Additionally, he has developed a tr

Additionally, he has developed a transparency thesis of photography,[36] which is summarized in the following claim: “Photographs are transparent. We see the world through them.”[37] Walton recognizes that this use of 'see' may differ from its conventional usage, but considers it parallel to the way we talk about 'seeing' through a telescope or other such tool.[38] In viewing a photograph, we thus have two related experiences: we see through the photograph to the circumstances it was originally taken, and we have a fictional experience using the photograph as a prop e.g. if one looks at a photograph of Aunt Mabel grimacing one may say “Aunt Mabel is grimacing” - it is fictional that one sees her grimacing, but in addition one actually sees through the photograph an actual grimace that she had on her face in the past.

Results (Thai) 1:

นอกจากนี้ เขาได้พัฒนาวิทยานิพนธ์ความโปร่งใสของการถ่ายภาพ, [36] ซึ่งสรุปเป็นข้อเรียกร้องต่อไปนี้: "ภาพถ่ายไม่มีโปร่งใส เราเห็นโลกผ่านพวกเขา" [37] วอลตันตระหนักว่า 'ดู' ใช้นี้อาจแตกต่างจากการใช้ทั่วไป แต่พิจารณาขนานกับวิธีเราพูดถึงการ 'เห็น' ผ่านกล้องหรือเครื่องมืออื่น ๆ [38] ในการดูภาพถ่าย เราจึงมีประสบการณ์ที่เกี่ยวข้องที่สอง: เราดูผ่านภาพจากสถานการณ์เดิมถ่าย และเรามีประสบการณ์ละครโดยใช้ภาพถ่ายเป็นของตกแต่งเช่นหากมองภาพของป้าที่ Mabel grimacing หนึ่งอาจพูดว่า "ป้า Mabel เป็น grimacing" - เป็นละครที่เห็นเธอ grimacing แต่นอกจากนี้ จริง ๆ เห็นผ่านภาพ grimace เป็นจริงที่เธอมีใบหน้าของเธอในอดีต

Results (Thai) 2:

นอกจากนี้เขายังได้มีการพัฒนาวิทยานิพนธ์โปร่งใสของการถ่ายภาพ [36] ซึ่งจะสรุปในการเรียกร้องดังต่อไปนี้: "ภาพที่มีความโปร่งใส เราเห็นโลกผ่านพวกเขา. "[37] วอลตันตระหนักดีว่าการใช้ 'เห็น' นี้อาจแตกต่างจากการใช้งานทั่วไปของมัน แต่เห็นว่ามันขนานไปกับวิธีการที่เราพูดคุยเกี่ยวกับ 'เห็น' ผ่านกล้องโทรทรรศน์หรือเครื่องมืออื่น ๆ เช่น. [38 ] ในการดูภาพเราจึงมีสองประสบการณ์ที่เกี่ยวข้อง: เราเห็นผ่านภาพที่สถานการณ์มันถูกนำมา แต่เดิมและเรามีประสบการณ์ที่สวมโดยใช้ภาพเป็นเสาเช่นถ้ามองที่รูปถ่ายของป้ามาเบล grimacing หนึ่งเดือนพฤษภาคม พูดว่า "ป้ามาเบลเป็น grimacing" - มันเป็นตัวละครที่ใครเห็น grimacing ของเธอ แต่ในนอกจากนี้จริงเห็นผ่านภาพที่แสยะจริงว่าเธอมีบนใบหน้าของเธอในอดีต

Results (Thai) 3:

นอกจากนี้ เขาได้พัฒนาความโปร่งใสวิทยานิพนธ์ของการถ่ายภาพ [ 36 ] ซึ่งสรุปได้ในการเรียกร้องดังต่อไปนี้ : " ภาพจะใส เราเห็นโลกผ่านพวกเขา . " [ 37 ] วอลตัน รับรู้ว่า การ " เห็น " อาจจะแตกต่างไปจากการใช้งานปกติของมัน แต่เห็นว่ามันขนานกับวิธีที่เราพูดคุยเกี่ยวกับ " เห็น " ผ่านกล้องโทรทรรศน์หรือเครื่องมืออื่น ๆเช่น . [ 38 ] ดูรูป เราจึงมี 2 ประสบการณ์ที่เกี่ยวข้อง : เรา ดูรูปต่อสถานการณ์ตอนแรกที่ถ่าย และเรามีประสบการณ์สมมติโดยใช้ภาพถ่ายประกอบ เช่น ถ้ามองในรูปของป้ามาเบลแลบลิ้นหนึ่งอาจพูดว่า " ป้ามาเบลก็ทำหน้าบู้บี้ " - มันเป็นสมมติ ที่เห็นเธอทำหน้าบู้บี้ แต่ในนอกจากนี้หนึ่งจริงเห็นผ่านภาพเป็น แสยะปากที่แท้จริง ว่าเธอมีใบหน้าของเธอในอดีต