The world’s growing number of envir

The world’s growing number of environmental problems has often been interpreted
as indicating a ‘progressive loss of ecological stability’ (Simonis, 1990: 26) – it may
also reflect more research and awareness. There may be a risk of cumulative causation
leading to a crisis; Sir Crispin Tickell noted: ‘We can remove one, two, or ten rivets.
But at a certain point – it could be the eleventh or the thousandth rivet . . . things fall apart’ (The Times, 27 April 1991: 4). With any complex system there may be a failure
of component parts, the breakdown of one of which is relatively insignificant, but sooner
or later one breakdown might, alone or in combination with other factors, contribute to
overall collapse. Environmental managers need to recognise significant thresholds and
try to monitor whether these are being approached. An area of mathematics, catastrophe
theory, which is concerned with the way in which systems can suddenly change by
passing a crisis point, may aid the identification of critical environmental thresholds
before they are reached. Threshold identification may also be assisted by ultimate
environmental threshold assessment. This is derived from threshold analysis, which
is based on the assumption that there are final boundaries which may be broken by
direct or indirect, including cumulative, impacts. Kozlowski (1986: 146) defined these
thresholds as ‘stress limits beyond which a given ecosystem becomes incapable of
returning to its original condition and balance’. It is possible to recognise temporal,
quantitative, qualitative and spatial dimensions of these thresholds, and to assess their
present and future status. There have been regional catastrophes which ultimate environmental
thresholds assessment might have helped avoid, such as the 1970s to 1990s
ruination of the Aral Sea, or the late 1990s recent forest fires in Brazil, Venezuela,
Mexico and South East Asia.
The Brundtland Report rekindled global crisis warnings made in the 1960s and 1970s,
and suggested a rough timescale: ‘Most of today’s decision-makers will be dead before
the planet feels the heavier effects of acid precipitation, global warming, ozone depletion.
. . . Most of the young voters of today will still be alive’ (World Commission on
Environment and Development, 1987: 8). At present global warming is generally seen
to pose the greatest threat, yet as Stott (The Times, 4 September 2004) pointed out, it
is a ‘politico (pseudo) scientific construct’ rather than scientifically proven. There are
many other factors that could cause a crisis, including: population growth (compared
with projected per capita availability of key resources such as land, water, food and
fuelwood); pollution; soil degradation; and loss of biodiversity. In roughly one generation
from now human population will probably have doubled, and might use 80 per
cent of primary production. Even if climatic change and pollution do not depress photosynthesis,
and if agricultural productivity improves, the limits are getting close, and
living close to the limits is dangerous (Holmberg, 1992: 27).
Once potential causes of crisis are identified, those seeking to reduce the threat
must apportion blame and achieve controls. Questions such as the following must be
explored:

Results (Thai) 1:

มีการแปลความหมายของโลกจำนวนมากปัญหาสิ่งแวดล้อมมักจะเป็นการระบุว่า 'ก้าวหน้าสูญเสียความเสถียรระบบนิเวศ' (Simonis, 1990:26) – อาจนอกจากนี้ยัง สะท้อนถึงการวิจัยมากขึ้นและรับรู้ อาจมีความเสี่ยงในการสะสมทั้งนำไปสู่วิกฤต รักคริสพินชนิดบันทึกไว้: ' เราสามารถลบหมุดโลหะหนึ่ง สอง หรือสิบแต่ที่จุดบาง – สามารถที่สิบเอ็ดหรือหมุดโลหะพัน...สิ่งที่สลาย ' (ไทม์ 27 1991 เมษายน:4) กับระบบที่ซับซ้อนใดๆ อาจมีความล้มเหลวของส่วนประกอบ การแบ่งของหนึ่งนั้นค่อนข้างไม่สำคัญ แต่เร็วหรือแบ่งหนึ่งหลังอาจ เพียงคนเดียว หรือร่วมกับปัจจัยอื่น ๆ ทำให้ยุบทั้งหมด ผู้จัดการสิ่งแวดล้อมต้องยอมรับขีดจำกัดที่สำคัญ และพยายามตรวจสอบว่าเหล่านี้จะถูกทาบทาม ของคณิตศาสตร์ แผ่นดินไหวทฤษฎี ซึ่งเกี่ยวข้องกับวิธีซึ่งระบบสามารถเปลี่ยนแปลงอย่างฉับพลันโดยผ่านจุดที่วิกฤต อาจช่วยระบุเกณฑ์สิ่งแวดล้อมที่สำคัญก่อนที่พวกเขากำลังมาถึง ระบุขีดจำกัดอาจยังเป็นช่วยที่ดีที่สุดการประเมินสิ่งแวดล้อมจำกัด นี้ได้มาจากการวิเคราะห์เกณฑ์ ซึ่งเป็นไปตามสมมติฐานที่ว่า มีขอบเขตสุดท้ายซึ่งอาจแบ่งย่อยตามทางตรง หรือทาง อ้อม รวมถึงสะสม ผลกระทบ Kozlowski (1986:146) กำหนดเหล่านี้เกณฑ์เป็น ' เครียดจำกัดเกินกว่าที่ระบบกำหนดจะไม่สามารถกลับไปสภาพเดิมและสมดุล ' จำเป็นต้องรู้กาลมิติเชิงปริมาณ เชิงคุณภาพ และเชิงพื้นที่เกณฑ์เหล่านี้ และ การประเมินของพวกเขาสถานะในปัจจุบัน และอนาคต มีภูมิภาคหายนะที่สุดสิ่งแวดล้อมเกณฑ์การประเมินอาจช่วยหลีกเลี่ยง เช่นปี 1970 ถึง 1990ruination ของทะเลอารัล ปลายปี 1990 ล่าตุ๊กตาในบราซิล เวเนซุเอลาเม็กซิโกและเอเชียตะวันออกรายงาน Brundtland rekindled เตือนวิกฤตโลกในทศวรรษ 1960 และ 1970และแนะนำสเกลหยาบ: ' วันนี้อำนาจตัดสินใจส่วนใหญ่จะตายก่อนดาวรู้สึกหนักผลกระทบของฝนกรด ภาวะโลกร้อน ลดลงของโอโซน. . . ส่วนใหญ่ของผู้ลงคะแนนหนุ่มวันนี้จะยังมีชีวิต ' (โลกคณะกรรมการสภาพแวดล้อมและการพัฒนา 1987:8) ในโลกปัจจุบันโดยทั่วไปจะเห็นเพื่อก่อให้เกิดการคุกคามยิ่ง เป็น Stott (ไทม์ 4 2547 กันยายน) ยังได้ชี้ให้เห็น มันจะเป็น 'politico (เทียม) วิทยาศาสตร์สร้าง' กว่าพิสูจน์ มีปัจจัยอื่น ๆ ที่อาจทำให้วิกฤต รวมทั้ง: อัตราการเติบโต (เทียบพร้อมคาดการณ์สภาพความพร้อมของทรัพยากรสำคัญเช่นที่ดิน น้ำ อาหาร และfuelwood); มลพิษ ดินสลาย และการสูญเสียความหลากหลายทางชีวภาพ ประมาณหนึ่งรุ่นจากนี้ ประชากรมนุษย์อาจจะมีสองเท่า และอาจใช้ 80 ต่อร้อยละของการผลิตหลัก แม้ว่าการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศและมลพิษไม่กด การสังเคราะห์แสงและถ้าเพิ่มผลผลิตทางการเกษตร การจำกัดกำลังปิด และอยู่ใกล้กับเป็นอันตราย (Holmberg, 1992:27)เมื่อทำให้เกิดศักยภาพของวิกฤต ได้รับการระบุ ผู้ที่ต้องการลดการคุกคามต้องแบ่งกลุ่มตำหนิ และให้ควบคุม คำถามต่อไปนี้ต้องอุดม:

Results (Thai) 2:

ตัวเลขการเติบโตของโลกของปัญหาสิ่งแวดล้อมที่ได้รับมักจะตีความ
เป็นชี้ 'สูญเสียความก้าวหน้าของความมั่นคงของระบบนิเวศ (Simonis, 1990: 26) - มันอาจจะ
ยังสะท้อนให้เห็นถึงการวิจัยมากขึ้นและการรับรู้ อาจจะมีความเสี่ยงของการเกิดผลที่สะสม
นำไปสู่วิกฤต; เซอร์คริสปิ Tickell ตั้งข้อสังเกตว่าเราสามารถลบหนึ่งสองหรือสิบหมุด.
แต่ในบางจุด - มันอาจจะเป็นสิบเอ็ดหรือหมุดพัน . . สิ่งกระจุย '(ครั้งที่ 27 เมษายน 1991: 4) ด้วยระบบที่ซับซ้อนใด ๆ ที่อาจจะมีความล้มเหลว
ของชิ้นส่วนรายละเอียดของการหนึ่งซึ่งเป็นที่ค่อนข้างไม่มีนัยสำคัญ แต่ไม่ช้าก็เร็ว
หรือหลังจากนั้นหนึ่งในรายละเอียดอาจจะคนเดียวหรือร่วมกับปัจจัยอื่น ๆ นำไปสู่
​​การล่มสลายโดยรวม ผู้จัดการสิ่งแวดล้อมต้องยอมรับเกณฑ์ที่สำคัญและ
พยายามที่จะตรวจสอบว่าเหล่านี้จะถูกเข้าหา พื้นที่ของคณิตศาสตร์ภัยพิบัติ
ทางทฤษฎีซึ่งเป็นที่เกี่ยวข้องกับวิธีการที่ระบบจู่ ๆ ก็สามารถเปลี่ยนได้โดย
ผ่านจุดวิกฤตอาจช่วยระบุเกณฑ์ด้านสิ่งแวดล้อมที่สำคัญ
ก่อนที่จะมาถึง บัตรประจำตัวเกณฑ์นอกจากนี้ยังอาจได้รับความช่วยเหลือที่ดีที่สุดโดย
การประเมินเกณฑ์ด้านสิ่งแวดล้อม นี้ได้มาจากการวิเคราะห์เกณฑ์ซึ่ง
ตั้งอยู่บนสมมติฐานที่ว่ามีขอบเขตสุดท้ายซึ่งอาจจะเสียโดย
ทางตรงหรือทางอ้อมรวมทั้งสะสมผลกระทบ Kozlowski (1986: 146) ที่กำหนดไว้เหล่านี้
เกณฑ์เป็น จำกัด ความเครียดเกินกว่าที่ระบบนิเวศที่ได้รับจะกลายเป็นความสามารถในการ
กลับมาสู่สภาพเดิมและความสมดุล ' มันเป็นไปได้ที่จะรับรู้ชั่ว
เชิงปริมาณเชิงคุณภาพและเชิงพื้นที่ขนาดของเกณฑ์เหล่านี้และพวกเขาจะประเมิน
สถานะปัจจุบันและอนาคต มีการภัยพิบัติในภูมิภาคที่ดีที่สุดด้านสิ่งแวดล้อม
การประเมินเกณฑ์อาจจะช่วยให้หลีกเลี่ยงเช่นปี 1970 เพื่อ 1990
ความหายนะของทะเลอารัลหรือปลายปี 1990 ไฟไหม้ป่าที่ผ่านมาในประเทศบราซิล, เวเนซุเอลา
เม็กซิโกและเอเชียตะวันออกเฉียงใต้.
Brundtland Report ตาลุกทั่วโลก คำเตือนวิกฤตที่เกิดขึ้นในปี 1960 และ 1970,
และแนะนำระยะเวลาหยาบ: 'ส่วนใหญ่ของผู้มีอำนาจตัดสินใจในวันนี้จะตายก่อนที่
ดาวเคราะห์รู้สึกผลกระทบหนักของฝนกรด, ภาวะโลกร้อน,
การสูญเสียโอโซน. . . ส่วนใหญ่ของผู้มีสิทธิเลือกตั้งหนุ่มสาวในวันนี้จะยังคงมีชีวิตอยู่ '(คณะกรรมการระดับโลกเกี่ยวกับ
สิ่งแวดล้อมและการพัฒนา 1987: 8) ในภาวะโลกร้อนในปัจจุบันจะเห็นโดยทั่วไป
จะก่อให้เกิดภัยคุกคามที่ยิ่งใหญ่ที่สุดยังเป็นตอทท์ (ครั้งที่ 4 กันยายน 2004) ชี้ให้เห็นก็
คือ 'การเมือง (หลอก) สร้างทางวิทยาศาสตร์มากกว่าการพิสูจน์ทางวิทยาศาสตร์ มี
ปัจจัยอื่น ๆ ที่อาจก่อให้เกิดวิกฤต ได้แก่ : การเติบโตของประชากร (เมื่อเทียบ
กับการคาดการณ์ต่อความพร้อมหัวของทรัพยากรที่สำคัญเช่นที่ดิน, น้ำ, อาหารและ
ไม้ฟืน); มลพิษ; ความเสื่อมโทรมของดิน และการสูญเสียความหลากหลายทางชีวภาพ ในประมาณหนึ่งรุ่น
จากประชากรมนุษย์ในขณะนี้อาจจะมีสองเท่าและอาจใช้ 80 ต่อ
ร้อยละของการผลิตหลัก แม้ว่าการเปลี่ยนแปลงภูมิอากาศและมลพิษไม่กดดันการสังเคราะห์
และถ้าผลผลิตทางการเกษตรช่วยเพิ่มขีด จำกัด จะได้รับใกล้ชิดและ
ที่อาศัยอยู่ใกล้กับขีด จำกัด ที่เป็นอันตราย (โฮล์ม 1992: 27).
สาเหตุที่อาจเกิดขึ้นเมื่อของวิกฤตจะมีการระบุผู้ที่ต้องการ ลดภัยคุกคาม
ต้องจัดสรรตำหนิและบรรลุการควบคุม คำถามเช่นต่อไปนี้จะต้องมีการ
สำรวจ: