One of the first things Peter did n

One of the first things Peter did next day was to measure Wendy and John and Michael for hollow trees. Hook, you remember, had sneered at the boys for thinking they needed a tree apiece, but this was ignorance, for unless your tree fitted you it was difficult to go up and down, and no two of the boys were quite the same size. Once you fitted, you drew in [let out] your breath at the top, and down you went at exactly the right speed, while to ascend you drew in and let out alternately, and so wriggled up. Of course, when you have mastered the action you are able to do these things without thinking of them, and nothing can be more graceful.

But you simply must fit, and Peter measures you for your tree as carefully as for a suit of clothes: the only difference being that the clothes are made to fit you, while you have to be made to fit the tree. Usually it is done quite easily, as by your wearing too many garments or too few, but if you are bumpy in awkward places or the only available tree is an odd shape, Peter does some things to you, and after that you fit. Once you fit, great care must be taken to go on fitting, and this, as Wendy was to discover to her delight, keeps a whole family in perfect condition.

Wendy and Michael fitted their trees at the first try, but John had to be altered a little.

After a few days' practice they could go up and down as gaily as buckets in a well. And how ardently they grew to love their home under the ground; especially Wendy. It consisted of one large room, as all houses should do, with a floor in which you could dig [for worms] if you wanted to go fishing, and in this floor grew stout mushrooms of a charming colour, which were used as stools. A Never tree tried hard to grow in the centre of the room, but every morning they sawed the trunk through, level with the floor. By tea-time it was always about two feet high, and then they put a door on top of it, the whole thus becoming a table; as soon as they cleared away, they sawed off the trunk again, and thus there was more room to play. There was an enourmous fireplace which was in almost any part of the room where you cared to light it, and across this Wendy stretched strings, made of fibre, from which she suspended her washing. The bed was tilted against the wall by day, and let down at 6:30, when it filled nearly half the room; and all the boys slept in it, except Michael, lying like sardines in a tin. There was a strict rule against turning round until one gave the signal, when all turned at once. Michael should have used it also, but Wendy would have [desired] a baby, and he was the littlest, and you know what women are, and the short and long of it is that he was hung up in a basket.

It was rough and simple, and not unlike what baby bears would have made of an underground house in the same circumstances. But there was one recess in the wall, no larger than a bird-cage, which was the private apartment of Tinker Bell. It could be shut off from the rest of the house by a tiny curtain, which Tink, who was most fastidious [particular], always kept drawn when dressing or undressing. No woman, however large, could have had a more exquisite boudoir [dressing room] and bed-chamber combined. The couch, as she always called it, was a genuine Queen Mab, with club legs; and she varied the bedspreads according to what fruit- blossom was in season. Her mirror was a Puss-in-Boots, of which there are now only three, unchipped, known to fairy dealers; the washstand was Pie-crust and reversible, the chest of drawers an authentic Charming the Sixth, and the carpet and rugs the best (the early) period of Margery and Robin. There was a chandelier from Tiddlywinks for the look of the thing, but of course she lit the residence herself. Tink was very contemptuous of the rest of the house, as indeed was perhaps inevitable, and her chamber, though beautiful, looked rather conceited, having the appearance of a nose permanently turned up.

I suppose it was all especially entrancing to Wendy, because those rampagious boys of hers gave her so much to do. Really there were whole weeks when, except perhaps with a stocking in the evening, she was never above ground. The cooking, I can tell you, kept her nose to the pot, and even if there was nothing in it, even if there was no pot, she had to keep watching that it came aboil just the same. You never exactly knew whether there would be a real meal or just a make-believe, it all depended upon Peter's whim: he could eat, really eat, if it was part of a game, but he could not stodge [cram down the food] just to feel stodgy [stuffed with food], which is what most children like better than anything else; the next best thing being to talk about it. Make-believe was so real to him that during a meal of it you could see him getting rounder. Of course it was trying, but you simply had to follow his lead, and if you could prove to him that you were getting loose for your tree he let you stodge.

Wendy's favourite time for sewing and darning was after they had all gone to bed. Then, as she expressed it, she had a breathing time for herself; and she occupied it in making new things for them, and putting double pieces on the knees, for they were all most frightfully hard on their knees.

When she sat down to a basketful of their stockings, every heel with a hole in it, she would fling up her arms and exclaim, "Oh dear, I am sure I sometimes think spinsters are to be envied!"

Her face beamed when she exclaimed this.

You remember about her pet wolf. Well, it very soon discovered that she had come to the island and it found her out, and they just ran into each other's arms. After that it followed her about everywhere.

As time wore on did she think much about the beloved parents she had left behind her? This is a difficult question, because it is quite impossible to say how time does wear on in the Neverland, where it is calculated by moons and suns, and there are ever so many more of them than on the mainland. But I am afraid that Wendy did not really worry about her father and mother; she was absolutely confident that they would always keep the window open for her to fly back by, and this gave her complete ease of mind. What did disturb her at times was that John remembered his parents vaguely only, as people he had once known, while Michael was quite willing to believe that she was really his mother. These things scared her a little, and nobly anxious to do her duty, she tried to fix the old life in their minds by setting them examination papers on it, as like as possible to the ones she used to do at school. The other boys thought this awfully interesting, and insisted on joining, and they made slates for themselves, and sat round the table, writing and thinking hard about the questions she had written on another slate and passed round. They were the most ordinary questions --

"What was the colour of Mother's eyes? Which was taller, Father or Mother? Was Mother blonde or brunette? Answer all three questions if possible." "(A) Write an essay of not less than 40 words on How I spent my last Holidays, or The Characters of Father and Mother compared. Only one of these to be attempted." Or "(1) Describe Mother's laugh; (2) Describe Father's laugh; (3) Describe Mother's Party Dress; (4) Describe the Kennel and its Inmate."

They were just everyday questions like these, and when you could not answer them you were told to make a cross; and it was really dreadful what a number of crosses even John made. Of course the only boy who replied to every question was Slightly, and no one could have been more hopeful of coming out first, but his answers were perfectly ridiculous, and he really came out last: a melancholy thing.

Peter did not compete. For one thing he despised all mothers except Wendy, and for another he was the only boy on the island who could neither write nor spell; not the smallest word. He was above all that sort of thing.

By the way, the questions were all written in the past tense. What was the colour of Mother's eyes, and so on. Wendy, you see, had been forgetting, too.

Adventures, of course, as we shall see, were of daily occurrence; but about this time Peter invented, with Wendy's help, a new game that fascinated him enormously, until he suddenly had no more interest in it, which, as you have been told, was what always happened with his games. It consisted in pretending not to have adventures, in doing the sort of thing John and Michael had been doing all their lives, sitting on stools flinging balls in the air, pushing each other, going out for walks and coming back without having killed so much as a grizzly. To see Peter doing nothing on a stool was a great sight; he could not help looking solemn at such times, to sit still seemed to him such a comic thing to do. He boasted that he had gone walking for the good of his health. For several suns these were the most novel of all adventures to him; and John and Michael had to pretend to be delighted also; otherwise he would have treated them severely.

He often went out alone, and when he came back you were never absolutely certain whether he had had an adventure or not. He might have forgotten it so completely that he said nothing about it; and then when you went out you found the body; and, on the other hand, he might say a great deal about it, and yet you could not find the body. Sometimes he came home with his head bandaged, and then Wendy cooed over him and bathed it in lukewarm water, while he told a dazzling tale. But she was never quite sure, you know. There were, however, many adventures which she knew to be true because she was in them herself, and there were still more that were at least partly true, for the other boys were in them and said they were wholly true. To describe them all would require a book as large as an English-Latin, Latin- English Dictionary, and the most we can do is to give o

Results (Thai) 1:

หนึ่งในสิ่งแรกที่ปีเตอร์ไม่ได้วันถัดไปถูกวัดเวนดี้ และจอห์น และ Michael สำหรับต้นไม้กลวง ตะขอ จำ มี sneered ที่เด็กผู้ชายในความคิด พวกเขาจำเป็นต้นไม้หนึ่ง แต่นี้คือความไม่รู้ เว้นแต่ต้นไม้ของคุณติดตั้งคุณ ก็ยากที่จะไปขึ้นและลง และไม่สองของเด็กผู้ชายค่อนข้างมีขนาดเท่ากัน เมื่อคุณติดตั้ง วาดใน [ให้ออก] ลมหายใจของคุณ ที่ด้านบน และคุณลงไปตรงขวาความเร็ว ขณะขึ้นคุณไปวาดในให้ออกมาระหว่าง และ wriggled ดังนั้น ค่า แน่นอน เมื่อคุณได้เข้าใจการดำเนินการ คุณจะสามารถทำสิ่งเหล่านี้โดยไม่คิดของพวกเขา และไม่ได้สง่างามมากขึ้น แต่คุณเพียงแค่ต้องการพอดี และปีเตอร์ประเมินคุณสำหรับแผนภูมิของคุณเป็นอย่างสำหรับชุดเสื้อผ้า: การที่แตกต่างจะเสื้อผ้าให้เหมาะกับคุณ ขณะที่คุณมีจะทำให้พอดีกับต้น โดยปกติจะทำค่อนข้างง่าย เป็น โดยการสวมเสื้อผ้ามากเกินไป หรือมากเกินไปไม่กี่ แต่ถ้าคุณมีหลุมในสถานไม่สะดวกหรือต้นว่างเท่านั้นจะมีรูปร่างแปลก ปีเตอร์ไม่บางสิ่งบางอย่าง กับคุณ และหลังจากที่คุณ เมื่อคุณใส่ ดูแลที่ดีต้องนำไปปรับ และ นี้เป็นเวนดี้ได้เพื่อความสุขของเธอ ทำให้ครอบครัวทั้งในสภาพที่สมบูรณ์ เวนดี้และ Michael สิ่งของต้นไม้ที่ลองครั้งแรก แต่จอห์นมีการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อย หลังจากฝึกไม่กี่วัน จะได้ไปขึ้นและลง gaily เป็นกลุ่มในบ่อ และวิธี ardently พวกเขาเติบโตรักบ้านของพวกเขาภายใต้พื้นดิน โดยเฉพาะอย่างยิ่งเวนดี้ มันประกอบด้วยห้องใหญ่ 1 ห้อง ทุกบ้านควรทำอย่างไร พื้นซึ่งคุณสามารถขุด [สำหรับหนอน] ถ้าคุณอยากไปตกปลา และในชั้นนี้โตเห็ดสีเสน่ห์ stout ซึ่งถูกใช้เป็นอุจจาระ ต้นไม้ไม่ยากพยายามจะเติบโตในห้องพัก แต่ทุกเช้าจะ sawed ลำผ่าน ระดับกับพื้น โดยชาเวลาก็จะ สูงประมาณสองฟุต แล้วพวกเขาใส่ประตูด้าน ทั้งหมดจึง กลายเป็น ตาราง ทันทีที่จะถูกล้างออกไป พวกเขา sawed ปิดลำต้นอีก แล้วจึง มีมากในการเล่น มีเตาผิง enourmous ซึ่งในเกือบทุกส่วนของห้องที่คุณดูแลไฟมัน และข้ามเวนดี้นี้ สายยืด ทำไฟเบอร์ ที่เธอหยุดซักผ้าของเธอ เตียงยืดกำแพงตามวัน และให้ลงที่ 6:30 เมื่อมันเติมเกือบครึ่งห้อง และทุกคนนอนในนั้น ยกเว้น Michael โกหกเช่นทูน่ากระป๋องเป็น มีกฎเข้มงวดกับการเปิดรอบจนหนึ่งให้สัญญาณ เมื่อทั้งหมดที่เปิดในเวลาเดียวกัน Michael ควรมีใช้มัน แต่เวนดี้ต้อง [ต้อง] ทารก และเขาได้ littlest และคุณรู้ว่าผู้หญิงคืออะไร และสั้นและยาวของมัน ที่เขาถูกแขวนไว้ในตะกร้า หยาบ และง่าย และไม่แตกต่างจากเด็กว่าหมีจะทำเป็นบ้านดินในกรณีเดียวกัน แต่มีการย่อมุมหนึ่งผนัง ไม่มากกว่าเป็นนกกรง ซึ่งเป็นห้องส่วนตัวของคนจรจัดกระดิ่ง มันอาจจะปิดจากส่วนเหลือของบ้าน โดยม่านเล็ก ๆ ที่ Tink ที่ถูกที่สุด fastidious [โดยเฉพาะ], เสมอเก็บวาดเมื่อ undressing หรือโต๊ะเครื่องแป้ง ไม่หญิง ขนาดใหญ่อย่างไรก็ตาม สามารถมี boudoir สวยมาก [ห้องน้ำ] และรวม หอพักได้ เป็นเธอเสมอเรียกว่า ไพเราะมาบ ราชินีแท้จริง คลับขา และ bedspreads ตามอะไรผลไม้ออกดอกได้ในฤดูกาลที่แตกต่างกันเธอ กระจกของเธอได้เป็นแมวในรองเท้า ของที่มีตอนนี้เพียงสาม unchipped รู้จักกับนางฟ้าจำหน่าย washstand ถูกวงกลมเปลือกและผันกลับได้ การมีลิ้นชักแท้เสน่ห์ หก และพรม และพรมรอบระยะเวลา (ช่วง) ส่วน Margery และโรบิน มีโคมระย้าจาก Tiddlywinks ในลักษณะของสิ่ง แต่แน่นอนเธอสว่างอาศัยตัวเอง Tink ถูกมากดูถูกของเฮาส์ เป็นที่แน่นอนไม่อาจหลีกเลี่ยงไม่ได้ และเธอหอการค้า แม้ว่าความสวยงาม ดู conceited ค่อนข้าง มีลักษณะของจมูกเปิดอย่างถาวร สมมติว่า เป็น entrancing ทั้งหมดโดยเฉพาะอย่างยิ่งกับเวนดี้ เพราะผู้ชาย rampagious ของเธอให้เธอมากไปทำ จริง ๆ มีทั้งสัปดาห์เมื่อ ยกเว้นอาจ มีมิติในตอนเย็น เธอไม่เคยเหนือพื้นดิน ทำอาหาร ฉันสามารถบอกคุณ จมูกของเธอเก็บไว้ในหม้อ และแม้ว่าไม่มีอะไรในนั้น ถ้าหม้อไม่มี เธอได้เฝ้าที่มา aboil เพียงเดียว คุณไม่ต้องรู้ว่าจะมีอาหารจริงหรือเพียงทะ ทั้งหมดพร้อมปีเตอร์ราชประสงค์: เขาสามารถกิน จริง ๆ กิน ถ้ามันเป็นส่วนหนึ่งของเกม แต่เขาอาจไม่ stodge [อัดลงอาหาร] เพิ่งไปรู้สึก stodgy [ยัดอาหาร], ซึ่งเป็นสิ่งเด็กส่วนใหญ่ที่ชอบดีกว่าอะไร ถัดไปดีสิ่งกำลังพูดคุยเกี่ยวกับมัน ทะจริงเขาว่า ในระหว่างมื้ออาหารของ คุณได้เห็นเขารับสบาย แน่นอนมัน พยายาม แต่ก็มีการปฏิบัติตามผู้นำของเขา และถ้าคุณสามารถพิสูจน์ให้เขาว่า คุณได้รับหลวมสำหรับแผนภูมิของคุณ เขาให้คุณ stodge ของเวนดี้เวลาชื่นชอบเย็บผ้าและ darning ได้หลังจากที่พวกเขาทั้งหมดแล้วนอน แล้ว เธอแสดงนั้น เธอมีเวลาหายใจตัวเอง และเธอว่างในการทำสิ่งใหม่สำหรับพวกเขา และวางชิ้นคู่บนเข่า สำหรับพวกเขาทั้ง frightfully สุดกดเข่าของพวกเขา เมื่อเธอนั่งลงกับ basketful ของถุงน่องของพวกเขา ส้นทุก มีรูใน เธอจะพุ่งขึ้นแขนของเธอ และ ร้อง "Oh รัก ฉันแน่ใจบางครั้งคิดว่า จะได้อิจฉา spinsters" ใบหน้าของเธอลำเมื่อเธอทางหลุดรอดนี้ คุณจำได้เกี่ยวกับหมาป่าสัตว์เลี้ยงของเธอ ดี มันเร็ว ๆ นี้พบว่า เธอมาที่เกาะ และจะพบเธอออก และพวกเขาวิ่งเข้าไปในแผ่นดินของผู้อื่น หลังจากนั้น จึงตามเธอเกี่ยวกับทุก เป็นเวลาสวมบน ได้เธอคิดมากเกี่ยวกับพ่อแม่รักที่เธอได้ทิ้งเธอ นี้เป็นคำถามที่ยาก เพราะไม่ค่อนข้างจะบอกว่า เวลาสวมใส่บนในเนเวอร์แลนด์ ที่มีคำนวณดวงจันทร์และดวงอาทิตย์ และมากยิ่งมีมากของพวกเขากว่าบนแผ่นดินใหญ่ แต่ผมกลัวว่า เวนดี้ไม่ไม่จริง ๆ กังวลเกี่ยวกับพ่อของเธอและแม่ เธออย่างมั่น ใจว่า พวกเขาจะเสมอหน้าต่างสำหรับเธอบินไปกลับโดยเปิด นี้ให้เธอสะดวกใจ อะไรไม่รบกวนเธอครั้งนั้นว่า จอห์นจำพ่อคลับเท่านั้น เป็นคนที่เขาเคยรู้จัก ในขณะที่ Michael กล้าค่อนข้างจะเชื่อว่า เธอได้จริง ๆ ลูก สิ่งเหล่านี้กลัวเธอเล็กน้อย และ nobly กระตือรือร้นในการทำหน้าที่ของเธอ เธอพยายามที่จะแก้ไขชีวิตเก่าในจิตใจของพวกเขา โดยการตรวจสอบเอกสารบน เป็นเช่นเป็นไปเพื่อคนเธอเคยทำที่โรงเรียน เด็กผู้ชายอื่น ๆ ความคิดนี้น่าสนใจชะมัด และยืนยันในการเข้าร่วม และพวกเขาทำขนาดด้วยตนเอง และเสาร์รอบตัว เขียน และคิดหนักเกี่ยวกับคำถามที่เธอได้เขียนในอีกนวลผ่านรอบ พวกคำถามสุดธรรมดา- "สิ่งที่เป็นสีของดวงตาของแม่ ซึ่งเป็นความสูง บิดาหรือมารดาหรือไม่ ถูกแม่บลอนด์หรือ brunette ตอบทุกคำถามที่ 3 ถ้าเป็นไป" "การเรียงคำไม่น้อยกว่า 40 วิธีการเขียน (a) ผมใช้เวลาวันหยุดสุดท้ายของฉัน หรือเปรียบเทียบตัวอักษรของพ่อและแม่ อันนี้ดำเนินการ" หรือ "(1) Describe แม่ หัวเราะ (2) อธิบายพ่อหัวเราะ (3) อธิบายการแต่งกายฝ่ายมารดา (4) อธิบาย Kennel และ Inmate ของ" พวกเขาถามทุกวันเพียงเช่นนี้ และเมื่อคุณสามารถตอบ คุณได้บอกให้ข้าม และก็จริง ๆ dreadful ทำจอห์นแม้ว่าตัวเลขของต่าง แน่นอนเด็กเท่านั้นที่ตอบทุกคำถามมีเล็กน้อย ไม่มีมีความหวังมากขึ้นของมาก่อน แต่คำตอบของเขาก็ไร้สาระอย่างสมบูรณ์ และเขาจริง ๆ ออกมาล่าสุด: สิ่งทันที ไม่ได้แข่งขันปีเตอร์ สำหรับสิ่งหนึ่ง ที่เขาชิงมารดาทั้งหมดยกเว้นเวนดี้ และอื่นเขาถูกเด็กชายเดียวบนเกาะที่จะไม่เขียน หรือ สะกด ไม่น้อยที่สุดคำนี้ เขามีเหนือสิ่งที่จัดเรียงของสิ่ง โดยวิธีการ คำถามมีทั้งหมดเขียนในอดีตกาลนั้น อะไรเป็นสีของแม่ตา และอื่น ๆ เวนดี้ คุณเห็น ได้ถูกลืม เกินไป ผจญภัย แน่นอน เราจะเห็น ได้เกิดขึ้นทุกวัน แต่เกี่ยวกับเวลานี้ปีเตอร์คิดค้น ด้วยความช่วยเหลือของเวนดี้ เกมใหม่ที่หลงเขาไป จนกระทั่งเขาก็ไม่สนใจเพิ่มเติมใน ที่ คุณได้บอก ถูกเสมอสิ่งที่เกิดขึ้นกับเกมของเขา มันประกอบด้วยในหลอกไม่ได้ผจญภัย ในทำการเรียงลำดับของสิ่งที่จอห์นและ Michael ก็ได้ทำชีวิตของพวกเขาทั้งหมด นั่งอุจจาระ flinging ลูกในอากาศ ผลักดันกัน ออกไปเดินและกลับมาโดยไม่มีฆ่า grizzly จึงมากที่ เห็นปีเตอร์ทำอะไรบนเก้าอี้มีสายตาที่ดี เขาจะช่วยให้ไม่ต้องปฏิญาณตนนั้น ก้นดูเหมือนเขา เช่นการ์ตูนสิ่งที่ทำ เขา boasted ว่า เขาได้ไปเดินที่ดีของสุขภาพของเขา สำหรับหลายดวง มีนวนิยายมากที่สุดของการผจญภัยทั้งหมดเขา และจอห์นและ Michael จะทำเป็นยินดียัง มิฉะนั้น เขาจะได้รับการรักษาพวกเขาอย่างรุนแรง เขามักจะออกไปอยู่คนเดียว และเมื่อเขากลับมา คุณก็ไม่เคยแน่ใจว่าเขาเคยมีการผจญภัย หรือไม่ เขาอาจลืมเรื่องทั้งหมดว่า เขาพูดอะไรมัน แล้ว เมื่อคุณออกไปคุณพบตัว คง เขาอาจพูดดีที่สุดเกี่ยวกับเรื่องนี้ และยัง ไม่พบร่างกาย บางครั้งเขามาบ้าน ด้วยศีรษะ bandaged และเวนดี้ cooed กว่า เขา แล้วอาบน้ำอุ่น ในขณะที่เขาบอกเรื่องนี่ แต่เธอไม่แน่ใจว่า คุณทราบ มี แต่ ผจญภัยมากซึ่งเธอรู้จะเป็นจริง เพราะเธอเป็นในตัวเอง และมียิ่งที่น้อยบางส่วนเป็นจริง สำหรับเด็กผู้ชายอื่นๆ ในพวกเขา และกล่าวว่า พวกเขาเป็นจริงทั้งหมด เพื่ออธิบาย ทั้งหมดจะต้องมีหนังสือใหญ่เป็นภาษาอังกฤษภาษาละติน ละติน - พจนานุกรมภาษาอังกฤษ และส่วนใหญ่เราสามารถทำคือการ ให้ o

Results (Thai) 2:

หนึ่งในสิ่งแรกที่ปีเตอร์ได้ในวันถัดไปคือการวัดเวนดี้และจอห์นและไมเคิลสำหรับต้นไม้กลวง ตะขอคุณจำได้ยิ้มเยาะที่ชายสำหรับการคิดที่พวกเขาต้องการต้นไม้คนละ แต่นี่เป็นความโง่เขลาสำหรับเว้นแต่ต้นไม้ของคุณติดตั้งคุณมันเป็นเรื่องยากที่จะไปขึ้นและลงและไม่มีสองของเด็กชายค่อนข้างมีขนาดเท่ากัน เมื่อคุณติดตั้งคุณเข้ามาอยู่ใน [ให้ออก] ลมหายใจของคุณที่ด้านบนและลงคุณไปที่ตรงความเร็วที่เหมาะสมในขณะที่จะขึ้นคุณวาดและให้ออกสลับกันและเพื่อให้ wriggled ขึ้น แน่นอนว่าเมื่อคุณได้เข้าใจการกระทำที่คุณสามารถที่จะทำสิ่งเหล่านี้โดยไม่คิดพวกเขาและไม่มีอะไรจะสง่างามมากขึ้น. แต่คุณก็ต้องพอดีและมาตรการปีเตอร์สำหรับต้นไม้ของคุณเป็นอย่างที่สำหรับชุดของเสื้อผ้า: ความแตกต่างเพียงอย่างเดียวว่าเสื้อผ้าที่จะทำเพื่อให้พอดีกับคุณในขณะที่คุณต้องทำเพื่อให้พอดีกับต้นไม้ โดยปกติแล้วมันจะทำค่อนข้างง่ายเช่นโดยการสวมใส่เสื้อผ้าของคุณมากเกินไปหรือน้อยเกินไป แต่ถ้าคุณเป็นหลุมเป็นบ่อในสถานที่ที่น่าอึดอัดใจหรือต้นไม้ที่มีอยู่เพียงอย่างเดียวคือรูปร่างแปลกปีเตอร์ไม่บางสิ่งบางอย่างให้กับคุณและหลังจากนั้นคุณพอดี เมื่อคุณพอดีการดูแลที่ดีจะต้องดำเนินการที่จะไปในที่เหมาะสมและนี้เป็นเวนดี้คือการค้นพบเพื่อความสุขของเธอทำให้ทั้งครอบครัวในสภาพที่สมบูรณ์. เวนดี้และไมเคิลติดต้นไม้ของพวกเขาในครั้งแรกลอง แต่จอห์นจะต้อง การเปลี่ยนแปลงเล็ก ๆ น้อย ๆ . หลังจากที่มีการปฏิบัติไม่กี่วันที่ผ่านมาพวกเขาสามารถไปขึ้นและลงเป็นร่าเริงเป็นบุ้งกี๋ดี และวิธีการที่พวกเขาเติบโตร้อนแรงที่จะรักบ้านของพวกเขาภายใต้พื้นดิน; เวนดี้โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ประกอบไปด้วยห้องหนึ่งที่มีขนาดใหญ่ที่สุดเท่าที่ทุกบ้านควรทำกับชั้นในที่ที่คุณสามารถขุด [หนอน] ถ้าคุณต้องการที่จะไปตกปลาและในชั้นนี้เติบโตเห็ดอ้วนของสีที่มีเสน่ห์ซึ่งถูกนำมาใช้เป็นอุจจาระ ต้นไม้ไม่เคยพยายามอย่างหนักที่จะเติบโตในศูนย์กลางของห้อง แต่ทุกเช้าพวกเขาแปรรูปลำต้นผ่านในระดับเดียวกับพื้น โดยชาเวลามันมักจะเกี่ยวกับสองเท้าสูงและจากนั้นพวกเขาใส่ประตูด้านบนของมันทั้งหมดจึงกลายเป็นโต๊ะ; ทันทีที่พวกเขาล้างออกไปพวกเขาแปรรูปออกลำต้นอีกครั้งและทำให้มีห้องพักมากขึ้นในการเล่น มีเตาผิงมหาศาลซึ่งอยู่ในเกือบทุกส่วนใด ๆ ของห้องที่คุณได้รับการดูแลที่จะจุดไฟมันและทั่ว Wendy นี้ยืดสายที่ทำจากเส้นใยซึ่งเธอระงับการซักผ้าของเธอ เตียงถูกเอียงกับผนังตามวันและให้ลงที่ 06:30 เมื่อมันเต็มไปเกือบครึ่งห้อง; และเด็กผู้ชายทุกคนนอนหลับอยู่ในนั้นยกเว้นไมเคิลนอนอยู่เช่นปลาซาร์ดีนในดีบุก มีกฎเข้มงวดกับการเปลี่ยนรอบจนกว่าจะมีใครให้สัญญาณเมื่อทุกหันในครั้งเดียว ไมเคิลควรจะได้ใช้มันยัง แต่เวนดี้จะมี [ต้องการ] ทารกและเขาก็เล็กและคุณรู้ว่าสิ่งที่ผู้หญิงมีและสั้นและระยะยาวของมันก็คือว่าเขาถูกแขวนขึ้นในตะกร้า. มันเป็นหยาบ และเรียบง่ายและไม่แตกต่างสิ่งที่หมีเด็กจะได้ทำของบ้านใต้ดินในสถานการณ์เดียวกัน แต่มีหนึ่งช่องในผนังไม่มีขนาดใหญ่กว่านกกรงซึ่งเป็นพาร์ทเมนท์ส่วนตัวของทิงเกอร์เบลล์ มันอาจจะปิดจากส่วนที่เหลือของบ้านโดยม่านเล็ก ๆ ซึ่งทิงซึ่งเป็นจุกจิกมากที่สุด [เฉพาะ] เก็บไว้เสมอวาดเมื่อการแต่งกายหรือเสื้อผ้า ไม่มีผู้หญิงคนไหน แต่ขนาดใหญ่อาจมีห้องส่วนตัวของสตรีที่สวยงามมากขึ้น [ห้องแต่งตัว] และเตียงห้องรวม ที่นอนขณะที่เธอมักจะเรียกมันว่าเป็นราชินีแห่งไฟของแท้ที่มีขาสโมสร; และเธอก็แตกต่างกันผ้าคลุมเตียงตามสิ่งที่เป็นดอกผลไม้ตามฤดูกาล กระจกของเธอเป็นแมวในบู๊ทส์ซึ่งขณะนี้มีเพียงสาม unchipped ที่รู้จักกันให้กับตัวแทนจำหน่ายนางฟ้า; อ่างล้างหน้าเป็นเปลือกพายและกลับลิ้นชักของแท้ที่มีเสน่ห์ที่หกและพรมและพรมที่ดีที่สุด (ต้น) ระยะเวลาของการมาร์จอรี่และโรบิน มีโคมไฟระย้าจาก tiddlywinks สำหรับรูปลักษณ์ของสิ่งที่เป็น แต่แน่นอนเธอไฟที่อยู่อาศัยของตัวเอง Tink เป็นดูถูกมากของส่วนที่เหลือของบ้านที่เป็นจริงเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงบางทีและห้องของเธอ แต่สวยงามมองหยิ่งค่อนข้างมีลักษณะของจมูกอย่างถาวรเปิดขึ้น. ฉันคิดว่ามันเป็นโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่จะปิติเวนดี้เพราะผู้ ชาย rampagious ของเธอทำให้เธอมากที่ต้องทำ จริงๆมีทั้งเมื่อสัปดาห์ที่ผ่านมายกเว้นอาจจะมีการปล่อยในตอนเย็นเธอก็ไม่เคยอยู่เหนือพื้นดิน การปรุงอาหารที่ผมสามารถบอกคุณได้จมูกของเธอเก็บไว้ในหม้อและแม้ว่ามีอะไรอยู่ในนั้นแม้ว่าจะมีหม้อไม่มีเธอจะให้ดูว่ามันมา aboil เพียงเดียวกัน ที่คุณไม่เคยว่ารู้ว่าจะมีอาหารจริงหรือเพียงแค่ทำให้เชื่อมันทั้งหมดขึ้นอยู่กับความตั้งใจของปีเตอร์เขาจะได้กินจริงๆกินถ้ามันเป็นส่วนหนึ่งของเกม แต่เขาไม่สามารถ stodge [อัดลงอาหาร ] เพียงแค่จะรู้สึกหนัก [อัดแน่นไปด้วยอาหาร] ซึ่งเป็นสิ่งที่เด็กส่วนใหญ่ชอบดีกว่าสิ่งอื่น; ต่อไปเป็นสิ่งที่ดีที่สุดที่จะพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องนี้ ทำให้เชื่อเป็นจริงเพื่อให้เขาเห็นว่าในระหว่างมื้ออาหารของมันที่คุณจะได้เห็นเขาได้รับกลม แน่นอนมันเป็นความพยายาม แต่คุณก็ต้องทำตามนำของเขาและถ้าคุณสามารถพิสูจน์ให้เขาเห็นว่าคุณได้รับหลวมสำหรับต้นไม้ของคุณที่เขาช่วยให้คุณ stodge. เวลาที่ชื่นชอบของ Wendy สำหรับตัดเย็บและการตำหนิได้รับหลังจากที่พวกเขาได้ไปทุกที่เตียง . จากนั้นขณะที่เธอแสดงมันเธอมีเวลาหายใจสำหรับตัวเอง; และเธอครอบครองมันในการทำสิ่งใหม่สำหรับพวกเขาและวางชิ้นคู่บนหัวเข่าสำหรับพวกเขาทั้งหมดส่วนใหญ่น่าขนพองสยองเกล้าอย่างหนักเกี่ยวกับหัวเข่าของพวกเขา. เมื่อเธอนั่งลงตระกร้าถุงน่องของพวกเขาที่มีส้นเท้าหลุมในทุกมันเธอ จะพุ่งขึ้นแขนของเธอและอุทาน "โอ้ที่รักฉันแน่ใจว่าบางครั้งผมคิดว่า spinsters จะต้องอิจฉา!" ใบหน้าของเธอยิ้มเมื่อเธออุทานนี้. คุณจำเกี่ยวกับหมาป่าสัตว์เลี้ยงของเธอ ดีก็ค้นพบเร็ว ๆ นี้ว่าเธอได้มาถึงเกาะและพบเธอออกมาและพวกเขาก็วิ่งเข้าไปในอ้อมกอดของกันและกัน หลังจากนั้นมันก็เดินตามเธอเกี่ยวกับทุกที่. เมื่อเวลาสวมบนเธอไม่คิดว่ามากเกี่ยวกับพ่อแม่ที่รักของเธอได้ทิ้งไว้ข้างหลังของเธอ? นี้เป็นคำถามที่ยากเพราะมันค่อนข้างเป็นไปไม่ได้ที่จะบอกว่าเวลาจะสวมใส่ในเนเวอร์แลนด์ซึ่งจะมีการคำนวณโดยดวงจันทร์และดวงอาทิตย์และมีจำนวนมากที่เคยขึ้นของพวกเขากว่าบนแผ่นดินใหญ่ แต่ผมกลัวว่าเวนดี้ไม่ได้จริงๆต้องกังวลเกี่ยวกับพ่อและแม่ของเธอ; เธอเป็นอย่างมั่นใจว่าพวกเขามักจะให้เปิดหน้าต่างสำหรับเธอที่จะบินกลับไปด้วยและนี้ให้ความสะดวกที่สมบูรณ์ของจิตใจของเธอ สิ่งที่ไม่รบกวนเธอในช่วงเวลาที่เป็นว่าจอห์นจำได้ว่าพ่อแม่ของเขารางเพียงเป็นคนที่เขาเคยรู้จักครั้งเดียวในขณะที่ไมเคิลก็ค่อนข้างยินดีที่จะเชื่อว่าเธอเป็นแม่ของเขาจริงๆ สิ่งเหล่านี้ทำให้เธอกลัวเล็ก ๆ น้อย ๆ อย่างสง่างามและความสุขที่จะทำหน้าที่ของเธอที่เธอพยายามที่จะแก้ไขชีวิตเก่าในจิตใจของพวกเขาโดยการตั้งค่าพวกเขาตรวจสอบเอกสารที่มันเป็นเหมือนที่เป็นไปได้เพื่อคนที่เธอใช้ในการทำที่โรงเรียน เด็กคนอื่น ๆ คิดว่าน่าสนใจอย่างมากนี้และยืนยันที่จะเข้าร่วมและพวกเขาทำชนวนสำหรับตัวเองและนั่งอยู่รอบโต๊ะเขียนและคิดหนักเกี่ยวกับคำถามที่เธอได้เขียนลงบนกระดานชนวนอื่นและผ่านรอบ พวกเขาเป็นคำถามธรรมดามากที่สุด - "? สิ่งที่เป็นสีของตาแม่ซึ่งเป็นความสูง, พ่อหรือแม่เป็นแม่สีบลอนด์หรือสีน้ำตาลคำตอบทั้งสามคำถามถ้าเป็นไปได้?." "() เขียนเรียงความไม่น้อยกว่า 40 คำเกี่ยวกับวิธีที่ผมใช้เวลาวันหยุดสุดท้ายของฉันหรือตัวละครของพ่อและแม่เมื่อเทียบ. เพียงคนเดียวที่เหล่านี้จะพยายาม." หรือ "(1) อธิบายหัวเราะแม่ (2) อธิบายหัวเราะพ่อ (3) อธิบายพรรคแม่แต่งตัว. (4) อธิบายสุนัขและผู้ต้องขังของ" พวกเขาเป็นคำถามในชีวิตประจำวันเช่นเดียวกับเหล่านี้และเมื่อคุณไม่สามารถตอบคำถามเหล่านี้ คุณก็บอกว่าจะทำให้ข้าม; และมันก็น่ากลัวจริงๆสิ่งที่จำนวนของไม้กางเขนแม้จอห์นทำ แน่นอนเด็กผู้ชายเพียงคนเดียวที่ตอบคำถามทุกคนเล็กน้อยและไม่มีใครที่จะได้รับมีความหวังมากขึ้นจากการที่ออกมาครั้งแรก แต่คำตอบของเขาก็ไร้สาระอย่างสมบูรณ์และเขาจริงๆออกมาแล้ว:. เป็นสิ่งที่เศร้าโศกปีเตอร์ไม่สามารถแข่งขันได้ สำหรับสิ่งหนึ่งที่เขาเกลียดแม่ทั้งหมดยกเว้นเวนดี้และอีกเขาเป็นเด็กผู้ชายคนเดียวที่อยู่บนเกาะที่ไม่สามารถเขียนหรือสะกด; ไม่ได้เป็นคำที่เล็กที่สุด เขาเป็นคนที่เหนือสิ่งอื่นใดการจัดเรียงของสิ่งที่. โดยวิธีการที่คำถามที่เขียนทั้งหมดในอดีตกาล สิ่งที่เป็นสีของตาแม่และอื่น ๆ เวนดี้คุณจะเห็นได้รับการลืมด้วย. การผจญภัยของหลักสูตรที่เราจะเห็นได้ของการเกิดขึ้นประจำวัน แต่เวลานี้ปีเตอร์คิดค้นด้วยความช่วยเหลือของเวนดี้, เกมใหม่ที่หลงใหลเขาอย่างมากจนเขาก็ไม่ได้มีความสนใจมากขึ้นในนั้นซึ่งตามที่คุณได้รับการบอกเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นเสมอกับเกมของเขา มันประกอบด้วยทำท่าจะไม่ให้มีการผจญภัยในการทำเรียงลำดับของสิ่งที่จอห์นและไมเคิลได้รับการทำชีวิตของพวกเขาทั้งหมดนั่งอยู่บนเก้าอี้โยนลูกในอากาศผลักดันกันออกไปเดินเล่นและกลับมาโดยไม่ต้องถูกฆ่าตายมาก เป็นกริซลี่ หากต้องการดูปีเตอร์ทำอะไรบนม้านั่งเป็นภาพที่ดี; เขาไม่สามารถช่วยให้มองเคร่งขรึมในช่วงเวลาดังกล่าวเพื่อนั่งยังคงดูเหมือนกับเขานั้นเป็นสิ่งที่จะทำการ์ตูน เขาอวดว่าเขาได้ไปเดินที่ดีของสุขภาพของเขา ดวงอาทิตย์เป็นเวลาหลายเหล่านี้เป็นนิยายส่วนใหญ่ของการผจญภัยทุกพระองค์ และจอห์นและไมเคิลต้องหลอกว่าเป็นความยินดีที่ยัง; มิฉะนั้นเขาจะได้รับการรักษาพวกเขาอย่างรุนแรง. เขามักจะเดินออกไปคนเดียวและเมื่อเขากลับมาที่คุณไม่เคยบางอย่างไม่ว่าเขาจะได้มีการผจญภัยหรือไม่ เขาอาจจะลืมมันเพื่อให้สมบูรณ์ว่าเขาพูดอะไรเกี่ยวกับมัน และจากนั้นเมื่อคุณเดินออกไปพบคุณร่างกาย; และในทางกลับกันเขาอาจจะบอกว่าการจัดการที่ดีเกี่ยวกับมันและคุณยังไม่สามารถหาร่างกาย บางครั้งเขามาที่บ้านกับศีรษะของเขาผ้าพันแผลแล้วเวนดี้ cooed มากกว่าเขาและอาบน้ำในน้ำอุ่นในขณะที่เขาบอกว่าเป็นเรื่องพราว แต่เธอก็ไม่เคยค่อนข้างแน่ใจว่าคุณรู้ว่า มี แต่การผจญภัยอีกมากมายที่เธอรู้ว่าจะเป็นจริงเพราะเธอเป็นในพวกเขาเองและยังมีอื่น ๆ อีกมากมายที่เป็นอย่างน้อยส่วนหนึ่งเป็นจริงสำหรับเด็กคนอื่น ๆ ที่อยู่ในพวกเขาและกล่าวว่าพวกเขาเป็นจริงทั้งหมด เพื่ออธิบายให้พวกเขาทั้งหมดจะต้องมีหนังสือมีขนาดใหญ่เป็นภาษาอังกฤษเป็นภาษาละติน, ละตินพจนานุกรมภาษาอังกฤษและมากที่สุดที่เราสามารถทำได้คือการให้ o

Results (Thai) 3:

ตัวอย่างเช่นตัวอย่างเช่นตัวอย่างเช่นตัวอย่างเช่นตัวอย่างเช่นตัวอย่างเช่นตัวอย่างเช่นตัวอย่างเช่นตัวอย่างเช่นตัวอย่างเช่นตัวอย่างเช่นตัวอย่างเช่นตัวอย่างเช่นตัวอย่างเช่นตัวอย่างเช่นตัวอย่างเช่นตัวอย่างเช่นตัวอย่างเช่นตัวอย่างเช่นตัวอย่างเช่นตัวอย่างเช่นตัวอย่างเช่นตัวอย่างเช่นตัวอย่างเช่นตัวอย่างเช่นตัวอย่างเช่นตัวอย่างเช่น