As illustrated Fig 2, production ha

As illustrated Fig 2, production has increased considerably since 1980, especially over the past decade. Trends suggest that increases in production in recent years have been more correlated with increases in total land planted to cane than with increases in yield, as they were in the past (KSI, 2009). In fact, output of sugarcane per hectare in the 2000s and 1990s has seen a significant decline compared to yields obtained in the 1980s. Potential reasons for this reduction in productivity include the widespread use of low quality sugarcane varieties, poor agricultural and land management practices and delayed harvesting of mature sugarcane (KSB, 2010).
Sugarcane performance depends largely on climatic and biophysical (i.e. soil and topographic) conditions, which vary significantly throughout Kenya. Sugarcane is mainly cultivated in four major production belts – the Nyando, Western, Nyansa and Coastal Belts – primarily located in the southern portion of the country.

Results (Thai) 1:

เป็นภาพประกอบรูปที่ 2 การผลิตเพิ่มขึ้นอย่างมากตั้งแต่ 1980 โดยเฉพาะอย่างยิ่งกว่าทศวรรษ แนะนำเทรนด์ว่า เพิ่มขึ้นในการผลิตในปีมีการเพิ่มเติมมีความสัมพันธ์กับเพิ่มขึ้นรวมที่ดินปลูกอ้อยมากกว่าด้วยการเพิ่มผลผลิต การเนื่องจากในอดีต (KSI, 2009) ในความเป็นจริง ผลผลิตอ้อยต่อเฮกตาร์ในปี 1990 และยุค 2000 ได้เห็นลดลงอย่างมีนัยสำคัญเมื่อเทียบกับอัตราผลตอบแทนที่ได้รับในปี 1980 เหตุผลลดประสิทธิภาพการทำงานนี้อาจเกิดขึ้นรวมถึงการใช้อย่างแพร่หลายพันธุ์อ้อยคุณภาพต่ำ ไม่ดีเกษตรและที่ดินการจัดการวิธีปฏิบัติ และล่าช้าเก็บเกี่ยวอ้อยแก่ ๆ (เอส 2010)ประสิทธิภาพการทำงานของอ้อยส่วนใหญ่ขึ้นอยู่กับสภาพภูมิอากาศ และทางกายภาพและชีวภาพ (เช่นดิน และภูมิประเทศ) เงื่อนไข ซึ่งแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทั่วประเทศเคนยา ส่วนใหญ่มีปลูกอ้อยในสี่หลักผลิตเข็มขัด –การ Nyando ตะวันตก Nyansa และ เข็มขัดชาย – ตั้งอยู่ในส่วนใต้ของประเทศเป็นหลัก

Results (Thai) 2:

ดังแสดงรูปที่ 2 การผลิตได้เพิ่มขึ้นอย่างมากตั้งแต่ปี 1980 โดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงทศวรรษที่ผ่านมา แนวโน้มชี้ให้เห็นว่าการเพิ่มขึ้นของการผลิตในปีที่ผ่านมามีความสัมพันธ์มากขึ้นด้วยการเพิ่มขึ้นของที่ดินปลูกอ้อยกว่ากับการเพิ่มขึ้นในอัตราผลตอบแทนที่พวกเขาอยู่ในอดีตที่ผ่านมา (KSI 2009) ในความเป็นจริงการส่งออกของอ้อยต่อไร่ในยุค 2000 และ 1990 ได้เห็นการลดลงอย่างมีนัยสำคัญเมื่อเทียบกับอัตราผลตอบแทนที่ได้รับในปี 1980 เหตุผลที่มีศักยภาพสำหรับการลดลงนี้ในการผลิตรวมถึงการใช้อย่างแพร่หลายของสายพันธุ์ที่มีคุณภาพต่ำอ้อยยากจนการปฏิบัติทางการเกษตรและการจัดการที่ดินและการเก็บเกี่ยวล่าช้าอ้อยผู้ใหญ่ (เคเอสบี 2010).
ประสิทธิภาพอ้อยขึ้นอยู่กับ (ดิน IE และภูมิประเทศ) ภูมิอากาศและชีวฟิสิกส์เงื่อนไข ซึ่งแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทั่วประเทศเคนยา อ้อยที่ปลูกส่วนใหญ่อยู่ในสี่สายพานการผลิตที่สำคัญ - The Nyando ตะวันตก Nyansa และชายฝั่งเข็มขัด - ที่ตั้งอยู่ในภาคใต้ของประเทศ