- Text
- History
There was once a sweet little maid
There was once a sweet little maid who lived with her father and mother in a pretty little cottage at the edge of the village. At the further end of the wood was another pretty cottage and in it lived her grandmother.
Everybody loved this little girl, her grandmother perhaps loved her most of all and gave her a great many pretty things. Once she gave her a red cloak with a hood which she always wore, so people called her Little Red Riding Hood.
One morning Little Red Riding Hood’s mother said, “Put on your things and go to see your grandmother. She has been ill; take along this basket for her. I have put in it eggs, butter and cake, and other dainties.”
It was a bright and sunny morning. Red Riding Hood was so happy that at first she wanted to dance through the wood. All around her grew pretty wild flowers which she loved so well and she stopped to pick a bunch for her grandmother.
Little Red Riding Hood wandered from her path and was stopping to pick a flower when from behind her a gruff voice said, “Good morning, Little Red Riding Hood.” Little Red Riding Hood turned around and saw a great big wolf, but Little Red Riding Hood did not know what a wicked beast the wolf was, so she was not afraid.
“What have you in that basket, Little Red Riding Hood?”
“Eggs and butter and cake, Mr. Wolf.”
“Where are you going with them, Little Red Riding Hood?”
“I am going to my grandmother, who is ill, Mr. Wolf.”
“Where does your grandmother live, Little Red Riding Hood?”
“Along that path, past the wild rose bushes, then through the gate at the end of the wood, Mr. Wolf.”
Then Mr. Wolf again said “Good morning” and set off, and Little Red Riding Hood again went in search of wild flowers.
At last he reached the porch covered with flowers and knocked at the door of the cottage.
“Who is there?” called the grandmother.
“Little Red Riding Hood,” said the wicked wolf.
“Press the latch, open the door, and walk in,” said the grandmother.
The wolf pressed the latch, and walked in where the grandmother lay in bed. He made one jump at her, but she jumped out of bed into a closet. Then the wolf put on the cap which she had dropped and crept under the bedclothes.
In a short while Little Red Riding Hood knocked at the door, and walked in, saying, “Good morning, Grandmother, I have brought you eggs, butter and cake, and here is a bunch of flowers I gathered in the wood.” As she came nearer the bed she said, “What big ears you have, Grandmother.”
“All the better to hear you with, my dear.”
“What big eyes you have, Grandmother.”
“All the better to see you with, my dear.”
“But, Grandmother, what a big nose you have.”
“All the better to smell with, my dear.”
“But, Grandmother, what a big mouth you have.”
“All the better to eat you up with, my dear,” he said as he sprang at Little Red Riding Hood.
Just at that moment Little Red Riding Hood’s father was passing the cottage and heard her scream. He rushed in and with his axe chopped off Mr. Wolf’s head.
Everybody was happy that Little Red Riding Hood had escaped the wolf. Then Little Red Riding Hood’s father carried her home and they lived happily ever after.
Everybody loved this little girl, her grandmother perhaps loved her most of all and gave her a great many pretty things. Once she gave her a red cloak with a hood which she always wore, so people called her Little Red Riding Hood.
One morning Little Red Riding Hood’s mother said, “Put on your things and go to see your grandmother. She has been ill; take along this basket for her. I have put in it eggs, butter and cake, and other dainties.”
It was a bright and sunny morning. Red Riding Hood was so happy that at first she wanted to dance through the wood. All around her grew pretty wild flowers which she loved so well and she stopped to pick a bunch for her grandmother.
Little Red Riding Hood wandered from her path and was stopping to pick a flower when from behind her a gruff voice said, “Good morning, Little Red Riding Hood.” Little Red Riding Hood turned around and saw a great big wolf, but Little Red Riding Hood did not know what a wicked beast the wolf was, so she was not afraid.
“What have you in that basket, Little Red Riding Hood?”
“Eggs and butter and cake, Mr. Wolf.”
“Where are you going with them, Little Red Riding Hood?”
“I am going to my grandmother, who is ill, Mr. Wolf.”
“Where does your grandmother live, Little Red Riding Hood?”
“Along that path, past the wild rose bushes, then through the gate at the end of the wood, Mr. Wolf.”
Then Mr. Wolf again said “Good morning” and set off, and Little Red Riding Hood again went in search of wild flowers.
At last he reached the porch covered with flowers and knocked at the door of the cottage.
“Who is there?” called the grandmother.
“Little Red Riding Hood,” said the wicked wolf.
“Press the latch, open the door, and walk in,” said the grandmother.
The wolf pressed the latch, and walked in where the grandmother lay in bed. He made one jump at her, but she jumped out of bed into a closet. Then the wolf put on the cap which she had dropped and crept under the bedclothes.
In a short while Little Red Riding Hood knocked at the door, and walked in, saying, “Good morning, Grandmother, I have brought you eggs, butter and cake, and here is a bunch of flowers I gathered in the wood.” As she came nearer the bed she said, “What big ears you have, Grandmother.”
“All the better to hear you with, my dear.”
“What big eyes you have, Grandmother.”
“All the better to see you with, my dear.”
“But, Grandmother, what a big nose you have.”
“All the better to smell with, my dear.”
“But, Grandmother, what a big mouth you have.”
“All the better to eat you up with, my dear,” he said as he sprang at Little Red Riding Hood.
Just at that moment Little Red Riding Hood’s father was passing the cottage and heard her scream. He rushed in and with his axe chopped off Mr. Wolf’s head.
Everybody was happy that Little Red Riding Hood had escaped the wolf. Then Little Red Riding Hood’s father carried her home and they lived happily ever after.
0/5000
เคยมีแม่บ้านน้อยหวานที่อาศัยอยู่กับพ่อและแม่ในกระท่อมเล็ก ๆ ที่ขอบของหมู่บ้านของเธอ ในการเพิ่มเติมท้ายไม้ถูกคอทเทจสวยอีก และในมันอาศัยอยู่ที่ยายทุกคนรักเด็กคนนี้ ยายทีรักเธอที่สุดของทั้งหมด และให้เธอสิ่งสวยมากมาก เมื่อเธอให้เธอเสื้อคลุมสีแดง มีฮูดซึ่งเธอสวมเสมอ ดังนั้นคนเรียกเธอน้อยแดงขี่ฮูดเช้าวันหนึ่งแม่น้อยแดงขี่ฮูดของกล่าวว่า "สิ่งที่คุณใส่ และไปดูของคุณยาย เธอได้ป่วย ใช้ตามตะกร้านี้สำหรับเธอ ฉันได้ใส่ในไข่ เนย และเค้ก และอื่น ๆ ใส่ "มันเป็นเช้าที่สดใส และแสงแดด แดงขี่ฮูดมีความสุขมากที่ในตอนแรก เธออยากเต้นรำโดยใช้ไม้ รอบ ๆ เธอโตสวยดอกไม้ป่าที่เธอรักดี และเธอหยุดไปรับยายพวงสีแดงเล็ก ๆ ขี่ฮูดได้เดินไปมาจากเส้นทางของเธอ และได้หยุดไปรับดอกไม้เมื่อพอเธอ เสียงลักษณะกล่าวว่า "สวัสดีตอนเช้า น้อยหมวกแดง" สีแดงเล็ก ๆ ขี่ฮูดหันไปรอบ ๆ และเห็นหมาป่าตัวใหญ่มาก แต่สีแดงเล็ก ๆ ขี่ฮูดไม่รู้ว่าคนชั่วสัตว์หมาป่าถูก เพื่อเธอไม่กลัว"สิ่งที่มีคุณในตะกร้าที่ สีแดงเล็ก ๆ ขี่ฮูด""ไข่ และเนยสด และ เค้ก นายหมาป่า""ไปกับพวกเขา สีแดงเล็ก ๆ ขี่ฮูด""ฉันจะยายของฉัน ผู้ป่วย นายหมาป่า""ที่คุณยาย สีแดงเล็ก ๆ ขี่ฮูด""ตามที่"เส้นทาง ผ่านพุ่มไม้กุหลาบป่า แล้ว ผ่านประตูท้ายของไม้ นายหมาป่าแล้วนายหมาป่าอีกครั้งกล่าวว่า "สวัสดี ตอนเช้า" และตั้งค่า และสีแดงเล็ก ๆ ขี่ฮูดอีกไปค้นหาดอกไม้ป่าในที่สุด เขาถึงระเบียงที่ปกคลุมไป ด้วยดอกไม้ และโบว์ลิ่งที่ประตูของคอทเทจ"ใครอยู่ที่นั่น" เรียกว่ายาย"น้อยแดงขี่ฮูด หมาป่าคนชั่วกล่าว"กดสลัก เปิดประตู และเดินใน, " พูดเองหมาป่ากดสลัก และเดินในที่ยายการวางเตียง เขาทำการกระโดดหนึ่งที่เธอ แต่เธอไปจากเตียงเป็นตู้เสื้อผ้า แล้วหมาป่าสวมหมวกที่เธอทิ้ง และ crept ภายใต้เกี่ยวกับภัตตาคารในระยะสั้นใน ขณะที่สีแดงเล็ก ๆ ขี่ฮูดโบว์ลิ่งที่ประตู เดิน บอกว่า, "สวัสดี ยาย ฉันได้นำคุณเค้ก และเนย ไข่ และนี่คือพวงดอกไม้ที่ผมรวบรวมมาในไม้" ตามเธอมาชนิดเตียงที่เธอกล่าวว่า "สิ่งใหญ่หูคุณมี ยาย""ดีกว่าทั้งหมดจะได้ยินคุณ รักของฉัน""อะไรใหญ่ตาคุณมี ยาย""ดีกว่าทั้งหมดเห็นคุณ รักของฉัน""แต่ ยาย สิ่งใหญ่จมูกคุณ""ดีกว่าทั้งหมดกลิ่นด้วย รักของฉัน""แต่ ยาย สิ่งใหญ่ปากคุณ""ดีกว่าทั้งหมดจะกินคุณขึ้นด้วย ยาหยี เขากล่าวว่า เป็นเขา sprang ที่สีแดงเล็ก ๆ ขี่ฮูดที่ที่ เวลาน้อยแดงขี่ฮูดของพ่อไม่ช่วยคอทเทจ และได้ยินเสียงกรีดร้องของเธอ เขาวิ่งใน และขวานของเขาสับปิดหัวนายหมาป่าทุกคนมีความสุขสีแดงเล็ก ๆ ขี่ฮูดมีหนีหมาป่า แล้วเธอบ้านที่พ่อน้อยแดงขี่ฮูดของทำ และพวกเขาอาศัยอยู่อย่างมีความสุขตลอดไป
Being translated, please wait..
There was once a sweet little maid who lived with her father and mother in a pretty little cottage at the edge of the village. At the further end of the wood was another pretty cottage and in it lived her grandmother.
Everybody loved this little girl, her grandmother perhaps loved her most of all and gave her a great many pretty things. Once she gave her a red cloak with a hood which she always wore, so people called her Little Red Riding Hood.
One morning Little Red Riding Hood’s mother said, “Put on your things and go to see your grandmother. She has been ill; take along this basket for her. I have put in it eggs, butter and cake, and other dainties.”
It was a bright and sunny morning. Red Riding Hood was so happy that at first she wanted to dance through the wood. All around her grew pretty wild flowers which she loved so well and she stopped to pick a bunch for her grandmother.
Little Red Riding Hood wandered from her path and was stopping to pick a flower when from behind her a gruff voice said, “Good morning, Little Red Riding Hood.” Little Red Riding Hood turned around and saw a great big wolf, but Little Red Riding Hood did not know what a wicked beast the wolf was, so she was not afraid.
“What have you in that basket, Little Red Riding Hood?”
“Eggs and butter and cake, Mr. Wolf.”
“Where are you going with them, Little Red Riding Hood?”
“I am going to my grandmother, who is ill, Mr. Wolf.”
“Where does your grandmother live, Little Red Riding Hood?”
“Along that path, past the wild rose bushes, then through the gate at the end of the wood, Mr. Wolf.”
Then Mr. Wolf again said “Good morning” and set off, and Little Red Riding Hood again went in search of wild flowers.
At last he reached the porch covered with flowers and knocked at the door of the cottage.
“Who is there?” called the grandmother.
“Little Red Riding Hood,” said the wicked wolf.
“Press the latch, open the door, and walk in,” said the grandmother.
The wolf pressed the latch, and walked in where the grandmother lay in bed. He made one jump at her, but she jumped out of bed into a closet. Then the wolf put on the cap which she had dropped and crept under the bedclothes.
In a short while Little Red Riding Hood knocked at the door, and walked in, saying, “Good morning, Grandmother, I have brought you eggs, butter and cake, and here is a bunch of flowers I gathered in the wood.” As she came nearer the bed she said, “What big ears you have, Grandmother.”
“All the better to hear you with, my dear.”
“What big eyes you have, Grandmother.”
“All the better to see you with, my dear.”
“But, Grandmother, what a big nose you have.”
“All the better to smell with, my dear.”
“But, Grandmother, what a big mouth you have.”
“All the better to eat you up with, my dear,” he said as he sprang at Little Red Riding Hood.
Just at that moment Little Red Riding Hood’s father was passing the cottage and heard her scream. He rushed in and with his axe chopped off Mr. Wolf’s head.
Everybody was happy that Little Red Riding Hood had escaped the wolf. Then Little Red Riding Hood’s father carried her home and they lived happily ever after.
Everybody loved this little girl, her grandmother perhaps loved her most of all and gave her a great many pretty things. Once she gave her a red cloak with a hood which she always wore, so people called her Little Red Riding Hood.
One morning Little Red Riding Hood’s mother said, “Put on your things and go to see your grandmother. She has been ill; take along this basket for her. I have put in it eggs, butter and cake, and other dainties.”
It was a bright and sunny morning. Red Riding Hood was so happy that at first she wanted to dance through the wood. All around her grew pretty wild flowers which she loved so well and she stopped to pick a bunch for her grandmother.
Little Red Riding Hood wandered from her path and was stopping to pick a flower when from behind her a gruff voice said, “Good morning, Little Red Riding Hood.” Little Red Riding Hood turned around and saw a great big wolf, but Little Red Riding Hood did not know what a wicked beast the wolf was, so she was not afraid.
“What have you in that basket, Little Red Riding Hood?”
“Eggs and butter and cake, Mr. Wolf.”
“Where are you going with them, Little Red Riding Hood?”
“I am going to my grandmother, who is ill, Mr. Wolf.”
“Where does your grandmother live, Little Red Riding Hood?”
“Along that path, past the wild rose bushes, then through the gate at the end of the wood, Mr. Wolf.”
Then Mr. Wolf again said “Good morning” and set off, and Little Red Riding Hood again went in search of wild flowers.
At last he reached the porch covered with flowers and knocked at the door of the cottage.
“Who is there?” called the grandmother.
“Little Red Riding Hood,” said the wicked wolf.
“Press the latch, open the door, and walk in,” said the grandmother.
The wolf pressed the latch, and walked in where the grandmother lay in bed. He made one jump at her, but she jumped out of bed into a closet. Then the wolf put on the cap which she had dropped and crept under the bedclothes.
In a short while Little Red Riding Hood knocked at the door, and walked in, saying, “Good morning, Grandmother, I have brought you eggs, butter and cake, and here is a bunch of flowers I gathered in the wood.” As she came nearer the bed she said, “What big ears you have, Grandmother.”
“All the better to hear you with, my dear.”
“What big eyes you have, Grandmother.”
“All the better to see you with, my dear.”
“But, Grandmother, what a big nose you have.”
“All the better to smell with, my dear.”
“But, Grandmother, what a big mouth you have.”
“All the better to eat you up with, my dear,” he said as he sprang at Little Red Riding Hood.
Just at that moment Little Red Riding Hood’s father was passing the cottage and heard her scream. He rushed in and with his axe chopped off Mr. Wolf’s head.
Everybody was happy that Little Red Riding Hood had escaped the wolf. Then Little Red Riding Hood’s father carried her home and they lived happily ever after.
Being translated, please wait..
มีครั้งหนึ่งที่หวานน้อย แม่บ้านที่อาศัยอยู่กับพ่อและแม่ในกระท่อมเล็กๆที่ขอบของหมู่บ้าน ท้ายเพิ่มเติมของไม้อื่นสวยกระท่อมและในมันอยู่คุณยายของเธอ
ทุกคนรักสาวน้อยคนนี้ยายของเธออาจจะรักเธอมากที่สุดของทั้งหมด และให้เธอเป็นสิ่งที่เยี่ยมมากเมื่อเธอเสื้อคลุมสีแดงกับกระโปรงที่เธอสวมอยู่เสมอ ดังนั้น คนที่เรียกเธอว่าหนูน้อยหมวกแดง
ตอนเช้าหนูน้อยหมวกแดง แม่บอกว่า " ใส่สิ่งของ และไปดูยายของเธอ เธอได้ป่วย ; เอาตะกร้านี้เพื่อเธอ ฉันได้ใส่ในไข่ , เนยและเค้ก และโอชะ ๆ "
มันสดใสและแดดเช้าหนูน้อยหมวกแดงดีใจมาก ตอนแรกเธออยากจะเต้นผ่านไม้ รอบ ๆ เธอเติบโตป่าสวยดอกไม้ที่เธอแสนรัก เธอหยุดรับพวงให้คุณยาย
สีแดงเล็ก ๆขี่เครื่องดูดควันหลงจากเส้นทางของเธอ และหยุดรับดอกไม้จากด้านหลังของเธอ เมื่อเสียงแหบว่า " อรุณสวัสดิ์ หนูน้อยหมวกแดง .หนูน้อยหมวกแดงหันมาเห็นหมาป่าตัวใหญ่ดี แต่หนูน้อยหมวกแดงไม่รู้ว่าหมาป่าเป็นสัตว์ชั่วร้าย ดังนั้นเธอจึงไม่กลัว
" คุณมีสิ่งที่อยู่ในตะกร้า , หนูน้อยหมวกแดง ? "
" ไข่ , เนยและเค้ก คุณหมาป่า "
" เธอจะไปไหนกับพวกเขา หนูน้อยหมวกแดง ? "
" ผมจะยายที่กำลังป่วย คุณหมาป่า "
" แล้วคุณยายอยู่ หนูน้อยหมวกแดง ? "
" ไปตามเส้นทางที่ผ่านป่าพุ่มกุหลาบ แล้วผ่านประตูที่ปลายไม้ คุณหมาป่า "
แล้วนายหมาป่าอีกครั้งว่า " อรุณสวัสดิ์ " และตั้งปิดและหนูน้อยหมวกแดงอีกครั้งไปในการค้นหาของดอกไม้ป่า
ในที่สุดก็มาถึง ระเบียงปกคลุมด้วยดอกไม้ และเคาะประตูกระท่อม
" ใครอยู่ตรงนั้น ?" เรียกว่ายาย
" หนูน้อยหมวกแดง " หมาป่าพูดร้าย
" กดสลัก , เปิดประตูและเดินเข้ามาบอกว่า " คุณยาย
หมาป่าอัดสลัก และเดินในที่คุณยายนอนอยู่ที่เตียง เขาก็กระโดดใส่เธอ แต่เธอกระโดดออกจากเตียงในตู้ แล้วหมาป่าใส่หมวกที่เคยลดลงและคืบคลานภายใต้ที่นอนหมอนมุ้ง .
ในระยะสั้นในขณะที่หนูน้อยหมวกแดงเคาะประตูและเดินเข้ามาบอกว่า " สวัสดีครับ คุณย่า ผมได้นำเจ้าไข่ , เนยและเค้ก และที่นี่เป็นช่อดอกไม้ที่ผมรวบรวมในไม้ " ขณะที่เธอมาใกล้เตียงเธอกล่าวว่า , " สิ่งที่ใหญ่หูคุณคุณย่า . . . "
" แต่ก็ดีที่ได้ยินคุณ . . . ที่รักของฉัน "
" ตาเธอช่างใหญ่เหลือเกิน คุณยาย "
" ดีกว่าที่จะเห็นคุณ . . . ที่รักของฉัน "
" แต่ยายว่าจมูกใหญ่คุณได้ "
" ก็ดี กลิ่นด้วย ที่รัก "
" แต่ยาย ทำไมปากคุณ "
" เลยดีกว่า กินกับคุณ , ที่รักของฉัน , " เขากล่าวว่าเขาดีดที่หนูน้อยหมวกแดง
แค่ตอนนั้นหนูน้อยหมวกแดงของพ่อผ่านกระท่อมและได้ยินเธอกรีดร้องเขารีบเร่ง และมีขวานสับหัวของนายหมาป่า
ทุกคนมีความสุขที่หนูน้อยหมวกแดงหนีหมาป่า แล้วสีแดงเล็ก ๆขี่เครื่องดูดควันของพ่อแบกเธอกลับบ้านและพวกเขาอาศัยอยู่อย่างมีความสุขหลังจากที่เคย
ทุกคนรักสาวน้อยคนนี้ยายของเธออาจจะรักเธอมากที่สุดของทั้งหมด และให้เธอเป็นสิ่งที่เยี่ยมมากเมื่อเธอเสื้อคลุมสีแดงกับกระโปรงที่เธอสวมอยู่เสมอ ดังนั้น คนที่เรียกเธอว่าหนูน้อยหมวกแดง
ตอนเช้าหนูน้อยหมวกแดง แม่บอกว่า " ใส่สิ่งของ และไปดูยายของเธอ เธอได้ป่วย ; เอาตะกร้านี้เพื่อเธอ ฉันได้ใส่ในไข่ , เนยและเค้ก และโอชะ ๆ "
มันสดใสและแดดเช้าหนูน้อยหมวกแดงดีใจมาก ตอนแรกเธออยากจะเต้นผ่านไม้ รอบ ๆ เธอเติบโตป่าสวยดอกไม้ที่เธอแสนรัก เธอหยุดรับพวงให้คุณยาย
สีแดงเล็ก ๆขี่เครื่องดูดควันหลงจากเส้นทางของเธอ และหยุดรับดอกไม้จากด้านหลังของเธอ เมื่อเสียงแหบว่า " อรุณสวัสดิ์ หนูน้อยหมวกแดง .หนูน้อยหมวกแดงหันมาเห็นหมาป่าตัวใหญ่ดี แต่หนูน้อยหมวกแดงไม่รู้ว่าหมาป่าเป็นสัตว์ชั่วร้าย ดังนั้นเธอจึงไม่กลัว
" คุณมีสิ่งที่อยู่ในตะกร้า , หนูน้อยหมวกแดง ? "
" ไข่ , เนยและเค้ก คุณหมาป่า "
" เธอจะไปไหนกับพวกเขา หนูน้อยหมวกแดง ? "
" ผมจะยายที่กำลังป่วย คุณหมาป่า "
" แล้วคุณยายอยู่ หนูน้อยหมวกแดง ? "
" ไปตามเส้นทางที่ผ่านป่าพุ่มกุหลาบ แล้วผ่านประตูที่ปลายไม้ คุณหมาป่า "
แล้วนายหมาป่าอีกครั้งว่า " อรุณสวัสดิ์ " และตั้งปิดและหนูน้อยหมวกแดงอีกครั้งไปในการค้นหาของดอกไม้ป่า
ในที่สุดก็มาถึง ระเบียงปกคลุมด้วยดอกไม้ และเคาะประตูกระท่อม
" ใครอยู่ตรงนั้น ?" เรียกว่ายาย
" หนูน้อยหมวกแดง " หมาป่าพูดร้าย
" กดสลัก , เปิดประตูและเดินเข้ามาบอกว่า " คุณยาย
หมาป่าอัดสลัก และเดินในที่คุณยายนอนอยู่ที่เตียง เขาก็กระโดดใส่เธอ แต่เธอกระโดดออกจากเตียงในตู้ แล้วหมาป่าใส่หมวกที่เคยลดลงและคืบคลานภายใต้ที่นอนหมอนมุ้ง .
ในระยะสั้นในขณะที่หนูน้อยหมวกแดงเคาะประตูและเดินเข้ามาบอกว่า " สวัสดีครับ คุณย่า ผมได้นำเจ้าไข่ , เนยและเค้ก และที่นี่เป็นช่อดอกไม้ที่ผมรวบรวมในไม้ " ขณะที่เธอมาใกล้เตียงเธอกล่าวว่า , " สิ่งที่ใหญ่หูคุณคุณย่า . . . "
" แต่ก็ดีที่ได้ยินคุณ . . . ที่รักของฉัน "
" ตาเธอช่างใหญ่เหลือเกิน คุณยาย "
" ดีกว่าที่จะเห็นคุณ . . . ที่รักของฉัน "
" แต่ยายว่าจมูกใหญ่คุณได้ "
" ก็ดี กลิ่นด้วย ที่รัก "
" แต่ยาย ทำไมปากคุณ "
" เลยดีกว่า กินกับคุณ , ที่รักของฉัน , " เขากล่าวว่าเขาดีดที่หนูน้อยหมวกแดง
แค่ตอนนั้นหนูน้อยหมวกแดงของพ่อผ่านกระท่อมและได้ยินเธอกรีดร้องเขารีบเร่ง และมีขวานสับหัวของนายหมาป่า
ทุกคนมีความสุขที่หนูน้อยหมวกแดงหนีหมาป่า แล้วสีแดงเล็ก ๆขี่เครื่องดูดควันของพ่อแบกเธอกลับบ้านและพวกเขาอาศัยอยู่อย่างมีความสุขหลังจากที่เคย
Being translated, please wait..
Other languages
The translation tool support: Afrikaans, Albanian, Amharic, Arabic, Armenian, Azerbaijani, Basque, Belarusian, Bengali, Bosnian, Bulgarian, Catalan, Cebuano, Chichewa, Chinese, Chinese Traditional, Corsican, Croatian, Czech, Danish, Detect language, Dutch, English, Esperanto, Estonian, Filipino, Finnish, French, Frisian, Galician, Georgian, German, Greek, Gujarati, Haitian Creole, Hausa, Hawaiian, Hebrew, Hindi, Hmong, Hungarian, Icelandic, Igbo, Indonesian, Irish, Italian, Japanese, Javanese, Kannada, Kazakh, Khmer, Kinyarwanda, Klingon, Korean, Kurdish (Kurmanji), Kyrgyz, Lao, Latin, Latvian, Lithuanian, Luxembourgish, Macedonian, Malagasy, Malay, Malayalam, Maltese, Maori, Marathi, Mongolian, Myanmar (Burmese), Nepali, Norwegian, Odia (Oriya), Pashto, Persian, Polish, Portuguese, Punjabi, Romanian, Russian, Samoan, Scots Gaelic, Serbian, Sesotho, Shona, Sindhi, Sinhala, Slovak, Slovenian, Somali, Spanish, Sundanese, Swahili, Swedish, Tajik, Tamil, Tatar, Telugu, Thai, Turkish, Turkmen, Ukrainian, Urdu, Uyghur, Uzbek, Vietnamese, Welsh, Xhosa, Yiddish, Yoruba, Zulu, Language translation.
- лучница
- งอน
- คุณไม่ใส่กางเกงในหรอ
- The company was form on october 1, 2015
- hello thanks for your designs. It is a g
- I lost my super best friend forever she
- hello thanks for your designs. It is a g
- The company was form on october 1, 2015
- I'm not sure whether it still work
- นอนดูทีวีเฉยๆก็ไม่ง่วง พอจับงานขึ้นมาแค่
- ตัวแปรต้นตัวแปรตาม
- ฉันมีหน้าที่ตรวจสอบวันที่และจำนวนของตั๋ว
- Where will we go on Wed??
- I lost my super best friend forever
- Expected Salary Negotiable
- Relaxing on my bed.
- Use it for to take breath
- hướng dẫn chủ đầu tư về các thủ tục hoàn
- ทะลึ่ง
- Windows 7 does not let you write directl
- เป็นไปในแนวทางเดียวกัน
- ถ้าคุณเกลียดฉันมากฉันจะปล่อยคุณไป
- an issue of great importance
- Да у меня каменное сердце
