Leaving the Nest Ch. 01bycalmwaters

Leaving the Nest Ch. 01
bycalmwaters©


This is a work of pure fiction – all characters are over 18.

Please read Leaving the Nest – Prologue before this chapter.

"I've decided that if I get the contract at Trefallen, I'm going to look for a place of my own."

I had gone over exactly how I was going to announce my intention to my family at least a hundred times in my head last night. I had even written down a few ideas so I could read them back to myself and judge the best, but in the end I decided to just come out with it. The next bit was choosing the time. You see, when you live in a close-knit family like I do, making earth-shattering (for us, at least) decisions without discussion is a kind of a no-no. The only problem is, being so close-knit its hard sometimes to get that little bit of drive, that independence you need to get on in life. I mean, I'm nineteen and unless I get up before dawn, I won't even get chance to empty my clothes hamper as my mother will have already beaten me to it. I know, I know, trivial concerns, but for a young man about to strike out on his own, knowing how to work a washing machine is a pretty good bit of knowledge to have.

Anyway, I digress, so I made the announcement just after everyone had finished eating a wonderful roast gammon meal and were picking bits of it out of their teeth, well, Jennifer was. My father was patting his belly and refilling his glass of orange and my mother had taken our plates to the sink. After my announcement, the dishes stopped banging, the air seemed to deaden and the silence was almost deafening.

"Dan's got a brochure," I went on, referring to my team mate and good friend Daniel Goddard. "You know those new apartments on Ronson Street?" I didn't wait for an answer, I needed to justify my announcement and show it wasn't just a rash decision. "Well, apparently they're renting out the smallest block at reduced rates, fully furnished and ideal for students or people on scholarships." There, that was pretty much it. Looking up from a pea I had left on the table I noticed my sister was looking at me with an odd expression, like she had a funny taste in her mouth. My Dad was just staring at me, a slight frown marring the front part of the smooth dome of his head. My Mum on the other hand hadn't turned around, but her arms were still in the sink, so I know she heard me.

"Are you sure?"

Finally, someone spoke after what seemed like fucking hours. Jeez, talk about tense. I exhaled and turned to the speaker. "Dad, I think it's time I branched out a bit. I've been thinking about it for a while, now." Okay, that's not strictly true and maybe the fact that Dan had asked about sharing an apartment had kind of swayed me, but it was a good idea. "It's closer to the training ground and there's even a gym being fitted out on site."

More silence followed. Uncomfortable, numbing silence. I had no idea why I was so nervous, but I almost felt sick waiting for a response. I saw Dad's shoulders lift and fall quickly before he spoke again.

"Have you got that brochure? I'll take a look and..."

BANG!

One of the large roasting tins crashed onto the counter top and Mum turned and stormed out of the kitchen. I could see Dad's face fall and Jen was near-panting, recovering from the shock.

Dad's chair slid back from the table and he stood up. "Go and get the brochure, Bruno. I'll talk to your mother."

"Thanks, Dad," I muttered and slid my own chair back. I was just about to stand up when slim fingers caught my wrist.

"Kept that one a secret, didn't you," Jen said with a twinge of annoyance. "I knew something was eating at you other than this contract."

I sighed and eased my arm out of her grip. "It wasn't eating at me and I needed to make sure I was certain before I said anything." Standing up I picked up the pea I had left and threw it towards the bin, Naturally it missed by a mile. "Dan told me about it a few weeks back," I offered and went to hunt for the rogue legume.

"Still could have said something to me," she countered, hurt. "I could have prepared Mum."

That made me think for a second. "You think Mum's really that upset?"

"I'm not sure. Not like her to get like that, is it? Scared me half to death."

I turned as Jen leaned beside me and picked up the errant pea. "I wonder why she got so pissed?" I mused aloud. "It's not as though its set in stone."

She shrugged and dropped the pea in the bin. "Go get that brochure and finish the dishes off." She pointed to the sink. "That'll soften Mum up."

"Good idea." I flashed her a smile and kissed her cheek. "Thanks, Jen."

"Uh-huh."

Mum and Dad were sat in the lounge when I brought the brochure. Neither of them were speaking, but they were both seemingly watching the news on the TV. "Um... here Dad," I said, handing him the booklet. "I'll um..." God, this was just so awkward. Mum wasn't even looking at me, a bad sign. Luckily Dad gave me a smile as he took the brochure and made a motion with his other hand, nodding at my mother. I got it! "Oh, I'll put the kettle on... Cup of tea, Mum?"

"Coffee," she replied, her voice even and rather emotionless.

Both me and Dad looked at her in surprise. She never drank coffee. "Okay," I said slowly. "How many sugars?" I looked to Dad for help, but he looked as lost as I felt.

"One and not much milk, I want it strong." She turned then. "Please."

You know that feeling you get when you're in trouble for something you think you may have done, but don't actually know if you've been found out? Well, that's exactly how I felt right then. Nodding, I turned to head back to the kitchen.

"Where's your sister?" Mum asked.

"In her room," I replied. "On Facebook, probably."

She nodded. "Are you going out tonight?"

"Not tonight. There's a film on at eight I fancy watching."

Mum nodded again. "What are you doing tonight, Charlie?"

Looking up from the brochure, Dad shrugged. "I might do some of the pre-order work and I have to e-mail that company in Portsmouth. I forgot to do it earlier."

Mum nodded a third time, apparently satisfied before turning to me. "I'll watch your film with you," she told me with a smile.

That threw me a bit, but I wasn't going to ruin the first parley since my announcement. "Sure, Mum, but it's Sci-Fi."

"It'll do," she returned, her dark eyes narrowing slightly. "We can watch it down here."

Dad looked at her then, possibly surprised by her interest. She liked period dramas and cop shows, not fantasy or Sci-Fi. He gave me a 'humour her' look and went back to his reading.

Walking back to the kitchen I knew right then that there was something not quite right with my mother.

Bringing the drinks in on a tray I put Dad's huge mug of tea (Jen and I got it for Father's Day last month, it had an elephant farting with the caption 'Leave me alone, it's Fart-er's Day!") on the table beside his recliner and turned Mum's cup of coffee in my hand so I could offer her the cool handle. "I hope it's okay," I said, looking at the dark caramel liquid inside. "Where's Dad?"

"Getting his files from the car." She took the cup and sipped before wincing. "Ah, that's hot."

"Came from a hot place," I said, smiling and hoping things were back to normal.

"Funny," she muttered, putting her cup on the end table beside her. "You serious about this?"

I saw her recently-trimmed fore-fingernail tap the brochure beside her on the couch. I didn't notice it there when I came in and she couldn't have read through it properly in the time it took me to make the drinks. "I think it's a step I have to take if I want to get on in life, Mum. I have to leave the nest at..."

"No you don't," she said simply, now running her finger up and down the glossy cover, stopping on the 'Bardon Housing' logo. She looked up at me and her eyes looked large and luminous, like two chestnuts. "You don't ever have to leave me."

"I..." But I stopped. Leave her? What was she on about?

"You might think you want this, but you don't."

We just stared at each other for a minute. I hadn't a clue what she meant by that or the thing about leaving her and I didn't want to risk an argument or worse by questioning it, so I chose to say nothing. I watched her expression, like she watched mine. Her eyes were searching my face, almost like she was committing me to memory and for some reason I felt compelled to just stare right back at her. A sudden rogue and completely random thought entered my mind right then, just as we heard Dad bang something in the hallway that led from the garage. I blushed and sat down at the other end of the couch, where I usually park myself, trying to push that particular thought out of my head. I mean, why all of a sudden would I think my Mum was pretty? Maybe I'm stressed and I don't know it.

"Jen are you coming down to watch the film?" I asked, nudging my sister's door open with my foot after knocking yet again. "Jen?"

She was in there sat at her computer desk, ear buds in, air-guitaring to whatever band was rattling her eardrums at the time while some update or download was progressing across her monitor. Chuckling, I backed out and left her to it before grabbing my towel from the airing cupboard and heading to the bathroom. There were twenty minutes or so before the film started and after the minor staring competition, things seemed okay between me and Mum again. She had just had her shower and was on the phone to one of her friends when I left her. Dad had just moved to the kitchen with his laptop where he was no doubt listening to all the smooth and laid-back hits of the seventies and eighties on the radio while doing his paperwork. All-in-all it was just another Tuesday evening in the Martinez household and as I stepped into the steaming spray I decided to just let the evening progress without mentioning moving out unless of course Mum mentioned it first. I mean, it has to be coming, she has to be at least thinking about it rationall

Results (Thai) 1:

ออกจากช.รัง 01bycalmwaters ©นี่คืองานของโกหก – อักขระทั้งหมดได้กว่า 18 โปรดอ่านออกจากรัง – ช่วงก่อนบทนี้ "ฉันได้ตัดสินใจว่า ถ้าได้รับสัญญาที่ Trefallen ฉันจะไปหาที่ของตัวเอง" ฉันเดินทางผ่านตรงไรผมไปประกาศความตั้งใจของฉันกับครอบครัวน้อยครั้งร้อยในหัวของฉันคืน ฉันแม้ได้เขียนลงกี่ความคิดดังนั้นฉันสามารถอ่านได้กลับไปยังตัวเอง และตัดสินดีสุด แต่ในสุดฉันตัดสินใจเดินออกมาพร้อมกับมัน บิตถัดไปไม่เลือกเวลา คุณดูการ เมื่อคุณอาศัยอยู่ในครอบครัว close-knit เหมือนทำ ทำให้ดินซึ่งทำให้ป่นปี้ (สำหรับเรา น้อย) โดยสนทนาเป็นชนิดไม่มีไม่มีการตัดสินใจ ปัญหาเดียวคือ การ close-knit ดังนั้นความยากบางครั้งไปที่มากของไดรฟ์ อิสระที่คุณต้องได้รับในชีวิต ผมหมายถึง ฉัน nineteen และถ้าผมรับค่าก่อนรุ่งอรุณ ฉันจะไม่ได้รับโอกาสล้างตะกร้าเสื้อผ้าของฉันเป็นแม่ของฉันจะมีแล้วตีฉันจะ ฉันรู้ ฉัน รู้ ความกังวลเล็กน้อย แต่สำหรับชายหนุ่มเกี่ยวกับ ผละออกบนเขาเอง รู้วิธีการทำงานเครื่องซักผ้า เล็กดีความรู้ให้ Anyway, I digress, so I made the announcement just after everyone had finished eating a wonderful roast gammon meal and were picking bits of it out of their teeth, well, Jennifer was. My father was patting his belly and refilling his glass of orange and my mother had taken our plates to the sink. After my announcement, the dishes stopped banging, the air seemed to deaden and the silence was almost deafening. "Dan's got a brochure," I went on, referring to my team mate and good friend Daniel Goddard. "You know those new apartments on Ronson Street?" I didn't wait for an answer, I needed to justify my announcement and show it wasn't just a rash decision. "Well, apparently they're renting out the smallest block at reduced rates, fully furnished and ideal for students or people on scholarships." There, that was pretty much it. Looking up from a pea I had left on the table I noticed my sister was looking at me with an odd expression, like she had a funny taste in her mouth. My Dad was just staring at me, a slight frown marring the front part of the smooth dome of his head. My Mum on the other hand hadn't turned around, but her arms were still in the sink, so I know she heard me. "Are you sure?" สุดท้าย คนพูดหลังจากอะไรเหมือนเป็นร่วมเพศชั่วโมง Jeez พูดคุยเกี่ยวกับกาล Exhaled และหันไปที่ลำโพง "พ่อ คิดถึงเวลาที่ฉัน branched ออกเล็กน้อย ผมได้คิดเกี่ยวกับมันสำหรับในขณะที่ ขณะนี้ " ล่ะ ที่ไม่เป็นความจริงอย่างเคร่งครัด และอาจจะจริงที่ด่านถามเกี่ยวกับร่วมอพาร์มีชนิดของ swayed ฉัน แต่มันเป็นความคิดที่ดี "ก็ใกล้ชิดกับพื้นฝึก และยังมีห้องออกกำลังกายที่ถูกติดตั้งบนเว็บไซต์" ความเงียบมากขึ้นตาม เงียบอึดอัด numbing ผมมีความคิดเหตุผมประสาทดังนั้น แต่ฉันเกือบรู้สึกป่วยรอการตอบสนอง ผมเห็นพ่อของไหล่ยก และตกอย่างรวดเร็วก่อนที่เขาพูดอีกครั้ง "คุณมีโบรชัวร์ที่ จะดู และ... " บาง หนึ่งกระป๋องคั่วขนาดใหญ่ล้มลงบนเคาน์เตอร์ และมัมเปิด และ stormed จากห้องครัว ฉันได้เห็นใบหน้าของพ่ออยู่ และเฉินโตเป็น panting ใกล้ การกู้คืนจากการช็อก เก้าอี้ของพ่อฝ่อกลับจากตาราง และเขาลุกขึ้นยืน "ไป แล้วได้รับแผ่นพับ Bruno ฉันจะพูดคุยกับแม่" "ขอบคุณ พ่อ ฉัน muttered และเก้าอี้ของตัวเองกลับฝ่อ ผมจะยืนขึ้นเมื่อมือบางจับข้อมือของฉัน "ที่หนึ่งถูกเก็บไว้เป็นความลับ ไม่ได้คุณ เฉินโตกล่าวกับ twinge ของความรำคาญ "ผมรู้ว่า สิ่งกินที่นอกเหนือจากสัญญานี้" ผมถอนหายใจ และบรรเทาจากเธอจับแขนของฉัน "ไม่ได้รับประทานอาหารที่ฉัน และฉันต้องการให้แน่ใจว่า ผมบางก่อนกล่าวว่า อะไร" ยืนขึ้นขึ้นถั่วฉันมีซ้าย และโยนไปทางช่อง ธรรมชาติก็พลาด ด้วยนี่ "ด่านบอกฉันเกี่ยวกับมันไม่กี่สัปดาห์หลัง ผมเสนอ และไปล่า legume อันธพาล "ยังไม่ได้กล่าวสิ่งฉัน เธอ countered บาดเจ็บ "ผมไม่ได้เตรียมไว้สี่มุม" ที่ได้คิดแป๊บ "คุณคิดว่า มัมของจริง ๆ ที่อารมณ์เสียหรือไม่" "ฉันไม่แน่ใจ ไม่เหมือนเธอจะได้รับเช่นนั้น เป็นอย่างไร กลัวฉันครึ่งตาย" ฉันเปิดเฉินโตเองข้างฉัน และหูถั่วพเนจร "ฉันสงสัยว่า ทำไมเธอได้ดังนั้น pissed" ผม mused ออกเสียง "มันไม่ได้ประหนึ่งเป็นชุดในหิน" เธอยักไหล่ และต้นถั่วในช่องเก็บ "ไปได้ที่โบรชัวร์ และเผด็จการอาหาร" เธอชี้ไปอ่างล้างจาน "ที่จะนุ่มมัมค่า" "คิดดี" ถ่ายเธอยิ้ม และรั้งแก้ม "ขอบคุณ เฉินโต" "Uh-huh" มัมและพ่อได้นั่งในเลาจ์เมื่อผมนำแผ่นพับ พวกเขาไม่ได้พูด แต่พวกเขามีทั้งดูเหมือนว่าดูข่าวในทีวี "อึม...ที่นี่พ่อ, " ผมพูด handing เขาหนังสือเล่ม "ฉันจะอึม..." พระเจ้า นี้ถูกก็ตกใจ มัมไม่ได้มองที่ฉัน เครื่องดี โชคดีพ่อให้ฉันยิ้มเขาเอาแผ่นพับ และทำภาพเคลื่อนไหว ด้วยมืออื่น ๆ nodding ที่แม่ของฉัน ฉันเข้าใจแล้ว! "โอ้ ฉันจะใส่กาต้มน้ำ... ถ้วยชา มัม? " "กาแฟ เธอตอบ เสียงของเธอได้ และค่อนข้าง emotionless ฉันและพ่อมองดูที่เธอในความประหลาดใจ เธอไม่เคยดื่มกาแฟ "เอาล่ะ ผมพูดช้า "จำนวนน้ำตาล" ผมดูกับพ่อช่วย แต่เขามองเป็นแพ้เป็นผมรู้สึก "นมหนึ่ง และไม่มาก อยากจะแข็งแรง" เธอเปิดแล้ว "กรุณา" คุณรู้ว่า ความรู้สึกที่คุณได้รับเมื่อคุณอยู่ในปัญหาบางสิ่งบางอย่างคุณคิดว่า คุณอาจทำ แต่ไม่จริงรู้ว่าถ้าคุณได้พบออก ดี ที่แน่นอนว่าฉันรู้สึกถูกแล้ว Nodding ฉันเปิดให้หัวกลับไปยังห้องครัว "ซึ่งเป็นน้องสาวของคุณ" สี่มุมที่ถาม "ในห้องของเธอ ผมตอบ "บน Facebook อาจ" เธอพยักหน้า "คุณจะออกคืนนี้" "ไม่คืนนี้ มีอยู่ฟิล์มที่แปดฉันฝันดู" มัมพยักหน้าอีก "จะทำอะไรคืนนี้ ชาร์ลี" พ่อยักไหล่หาจากแผ่นพับ "อาจทำงานสั่งซื้อล่วงหน้าบางอย่าง และได้อีเมลของบริษัทที่รู้สึก ฉันลืมที่จะทำก่อนหน้านี้" มัมพยักหน้าเวลาสาม พอเห็นได้ชัดว่าก่อนเปิดให้ฉัน "ฉันจะดูภาพยนตร์ของคุณกับคุณ เธอบอกพร้อมรอยยิ้ม ที่โยนฉันบิต แต่ฉันไม่ได้ไปทำลายสเต๊กแรกตั้งแต่ประกาศของฉัน "แน่ใจ Mum แต่มันเป็น Sci-Fi " "มันจะทำ เธอส่งคืน จำกัดให้แคบลงเล็กน้อยดวงตาของเธอสีดำ "เราสามารถดูมันลงที่นี่" พ่อมองเธอ แล้ว อาจจะประหลาดใจ โดยสนใจเธอ ชอบละครทางระยะเวลา และตำรวจ แสดง ไม่แฟนตาซีหรือ Sci-Fi เขาให้ฉันดู 'humour เธอ' และกลับไปอ่านของเขา เดินกลับไปห้องครัวผมรู้อยู่ แล้วที่มีอะไรกับแม่ไม่น่าใช่ ผมนำเครื่องดื่มที่ใน ในถาดที่ใส่ mug ขนาดใหญ่ของพ่อชา (เฉินโตและมีเรื่องสำหรับวันพ่อเดือน จะมีช้าง farting ด้วยคำอธิบายเฉพาะ ' ให้ ผายลมเอ้อ ของวัน! ") บนข้างนวมของเขาและเกลียดมัมถ้วยกาแฟในมือของฉันดังนั้นฉันสามารถเสนอให้เธอจับเย็น "ฉันหวังว่า มันไม่เป็นไร ฉันกล่าว มองที่มืดภายในของเหลวคาราเมล "พ่อ" "การรับแฟ้มของเขาจากรถ" เธอเอาถ้วย และ sipped ก่อน wincing "อา ที่เป็นร้อน" "มาจากร้อน ผมพูด ยิ้ม และหวังว่าสิ่งที่ได้กลับมาเป็นปกติ "ตลก เธอ muttered ใส่ถ้วยของเธอในสุดท้ายข้างเธอนั้น "คุณร้ายแรงเกี่ยวกับเรื่องนี้" ผมเห็นเธอเพิ่งตัดลำเลียงสาเล็บมือเคาะแผ่นพับข้างเธอบนโซฟา ฉันไม่ได้แจ้งให้ทราบว่า มีเมื่อผมมา และเธอไม่ได้อ่านผ่านได้อย่างถูกต้องในเวลาที่ฉันต้องการเครื่องดื่มใช้ "ผมคิดว่า มันเป็นขั้นตอนต้องใช้ถ้าต้องได้รับในชีวิต สี่มุม ต้องออกจากรังที่... " "ไม่มีคุณ เธอกล่าวเพียง ตอนนี้ใช้นิ้วมือของเธอขึ้นปกเคลือบมัน หยุดบนโลโก้ 'Bardon อยู่อาศัย' เธอมองขึ้นที่ผม และมองตาเธอใหญ่ และลูมิ นัส เช่นสอง chestnuts "คุณไม่เคยมีให้" "I..." แต่ฉันหยุด ปล่อยให้เธอ สิ่งที่เป็นเธอในเกี่ยวกับ "คุณอาจคิดว่า คุณต้องการ แต่คุณไม่" เราเพิ่งเริ่มกันประเดี๋ยวเดียว ฉันไม่ได้ตั้งใจเธอหมายความว่า ที่หรือสิ่งที่เกี่ยวกับการออกจากของเธอ และไม่อยากเสี่ยงอาร์กิวเมนต์หรือแย่ลง ด้วยสงสัยมัน ดังนั้นฉันเลือกที่จะพูดอะไร ผมเห็นเธอนิพจน์ เหมือนเธอเฝ้าดูฉัน ตาของเธอก็มองหน้าฉัน เกือบจะเหมือนเธอไม่ยอมรับฉันหน่วยความจำ และเหตุผลบางอย่างผมรู้สึกถูกเพียงมองกลับมาที่เธอ อันธพาลอย่างฉับพลันและความคิดอย่างสมบูรณ์ป้อนความคิดขวาแล้ว เพียงเท่าที่เราได้ยินบางสิ่งในห้องโถงที่จากโรงรถของพ่อ ขวยเขิน และนั่งลงที่อีกปลายหนึ่งของโซฟา ที่มักจะจอดรถตัวเอง พยายามที่จะผลักดันความคิดเฉพาะที่ออกหัวของฉัน ผมหมายถึง ทำไมจู่ ๆ จะคิดข้าพเจ้าสวย บางทีผมก็เน้น และไม่รู้ว่า "เฉินโตเป็นคุณลงมาดูภาพยนตร์เรื่องนี้" ถาม มันพริ้วอยู่เปิดประตูของน้องกับเท้าของฉันหลังจากเคาะอีกครั้ง "เฉินโต" She was in there sat at her computer desk, ear buds in, air-guitaring to whatever band was rattling her eardrums at the time while some update or download was progressing across her monitor. Chuckling, I backed out and left her to it before grabbing my towel from the airing cupboard and heading to the bathroom. There were twenty minutes or so before the film started and after the minor staring competition, things seemed okay between me and Mum again. She had just had her shower and was on the phone to one of her friends when I left her. Dad had just moved to the kitchen with his laptop where he was no doubt listening to all the smooth and laid-back hits of the seventies and eighties on the radio while doing his paperwork. All-in-all it was just another Tuesday evening in the Martinez household and as I stepped into the steaming spray I decided to just let the evening progress without mentioning moving out unless of course Mum mentioned it first. I mean, it has to be coming, she has to be at least thinking about it rationall

Results (Thai) 2:

ออกจากรัง Ch 01
bycalmwaters © นี่คือการทำงานของนิยายบริสุทธิ์ - ตัวอักษรทั้งหมดที่มีมากกว่า 18. โปรดอ่านออกจากรัง -. อารัมภบทก่อนที่บทนี้"ผมได้ตัดสินใจว่าถ้าฉันได้รับสัญญาที่ Trefallen ฉันจะมองหา สถานที่ของตัวเอง. " ผมได้ไปกว่าว่าวิธีการที่ผมจะประกาศความตั้งใจของผมกับครอบครัวของฉันอย่างน้อยร้อยครั้งในหัวของฉันคืนที่ผ่านมา ผมได้เขียนแม้กระทั่งความคิดไม่กี่ดังนั้นฉันสามารถอ่านพวกเขากลับไปตัวเองและตัดสินที่ดีที่สุด แต่ในที่สุดฉันตัดสินใจที่จะเพียงแค่ออกมาพร้อมกับมัน บิตถัดไปคือการเลือกเวลา คุณจะเห็นเมื่อคุณอาศัยอยู่ในครอบครัวที่มีความแน่นแฟ้นเช่นฉันทำให้แผ่นดินไหว (สำหรับเราอย่างน้อย) การตัดสินใจโดยไม่มีการอภิปรายเป็นชนิดของไม่มีไม่มี ปัญหาเดียวก็คือการใกล้ชิดบางครั้งมันยากที่จะได้รับบิตที่เล็ก ๆ น้อย ๆ ของไดรฟ์อิสระที่คุณต้องการที่จะได้รับในชีวิต ฉันหมายความว่าฉันสิบเก้าและถ้าผมตื่นขึ้นมาก่อนฟ้าสางผมจะไม่ได้รับโอกาสที่จะว่างเสื้อผ้าของฉันขัดขวางขณะที่แม่ของฉันจะได้ตีแล้วฉันไป ฉันรู้ว่าฉันรู้ว่ากังวลเล็กน้อย แต่สำหรับชายหนุ่มเกี่ยวกับจะตีออกของตัวเองรู้วิธีการทำงานเครื่องซักผ้าเป็นบิตที่ดีงามของความรู้ที่จะมี. อย่างไรก็ตามผมพูดนอกเรื่องผมจึงได้ประกาศเพียง หลังจากที่ทุกคนได้เสร็จสิ้นการรับประทานอาหารย่างอาหารที่ยอดเยี่ยมไร้สาระและได้รับการยกบิตของมันออกมาจากฟันของพวกเขา, ดี, เจนนิเฟอร์เป็น พ่อของฉันได้รับการตบหน้าท้องของเขาและเติมแก้วของเขาในสีส้มและแม่ของฉันได้รับแผ่นของเราที่จะจม หลังจากการประกาศของฉันอาหารหยุดการต่อสู้อากาศดูเหมือนจะระงับและความเงียบเป็นอึกทึกเกือบ. "แดนก็มีโบรชัวร์" ฉันเดินขึ้นไปบนหมายถึงเพื่อนร่วมทีมของผมและเพื่อนที่ดีแดเนียลก็อดดาร์ด "คุณรู้ว่าผู้ที่อพาร์ตเมนต์ใหม่บนถนนรอนสัน?" ฉันไม่ได้รอคำตอบ, ฉันต้องการที่จะแสดงให้เห็นถึงการประกาศของฉันและแสดงมันไม่ใช่แค่การตัดสินใจผื่น "ดีเห็นได้ชัดว่าพวกเขากำลังให้เช่าบล็อกเล็กที่สุดในอัตราที่ลดลง, เฟอร์นิเจอร์ครบและเหมาะสำหรับนักเรียนหรือผู้คนบนทุนการศึกษา." มีนั่นคือมันสวยมาก มองขึ้นไปจากถั่วที่ฉันได้ทิ้งไว้บนโต๊ะผมสังเกตเห็นน้องสาวของฉันถูกมองที่ผมด้วยการแสดงออกที่แปลกเหมือนเธอมีรสชาติตลกในปากของเธอ พ่อของฉันเป็นเพียงการจ้องมองที่ผมขมวดคิ้วเล็กน้อยเข้าพิธีวิวาห์ส่วนหน้าของโดมที่ราบรื่นของหัวของเขา แม่ในมืออื่น ๆ ของฉันไม่ได้หันไปรอบ ๆ แต่อ้อมแขนของเธอยังคงอยู่ในอ่างล้างจานเพื่อให้ฉันรู้ว่าเธอได้ยินฉัน. "คุณแน่ใจหรือไม่?" สุดท้ายคนที่พูดหลังจากสิ่งที่ดูเหมือนชั่วโมงร่วมเพศ Jeez พูดคุยเกี่ยวกับความตึงเครียด ฉันหายใจออกและหันไปยังลำโพง "พ่อผมคิดว่ามันถึงเวลาที่ผมแยกออกบิต. ฉันได้รับการคิดเกี่ยวกับมันในขณะที่ตอนนี้." เอาล่ะที่ไม่เป็นความจริงอย่างเคร่งครัดและอาจจะจริงที่ว่าแดนได้ถามเกี่ยวกับการแบ่งปันพาร์ทเมนท์ได้ swayed ชนิดของผม แต่มันก็เป็นความคิดที่ดี "มันเป็นความใกล้ชิดกับพื้นดินการฝึกอบรมและมีแม้กระทั่งห้องออกกำลังกายที่ถูกติดตั้งออกมาในเว็บไซต์." เงียบอื่น ๆ ตามมา อึดอัดเงียบทำให้มึนงง ฉันมีความคิดว่าทำไมฉันรู้สึกประหม่าจึงไม่มี แต่ฉันเกือบจะรู้สึกป่วยรอการตอบสนอง ผมเห็นยกไหล่ของพ่อและตกได้อย่างรวดเร็วก่อนที่เขาจะพูดอีกครั้ง. "คุณมีโบรชัวร์ที่? ฉันจะเฝ้ามองและ ... " BANG! หนึ่งในกระป๋องอบขนาดใหญ่ทับลงไปบนด้านบนเคาน์เตอร์และแม่หันหลังกลับและเดินออกไป ของห้องครัว ฉันจะได้เห็นการล่มสลายใบหน้าของพ่อและเจนก็ใกล้หอบฟื้นตัวจากช็อต. เก้าอี้พ่อเลื่อนกลับมาจากโต๊ะและเขาลุกขึ้นยืน "ไปและได้รับโบรชัวร์, บรูโน่. ฉันจะพูดคุยกับคุณแม่ของคุณ." "ขอบคุณพ่อ" ผมพึมพำและเลื่อนเก้าอี้ของตัวเองกลับมา ฉันเป็นเพียงเกี่ยวกับการที่จะยืนขึ้นเมื่อนิ้วมือบางจับข้อมือของฉัน. "เก็บความลับหนึ่งที่ไม่ได้คุณ" เจนกล่าวด้วยเจ็บใจรำคาญ "ผมรู้ว่ามีอะไรบางอย่างที่คุณรับประทานอาหารที่อื่นนอกเหนือจากสัญญานี้." ผมถอนหายใจและปลดเปลื้องแขนของฉันออกมาจากการจับของเธอ "มันก็ไม่ได้รับประทานอาหารที่ฉันและฉันต้องการที่จะให้แน่ใจว่าฉันเป็นบางอย่างก่อนที่ผมจะพูดอะไร". ลุกขึ้นยืนฉันหยิบถั่วฉันได้ซ้ายและโยนมันต่อถังธรรมชาติมันพลาดโดยไมล์ "แดนบอกฉันเกี่ยวกับมันไม่กี่สัปดาห์ที่ผ่านมากลับมา" ผมเสนอและไปล่าถั่วโกง. "ยังจะได้พูดอะไรบางอย่างกับฉัน" เธอโต้เจ็บ "ฉันจะได้เตรียมแม่." นั่นทำให้ผมคิดว่าเป็นครั้งที่สอง "คุณคิดว่าคุณแม่จริงๆเสียใจที่?" "ผมไม่แน่ใจว่า. ไม่ชอบเธอที่จะได้รับเช่นนั้นมันคืออะไรฉันกลัวครึ่งไปสู่ความตาย." ผมหันเป็นเจนพิงข้างฉันและหยิบถั่วท่องเที่ยว "ผมสงสัยว่าทำไมเธอได้โกรธเหรอ?" ผมรำพึงออกมาดัง ๆ "มันไม่ได้เป็นแม้ว่าชุดของในหิน." เธอยักไหล่และลดลงกฟภ. ในถัง "ไปรับโบรชัวร์ที่อาหารและเสร็จสิ้นการออก." เธอชี้ไปที่อ่างล้างจาน "นั่นจะนุ่มขึ้นแม่." "ความคิดที่ดี." ฉันประกายของเธอมีรอยยิ้มและจูบแก้มของเธอ "ขอบคุณเจน." "เอ่อ-อืมมม." แม่และพ่อได้รับการนั่งอยู่ในเลานจ์เมื่อผมนำโบรชัวร์ ทั้งของพวกเขาได้พูด แต่พวกเขาทั้งสองคนดูเหมือนจะดูข่าวในทีวี "อืม ... นี่พ่อ" ผมพูดว่าเขาแจกหนังสือเล่มเล็ก "ฉันจะเอ่อ ... " พระเจ้านี้เป็นเพียงเพื่อให้อึดอัดใจ แม่ก็ไม่ได้ดูที่ฉันสัญญาณที่ไม่ดี โชคดีที่พ่อให้ฉันยิ้มขณะที่เขาเอาโบรชัวร์และทำให้การเคลื่อนไหวด้วยมืออื่น ๆ ของเขาพยักหน้าที่แม่ของฉัน ผมได้รับมัน! "โอ้ฉันจะใส่กาต้มน้ำบน ... ถ้วยชาของแม่?" "กาแฟ" เธอตอบเสียงของเธอได้และค่อนข้างอารมณ์. ทั้งฉันและมองไปที่พ่อของเธอในความประหลาดใจ เธอไม่เคยดื่มกาแฟ "โอเค" ผมบอกว่าช้า "วิธีน้ำตาลอีกหลายคน?" ผมมองไปที่พ่อเพื่อขอความช่วยเหลือ แต่เขาดูราวกับหายไปเป็นผมรู้สึกว่า. "หนึ่งและนมไม่มากผมต้องการที่แข็งแกร่ง." เธอหันแล้ว "ได้โปรด." คุณรู้ว่าคุณจะได้รับความรู้สึกเมื่อคุณกำลังมีปัญหาสำหรับสิ่งที่คุณคิดว่าคุณอาจจะทำได้ แต่ไม่จริงรู้ว่าถ้าคุณได้รับการพบ? ดีที่ว่าวิธีการที่ฉันรู้สึกว่าถูกต้องแล้ว พยักหน้าผมหันไปมุ่งหน้ากลับไปที่ห้องครัว. "ที่เป็นน้องสาวของคุณ?" แม่ถาม. "ในห้องของเธอ" ผมตอบ "ใน Facebook อาจจะ." เธอพยักหน้า "คุณกำลังจะออกมาในคืนนี้?" "ไม่คืนนี้. มีภาพยนตร์ในที่แปดผมอยากดูเป็น." แม่พยักหน้าอีกครั้ง "สิ่งที่คุณกำลังทำในคืนนี้, ชาร์ลี?" มองขึ้นมาจากโบรชัวร์พ่อยักไหล่ "ผมอาจจะทำบางส่วนของงานสั่งซื้อล่วงหน้าและฉันต้อง e-mail ว่า บริษัท ใน Portsmouth. ฉันลืมที่จะทำมันก่อนหน้านี้." แม่พยักหน้าเป็นครั้งที่สาม, ความพึงพอใจที่เห็นได้ชัดก่อนที่จะหันมาให้ฉัน "ผมจะดูหนังของคุณกับคุณ" เธอบอกฉันด้วยรอยยิ้ม. ที่โยนฉันบิต แต่ผมไม่ได้ไปทำลายเจรจาครั้งแรกนับตั้งแต่การประกาศของฉัน "แน่นอนว่าแม่ แต่ก็ Sci-Fi." "มันจะทำ" เธอกลับมาดวงตาสีดำของเธอแคบลงเล็กน้อย "เราสามารถดูได้ที่นี่." พ่อมองไปที่เธอแล้วประหลาดใจอาจจะโดยความสนใจของเธอ เธอชอบละครย้อนยุคและแสดงให้เห็นว่าตำรวจไม่แฟนตาซีหรือ Sci-Fi เขาให้ฉัน 'อารมณ์ขันของเธอดูและกลับไปอ่านหนังสือของเขา. เดินกลับไปที่ห้องครัวผมรู้แล้วว่ามีอะไรบางอย่างที่ไม่ถูกต้องกับแม่ของฉัน. นำเครื่องดื่มในถาดฉันใส่แก้วขนาดใหญ่ของพ่อของชา (เจนและผมได้รับมันสำหรับวันพ่อเดือนที่ผ่านมามันมีช้าง farting ด้วยคำอธิบาย 'ปล่อยฉันอยู่คนเดียวก็ผายลมเอ้อวัน! ") บนโต๊ะข้างเก้าอี้ของเขาและหันถ้วยแม่ของกาแฟในมือของฉันดังนั้นฉัน สามารถเสนอให้เธอจับเย็น. "ผมหวังว่ามันจะไม่เป็นไร" ฉันกล่าวว่ากำลังมองหาที่ของเหลวคาราเมลที่มืดภายใน. "ที่พ่อ?" "การขอไฟล์ของเขาจากรถ." เธอเอาถ้วยและจิบก่อน wincing. "อา ที่ร้อน. " "มาจากสถานที่ที่ร้อน" ฉันกล่าวว่ารอยยิ้มและสิ่งที่หวังได้รับกลับมาเป็นปกติ. "ตลก" เธอพึมพำวางถ้วยของเธอในท้ายตารางข้างเธอ. "คุณร้ายแรงเกี่ยวกับเรื่องนี้?" ฉัน เห็นเธอเมื่อเร็ว ๆ นี้ตัดประปาก่อน-เล็บมือโบรชัวร์ข้างเธอบนโซฟา. ฉันไม่ได้แจ้งให้ทราบว่าที่นั่นเมื่อผมเข้ามาและเธอไม่สามารถได้อ่านผ่านมันถูกต้องในเวลาที่มันเอาฉันไปทำเครื่องดื่ม "ผมคิดว่ามันเป็นขั้นตอนที่ผมต้องใช้เวลาถ้าผมต้องการที่จะได้รับในชีวิตแม่. ผมต้องออกจากรังที่ ... " "ไม่คุณไม่ได้" เธอกล่าวเพียงแค่ตอนนี้ทำงานนิ้วของเธอขึ้นและ ลงปกมันวาวหยุดบนโลโก้ 'บาร์ดที่อยู่อาศัย' เธอมองมาที่ฉันและตาของเธอมองขนาดใหญ่และสว่างเหมือนสองเม็ดเกาลัด "คุณไม่เคยมีมาฝากกันค่ะ." "ฉัน ... " แต่ฉันหยุด ปล่อยให้เธอ? อะไรคือสิ่งที่เกี่ยวกับเธอ? "คุณอาจคิดว่าคุณต้องการนี้ แต่คุณทำไม่ได้." เราเพียงแค่จ้องมองที่แต่ละอื่น ๆ สำหรับนาที ผมไม่ได้เบาะแสสิ่งที่เธอหมายโดยที่หรือสิ่งที่เกี่ยวกับการออกของเธอและฉันไม่ต้องการที่จะเสี่ยงต่อการโต้แย้งหรือแย่ลงโดยการสอบถามมันดังนั้นฉันเลือกที่จะพูดอะไร ผมเฝ้าดูการแสดงออกของเธอเหมือนที่เธอเฝ้าดูเหมือง ดวงตาของเธอกำลังค้นหาใบหน้าของฉันเกือบจะเหมือนเธอก็ก่อให้ฉันไปหน่วยความจำและด้วยเหตุผลบางอย่างที่ฉันรู้สึกว่าจำเป็นที่จะเพียงแค่จ้องมองกลับมาที่เธอ โกงฉับพลันและความคิดแบบสุ่มสมบูรณ์ป้อนใจของฉันถูกต้องแล้วเช่นเดียวกับที่เราได้ยินสิ่งที่พ่อปังในห้องโถงที่นำมาจากที่จอดรถ ฉันเขินและนั่งลงที่ปลายอีกด้านของที่นอนที่ฉันมักจะจอดตัวเองพยายามที่จะผลักดันความคิดโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่ออกมาจากหัวของฉัน ผมหมายถึงว่าทำไมทั้งหมดในทันทีที่ฉันคิดว่าแม่ของฉันเป็นคนน่ารัก? บางทีฉันเครียดและผมไม่ทราบว่ามัน. "เจนที่คุณลงมาดูหนังได้หรือไม่" ผมถามดันประตูน้องสาวของฉันเปิดด้วยเท้าของฉันหลังจากที่เคาะอีกครั้ง "เจน" เธออยู่ในนั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานของเครื่องคอมพิวเตอร์ของเธอ, หูฟังในเครื่อง guitaring สิ่งที่วงดนตรีกำลังแสนยานุภาพแก้วหูเธอในเวลาขณะที่การปรับปรุงบางส่วนหรือดาวน์โหลดได้รับการตรวจสอบความคืบหน้าข้ามของเธอ หัวเราะเบา ๆ ผมถอยออกมาและปล่อยให้เธอไปก่อนที่จะคว้าผ้าขนหนูของฉันจากตู้ตากและมุ่งหน้าไปยังห้องน้ำ มียี่สิบนาทีหรือดังนั้นก่อนที่ภาพยนตร์เรื่องนี้ได้เริ่มต้นและหลังการแข่งขันจ้องมองเล็ก ๆ น้อย ๆ สิ่งที่ดูเหมือนไม่เป็นไรระหว่างฉันกับแม่อีกครั้ง เธอได้เพียงแค่มีที่อาบน้ำของเธอและอยู่บนโทรศัพท์ไปยังเพื่อนคนหนึ่งของเธอเมื่อฉันทิ้งเธอ พ่อเพิ่งย้ายไปที่ห้องครัวกับแล็ปท็อปของเขาซึ่งเขาได้รับไม่ต้องสงสัยเลยฟังทุกเพลงฮิตอย่างราบรื่นและผ่อนคลายของยุคและแปดวิทยุในขณะที่ทำเอกสารของเขา All-in-ทั้งหมดมันเป็นเพียงหนึ่งเย็นวันอังคารในครัวเรือนมาร์ติเนและเป็นฉันก้าวเข้าไปในสเปรย์นึ่งฉันตัดสินใจที่จะเพียงแค่ให้ความคืบหน้าในช่วงเย็นโดยไม่เอ่ยย้ายออกเว้นแต่ของหลักสูตรที่แม่พูดถึงเรื่องนี้เป็นครั้งแรก ฉันหมายความว่ามันจะต้องมีการมาเธอจะต้องมีอย่างน้อยคิดเกี่ยวกับมัน rationall

Results (Thai) 3:

ออกจากรังตอนที่ 01




bycalmwaters สงวนลิขสิทธิ์ ผลงานของนิยายบริสุทธิ์–อักขระทั้งหมดมากกว่า 18

กรุณาอ่านจากรัง–บทนำก่อนที่บทนี้

" ผมตัดสินใจแล้วว่าถ้าฉันได้รับสัญญาที่ trefallen ฉันจะหาสถานที่ของฉัน เอง "

ผมแล้วว่าผมกำลังจะประกาศความตั้งใจที่จะครอบครัวอย่างน้อย 100 ครั้งในหัวของฉันเมื่อคืนผมเคยเขียนลงความคิดบางอย่างเพื่อให้ฉันสามารถอ่านพวกเขากลับมาที่ตัวเอง และตัดสินดีที่สุด แต่ในที่สุดผมตัดสินใจที่จะออกมาด้วย บิตถัดไปคือการเลือกเวลา คุณเห็น เมื่อคุณอาศัยอยู่ในครอบครัวใกล้ชิด ถักเหมือนที่ฉันทำ ทำให้ดินแตกกระจาย ( สำหรับเรา อย่างน้อย ) การตัดสินใจโดยไม่ต้องอภิปรายเป็นไม่มีไม่มี . ปัญหาเดียวก็คืออยู่ใกล้ๆ ถักยากบางครั้งเพื่อให้เล็ก ๆน้อย ๆของไดรฟ์บิตที่เป็นอิสระ คุณต้องได้รับในชีวิต ผมหมายถึง ผม 19 และถ้าฉันตื่นก่อนไก่โห่ ฉันก็ไม่ได้รับโอกาสที่จะว่างเสื้อขัดขวาง แม่จะได้ตีฉัน ผมรู้ ผมรู้ เรื่องจิ๊บจ๊อย แต่สำหรับชายหนุ่มที่กำลังจะออกไปเองรู้นิดหน่อยสวยดี ความรู้ มีวิธีการทำงานเครื่องซักผ้า

แต่ฉันเชือนแช ก็เลยประกาศหลังจากทุกคนทานอาหารเสร็จที่ยอดเยี่ยม อาหารย่างโกงและหยิบมันออกมาจากฟันดี เจนนิเฟอร์ . พ่อลูบท้องของเขาและเติมแก้วของส้มและแม่ของฉันได้ยึดแผ่นของเราไปจมหลังจากประกาศของฉัน อาหารหยุดเสียงอากาศดูเหมือนจะ deaden และความเงียบเกือบจะอึกทึก

" แดนมีโบรชัวร์ " ผมก็หมายถึงคู่ทีมของฉันและเป็นเพื่อนแดเนียลกอดดาร์ด " คุณก็รู้พวกใหม่พาร์ทเมนท์ในรอนสันถนน ? ผมไม่รอคำตอบ ฉันต้องการที่จะปรับการประกาศและแสดงไม่ใช่แค่ผื่น การตัดสินใจ” อืมดูเหมือนพวกเขาจะเช่าตึกที่เล็กที่สุดในอัตราที่ลดลง ตกแต่งพร้อม เหมาะสำหรับนักศึกษา หรือประชาชนในทุนการศึกษา " นั่นคือสวยมากค่ะ เงยหน้าขึ้นมองจากถั่วเหลือไว้บนโต๊ะ ผมเห็นน้องสาวของผมกำลังมองฉันด้วยสีหน้าแปลกๆ เหมือนรสแปลกๆในปากของเธอ พ่อของฉันก็จ้องมาที่ฉันเล็กน้อยขมวดคิ้วเข้าพิธีวิวาห์ ส่วนด้านหน้าของโดมเรียบของหัวหน้าของเขา แม่ของฉันในมืออื่น ๆที่ไม่ได้หันกลับมา แต่แขนของเธออยู่ในอ่าง ดังนั้น ฉันรู้ว่าเธอได้ยินฉัน

" คุณแน่ใจ ?

ในที่สุด บางคนพูดหลังจากสิ่งที่ดูเหมือนบ้าชั่วโมง เฮ้อ พูดเรื่องเครียด ฉันหายใจออกและหันไปทางลำโพง . พ่อ , ฉันคิดว่าฉันมีกิ่งออกมาเล็กน้อย