LanguageThe official language of In

Language

The official language of Indonesia is known as Indonesian or 'Bahasa Indonesian'. Indonesian is a standardised dialect of the Malay language and was formulated at the time of the declaration of Indonesian independence in 1945. Malay and Indonesian remain very similar.
Although the official langauge, in reality it is most of the population's second language. Due to the sheer size and fractured, island make-up of the country most people speak regional dialects such as Minangkabau or Javanese. These will usually be spoken at home and in the local community but at work or at school Indonesian is used.

Results (Thai) 1:

ภาษาเรียกภาษาทางการของอินโดนีเซียว่าอินโดนีเซียหรือ 'เปล่งอินโดนีเซีย' อินโดนีเซียเป็นภาษาแบบภาษามาเลย์ และมีสูตรในการประกาศเอกราชของอินโดนีเซียในปีค.ศ. 1945 มลายูและอินโดนีเซียยังคงคล้ายกันมาก แม้ว่าภาษาทาง ในความเป็นจริง มันเป็นภาษาที่สองของประชากรส่วนใหญ่ เนื่องจากเครื่องสำอางขนาดเต็ม และ fractured เกาะของประเทศ คนส่วนใหญ่พูดภาษาภูมิภาคเช่นมินังกาบัวหรือชวา เหล่านี้จะมักจะพูดที่บ้าน และ ในชุมชนท้องถิ่น แต่ ที่ทำงาน หรือ ที่โรงเรียนใช้อินโดนีเซีย

Results (Thai) 2:

ภาษาภาษาราชการของประเทศอินโดนีเซียเป็นที่รู้จักกันเป็นอินโดนีเซียหรือ 'อินโดนีเซีย' อินโดนีเซียเป็นภาษามาตรฐานของภาษามาเลย์และเป็นสูตรในช่วงเวลาของการประกาศเอกราชของอินโดนีเซียในปี 1945 มาเลย์และอินโดนีเซียยังคงคล้ายกันมาก. แม้ว่า langauge อย่างเป็นทางการในความเป็นจริงมันเป็นที่สุดของภาษาที่สองของประชากร เนื่องจากขนาดที่แท้จริงและร้าวเกาะแต่งหน้าของประเทศที่คนส่วนใหญ่พูดภาษาถิ่นในภูมิภาคเช่นนังกาเบาหรือชวา เหล่านี้มักจะถูกพูดที่บ้านและในชุมชนท้องถิ่น แต่ที่ทำงานหรือโรงเรียนของอินโดนีเซียที่ถูกนำมาใช้

Results (Thai) 3:

ภาษา

ภาษาราชการของประเทศอินโดนีเซียเป็นที่รู้จักกันเป็นภาษาอินโดนีเซียภาษาอินโดนีเซียหรือ ' ' อินโดนีเซีย เป็นภาษาถิ่นของภาษามลายูมาตรฐานและกำหนดเวลาของการประกาศอิสรภาพอินโดนีเซียในปี 1945 มาเลย์เซียยังคงคล้ายกันมาก
ถึงแม้ว่าภาษาไทยอย่างเป็นทางการ ในความเป็นจริงมันเป็น ส่วนใหญ่ของประชากรสองภาษาเนื่องจากขนาดบางเบาและหัก , เกาะแต่งหน้าของประเทศ คนส่วนใหญ่พูดภาษาถิ่นในภูมิภาค เช่น มีนังกาเบาหรือชวา . เหล่านี้มักจะเป็นภาษาพูดที่บ้าน และในชุมชนท้องถิ่น แต่ในที่ทำงานหรือที่โรงเรียนภาษาอังกฤษใช้