HistoryThe Ndzundza Ndebele are an

History

The Ndzundza Ndebele are an Nguni people who originated in the areas of present day Gauteng, Mpumalanga, and the Northern provinces, formerly the Eastern and Northern Transvaal. King Musi, a great diplomat, led his people to settle among the Tswana and Pedi, where they intermarried and engaged in cultural exchange. It is believed that early Ndebele house structure and house-painting strategies were adopted as a result of these relationships. Ensuing family battles caused one group of Ndebele to go farther north into Zimbabwe. Of the groups that stayed in South Africa, the Manala and the Ndzundza, it is the latter who have developed abstract house-painting schema and who are recognized globally as the Ndebele of South Africa. (Van Vuuren, 1994)

Until 1883, the Ndebele were powerful landowners and fierce warriors, able to maintain their vast farm holdings in the highveld area against encroaching Boer farmers. At this time, the Boers (armies of the Zuid Afrikaanse Republiek) managed to overcome the Ndzundza under chief Nyabela, confiscate all of their land, and parcel it out to their own farmers. Along with the land, Ndzundza families were distributed as indentured servants to work the farmlands they had owned. This period of indenturement stretched into the 20(th) century, the final vestiges loosening only in the past four years. Indenturement and Apartheid in South Africa are akin to African American slavery and segregation to the extent that both were governmental decrees and both needed further government action to be ended.

Wall Art

Out of each of these white-on-black repressive experiences, expressive symbols were developed by artists within the subordinate groups. Often, these examples of creativity (images, forms, songs, etc.) were signs which could be "read" as messages by the oppressed group. Like the African American quilts -- "instruments of cultural transmission" (Freeman, 1996) -- that frequently served as guideposts to slaves in transit, the wall paintings of the Ndebele became guideposts for indigenous persons passing farm buildings set far back from the road. They announced: "We are Ndebele. Ndebele live here." Loubser (1994) confirms that "owing to the difficult circumstances of the Ndzundza, the paintings became an expression of both cultural resistance and continuity." White farmers, who "saw themselves as politically more powerful and culturally superior," viewed this cultural form as decorative and harmless and thus allowed it to continue.

Levinsohn (1985) contends that the initial wall art designs and symbolic forms are derivative of centuries-old Ndebele beadwork forms and patterns. Earliest wall art shows tonal patterns painted by the women with their fingers on the mud/dung walls of their cone-on-cylinder, round houses. Prior to the French introduction of acrylic pigments into South Africa in the 1940s, only natural pigments were used. Monochrome ochres, browns, black, and limestone whitewash were the initial hues. The elements of size, direction, and line pattern were more important than polychrome color in aesthetically pleasing walls.

Knight and Priebatsch (1977) document that the walls had to be resurfaced seasonally, after the summer rains, due to the fragility of the natural pigments. This ritual endeavor, along with the beadwork production, provided two of the main traditional duties for the household's women. These familial activities, often practiced during the initiation process, allowed for the transfer of patterning strategies from mother to daughter, and from female in-laws to new Ndebele wives secured from other indigenous groups.

In addition to conveying self-identity, personal prayers, values, and emotions, wall painting has become deeply ingrained in the family marriage tradition. Courtney-Clarke (1986) depicts the married women of the household as responsible for designing images for the outer gates, front and side walls, and sometimes even interior rooms. Preferring geometric forms even when they are representing realistic, natural, or manufactured items, Ndebele tend to abstract these images and re-create them as symbolic, repetitive icons.

Even though overall Ndebele wall designs show increasing external influence, traveling today in the remote Nebo area of the Northern Province one can still see the traditional black soot lines, limestone whitewash, and red and dark red brown, now complemented by sky blue, deep blue, yellow-gold, green, and occasionally pink. Here, there exists a sense of fleeting authenticity.

Sitting outside her front gate in Nebo, Mrs. Elisabeth Mahlangu's response to me concerning "change" is "Why?" She describes the chevron pattern on her wall as important to her family clan. For the 28 years of her marriage, mhlope (white) the overcomer, and mnyama (darkness) the balancer, have surrounded her and visually affirmed her and other family clan members. She stresses that her paints are powder and water, not the new paints in the can.

Changes in Ndebele Art

Since the democratization of 1994, South African indigenous communities have experienced the antithesis of Margaret Mead's "non-violent transformation of their society." (1975) At the turn of the last century, European colonists brought their written language and numbering to the regions of the Ndebele, who were influenced to produce traditional bead work and wall art interspersed with these foreign symbols of letters and numbers. Today, design decisions are impacted by a world of cultures setting foot in Ndebele homes wired for electricity, light, and sometimes television. This phenomenon, coupled with the eye-opening global travel of designated "master artists" (Loubser, 1994) such as Francina Ndimande and Esther Mahlangu, has provided Ndebele imagination with new symbol sources and dramatic possibilities for color relationships.

Though exposure to, and exploration of, other cultures by Ndebele women proves evident in their art, former President Nelson Mandela rightly assures us that "...some cultural traditions have been forsaken, [but] others still form an integral part of [South African] daily life, often blending with each other and with modern elements to present a fascinating juxtaposition of old and new." (Magubane, 1998) Important also is a new cross-fertilization between visual cultures that once were in conflict, but currently service one another. Ndebele wall art now includes stylized images of airplanes and light bulb fixtures, while current Coca-Cola cans and British Airways airplane tails display Ndebele abstract patterns, and de Beers produces pseudo-Ndebele beaded collars from precious gems. The mainstream has found the Ndebele and neither community remains the same.

Shifts and adaptations in Ndebele wall painting are expressive responses to powerful new external stimuli.

Results (Thai) 1:

ประวัติการ Nguni คนมาในพื้นที่ของวันปัจจุบัน Gauteng, Mpumalanga และจังหวัดภาคเหนือ ตะวันออกเดิมและเหนือ Transvaal Ndzundza Ndebele ได้ พระ Musi ทูตดี นำคนของเขาจะชำระระหว่างพัฒนาการกับ Pedi ที่พวกเขา intermarried และในการแลกเปลี่ยนวัฒนธรรม เชื่อว่า Ndebele ต้นบ้านโครงสร้าง และกลยุทธ์ทาสีบ้านถูกนำมาใช้เป็นผลมาจากความสัมพันธ์เหล่านี้ ครอบครัวต่อสู้กันโดยเกิดจากกลุ่มหนึ่งของ Ndebele ไปเหนือไกลออกไปสู่ประเทศซิมบับเว กลุ่มที่อยู่ในแอฟริกาใต้ Manala และ Ndzundza ได้หลังที่มีพัฒนาแบบแผนบ้านจิตรกรรมนามธรรม และที่เป็นที่รู้จักทั่วโลกเป็น Ndebele ของแอฟริกาใต้ (Van Vuuren, 1994)จน 1883, Ndebele มีประสิทธิภาพแก่และนักรบรุนแรง ต้องรักษาอาจมฟาร์มใหญ่ในพื้นที่ highveld กับเกษตรกรโบ encroaching ตอนนี้ Boers (กองทัพของ Afrikaanse Republiek เท) จัดการเพื่อเอาชนะ Ndzundza ภายใต้ Nyabela ประธาน ริบที่ดินของพวกเขาทั้งหมด และพัสดุออกไปเกษตรกรของตนเอง พร้อมที่ดิน ครอบครัว Ndzundza มีกระจายเป็นราชการ indentured ถีที่ได้เป็นเจ้าของการทำงาน ยืดระยะนี้ indenturement ในศตวรรษ 20(th), vestiges สุดท้ายที่คลายเฉพาะในปีผ่านมา Indenturement และการแบ่งแยกสีผิวในแอฟริกาใต้ได้เหมือนกับทาสแอฟริกันอเมริกันและการแบ่งแยกที่ทั้งมีกฎเกณฑ์ที่รัฐ และทั้งสองต้องเพิ่มเติมการดำเนินการของรัฐบาลที่จะสิ้นสุดศิลปะผนังจากแต่ละประสบการณ์เหล่านี้กดขี่สีขาวบนสีดำ สัญลักษณ์แสดงออกถูกพัฒนา โดยศิลปินภายในกลุ่มย่อย มักจะ เหล่านี้ตัวอย่างของความคิดสร้างสรรค์ (ภาพ รูปแบบ เพลง ฯลฯ) มีสัญญาณที่สามารถ "อ่าน" เป็นข้อความกลุ่มที่อ่อนแอ ชอบงานชาวอเมริกันแอฟริกัน - "เครื่องมือของการส่งข้อมูลทางวัฒนธรรม" (Freeman, 1996) - ที่มักเสิร์ฟกับ guideposts กับทาสในการขนส่ง ภาพวาดผนัง Ndebele กลายเป็น guideposts สำหรับคนพื้นเมืองที่ผ่านอาคารฟาร์มตั้งไกลกลับจากถนน ผู้ประกาศ: "เราได้ Ndebele Ndebele อยู่ที่นี่" Loubser (1994) ยืนยันว่า "เนื่องจากสถานการณ์ที่ยากของการ Ndzundza ภาพกลายเป็น ค่าของความต้านทานทางวัฒนธรรมและความต่อเนื่อง" เกษตรกรขาว ซึ่ง "เห็นตัวเองเป็นมีประสิทธิภาพมากขึ้นทางการเมือง และวัฒนธรรมเหนือกว่า ดูฟอร์มนี้วัฒนธรรมเป็นลวดลาย และไม่เป็นอันตราย และจึง อนุญาตให้ดำเนินการต่อLevinsohn (1985) contends ที่ ผนังเริ่มต้นศิลปะออกแบบและฟอร์มสัญลักษณ์เป็นอนุพันธ์ของศตวรรษ Ndebele beadwork ฟอร์มและรูปแบบ แรกสุดผนังศิลปะแสดงรูปโทนโดยผู้หญิงด้วยมือของพวกเขาบนกำแพงโคลน/มูลของกรวยบนลูกสูบ รอบบ้าน ก่อนที่ฝรั่งเศสแนะนำสีอะครีลิคในแอฟริกาใต้ในทศวรรษ 1940 โดย มีใช้สีธรรมชาติ ขาวดำ ochres บราวส์ ดำ และหินปูนการฉาบปูนขาวมีโทนเริ่มต้น องค์ประกอบของขนาด ทิศทาง และรูปแบบรายการสำคัญกว่าอย่างชื่นชอบผนังสี polychromeอัศวินและเอกสาร Priebatsch (1977) ที่ผนังมีได้ก็หวนกลับมา seasonally หลังจากฤดูฝนตก เนื่องจากความหมายของสีธรรมชาติ แข่งขันนี้พิธีกรรม พร้อมกับผลิต beadwork มีสองหน้าที่ดั้งเดิมหลักสำหรับผู้หญิงในครัวเรือนของ กิจกรรมเหล่านี้ภาวะ มักจะฝึกฝนในระหว่างกระบวนการเริ่มต้น สำหรับการโอนย้าย patterning กลยุทธ์ จากแม่สู่ลูกสาว และ in-laws หญิงกับภรรยา Ndebele ใหม่ปลอดภัยจากกลุ่มอื่น ๆ ได้นอกจากส่ง self-identity ส่วนบุคคลคำอธิษฐาน ค่า และ อารมณ์ จิตรกรรมฝาผนังได้กลายเป็นลึกฝังแน่นในประเพณีแต่งงานครอบครัว Courtney-คลาร์ก (1986) มีภาพผู้หญิงแต่งงานของใช้ในครัวเรือนที่รับผิดชอบการออกแบบภาพสำหรับประตูภายนอก ผนังด้านหน้า และด้านข้าง และบางครั้งแม้แต่ภายในห้อง ร่วมรูปแบบเรขาคณิตแม้พวกเขาจะแสดงจริง ธรรมชาติ หรือผลิตสินค้า Ndebele มักจะ บทคัดย่อภาพเหล่านี้ และการสร้างเป็นไอคอนสัญลักษณ์ ซ้ำถึงแม้ว่า Ndebele รวมผนังออกแบบดูเพิ่มอิทธิพลภายนอก การเดินทางวันนี้ในบริเวณนีโบไกลจังหวัดเหนือหนึ่งยังคงสามารถดูบรรทัดปัญหาเขม่าสีดำแบบดั้งเดิม หินปูนการฉาบปูนขาว และสีแดงสีแดงสี น้ำตาลเข้ม ฟ้า ตอนนี้ ตู้ลึกสายสี น้ำเงิน เหลืองทอง สีเขียว และสีชมพูบางครั้ง ที่นี่ มีความรู้สึกของแท้หายวับไปนั่งอยู่นอกประตูของเธอในนีโบ นางเอลิซาเบธ Mahlangu ตอบผมเกี่ยวกับการ "เปลี่ยนแปลง" คือ "ทำไม" เธออธิบายรูปเชฟรอนบนผนังของเธอเป็นสิ่งสำคัญเพื่อตระกูลครอบครัวของเธอ ปี 28 ของการแต่งงานของเธอ mhlope (สีขาว) overcomer และ mnyama (ความมืด) สร้างสมดุล มีล้อมรอบของเธอ และเห็นยืนยันสมาชิกตระกูลครอบครัวของเธอ และอื่น ๆ นั้น เธอเน้นที่สีของ ผง และน้ำ ไม่สีใหม่ในการเปลี่ยนแปลงใน Ndebeleเนื่องจากในกระบวนการประชาธิปไตยของปี 1994 ชุมชนพื้นเมืองแอฟริกาใต้เคยแอนติเธซิสมาร์กาเร็ตมีด "ไม่ใช้ความรุนแรงการเปลี่ยนแปลงของสังคมของตน" (1975) ที่เปิดของศตวรรษที่ผ่านมา colonists ยุโรปนำภาษาเขียน และลำดับเลขไปยังแคว้น Ndebele การ ผู้มีอิทธิพลในการผลิตงานลูกปัดโบราณ และศิลปะผนังกระจาย มีสัญลักษณ์เหล่านี้ต่างประเทศอักษรและตัวเลข วันนี้ ตัดสินใจออกแบบได้รับผลกระทบจากโลกวัฒนธรรมตั้งเท้าในบ้าน Ndebele สายไฟฟ้า แสง และบางครั้งนี่ ปรากฏการณ์นี้ ควบคู่กับการท่องเที่ยวเปิดหูเปิดตาโลกของกำหนด "หลักของศิลปิน" (Loubser, 1994) เช่น Francina Ndimande และ Mahlangu เอสเธอร์ ได้มีจินตนาการ Ndebele แหล่งสัญลักษณ์ใหม่และความตื่นเต้นสำหรับความสัมพันธ์ของสีแม้ว่าสัมผัส และสำรวจ เรื่องผู้หญิง Ndebele พิสูจน์ชัดในงานศิลปะของพวกเขา อดีตประธานาธิบดีเนลสันมันเดลาเรื่องเรามั่นใจที่ "... .some ประเพณีวัฒนธรรมได้ถูกละทิ้ง, [แต่] อื่น ๆ ยังคง ฟอร์มเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตประจำวัน [แอฟริกาใต้] มักจะผสมผสานกัน และ มีองค์ประกอบที่ทันสมัยนำเสนอ juxtaposition น่าเก่า และใหม่" (Magubane, 1998) มีความสำคัญยัง cross-fertilization ใหม่ระหว่างวัฒนธรรมภาพที่ได้เมื่อเกิดความขัดแย้ง แต่ในปัจจุบันบริการอื่น ศิลปะผนัง Ndebele ขณะนี้ประกอบด้วยภาพสุกใสของเครื่องบินและติดตั้งหลอดไฟ ใน ขณะที่ปัจจุบันโคคา-โคล่ากระป๋อง และรูปแบบนามธรรม Ndebele แสดงหางเครื่องบินบริติชแอร์เวย์ เดอเบียร์ผลิต Ndebele ลกัน collars ลูกปัดจากอัญมณี กับพบ Ndebele และชุมชนไม่ยังคงเหมือนเดิมกะและท้องในจิตรกรรมฝาผนัง Ndebele จะแสดงออกตอบสนองต่อสิ่งเร้าภายนอกใหม่ที่มีประสิทธิภาพ

Results (Thai) 2:

ประวัติNdzundza Ndebele เป็นคนที่มีต้นกำเนิดมานกูในพื้นที่ของวันปัจจุบัน Gauteng, Mpumalanga และจังหวัดภาคเหนือก่อนภาคตะวันออกและภาคเหนือ Transvaal คิง Musi, นักการทูตที่ดีนำคนของเขาที่จะชำระในหมู่ Tswana และ Pedi ที่พวกเขาแต่งงานและมีส่วนร่วมในการแลกเปลี่ยนทางวัฒนธรรม เป็นที่เชื่อกันว่าในช่วงต้นโครงสร้างบ้าน Ndebele และกลยุทธ์การบ้านภาพวาดเป็นบุตรบุญธรรมเป็นผลมาจากความสัมพันธ์เหล่านี้ ต่อมาในการต่อสู้ที่เกิดในครอบครัวกลุ่มหนึ่ง Ndebele ที่จะไปได้ไกลขึ้นเหนือสู่ประเทศซิมบับเว ของกลุ่มที่อยู่ในแอฟริกาใต้ Manala และ Ndzundza ก็เป็นหลังที่มีการพัฒนาสคีบ้านภาพวาดนามธรรมและผู้ที่ได้รับการยอมรับทั่วโลกว่าเป็น Ndebele ของแอฟริกาใต้ (รถตู้ Vuuren, 1994) จนถึง 1883 ที่ Ndebele เป็นเจ้าของที่ดินที่มีประสิทธิภาพและนักรบที่รุนแรงสามารถรักษาสัดส่วนการถือครองฟาร์มใหญ่ในพื้นที่รุกล้ำเข้าไป Highveld กับเกษตรกรโบเออร์ ในเวลานี้พวกบัวร์ (กองทัพของสาธารณรัฐ Zuid Afrikaanse) ที่มีการจัดการที่จะเอาชนะ Ndzundza ภายใต้หัวหน้า Nyabela ยึดที่ดินทั้งหมดของพวกเขาและพัสดุออกให้กับเกษตรกรของตัวเอง พร้อมกับที่ดินที่ครอบครัว Ndzundza ถูกกระจายเป็นขี้ข้ารับใช้ในการทำงานนาที่พวกเขาได้เป็นเจ้าของ ระยะเวลาของการ indenturement นี้ยืดออกเป็น 20 (th) ศตวรรษร่องรอยสุดท้ายคลายเฉพาะในสี่ปีที่ผ่านมา Indenturement และการแบ่งแยกสีผิวในแอฟริกาใต้มีความคล้ายกับการเป็นทาสอเมริกันแอฟริกันและแยกจากกันในขอบเขตที่ทั้งสองในนามของรัฐบาลและทั้งสองจำเป็นต้องดำเนินการของรัฐบาลต่อไปที่จะสิ้นสุดวันที่. กำแพงศิลปะจากแต่ละเหล่านี้สีขาวบนสีดำประสบการณ์ปราบปรามสัญลักษณ์ที่แสดงออกได้ที่พัฒนาขึ้นโดยศิลปินภายในกลุ่มผู้ใต้บังคับบัญชา บ่อยครั้งที่ตัวอย่างเหล่านี้ของความคิดสร้างสรรค์ (ภาพ, รูปแบบ, เพลง, ฯลฯ ) สัญญาณซึ่งอาจจะ "อ่าน" เป็นข้อความโดยกลุ่มถูกกดขี่ เช่นเดียวกับผ้าห่มอเมริกันแอฟริ - "ตราสารของการส่งผ่านทางวัฒนธรรม" (ฟรีแมน 1996) - ที่ทำหน้าที่บ่อย Guideposts ทาสในระหว่างการขนส่งที่ภาพวาดฝาผนังของ Ndebele กลายเป็นป้ายบอกทางสำหรับคนพื้นเมืองผ่านอาคารฟาร์มตั้งค่ากลับห่างไกลจากถนน . พวกเขาประกาศว่า "เรามีความ Ndebele Ndebele อาศัยอยู่ที่นี่.." Loubser (1994) ยืนยันว่า "เนื่องจากสถานการณ์ที่ยากลำบากของ Ndzundza ภาพวาดกลายเป็นแสดงออกของความต้านทานทางวัฒนธรรมและความต่อเนื่อง." เกษตรกรสีขาว, ใคร "เห็นว่าตัวเองเป็นทางการเมืองที่มีประสิทธิภาพมากขึ้นและดีกว่าวัฒนธรรม" ดูรูปแบบทางวัฒนธรรมเป็นของตกแต่งบ้านและไม่เป็นอันตรายและได้รับอนุญาตจึงจะดำเนินการต่อ. Levinsohn (1985) เชื่อว่าการออกแบบงานศิลปะบนผนังครั้งแรกและรูปแบบสัญลักษณ์ที่มีอนุพันธ์ของ centuries- เก่า Ndebele ลูกปัดรูปแบบและรูปแบบ ศิลปะผนังที่เก่าแก่ที่สุดที่แสดงให้เห็นรูปแบบโทนสีโดยผู้หญิงด้วยมือของพวกเขาในโคลน / ผนังมูลของรูปกรวยบนกระบอกของพวกเขารอบบ้าน ก่อนที่จะมีการเปิดตัวฝรั่งเศสของเม็ดสีอะคริลิเข้าไปในแอฟริกาใต้ในปี 1940, สีธรรมชาติเพียงถูกนำมาใช้ ochres ขาวดำ, สีน้ำตาล, สีดำ, สีขาวและหินปูนเป็นเฉดสีที่เริ่มต้น องค์ประกอบของขนาดทิศทางและรูปแบบเส้นที่มีความสำคัญมากขึ้นกว่าสีสีในผนัง aesthetically ที่ชื่นชอบได้. อัศวินและ Priebatsch (1977) เอกสารที่ผนังจะต้องมีการปรากฏตัวในฤดูกาลหลังจากที่มีฝนตกในช่วงฤดูร้อนเนื่องจากความเปราะบางของสีธรรมชาติ . ความพยายามนี้พิธีกรรมพร้อมกับการผลิตลูกปัดที่ให้ทั้งสองหน้าที่หลักแบบดั้งเดิมสำหรับผู้หญิงของใช้ในครัวเรือน กิจกรรมเหล่านี้ครอบครัวมีประสบการณ์มักจะในระหว่างขั้นตอนการเริ่มต้นได้รับอนุญาตสำหรับการถ่ายโอนในกลยุทธ์ที่เลียนแบบมาจากแม่กับลูกสาวและจากหญิงในกฎหมายกับภรรยา Ndebele ใหม่ปลอดภัยจากกลุ่มชนพื้นเมืองอื่น ๆ . นอกจากการถ่ายทอดตัวตนของตัวเองสวดมนต์ส่วนบุคคล ค่านิยมและอารมณ์จิตรกรรมฝาผนังได้กลายเป็นที่ฝังลึกในประเพณีการแต่งงานครอบครัว คอร์ทนี่คล๊าร์ค (1986) แสดงให้เห็นถึงผู้หญิงที่แต่งงานของใช้ในครัวเรือนเป็นผู้รับผิดชอบในการออกแบบภาพสำหรับประตูด้านนอกด้านหน้าและผนังด้านข้างและบางครั้งแม้กระทั่งการตกแต่งภายในห้องพัก เลือกรูปแบบทางเรขาคณิตแม้ว่าพวกเขาจะเป็นตัวแทนของจริงตามธรรมชาติหรือรายการที่ผลิต Ndebele มีแนวโน้มที่จะเป็นนามธรรมภาพเหล่านี้และสร้างใหม่อีกครั้งพวกเขาเป็นสัญลักษณ์ไอคอนซ้ำ. แม้ว่า Ndebele โดยรวมการออกแบบผนังแสดงให้เห็นการเพิ่มอิทธิพลภายนอก, การเดินทางในวันนี้เนโบระยะไกล พื้นที่ของจังหวัดหนึ่งในภาคเหนือยังคงเห็นเส้นเขม่าสีดำแบบดั้งเดิมสีขาวหินปูนและสีน้ำตาลสีแดงสีแดงและสีเข้มครบครันในขณะนี้โดยสีฟ้า, สีน้ำเงินเข้ม, สีเหลืองทอง, สีเขียว, สีชมพูและเป็นครั้งคราว ที่นี่มีอยู่ความรู้สึกของความถูกต้องหายวับไปได้. นั่งอยู่นอกประตูหน้าบ้านของเธอในเนโบตอบสนองนางอลิซาเบ Mahlangu ให้ฉันเกี่ยวกับ "การเปลี่ยนแปลง" คือ "ทำไม?" เธออธิบายรูปแบบวีบนผนังของเธอเป็นสิ่งสำคัญที่จะตระกูลครอบครัวของเธอ สำหรับ 28 ปีของการแต่งงานของเธอ mhlope (สีขาว) พิชิตและ mnyama (มืด) balancer ที่ได้ล้อมรอบเธอและยืนยันสายตาของเธอและครอบครัวของสมาชิกตระกูลอื่น ๆ เธอเน้นที่สีของเธอเป็นผงและน้ำไม่ได้เป็นสีใหม่ในกระป๋อง. การเปลี่ยนแปลงใน Ndebele ศิลปะตั้งแต่ประชาธิปไตยของปี1994 ชุมชนท้องถิ่นของแอฟริกาใต้มีประสบการณ์ตรงกันข้ามของมาร์กาเร็ทุ่งหญ้าของ "การเปลี่ยนแปลงที่ไม่รุนแรงของสังคมของพวกเขา." (1975) ที่หันของศตวรรษที่ผ่านมาอาณานิคมยุโรปนำภาษาเขียนของพวกเขาและนับไปยังภูมิภาคของ Ndebele ที่ได้รับอิทธิพลในการผลิตงานลูกปัดแบบดั้งเดิมและศิลปะผนังสลับกับสัญลักษณ์ต่างประเทศเหล่านี้ตัวอักษรและตัวเลข วันนี้ตัดสินใจในการออกแบบได้รับผลกระทบจากโลกของวัฒนธรรมการตั้งเท้าในบ้าน Ndebele สายสำหรับการผลิตไฟฟ้าแสงและบางครั้งโทรทัศน์ ปรากฏการณ์นี้ควบคู่กับการเปิดตาการเดินทางทั่วโลกของการกำหนด "ศิลปินต้นแบบ" (Loubser 1994) เช่น Francina Ndimande และเอสเธอร์ Mahlangu ได้ให้จินตนาการ Ndebele กับแหล่งสัญลักษณ์ใหม่และความเป็นไปได้อย่างมากสำหรับความสัมพันธ์สี. แม้ว่าการสัมผัสกับและ การสำรวจของวัฒนธรรมอื่น ๆ โดยผู้หญิง Ndebele พิสูจน์ให้เห็นชัดในศิลปะของพวกเขาอดีตประธานาธิบดีแมนเดลาถูกต้องเนลสันมั่นใจว่าเราว่า "... บางวัฒนธรรมประเพณีที่ได้รับการทอดทิ้ง [แต่] อื่น ๆ ยังคงเป็นส่วนหนึ่งของ [แอฟริกาใต้] ชีวิตประจำวัน มักจะผสมกับแต่ละอื่น ๆ และมีองค์ประกอบที่ทันสมัยที่จะนำเสนอที่น่าสนใจและตีข่าวเก่าใหม่. " (Magubane, 1998) ที่สำคัญยังเป็นข้ามปฏิสนธิใหม่ระหว่างวัฒนธรรมภาพที่เคยมีในความขัดแย้ง แต่ขณะนี้ให้บริการอีกคนหนึ่ง Ndebele งานศิลปะบนผนังในขณะนี้มีภาพสวยเก๋ของเครื่องบินและติดตั้งหลอดไฟในขณะที่ปัจจุบันกระป๋อง Coca-Cola และจอแสดงผลหางเครื่องบินบริติชแอร์เวย์ Ndebele รูปแบบนามธรรมและผลิตเบียร์หลอก Ndebele ลูกปัดปลอกคอจากอัญมณีล้ำค่า ที่สำคัญได้พบ Ndebele และชุมชนทั้งยังคงเหมือนเดิม. กะและการปรับตัวในการวาดภาพ Ndebele ผนังมีการตอบสนองที่มีประสิทธิภาพในการแสดงออกเร้าภายนอกใหม่