A third approach by James Watson an

A third approach by James Watson and Francis Crick of the Cavendish Laboratory in Cambridge which ultimately reveled the DNA structure involved building a model of the DNA molecule that incorporated information they could gather.
Two lines of evidence proved crucial .Firstly, both Watson and Crick had access to the X-ray diffraction data of Wilkin and Franklin. Secondly , they realised the significance of the evidence published by Erwin Chagaff in 1951 concerning the ratio of the different nucleotide bases known to be present in DNA
From the X-ray diffraction photographs, Watson and crick deduced that there were two helices present in DNA .from Chargaff’s data, they realized that the bases of DNA were always present in fixed pairs . that is, adenine paired with thymine, and guanine paired with cytosine.

Results (Thai) 1:

วิธีที่สามโดยเจมส์วัตสันและฟรานซิ Crick จากห้องปฏิบัติการคาเวนดิชในเคมบริดจ์ซึ่งท้ายที่สุดปลื้มโครงสร้างดีเอ็นเอที่เกี่ยวข้องกับการสร้างแบบจำลองของโมเลกุลดีเอ็นเอที่รวมข้อมูลที่พวกเขาได้รวบรวม.
สองบรรทัดหลักฐานพิสูจน์แล้วว่าเป็นสิ่งจำเป็น. แรกทั้ง Watson และ Crick มีการเข้าถึง X-ray ข้อมูลการเลี้ยวเบนของ Wilkin และแฟรงคลิน ประการที่สองพวกเขาตระหนักถึงความสำคัญของหลักฐานการตีพิมพ์โดยเออร์วิน chagaff ในปี 1951 ที่เกี่ยวข้องกับอัตราส่วนของฐานเบื่อหน่ายที่แตกต่างกันเป็นที่รู้จักกันที่จะนำเสนอใน
ดีเอ็นเอจาก x-ray ภาพการเลี้ยวเบนวัตสันและ Crick อนุมานได้ว่ามีอยู่สองเอนริเก้ในปัจจุบันดีเอ็นเอ. จาก ข้อมูล chargaff พวกเขาตระหนักว่าฐานของดีเอ็นเอเป็นปัจจุบันอยู่เสมอในคู่คงที่ นั่นคือadenine จับคู่กับมีนและจับคู่กับ guanine cytosine.

Results (Thai) 2:

วิธีที่สาม โดยเจมส์วัตสันและฟรานซิสคริกห้องปฏิบัติการคาเวนดิชในเคมบริดจ์ที่สุด reveled โครงสร้างดีเอ็นเอที่เกี่ยวข้องกับการสร้างแบบจำลองของโมเลกุลดีเอ็นเอที่รวมข้อมูลแต่ไม่ gather
สองบรรทัดหลักฐานพิสูจน์สำคัญประการแรก วัตสันและคริกได้เข้าถึงข้อมูลการเลี้ยวเบนเอกซเรย์ Wilkin และแฟรงคลิน ประการที่สอง พวกเขาเองก็ยังคิดถึงความสำคัญของหลักฐานที่เผยแพร่ โดย Chagaff แอร์ใน 1951 เกี่ยวกับอัตราส่วนของฐานนิวคลีโอไทด์แตกต่างกันจะมีอยู่ในดีเอ็นเอ
จากภาพเอกซเรย์การเลี้ยวเบน วัตสันและคริก deduced ที่มีอยู่ในข้อมูลของดีเอ็นเอ.from Chargaff helices สอง พวกเขารู้ว่า ฐานของดีเอ็นเอที่อยู่ในคู่ที่ถาวร นั่นก็คือ adenine จับคู่กับไทมีน guanine จับคู่กับ cytosine การ

Results (Thai) 3:

หนึ่งในสามที่เข้ามาใกล้โดยเจมส์วัตสันและฟรานซิส Cavendish Court Crick ซึ่งทั้งสองของห้องปฏิบัติการใน Cambridge ซึ่งในท้ายที่สุด reveled ดีเอ็นเอที่มีส่วนเกี่ยวข้องกับโครงสร้างอาคารที่รุ่นของโมเลกุลดีเอ็นเอที่นำมารวมข้อมูลที่ไม่สามารถรวบรวม.
สองสายมีหลักฐานพิสูจน์ได้สิ่งสำคัญ..ประการแรกทั้งวัตสันและ Crick ซึ่งทั้งสองมีการเข้าถึงที่ X - ray พร่าเลือนของข้อมูลของ wilkin และนโยบาย. ประการที่สองพวกเขาก็ตระหนักดีที่มีความสำคัญของที่มีหลักฐานเผยแพร่โดย, Frank Erwin Center chagaff ในปี 1951 ในอัตราที่แตกต่างกันของ nucleotide ฐานที่รู้จักกันดีในปัจจุบันเป็นดีเอ็นเอใน
จาก X - ray พร่าเลือนของเสียง,,วัตสันและ Crick ซึ่งทั้งสองนั่งส่วนบุคคลที่มีอยู่สองวงก้นหอยในดีเอ็นเอ..จาก chargaff ของข้อมูล,พวกเขาก็ตระหนักดีว่าที่ฐานของดีเอ็นเออยู่ในปัจจุบันที่เป็นคู่ที่มีadenine จับคู่กับ thymine และ guanine จับคู่กับ cytosine .