The debate of the relationship betw

The debate of the relationship between inflation and unemployment is mainly based on the famous “Phillips Curve”. This curve was first discovered by a New Zealand born economist called Allan William Phillips. In 1958, A. W. Phillips published an article “The relationship between unemployment and the rate of change of money wages in the United Kingdom, 1861-1957”, in which he showed a negative correlation between inflation and unemployment (Phillips 1958). As shown in figure 1, when unemployment rate is low, the inflation rate tends to be high, and when unemployment is high, the inflation rate tends to be low, even to be negative.

inflation and unemployment have a stable and inverse relationship. According to the Phillips curve, the lower an economy's rate of unemployment, the more rapidly wages paid to labor increase in that economy.

The implication was
that, given a trade-off between inflation and unemployment, policymakers could
"buy" a lower rate of unemployment at the cost of a higher rate of inflation.
The curve describing this trade-off became known as the "Phillips curve." A
stable Phillips curve would mean that policymakers might choose one among several
combinations of inflation and unemployment rates that seemed to be most palatable
and set that as the goal of macroeconomic policy. The U.S. experience of the 1960s
did little to disprove that view.

Results (Thai) 1:

การอภิปรายความสัมพันธ์ระหว่างเงินเฟ้อและการว่างงานส่วนใหญ่อยู่ในมีชื่อเสียง "ไขควงโค้ง" โค้งนี้ครั้งแรกได้ค้นพบ โดยที่นิวซีแลนด์เกิดนักเศรษฐศาสตร์เรียกว่าไขควง William Allan ใน 1958, A. W. phillips สำหรับเผยแพร่บทความ "ความสัมพันธ์ระหว่างการว่างงานและอัตราการเปลี่ยนแปลงของค่าจ้างเงินในสหราชอาณาจักร 1861-1957" ซึ่งเขาแสดงให้เห็นความสัมพันธ์ระหว่างเงินเฟ้อและการว่างงาน (ไขควง 1958) ลบ ดังแสดงในรูป 1 เมื่ออัตราการว่างงานต่ำ อัตราเงินเฟ้อมีแนวโน้มจะสูง และเมื่อว่างงานสูง อัตราเงินเฟ้อมีแนวโน้มจะต่ำ แม้จะเป็นค่าลบ อัตราเงินเฟ้อและการว่างงานมีความสัมพันธ์ที่ผกผัน และมีเสถียรภาพ ตามโค้งไขควง ลดลงของเศรษฐกิจอัตราการว่างงาน ยิ่งรวดเร็วค่าจ้างจ่ายแรงงานเพิ่มในระบบเศรษฐกิจที่ เนื่องจากมีว่า ให้ trade-off ระหว่างเงินเฟ้อและการว่างงาน ผู้กำหนดนโยบายสามารถ"ซื้อ" ว่างงานค่าอัตราเงินเฟ้อสูงกว่าอัตราต่ำเส้นโค้งที่อธิบาย trade-off นี้กลายเป็นว่า "ไขควงโค้ง" Aเส้นโค้ง phillips สำหรับเสถียรภาพจะหมายถึง ว่า ผู้กำหนดนโยบายอาจเลือกหนึ่งในหลาย ๆชุดของอัตราเงินเฟ้อและการว่างงานที่ดูเหมือนจะพอใจมากที่สุดและตั้งค่าที่เป็นเป้าหมายของนโยบายเศรษฐกิจมหภาค ประสบการณ์สหรัฐของปี 1960ไม่น้อยที่ดูพิสูจน์หักล้าง

Results (Thai) 3:

การอภิปรายของความสัมพันธ์ระหว่างอัตราเงินเฟ้อและการว่างงาน ส่วนใหญ่ขึ้นอยู่กับที่มีชื่อเสียง " เส้นฟิลลิปส์ " โค้งนี้ถูกค้นพบครั้งแรกโดยนิวซีแลนด์เกิดนักเศรษฐศาสตร์เรียกว่า อัลลัน วิลเลียม ฟิลลิปส์ 2501 . W . Phillips เผยแพร่บทความ " ความสัมพันธ์ระหว่างการว่างงานและอัตราของการเปลี่ยนแปลงของค่าจ้าง เงิน ใน สหราชอาณาจักร 1861-1957 "ที่เขาแสดงความสัมพันธ์ระหว่างอัตราเงินเฟ้อและการว่างงาน ( Phillips 1958 ) ดังแสดงในรูปที่ 1 เมื่ออัตราการว่างงานต่ำ อัตราเงินเฟ้อมีแนวโน้มที่จะสูง และเมื่ออัตราการว่างงานสูงและอัตราเงินเฟ้อมีแนวโน้มที่จะอยู่ในระดับต่ำ แม้ว่าจะลบ

ภาวะเงินเฟ้อและการว่างงานมีเสถียรภาพและความสัมพันธ์ผกผัน . ตามเส้นโค้งฟิลลิปส์อัตราการว่างงานของเศรษฐกิจลดลง ยิ่งรวดเร็วจ่ายเงินค่าแรงแรงงานเพิ่มในระบบเศรษฐกิจ ความหมายคือ


ที่ให้แลกเปลี่ยนระหว่างอัตราเงินเฟ้อและการว่างงานเป็นปัญหาอาจ
" ซื้อ " ลดอัตราการว่างงานที่ค่าใช้จ่ายของอัตราเงินเฟ้อ
โค้งอธิบายแลกเปลี่ยนนี้กลายเป็นที่รู้จักในฐานะ " โค้งฟิลลิปส์ "
มีเส้นฟิลลิปส์จะหมายความว่านโยบาย อาจเลือกหนึ่งในหมู่หลาย
ชุดของอัตราเงินเฟ้อและอัตราการว่างงานที่ดูน่ากินที่สุด
และตั้งค่าที่เป็นเป้าหมายของนโยบายเศรษฐกิจมหภาค . สหรัฐอเมริกาประสบการณ์ 1960
ไม่น้อยที่จะหักล้างมุมมอง