A prominent American economist and

A prominent American economist and Nobel Prize winner, George J. Stigler, developed an intriguing method for estimating long-run costs.53 Stigler believed that the use of accounting data, with all their distortions and subsequent need for adjustments, made the validity of cost estimation based on such data questionable. His method was to observe an industry over time, categorize the firms in the industry by size (measured as a percent of total industry capacity or output), and then arrive at a conclusion regarding cost efficiency based on the relative growth or decline of these size categories. His results for the steel industry (using data for 1930, 1938, and 1951) showed that medium-size firms (defined as between 2.5 percent and 25 percent of industry capacity) appeared to have gained in share of total industry output over the 21-year period, from 35 percent to 46 percent of total, whereas small firms (less than 2.5 percent of capacity) and large firms (actually just one firm, with more than 25 percent of capacity) lost market share. Stigler concluded the existence of a U-shaped long-run average cost curve whose path first showed net economies of scale, than constant returns, and finally diseconomies of scale.

Results (Thai) 1:

นักเศรษฐศาสตร์อเมริกันที่โดดเด่นและผู้ชนะรางวัลโนเบล, จอร์จเจ Stigler พัฒนาวิธีการที่น่าสนใจสำหรับการประเมิน Stigler costs.53 ระยะยาวเชื่อว่าการใช้ข้อมูลทางบัญชีด้วยการบิดเบือนและความจำเป็นที่ตามมาสำหรับการปรับเปลี่ยนของพวกเขาทำถูกต้องของการประมาณค่าใช้จ่ายขึ้นอยู่กับข้อมูลดังกล่าวน่าสงสัย วิธีการของเขาก็คือการสังเกตอุตสาหกรรมเมื่อเวลาผ่านไปประเภท บริษัท ในอุตสาหกรรมตามขนาด (วัดเป็นเปอร์เซ็นต์ของความจุของภาคอุตสาหกรรมทั้งหมดหรือเอาท์พุท) แล้วมาถึงข้อสรุปเกี่ยวกับค่าใช้จ่ายที่มีประสิทธิภาพขึ้นอยู่กับการเจริญเติบโตของญาติหรือลดลงของหมวดหมู่เหล่านี้ขนาด ผลของเขาสำหรับอุตสาหกรรมเหล็ก (โดยใช้ข้อมูลสำหรับปี 1930 ปี 1938 และ 1951) แสดงให้เห็นว่า บริษัท ขนาดกลาง (กำหนดให้เป็นระหว่าง 2ร้อยละ 5 และร้อยละ 25 ของความจุอุตสาหกรรม) ที่ดูเหมือนจะได้รับในส่วนแบ่งของการส่งออกภาคอุตสาหกรรมทั้งหมดในช่วงระยะเวลา 21 ปีจากร้อยละ 35 ร้อยละ 46 จากทั้งหมดในขณะที่ บริษัท ขนาดเล็ก (น้อยกว่าร้อยละ 2.5 ของกำลังการผลิต) และ บริษัท ขนาดใหญ่ ( จริงเพียงหนึ่งใน บริษัท ที่มีมากกว่าร้อยละ 25 ของความจุ) การสูญเสียส่วนแบ่งการตลาดStigler สรุปการดำรงอยู่ของระยะยาวค่าใช้จ่ายเฉลี่ยโค้งรูปตัว U ที่มีเส้นทางที่แสดงให้เห็นว่าเศรษฐกิจของประเทศสุทธิของขนาดกว่าผลตอบแทนที่คงที่และในที่สุดก็ diseconomies ของขนาดแรก

Results (Thai) 2:

นักเศรษฐศาสตร์อเมริกันที่โดดเด่นและผู้ชนะรางวัลโนเบล จอร์จเจ Stigler พัฒนาวิธีการน่าสำหรับการประเมิน costs.53-ยาว Stigler เชื่อว่า การใช้ข้อมูลทางบัญชี การบิดเบือนและต่อมาต้องปรับปรุง ทำให้มีผลบังคับใช้ประมาณต้นทุนตามข้อมูลดังกล่าวอาจ วิธีของเขาคือการ ปฏิบัติอุตสาหกรรมช่วงเวลา บริษัทในอุตสาหกรรมการจัดประเภทตามขนาด (วัดเป็นเปอร์เซ็นต์ของกำลังการผลิตรวมอุตสาหกรรมหรือผลผลิต), แล้ว มาถึงบทสรุปเกี่ยวกับประสิทธิภาพต้นทุนเจริญเติบโตสัมพัทธ์หรือปฏิเสธประเภทขนาดนี้ ขนาดกลางที่แสดงให้เห็นผลของเขาสำหรับอุตสาหกรรมเหล็ก (ใช้ข้อมูล การ 1930, 1938, 1951) (กำหนดระหว่าง 2 บริษัทร้อยละ 5 และร้อยละ 25 ของกำลังการผลิตอุตสาหกรรม) ปรากฏขึ้นไป ได้รับส่วนแบ่งของผลผลิตอุตสาหกรรมทั้งหมดในระยะเวลา 21 ปี จาก 35 เปอร์เซ็นต์ร้อยละ 46 ของผลรวม ในขณะที่บริษัทขนาดเล็ก (น้อยกว่า 2.5 เปอร์เซ็นต์ของกำลังการผลิต) และบริษัทขนาดใหญ่ (หนึ่งจริง ๆ บริษัท มีมากกว่าร้อยละ 25 ของความจุ) สูญเสียส่วนแบ่งตลาด Stigler สรุปอยู่เป็นรูปตัวยูยาวทุนเฉลี่ยเส้นโค้งเส้นทางซึ่งแสดงให้เห็นเศรษฐกิจสุทธิของขนาด คืนคง และสุดท้าย diseconomies ของขนาดก่อน

Results (Thai) 3:

ก.ศป.จอร์จ stigler นักเศรษฐศาสตร์อเมริกันชื่อดังและรางวัลโนเบลผู้ได้รับรางวัลที่ได้รับการพัฒนาวิธีน่าสนใจสำหรับการประเมิน 53 stigler ค่าใช้จ่าย. - ใช้เชื่อว่าการใช้ข้อมูลด้านบัญชีด้วยความจำเป็นใน ภายหลัง และความผิดเพี้ยนของพวกเขาทั้งหมดสำหรับการปรับเปลี่ยนทำให้ความสมบูรณ์ของประมาณค่าใช้จ่ายโดยขึ้นอยู่กับข้อมูลดังกล่าวเป็นปัญหา. วิธีการของเขาก็คือการปฏิบัติตามอุตสาหกรรมในช่วงเวลาหนึ่งลำดับชั้นโดยบริษัทในอุตสาหกรรมโดยมีขนาด(วัดเป็นเปอร์เซ็นต์ของการผลิตหรือความสามารถของอุตสาหกรรมรวม)และจากนั้นจึงเข้าถึงที่บทสรุปที่เกี่ยวกับ ประสิทธิภาพ ที่ประหยัดค่าใช้จ่ายที่ใช้ลดลงหรือการขยายตัวของ ประเภท ขนาดนี้ ผลการค้นหาของเขาสำหรับอุตสาหกรรมเหล็กกล้า(โดยใช้ข้อมูลสำหรับ 1930 .1938 และ 1951 )ที่แสดงให้เห็นว่าบริษัทมีขนาดกลาง(ตามที่กำหนดไว้ในระหว่าง 25% และ 25% ของความจุของอุตสาหกรรม)จะได้รับในการใช้ร่วมกันของการผลิตอุตสาหกรรมรวมในช่วงระยะเวลา 21 ปีจาก 35% เป็น 46% ของยอดรวมในขณะที่บริษัทขนาดเล็ก(ไม่เกิน 2.5% ของความจุ)และบริษัทขนาดใหญ่(จริงๆแล้วเพียงหนึ่งบริษัทพร้อมด้วยมากกว่า 25% ของความจุ)สูญหายส่วนแบ่งการตลาดstigler กล่าวสรุปการดำรงอยู่ของความโค้งมนต้องเสียค่าใช้จ่ายโดยเฉลี่ยระยะยาวใช้รูปทรงตัว U ที่มีพาธเป็นคนแรกที่ชี้ให้เห็นเศรษฐกิจต่างสุทธิของตะกรันกว่าจะกลับคงที่และสุดท้ายซึ่งของตะกรัน