียวอ่อนส่วนใหญ่ของชาวอเมริกันพื้นเมืองพูโบลวันนี้ใช้เทคโนโลยีพื้นฐานเดียวกันของ ทำเครื่องปั้นดินเผานั้นมีมานานหลายศตวรรษ ดินถูกขุด มักในน่าแห้ง ออกแบบ แหล่งดินที่รู้จักกันในแต่ละหมู่บ้าน แล้วที่เปี่ยมล้นไปด้วย และทำความสะอาดด้วยวิธีที่แตกต่างกันเล็กน้อย จากตัวเมือง หม้อมีขดลวดสร้าง กับพื้น และหยิกเทคนิค ใช้เป็นครั้งคราว แล้ว พื้นผิวจะประณีตเสร็จสิ้น โดย scraping เช็ด ขัดในที่สุด เพิ่มศิลปะอเมริกันพื้นเมืองออกแบบในการจัดส่ง สีธรรมชาติ และ manipulations ภาพของ ดินตัวเอง พอตเตอร์สกี่ใช้สีพาณิชย์ แต่พอตเตอร์ส traditionalist มากที่สุด หยาบหยามพวกเขา และเลือกสีที่ทำจากพืชพื้นเมืองและแหล่งแร่ส่วนใหญ่ของผู้ผลิตเครื่องปั้นดินเผาพื้นเมืองอเมริกันต้องยิงดังแบบดั้งเดิม ในยุคกลางที่สร้างสถานหม้อ แม้ว่าเตาเผาไฟฟ้าเป็นที่รู้จัก และใช้ บางพอตเตอร์สศิลปะ แอพพลิเคชันของมากกว่าและขนาดใหญ่จำนวน ชิ้นส่วนเครื่องปั้นดินเผาที่เตาเผายิงอยู่รอด อุณหภูมิสูงกว่าเตาเผาไฟฟ้า ผลิตยากเครื่องปั้นดินเผา ที่แล้ว อาจเป็นทินเนอร์กำแพงกว่ายิงดังงานศิลปะชิ้นแม้ มีความคล้ายคลึงทางเทคโนโลยีพื้นฐานในศิลปะการทำเครื่องปั้นดินเผาในอเมริกันพื้นเมืองชนเผ่า ก่อสร้าง ตกแต่ง และยิงใช้เทคนิคที่หลากหลาย พอตเตอร์ศิลปะสมัยใหม่หมายความ ว่า ศิลป์ในดินอาจใช้เวลาจากไม่กี่วัน ไปหลายเดือนให้เสร็จสมบูรณ์ในชนเผ่าอเมริกันพื้นเมืองตะวันตกเฉียงใต้ หญิงที่สร้างขึ้นโดยปกติเป็นเรื่องน่าสนใจ หม้อ และคนตกแต่งพวกเขามีระดับ ด้วยการออกแบบเช่นงูน้ำ (หรือ avanyu), ขนนก รูปแบบ geometrical ง่าย และรูปแบบศิลปะของชีวิตองค์ประกอบศิลปะตกแต่งเหล่านี้ถูกใช้ในทั้งสองด้านสีดำบนสีดำ และแกะสลัก ตำง ๆ และคู่สีแดงของพวกเขา พวกเขายังคงลักษณะประเภทของศิลปะ เผาวันนี้ในชนเผ่าอเมริกันพื้นเมืองน้อย 9 ประเภทของตกแต่งเครื่องปั้นดินเผาที่เกิดขึ้นในตะวันตกเฉียงใต้ก่อน สเปนมาถึงใน 1539 สี่ใช้เคลือบสีในการตกแต่ง ขณะหนึ่งglazetype ไม่ถูกนำมาใช้ก่อนการมาถึงของสเปนที่ และยังคงมี หลังจากนั้นมาเครื่องปั้นดินเผาของพูด Keres อินเดียซันโตโดมิงโก Cochiti ซาน Felipe ลากูน่า และ ชาวอเมริกันพื้นเมืองไทเป ปกติที่โดดเด่นประณีตดำ หรือสีดำ และสีแดงธรรมชาติ และ โดดเด่นที่ geometrical บนพื้นหลังสีขาว หรือครีมศิลปะการทำเครื่องปั้นดินเผามียังคง ประเพณีใช้งานอยู่ที่ ทั้งนี้หัวเก่าอินเดีย pueblos ยกเว้น ลากูน่าและชาวอเมริกันพื้นเมืองไทเป ที่ศิลปะเกือบตายออก ในทศวรรษ 1940 โดย และ San Felipe อินเดียพูโบ ล ที่ศิลปะการทำเซรามิกได้รับแคลนตั้งแต่ประมาณ 1700ศิลปะและเครื่องปั้นดินเผามีการสูงรับอิทธิพลจากภาษาพูโบลชาวอเมริกันในตะวันตกเฉียงใต้ อย่างไรก็ตาม ความจริงที่รู้จักกันอย่างกว้างขวางไม่ มีชาวอเมริกันพื้นเมืองพูโบลตะวันตกเฉียงใต้ยืม เทคนิคจาก Apache ภาพรวมและการพัฒนาของพื้นเมือง ทำเครื่องปั้นดินเผาที่อเมริกัน

Results (Thai) 2:

ภาพของศิลปินชาวอเมริกันพื้นเมืองทางตะวันตกเฉียงใต้ potteryTheir
ใช้สีน้ำตาลอ่อนอร่ามหรือดินทองในการผลิตเซรามิกคล้ายกับบรรดาของที่อยู่ใกล้เคียงJicarilla อาปาเช่ ไฟ cloudings
ทั่วไปบนพื้นผิวมันวาวของหม้อและเจาะและองค์ประกอบapplique
เป็นรูปแบบหลักของศิลปะการตกแต่งในเครื่องปั้นดินเผาของพวกเขา. ประวัติศาสตร์ศิลปะการทำและการใช้งานของเครื่องปั้นดินเผาของชาวอเมริกันพื้นเมืองที่ได้รับส่วนหนึ่งของการระบุลักษณะที่สำคัญของทิศตะวันตกเฉียงใต้ของอินเดีย Pueblos ในอดีตและปัจจุบันจากไกลกลับเป็น300 เมื่อ พ.ศ. เครื่องปั้นดินเผาปรากฏตัวครั้งแรกในหมู่ Mogollon. เจ้าหน้าที่ส่วนใหญ่เชื่อว่าศิลปะของเทคโนโลยีการทำเครื่องปั้นดินเผาแพร่กระจายไปทางทิศเหนือจากMesoamerica ผ่าน Mogollon และเพื่อนบ้านตะวันตกของพวกเขา (คน Hohokam) เพื่อAnasazi ชนพื้นเมืองอเมริกันในศตวรรษที่สาม มีหลักฐานว่าในช่วงต้นนี้ศิลปะเครื่องปั้นดินเผามักจะถูกสร้างขึ้นโดยใช้ตะกร้าการสนับสนุนกระบวนการที่เหลือที่แตกต่างกันการแสดงผลบนดินอ่อน. ส่วนใหญ่ของปวยชนพื้นเมืองอเมริกันในวันนี้ใช้เทคโนโลยีขั้นพื้นฐานเดียวกันของเครื่องปั้นดินเผาทำให้พวกเขามีมานานหลายศตวรรษ ดินขุดมักจะอยู่ในก้อนแห้งจากแบบดั้งเดิมแหล่งดินที่รู้จักกันในแต่ละหมู่บ้าน มันเป็นเรื่องที่แช่แล้วและทำความสะอาดในรูปแบบที่แตกต่างกันเล็ก ๆ น้อย ๆจากเมืองไปยังเมือง กระถางเป็นขดลวดที่สร้างขึ้นมีการใช้เป็นครั้งคราวของเทคนิคแผ่นและหยิก; แล้วพื้นผิวเสร็จสิ้นอย่างประณีตโดยขูดเช็ดและขัด. ในที่สุดการออกแบบศิลปะพื้นเมืองอเมริกันมีการเพิ่มในบิล, สีธรรมชาติและกิจวัตรของดินเหนียวตัวเอง พอตเตอร์ไม่กี่ใช้สีในเชิงพาณิชย์ แต่พอตเตอร์มากที่สุดอนุรักษนิยมดูถูกพวกเขาและเลือกใช้เม็ดสีที่ทำจากพืชในท้องถิ่นและแหล่งแร่. ส่วนใหญ่ของผู้ผลิตเครื่องปั้นดินเผาของชาวอเมริกันพื้นเมืองชอบวิธีการแบบดั้งเดิมของมูลสัตว์ยิงในเตาเผากลางแจ้งสร้างขึ้นรอบกระถาง แต่ เตาเผาไฟฟ้าเป็นที่รู้จักและใช้งานโดยพอตเตอร์ศิลปะบางส่วนเนื่องจากการคาดการณ์มากขึ้นและจำนวนมากของชิ้นส่วนเครื่องปั้นดินเผาที่อยู่รอดเตาเผายิง อุณหภูมิที่สูงขึ้นของเตาเผาไฟฟ้าผลิตเครื่องปั้นดินเผายากซึ่งก็อาจจะเป็นน้ำมันทินเนอร์มีกำแพงล้อมรอบกว่ามูลเชื้อเพลิงชิ้นงานศิลปะ. แม้จะมีความคล้ายคลึงกันทางเทคโนโลยีพื้นฐานในศิลปะการทำเครื่องปั้นดินเผาในอเมริกันพื้นเมืองชนเผ่าที่หลากหลายของการก่อสร้างการตกแต่งและการยิงเทคนิคการให้บริการแก่ช่างปั้นศิลปะที่ทันสมัยหมายความว่าชิ้นงานศิลปะในดินอาจใช้เวลาตลอดเวลาจากไม่กี่วันที่จะหลายเดือนที่จะเสร็จสมบูรณ์. ที่น่าสนใจในชนเผ่าอเมริกันตะวันตกเฉียงใต้พื้นเมืองผู้หญิงปกติสร้างหม้อและคนได้รับการตกแต่งให้พวกเขามีศิลปะด้วยการออกแบบที่เหมือนงูน้ำ (หรือavanyu) ขนรูปแบบเรขาคณิตที่เรียบง่ายและการใช้ชีวิตรูปแบบศิลปะ. องค์ประกอบเหล่านี้ศิลปะการตกแต่งถูกนำมาใช้ทั้งสีดำด้านในสีดำและแกะสลักเครื่องและคู่สีแดง พวกเขายังคงลักษณะของประเภทศิลปะเครื่องปั้นดินเผาในวันนี้ชนเผ่าพื้นเมืองอเมริกัน. อย่างน้อยเก้าตกแต่งเครื่องปั้นดินเผาประเภทที่แตกต่างกันได้ทำในภาคตะวันตกเฉียงใต้ก่อนที่สเปนจะมาถึงใน 1539. สี่ใช้สีเคลือบในการตกแต่งของพวกเขาในขณะที่หนึ่งที่ไม่ได้เป็นglazetype แนะนำก่อนการมาถึงของสเปนและยังจะทำหลังจากที่พวกเขามา. เครื่องปั้นดินเผาของอินเดียที่พูด Keres ซันโตโดมิงโกCochiti ซานเฟลิลากูน่าและซานตาอานาชนพื้นเมืองอเมริกันมักจะให้ความสำคัญอย่างประณีตสีดำหรือสีดำและสีแดงธรรมชาติและลวดลายเรขาคณิตบนพื้นสีขาวหรือครีม. ศิลปะของการทำเครื่องปั้นดินเผายังคงเป็นประเพณีที่ใช้งานที่มากที่สุดของ pueblos อินเดียอนุรักษ์นิยมเหล่านี้มีข้อยกเว้นของลากูน่าและซานตาอานาชาวอเมริกันพื้นเมืองที่ศิลปะเกือบเสียชีวิตออกมาในปี1940 และในซานเฟลิ Indian Pueblo ที่ศิลปะการทำเซรามิกที่ได้รับการขาดแคลนตั้งแต่ปี1700 ศิลปะเครื่องปั้นดินเผาและได้รับอิทธิพลอย่างสูงจากปวยพื้นเมืองอเมริกันในภาคตะวันตกเฉียงใต้ แต่ความจริงไม่เป็นที่รู้จักกันอย่างแพร่หลายคือการที่ทิศตะวันตกเฉียงใต้ปวยชนพื้นเมืองอเมริกันยืมเทคนิคจากApache. ภาพรวมและการพัฒนาของพื้นเมืองเครื่องปั้นดินเผาอเมริกันทำ

Results (Thai) 3:

ภาพทางทิศตะวันตกเฉียงใต้ของ potterytheir อเมริกันพื้นเมืองศิลปินใช้อร่ามน้ำตาลอ่อนหรือทองดินผลิต
เซรามิกคล้ายกับบรรดาของ Apache jicarilla ใกล้เคียง cloudings ไฟถูกพบบนพื้นผิวเงา
ของหม้อ ต่อยและองค์ประกอบตกแต่งเป็นรูปแบบหลักของศิลปะเครื่องปั้นดินเผาของตกแต่งใน


ในอดีตศิลปะของการทำและการใช้เครื่องปั้นดินเผาพื้นเมืองอเมริกันได้รับหนึ่งของ
ที่สำคัญระบุลักษณะทางทิศตะวันตกเฉียงใต้ของอินเดีย pueblos
ปัจจุบัน อดีต และจากเท่าที่ 300 B.C . เมื่อเครื่องปั้นดินเผาปรากฏตัวครั้งแรกของโมกอลล

เจ้าหน้าที่ส่วนใหญ่เชื่อว่า ศิลปะของการทำเครื่องปั้นดินเผากระจายทางด้านเทคโนโลยีจากเมโส
,ผ่านโมกอลลและตะวันตกเพื่อนบ้าน ( โฮโฮกัม ) ,
อนาซาซีชาวอเมริกันพื้นเมืองในศตวรรษที่ 3 โฆษณา มีหลักฐานว่าเครื่องปั้นดินเผาแต่เช้า
ศิลปะมักจะก่อตั้งขึ้นโดยใช้ตะกร้าสนับสนุนกระบวนการที่ทิ้งความประทับใจที่แตกต่าง
บนดินเหนียวอ่อน

ส่วนใหญ่ของปวยพื้นเมืองอเมริกันวันนี้ใช้ เทคโนโลยีพื้นฐานเดียวกับ
การทำเครื่องปั้นดินเผามีมานานหลายศตวรรษดิน ขุด บ่อยๆ เป็นก้อนแห้งออกจากแบบดั้งเดิม
ดินแหล่งรู้จัก แต่ละหมู่บ้าน จากนั้นแช่และล้างในวิธีที่แตกต่างกันเล็กน้อย
จากเมืองไปยังเมือง กระถางมีขดลวดที่สร้างขึ้นมีการใช้เป็นครั้งคราวเทคนิคพื้นและหยิก ;
แล้วพื้นผิวอย่างประณีตโดยขูดเสร็จ เช็ดและขัด

ในที่สุด ศิลปะแบบอเมริกันพื้นเมืองจะถูกเพิ่มในบิล , ธรรมชาติสีและ manipulations ของ
ดินนั่นเอง ไม่กี่ศิลปินใช้สีเชิงพาณิชย์ แต่ส่วนใหญ่อนุรักษนิยม Potters
ดูถูกพวกเขา และเลือกใช้สีจากพืชท้องถิ่นและแหล่งแร่

ส่วนใหญ่ของเครื่องปั้นดินเผาพื้นเมืองอเมริกันต้องการวิธีแบบดั้งเดิมของมูลสัตว์เผาในเตาเผากลางแจ้ง
สร้างรอบกระถาง แต่เตาเผาไฟฟ้าเป็นที่รู้จักและใช้โดย
บางศิลปะเครื่องปั้นดินเผา ,เพราะการคาดการณ์มากขึ้นและขนาดใหญ่จำนวน
เครื่องปั้นดินเผาชิ้นอยู่รอดยิงขึ้น สูงกว่าอุณหภูมิของเตาเผาไฟฟ้า
ผลิตยาก เครื่องปั้นดินเผา ซึ่งอาจจะมากกว่าบางเวียงมูลไล่ออกศิลปะ

แม้จะมีความคล้ายคลึงกันเทคโนโลยีพื้นฐานในศิลปะของการทำเครื่องปั้นดินเผาในชนเผ่าพื้นเมืองอเมริกัน
, ความหลากหลายที่ดีของการก่อสร้าง ตกแต่งและเทคนิคยิงใช้ได้
Potter ศิลปะสมัยใหม่หมายความว่าชิ้นส่วนของศิลปะในดินอาจจะได้จากไม่กี่วัน
หลายเดือนให้เสร็จสมบูรณ์

แต่ในทิศตะวันตกเฉียงใต้อเมริกันพื้นเมืองเผ่า ผู้หญิงปกติสร้าง
หม้อ และคนตกแต่งให้สวยด้วยการออกแบบที่เหมือนงู ( น้ำ หรือ
avanyu ) , ขนนก , ลวดลายเรขาคณิตอย่างง่ายและรูปแบบศิลปะชีวิต

เหล่านี้ตกแต่งศิลปะองค์ประกอบที่ใช้ในทั้งสีดำเคลือบด้านสีดำและแกะสลัก
ภัณฑ์และคู่สีแดงของพวกเขา พวกเขายังคงลักษณะของชนิดของเครื่องปั้นดินเผาศิลปะ
วันนี้ในอเมริกันพื้นเมืองเผ่า

อย่างน้อยเก้าที่แตกต่างกันประเภทของตกแต่งเครื่องปั้นดินเผา ถูกสร้างในทิศตะวันตกเฉียงใต้ก่อน
สเปนมาถึง 905 .สี่ที่ใช้เคลือบสีในการตกแต่งของพวกเขา ในขณะที่หนึ่ง
ไม่ glazetype แนะนำก่อนการมาถึงของสเปน และต่อไปจะทำให้

หลังจากที่พวกเขามาถึง เครื่องปั้นดินเผาของเคเรสพูดอินเดีย Santo Domingo ,
cochiti San Felipe , ลากูน่า , และ Santa Ana ชาวอเมริกันพื้นเมือง
มักจะโดดเด่นประณีตสีดำหรือสีดำ สีแดงธรรมชาติและลวดลายเรขาคณิตบนพื้นหลังสีขาว


หรือครีมศิลปะในการทำเครื่องปั้นดินเผา ยังคงเป็นประเพณีที่ใช้
เหล่านี้ส่วนใหญ่อนุลักษณ์อินเดีย pueblos ด้วยข้อยกเว้น
ของลากูน่าซานตาอานาและชาวอเมริกันพื้นเมืองที่ศิลปะเกือบ
ตายออกในอังกฤษ และใน San Felipe ชาวอินเดีย Pueblo ที่
ศิลปะที่ทำเซรามิกได้รับการขาดแคลนตั้งแต่ประมาณ 1 , 700 .

ศิลปะเครื่องปั้นดินเผาได้สูงและได้รับอิทธิพลจากปวยพื้นเมือง
คนอเมริกันในตะวันตกเฉียงใต้ อย่างไรก็ตาม ข้อเท็จจริงยังไม่แพร่หลาย
ที่ตะวันตกเฉียงใต้ Pueblo ชาวอเมริกันพื้นเมืองยืม
เทคนิคจาก Apache
ภาพรวมและพัฒนาเครื่องปั้นดินเผาพื้นเมืองอเมริกัน
า