The concept of sustainable developm

The concept of sustainable development formed the basis of the United Nations Conference on Environment and Development held in Rio de Janeiro in 1992. The summit marked the first international attempt to draw up action plans and strategies for moving towards a more sustainable pattern of development. It was attended by over 100 Heads of State and representatives from 178 national governments. The Summit was also attended by representatives from a range of other organisations representing civil society. Sustainable development was the solution to the problems of environmental degradation discussed by the Brundtland Commission in the 1987 report Our Common Future.

The remit of the Brundtland Report was to investigate the numerous concerns that had been raised in previous decades, namely, that human activity was having severe and negative impacts on the planet, and that patterns of growth and development would be unsustainable if they continued unchecked. Key works that highlighted this thinking included Rachel Carson's Silent Spring (1962), Garret Hardin's Tragedy of the Commons (1968), the Blueprint for Survival by the Ecologist magazine (1972) and the Club of Rome's Limits to Growth report (1972).

The concept of sustainable development received its first major international recognition in 1972 at the UN Conference on the Human Environment held in Stockholm. The term was not referred to explicitly, but nevertheless the international community agreed to the notion - now fundamental to sustainable development - that both development and the environment, hitherto addressed as separate issues, could be managed in a mutually beneficial way.

The term was popularised 15 years later in Our Common Future, the report of the World Commission on Environment and Development, which included what is deemed the 'classic' definition of sustainable development: "development which meets the needs of the present without compromising the ability of future generations to meet their own needs".

It was not until the Rio Summit, however, that major world leaders recognised sustainable development as the major challenge it remains today.

More recently, the World Summit on Sustainable Development was held in Johannesburg in 2002, attended by 191 national governments, UN agencies, multilateral financial institutions and other major groups to assess progress since Rio. The Johannesburg Summit delivered three key outcomes: a political declaration, the Johannesburg Plan of Implementation, and a range of partnership initiatives. Key commitments included those on sustainable consumption and production, water and sanitation, and energy.

Results (Thai) 1:

แนวคิดของการพัฒนาที่ยั่งยืนรูปแบบพื้นฐานของการประชุมสหประชาชาติในสภาพแวดล้อมและการพัฒนาที่จัดขึ้นในริโอเดอจาเนโรในปี 1992 การประชุมสุดยอดเครื่องนานาชาติครั้งแรกให้วาดแผนการดำเนินการและกลยุทธ์สำหรับการย้ายไปยังรูปแบบยั่งยืนมากขึ้นพัฒนา ถูกเข้าร่วมกว่า 100 หัวของรัฐและผู้แทนจากรัฐบาลแห่งชาติ 178 การประชุมสุดยอดยังมีร่วม โดยผู้แทนจากองค์กรอื่น ๆ แทนประชาสังคม การพัฒนาที่ยั่งยืนการแก้ไขปัญหาของสิ่งแวดล้อมย่อยสลายสนทนา โดยนาย Brundtland ใน 1987 รายงานอนาคตของเราได้รายรายงาน Brundtland สืบความกังวลมากมายที่ได้รับการเลี้ยงในทศวรรษก่อนหน้านี้ ได้แก่ ว่า กิจกรรมของมนุษย์มีอย่างรุนแรง และผลกระทบเชิงลบในโลก และรูปแบบการเจริญเติบโตและพัฒนาจะ unsustainable ถ้าพวกเขายังคงยก ได้ งานสำคัญที่เน้นเงียบนี้คิดรวมราเชลคาร์สันของสปริง (1962), Garret Hardin โศกนาฏกรรมของคอมมอนส์ (1968), พิมพ์เขียวเพื่อความอยู่รอดโดย Ecologist นิตยสาร (1972) และคลับโรมรายงานการเจริญเติบโต (1972) จำกัดแนวคิดของการพัฒนาที่ยั่งยืนได้รับความรู้นานาชาติแรกสำคัญในที่ประชุมสหประชาชาติจัดขึ้นในสิ่งแวดล้อมมนุษย์ คำไม่อ้างอิงอย่างชัดเจน แต่อย่างไรก็ตาม ประชาคมตกลง -ตอนนี้พื้นฐานของการพัฒนาที่ยั่งยืน - แนวคิดที่ พัฒนาและสิ่งแวดล้อม อยู่มาจนบัด เป็นประเด็นต่างหาก สามารถจัดการในประโยชน์ร่วมกันคำถูก popularised 15 ปีภายในของเราทั่วไปในอนาคต รายงานคณะกรรมการโลกสิ่งแวดล้อมและการพัฒนา ซึ่งรวมสิ่งถือว่าเป็นคำนิยาม 'คลาสสิก' ของการพัฒนาที่ยั่งยืน: "พัฒนาที่ตรงตามความต้องการของปัจจุบันโดยไม่สูญเสียความสามารถของรุ่นในอนาคตเพื่อตอบสนองความต้องการของตนเอง"ได้ไม่ถึงริโอซัม อย่างไรก็ตาม ที่โลกที่สำคัญผู้นำรับการยอมรับการพัฒนาที่ยั่งยืนเป็นความท้าทายสำคัญที่ยังคงวันนี้เมื่อเร็ว ๆ นี้ การประชุมสุดยอดโลกพัฒนาอย่างยั่งยืนได้จัดในโจฮันเนสเบิร์กใน 2002 โดยรัฐบาลแห่งชาติ 191 หน่วยงานสหประชาชาติ สถาบันการเงินพหุภาคี และกลุ่มอื่น ๆ หลักการประเมินความคืบหน้าตั้งแต่ริโอ การประชุมสุดยอดโจฮันเนสเบิร์กส่งผลสำคัญสาม: การเมือง โจฮันเนสเบิร์กแผนของใช้งาน และความริเริ่มร่วมมือกัน ข้อผูกมัดของคีย์รวมที่ปริมาณการใช้อย่างยั่งยืน และการผลิต น้ำ และสุขาภิบาล และพลังงาน

Results (Thai) 2:

แนวคิดของการพัฒนาที่ยั่งยืนเป็นพื้นฐานสำคัญของการประชุมสหประชาชาติว่าด้วยสิ่งแวดล้อมและการพัฒนาที่จัดขึ้นในริโอเดอจาเนโรในปี 1992 ยอดการทำเครื่องหมายความพยายามระหว่างประเทศแรกที่จะทำแผนดำเนินการและกลยุทธ์ในการมุ่งไปสู่รูปแบบที่ยั่งยืนมากขึ้นของการพัฒนา มันเข้าร่วมกว่า 100 ประมุขแห่งรัฐและผู้แทนจาก 178 รัฐบาลแห่งชาติ การประชุมสุดยอดยังได้เข้าร่วมโดยผู้แทนจากช่วงขององค์กรอื่น ๆ ที่เป็นตัวแทนของภาคประชาสังคม การพัฒนาอย่างยั่งยืนเป็นวิธีการแก้ปัญหาของการเสื่อมสภาพของสิ่งแวดล้อมที่กล่าวถึงโดย Brundtland คณะกรรมการในปี 1987 รายงานในอนาคตร่วมกันของเรา. อภัยโทษของ Brundtland Report คือการตรวจสอบความกังวลมากมายที่ได้รับการเลี้ยงดูมาในทศวรรษที่ผ่านมาก่อนหน้านี้คือว่ากิจกรรมของมนุษย์เป็น มีผลกระทบอย่างรุนแรงและทางลบต่อโลกและว่ารูปแบบของการเจริญเติบโตและการพัฒนาจะไม่ยั่งยืนถ้าพวกเขายังคงไม่ถูกตรวจสอบ ผลงานที่สำคัญที่เน้นความคิดนี้รวมถึงราเชลคาร์สันเงียบฤดูใบไม้ผลิ (1962) โศกนาฏกรรมหลังคาฮาร์ดินของคอมมอนส์ (1968), พิมพ์เขียวเพื่อความอยู่รอดโดยนิตยสารนิเวศวิทยา (1972) และคลับของข้อ จำกัด ของกรุงโรมรายงานการเจริญเติบโต (1972). แนวคิดของการพัฒนาอย่างยั่งยืนที่ได้รับการยอมรับในระดับนานาชาติเป็นครั้งแรกที่สำคัญในปี 1972 ในการประชุมสหประชาชาติว่าด้วยสิ่งแวดล้อมของมนุษย์จัดขึ้นในกรุงสตอกโฮล์ม คำที่ไม่ได้ถูกเรียกอย่างชัดเจน แต่อย่างไรก็ตามประชาคมระหว่างประเทศเห็นด้วยกับความคิด - ตอนพื้นฐานในการพัฒนาที่ยั่งยืน - ว่าทั้งการพัฒนาและสิ่งแวดล้อมจนบัดนี้การแก้ไขปัญหาที่แยกจากกันจะได้รับการจัดการในทางที่เป็นประโยชน์ร่วมกัน. คำที่เป็นที่นิยม 15 ปีต่อมาในอนาคตร่วมของเรารายงานของคณะกรรมการระดับโลกเกี่ยวกับสิ่งแวดล้อมและการพัฒนาซึ่งรวมถึงสิ่งที่ถือว่าเป็นคำนิยาม 'คลาสสิกของการพัฒนาที่ยั่งยืน: "การพัฒนาที่ตรงกับความต้องการในปัจจุบันโดยไม่สูญเสียความสามารถของคนรุ่นหลังได้ ตอบสนองความต้องการของตัวเอง ". มันไม่ได้จนกว่าการประชุมสุดยอดริโอ แต่ที่ผู้นำโลกที่สำคัญได้รับการยอมรับการพัฒนาที่ยั่งยืนเป็นความท้าทายที่สำคัญมันยังคงอยู่ในวันนี้. เมื่อเร็ว ๆ นี้การประชุมสุดยอดระดับโลกว่าด้วยการพัฒนาอย่างยั่งยืนที่จัดขึ้นในโจฮันในปี 2002 เข้าร่วมโดย 191 รัฐบาลแห่งชาติ, หน่วยงานของสหประชาชาติสถาบันการเงินพหุภาคีและกลุ่มอื่น ๆ ที่สำคัญในการประเมินความคืบหน้าตั้งแต่ริโอ การประชุมสุดยอดโจฮันเนสามส่งผลสำคัญ: ประกาศทางการเมืองที่โจฮันเนแผนของการดำเนินงานและช่วงของการริเริ่มความร่วมมือ ภาระผูกพันที่สำคัญรวมถึงผู้ที่อยู่ในการบริโภคอย่างยั่งยืนและการผลิตน้ำประปาและสุขาภิบาลและพลังงาน

Results (Thai) 3:

แนวคิดของการพัฒนาที่ยั่งยืน รูปแบบพื้นฐานของการประชุมสหประชาชาติว่าด้วยสิ่งแวดล้อมและการพัฒนาที่จัดขึ้นใน Rio de Janeiro ในปี 1992 สุดยอดการทำเครื่องหมายแรกระหว่างประเทศพยายามที่จะวาดขึ้นแผนปฏิบัติการและกลยุทธ์สำหรับการเคลื่อนย้ายไปสู่ความยั่งยืนมากขึ้น รูปแบบของการพัฒนา มีผู้เข้าร่วมกว่า 100 หัว ผู้แทนของรัฐและรัฐบาลจาก 178 ประเทศการประชุมถูกเข้าร่วมโดยตัวแทนจากหลากหลายองค์กรอื่น ๆที่เป็นตัวแทนของภาคประชาสังคม การพัฒนาที่ยั่งยืนคือการแก้ไขปัญหาความเสื่อมโทรมของสิ่งแวดล้อม พิจารณาโดยคณะกรรมการ brundtland ใน 1987 รายงานในอนาคตร่วมกันของเรา

ข้อจำกัดของรายงาน brundtland เป็นการศึกษาหลายความกังวลที่ถูกยกขึ้นในก่อนหน้าทศวรรษคือว่ากิจกรรมของมนุษย์มีความรุนแรง และผลกระทบต่อโลก และรูปแบบของการเจริญเติบโตและการพัฒนาจะยั่งยืนถ้าพวกเขายังไม่ได้ตรวจสอบ คีย์งานที่เน้นการคิดโดย Rachel Carson Silent Spring ( 1962 ) , ห้องใต้หลังคา Hardin คือโศกนาฏกรรมของคอมมอนส์ ( 1968 )พิมพ์เขียวเพื่อความอยู่รอดโดยนิเวศวิทยานิตยสาร ( 1972 ) และคลับของกรุงโรม จำกัดรายงานการเจริญเติบโต ( 1972 ) .

แนวคิดของการพัฒนาที่ยั่งยืนที่ได้รับครั้งแรกของสาขาต่างประเทศรับรู้ในปี 1972 ที่สหประชาชาติว่าด้วยสิ่งแวดล้อมมนุษย์ที่จัดขึ้นใน Stockholm เมื่อก่อนไม่ได้อ้างถึงโต้งๆแต่อย่างไรก็ตาม ชุมชนนานาชาติเห็นด้วยกับความคิด - พื้นฐานเพื่อการพัฒนาอย่างยั่งยืน ทั้งการพัฒนาและสภาพแวดล้อม แต่ก่อนเคยเป็นปัญหาที่แยกต่างหากที่สามารถจัดการในทางที่เป็นประโยชน์แก่กันและกัน

เมื่อก่อนความนิยม 15 ปีต่อมาในอนาคตของเราทั่วไป รายงานของคณะกรรมาธิการโลกว่าด้วยสิ่งแวดล้อมและการพัฒนาซึ่งรวมแล้วจะถือว่าเป็น ' คลาสสิค ' ความหมายของการพัฒนาที่ยั่งยืน : การพัฒนาที่ตอบสนองความต้องการในปัจจุบันโดยไม่สูญเสียความสามารถของคนรุ่นต่อไปเพื่อตอบสนองความต้องการของตัวเอง " .

มันไม่ได้จนกว่าการประชุม Rio อย่างไรก็ตาม ผู้นำหลักของโลกได้รับการยอมรับการพัฒนาที่ยั่งยืนเป็นหลักความท้าทายยังคงอยู่ในวันนี้

เมื่อเร็วๆ นี้การประชุมสุดยอดว่าด้วยการพัฒนาที่ยั่งยืนที่จัดขึ้นในโจฮันเนสเบิร์กในปี 2002 , เข้าร่วมโดย 191 รัฐบาลแห่งชาติและหน่วยงาน สถาบัน และกลุ่มหลักอื่น ๆเพื่อประเมินความก้าวหน้าทางการเงิน มีตั้งแต่ ริโอ สุดยอดโจฮันส่งสามผลคีย์ : ปฏิญญาทางการเมือง , โจฮันเนสเบิร์กแผนการดำเนินงาน และช่วงของการริเริ่มของหุ้นส่วน