Two days after the devastating eart

Two days after the devastating earthquake in Nepal, a story appeared in the local press about Bhaktapur, a historic city in the wider Kathmandu Valley. Ram and Maiya Baasi were outside their home, now reduced to rubble, searching for ways to get in and recover something, anything, of value. Their injured daughter was in the district hospital, and needed to be transferred to another. But all their money and resources lay buried in the ruins of their home. Others warned them not to get too close, as severe aftershocks continued. The mother insisted on going in, but could recover little. Meanwhile, next door, four corpses were found.

My family lives only a few miles away, but it was luckier. Our house remained intact, and my father, who has limited mobility, was able to stay safely indoors. My mother was travelling in the eastern hills and was unhurt; she returned home the next day. When I spoke to her over Skype, she said that the constant tremors and aftershocks frightened her, but my father spoke more calmly, about the uselessness of panic. Bhaktapur is only ten miles from the central government district, but for almost four days after the earthquake, the state still had not been able to assess the loss there, reach out to citizens, or send rescue teams to clear debris and provide a measure of relief.

The great earthquake, as the Nepalese press is calling it, measured 7.8 on the Richter scale; its epicenter was in a hill district eighty kilometres northwest of Kathmandu. The United Nations has estimated that more than a quarter of the country’s population, as many as eight million people, has been affected. By Monday evening, nine days after the earthquake, the government had declared that seven thousand three hundred and sixty-five people had died, fourteen thousand three hundred and sixty-six had been injured, and almost half a million had been displaced from their homes. The finance minister reported that more than ten thousand government buildings, including schools and health centers, were destroyed, and that thirteen thousand other buildings were damaged. The government estimates that more than two hundred thousand houses have been destroyed.

The capital of Kathmandu has remained the center of attention since the tragedy. Because of severe aftershocks, for the first three nights, most of the city slept out in the open, in public spaces, fields, even inside sewage pipes. There are shortages of drinking water and food, and other essential supplies are running low. On Tuesday, a journalist tweeted from Harissiddhi, on the outskirts of the city, “Tonight’s dinner is their last pack of rice. They need food. Water sources contaminated.” Devendra Raj Panday, a former finance minister and a leading civil-society activist, walked Kathmandu’s streets on Tuesday and reported a critical need for sanitation and waste-disposal services. What the capital is now witnessing is an exodus. Half a million citizens have left out of fear, but mostly to track the fate of their families back in villages affected by the tragedy.

Information about the scale of the crisis in rural Nepal has only just started to emerge, through aerial surveys, rescue missions, social media, and those who have been able to leave their villages and report to the world. A friend from Gorkha said that her village had been destroyed and that the entire community had been sleeping in a goat shed. Another friend wrote that all of the homes in Thame, in the Khumbu region of Everest, had collapsed. From the village of Sikharpur, in the Sindhupalchowk district, a news agency reported that “a foul smell has started emanating from the bodies of the dead,” posing the threat of an epidemic. Sindhupalchowk appears to be among the most severely affected districts. A limited number of tents had arrived in the region, but local administrators were unsure how to distribute the supplies that have come their way. “It must be the same everywhere, so it may not be possible for the government to come to the rescue of all,” Subash Majhi, a survivor, told the news agency. “But if we could get some tents and medicine, we could have some ground to live on.”

One view holds that no government could have dealt with a crisis of this magnitude, let alone Nepal’s; the country was locked in civil war between 1996 and 2006, and has been unable to write a constitution since then. Under the circumstances, according to this view, the government is doing its best. Civil servants and the security forces are also doing a credible job, putting their own lives at risk. The bulk of Nepal’s Army and security forces are involved in rescue and relief operations. Many Nepalese believe that it is time to bury political differences, work together, support the government, channel relief through its agencies, donate to the Prime Minister’s relief fund, and strengthen the state system.

Another view holds that, because Nepal is in a seismically vulnerable zone, the government should have been better prepared. No one disputes the contributions of foot soldiers in the rescue effort, but there is obvious frustration with the government response. Reaching out to all locations immediately may not have been possible, but there is emerging criticism of the government’s actions in the first three days, when rescue needs were most acute; its neglect of rural regions; its failure to have stockpiled basic supplies; the inertia of political parties that have not been on the ground helping citizens; and the government’s confusing and contradictory directives on requirements for receiving international assistance.

There have already been protests of Prime Minister Sushil Koirala’s management of the crisis. Koirala, who was in Bangkok when the earthquake struck, reportedly received the news from Indian Prime Minister Narendra Modi’s tweets. Delhi, meanwhile, has been a remarkably energetic first international responder. By the Thursday after the earthquake, India had sent five hundred and twenty tons of relief materials, eighteen medical teams, eighteen engineering teams, and sixteen disaster-relief teams. India also sent National Security Adviser Ajit Doval and Foreign Secretary Subrahmanyam Jaishankar for a ground-level field assessment. An editorial in the Kathmandu Post, Nepal’s leading English-language daily, noted that the hashtag #ThankPM was trending on Twitter, and caustically commented that it was, in fact, to thank Modi.

The debate about the Nepalese government’s capacity and effectiveness has real policy implications: it will help determine the balance of power between the state and other actors when it comes to determining relief priorities, distributing aid, and working on a long-term reconstruction plan. Nepal’s finance minister, Ram Sharan Mahat, has said that the country will need at least two billion dollars to rebuild, and has issued an international appeal for help. The United States has pledged almost twenty-six million dollars; the U.K., 7.5 million; and the E.U., 3.2 million; there have also been pledges from individual European countries, and aid has been channelled through international N.G.O.s and private charities. These numbers are constantly changing as actors scale up their assistance. But the question is whether Nepal’s government is in a position to effectively coördinate the aid that is coming in and deliver it to those who need it.

At the moment, what may be most important is social resilience, and, over the past few days, social media, the streets of Kathmandu, and the hills have confirmed that Nepal has it in abundance.

In an information vacuum, as traditional media platforms have struggled to cope, social media have been an asset. Telecommunications networks, fortunately, did not collapse in Kathmandu, as many feared. The extent of the tragedy first became apparent when images and videos were posted on social media, provoking shock but also promoting solidarity across political lines. Twitter and Facebook became tools to ask about loved ones and friends. Those on the ground could report events as they unfolded and flag urgent needs. Within Nepal, small, independent initiatives have flourished. A pilot with a private helicopter company made trips to a hill village to rescue the elderly, women, and children. Volunteer groups have flourished and can be seen clearing debris, collecting and distributing relief, and creating lists of credible institutions to which to contribute; any information about an individual or a family in distress is picked up instantly and passed on to policy makers. People across the world have come together to contribute to a mapping project. There have been remarkable stories of rescue after five days, lifting the human spirit. Young people of Nepalese origin all over the world have been quick to start fund-raising initiatives.

These efforts may not amount to much relative to the scale of the catastrophe, but they indicate that the earthquake has brought Nepalese society together in ways that were difficult to imagine until last week, when a polarized political climate and deep social cleavages had almost eroded the ethos we shared and the sense of belonging we had. This renewed sense of commonality may be the reason that Nepal will pull through, rebuild, and reëmerge from this crisis.

Results (Thai) 1:

วันที่สองหลังจากแผ่นดินไหวทำลายล้างประเทศเนปาล เรื่องราวที่ปรากฏในท้องถิ่นเกี่ยวกับบักตะปูร์ เมืองโบราณแห่งหุบเขากาฐมาณฑุกว้าง Ram และ Maiya Baasi ได้นอกบ้าน ตอนนี้ ลดลงเป็นอิฐ ค้นหาวิธี การได้รับการกู้คืนบางสิ่ง สิ่งที่มี ค่า ลูกสาวของพวกเขาบาดเจ็บในโรงพยาบาลอำเภอ และจำเป็นที่จะโอนย้ายไปยังอีก แต่เงินและทรัพยากรทั้งหมดของพวกเขาวางฝังอยู่ในซากปรักหักพังของบ้านของพวกเขา คนอื่นเตือนพวกเขาจะใกล้ชิดเกินไป เป็นรุนแรงระลอกต่อไป แม่ยืนยันบนไปใน แต่ไม่สามารถกู้คืนเพียงเล็กน้อย ในขณะเดียวกัน พระเอก 4 ศพพบครอบครัวของฉันอยู่เพียงไม่กี่ไมล์ออกไป แต่ถูก luckier บ้านเรายังคงเหมือนเดิม และพ่อ ที่มีความคล่องตัว ได้อยู่อย่างปลอดภัยในร่ม แม่ของฉันถูกเดินเนินเขาตะวันออก และถูก unhurt เธอกลับบ้านในวันถัดไป เมื่อฉันพูดกับเธอผ่าน Skype เธอบอกว่า tremors คงและระลอกกลัวได้พ่อของเธอ แต่ฉันพูดขึ้นเบา ๆ เกี่ยวกับ uselessness ของตกใจ บักตะปูร์เป็นสิบไมล์จากเขตรัฐบาลกลาง แต่เกือบสี่วันหลังจากแผ่นดินไหว รัฐยังมีไม่ได้ประเมินการสูญเสีย เข้าถึงประชาชน หรือส่งทีมกู้ภัย เพื่อล้างเศษวัดบรรเทาแผ่นดินไหวที่ดี เป็นข่าวเนปาลโทร วัด 7.8 บนสเกลถือ ของจุดศูนย์กลางอยู่ในเขตเขากิโลเมตรที่แปดตะวันตกเฉียงเหนือของ สหประชาชาติได้ประเมินว่า ได้รับผลกระทบมากกว่าสี่ของประชากรของประเทศ เป็นแปดล้านคน โดยเย็นวันจันทร์ วันที่ 9 หลังจากแผ่นดินไหว รัฐบาลได้ประกาศว่า เจ็ดพันสามร้อยหก - ห้าคนเสียชีวิต ได้รับบาดเจ็บสิบสี่พันสามร้อย และหกหก และเกือบครึ่งล้านได้รับพลัดถิ่นจากบ้านของพวกเขา รัฐมนตรีว่าการกระทรวงการเงินรายงานว่า มากกว่ารัฐบาลหมื่นอาคาร โรงเรียนและศูนย์สุขภาพ ถูกทำลาย และอาคารอื่น ๆ 13 พันเสียหาย รัฐบาลประเมินว่า กว่าสองแสนบ้านได้ถูกทำลายเมืองหลวงของกาฐมาณฑุมียังคง จุดสนใจตั้งแต่โศกนาฎกรรม เพราะรุนแรงระลอก คืนสามแรก ส่วนใหญ่ของเมืองนอนออกในเปิด ในพื้นที่สาธารณะ ฟิลด์ แม้ภายในท่อน้ำเสีย มีการขาดแคลนน้ำดื่มและอาหาร และเครื่องใช้จำเป็นอื่น ๆ จะเหลือน้อย อังคาร นักข่าว tweeted จาก Harissiddhi อยู่ชานเมือง "อาหารค่ำของคืนนี้เป็นชุดสุดท้ายของข้าว พวกเขาต้องการอาหาร น้ำแหล่งปนเปื้อน" Devendra ราชปันเฑ รัฐมนตรีว่าการกระทรวงการเงินเดิมและภาคประชาสังคมที่ผู้นำกิจกรรม เดินถนนของกาฐมาณฑุในวันอังคาร และรายงานต้องสำคัญสำหรับบริการสุขาภิบาลและกำจัดขยะ สิ่งเป็นตอนนี้เป็นพยานเป็นการอพยพ ประชาชนล้านครึ่งได้ทิ้งความกลัว แต่ส่วนใหญ่ จะติดตามชะตากรรมของครอบครัวในหมู่บ้านที่รับผลกระทบจากโศกนาฎกรรมข้อมูลเกี่ยวกับขนาดของวิกฤตในชนบทมีเพียงเริ่มโผล่ ผ่านการสำรวจทางอากาศ ภารกิจกู้ภัย สังคม และผู้ที่ได้รับสามารถออกจากหมู่บ้านของพวกเขา และรายงานไปทั่วโลก เพื่อนธิเบตกอร์ขากล่าวว่า หมู่บ้านของเธอถูกเผาทำลาย และที่ ชุมชนทั้งหมดมีการนอนในโรงแพะ อีกเพื่อนเขียนที่บ้านทั้งหมดใน Thame ในแคว้นคุมบุเอเวอเรสต์ มียุบ จากบ้านของ Sikharpur ในเขต Sindhupalchowk สำนักข่าวรายงานว่า "กลิ่นเหม็นได้เริ่มต้นเกิดจากร่างกายของคนตาย วางตัวการคุกคามของโรคระบาด Sindhupalchowk ดูเหมือนจะ เป็นระหว่างอำเภอได้รับผลกระทบรุนแรงมากที่สุด จำนวนเต็นท์จำกัดเพิ่งมาในภูมิภาค แต่ผู้ดูแลท้องถิ่นไม่แน่ใจวิธีการจำหน่ายวัสดุที่ได้มาทาง "มันต้องเหมือนกันทุกที่ ดังนั้นมันอาจไม่ได้ให้รัฐบาลมาช่วยเหลือทั้งหมด Subash Majhi เซอร์ไวเวอร์ บอกสำนักข่าว "แต่ถ้าเราสามารถได้รับบางเต็นท์และยา เราอาจมีบางล่างอยู่ในนี้"มุมมองหนึ่งถือว่า รัฐบาลไม่สามารถมีลแก้วิกฤตนี้ขนาด นับประสาเนปาลของ ประเทศถูกล็อคในสงครามกลางเมืองระหว่างปี 1996 และ 2006 และได้รับไม่สามารถเขียนรัฐธรรมนูญตั้งแต่นั้น ภายใต้สถานการณ์ ผสม รัฐบาลจะทำดีสุด ข้าราชการและกองยังทำงานที่น่าเชื่อถือ วางชีวิตเสี่ยง จำนวนมากของกองทัพของเนปาลและกองกำลังรักษาความปลอดภัยเกี่ยวข้องในการดำเนินการกู้ภัยและบรรเทา นั่งเอนหลังมากเชื่อว่า เป็นฝังความแตกต่างทางการเมือง ทำงานร่วมกัน สนับสนุนรัฐบาล บรรเทาช่องผ่านตัวแทน บริจาคเพื่อกองทุนบรรเทาทุกข์ของนายกรัฐมนตรี และเสริมสร้างระบบรัฐอีกมุมมองหนึ่งถือว่า เนื่องจากเนปาลอยู่ในโซน seismically เสี่ยง รัฐบาลควรได้รับดีเตรียมไว้ ไม่มีข้อพิพาทเกี่ยวกับการจัดสรรของทหารเดินเท้าในความพยายามช่วยเหลือ แต่ไม่มีแห้วที่ชัดเจนกับการตอบสนองของรัฐบาล ถึงออกไปยังที่ตั้งทั้งหมดทันทีอาจไม่ได้ แต่มีใหม่วิจารณ์การกระทำของรัฐบาลในครั้งแรกสามวัน เมื่อความต้องการช่วยเหลือเฉียบพลันมากที่สุด การละเลยภาคชนบท ความล้มเหลวในการมี stockpiled พื้นฐานวัสดุ ความเฉื่อยของพรรคการเมืองที่ไม่ได้บนพื้นดินช่วยประชาชน และรัฐบาลที่สับสน และขัดแย้งคำสั่งในความต้องการรับความช่วยเหลือนานาชาติแล้วมีประท้วงนายกรัฐมนตรี Sushil ราละของการจัดการวิกฤต ราละ ที่อยู่ในกรุงเทพเมื่อแผ่นดินไหวหลง ได้รับข่าวจากนายกรัฐมนตรีอินเดีย Narendra Modi เข้ามารายงาน เดลลี ในขณะเดียวกัน แล้วเป็นผู้ตอบสนองประเทศแรกมีพลังอย่างยิ่ง โดยวันพฤหัสบดีหลังจากแผ่นดินไหว อินเดียได้ส่งห้าร้อย และยี่สิบตันวัสดุบรรเทา สิบแปดทีมแพทย์ ทีมงานวิศวกรรมสิบแปด และทีมงานบรรเทาภัยพิบัติสิบหก อินเดียยังส่งชาติความปลอดภัยปรึกษา Ajit Doval และ Subrahmanyam Jaishankar รัฐมนตรีต่างประเทศในฟิลด์ระดับพื้นดินมีการประเมิน กองการในกาฐมาณฑุลง เนปาลของนำภาษาอังกฤษทุกวัน ตั้งข้อสังเกตว่า อย่างไร hashtag #ThankPM ถูก trending ในทวิตเตอร์ และ caustically ความเห็นที่ มันเป็น ในความเป็นจริง การขอบคุณ Modiการอภิปรายเกี่ยวกับความสามารถและประสิทธิภาพของรัฐบาลเนปาลได้ผลจริงนโยบาย: จะช่วยกำหนดดุลอำนาจระหว่างรัฐและนักแสดงอื่น ๆ เมื่อมันมาถึงการกำหนดระดับความสำคัญของการบรรเทาทุกข์ การกระจายความช่วยเหลือ และวางแผนฟื้นฟูระยะยาว รัฐมนตรีว่าการเงินของเนปาล Ram Sharan Mahat ตรัสว่า ประเทศจะต้องอย่างน้อย 2 พันล้านดอลลาร์เพื่อสร้าง และออกร้องขอความช่วยเหลือนานาชาติ สหรัฐอเมริกาได้บริจาคเกือบยี่สิบ - หกล้านดอลลาร์ สหราชอาณาจักร 7.5 ล้าน และ ยุโรป 3.2 ล้าน นอกจากนี้ยังมีการบริจาคจากแต่ละประเทศในยุโรป และความช่วยเหลือได้ถูก channelled N.G.O.s นานาชาติและองค์กรการกุศลส่วนตัว ตัวเลขเหล่านี้จะเปลี่ยนแปลงตลอดเวลาเป็นนักแสดงระดับค่าความช่วยเหลือของพวกเขา แต่คำถามคือ ว่ารัฐบาลของเนปาลอยู่ในตำแหน่งไปได้อย่างมีประสิทธิภาพ coördinate ช่วยที่มาใน และส่งให้กับผู้ที่ต้องการใน สิ่งสำคัญที่สุดอาจจะมีความยืดหยุ่นทางสังคม และ ที่ผ่านมา ไม่กี่วัน สังคม ถนนในกาฐมาณฑุ และเขาได้ยืนยันว่า เนปาลได้ระนาวในการข้อมูลสุญญากาศ เป็นแพลตฟอร์มสื่อดั้งเดิมได้ต่อสู้เพื่อรับมือ สังคมได้สินทรัพย์ เครือข่ายโทรคมนาคม โชคดี ได้ไม่ยุบในกาฐมาณฑุ มากกลัวที่สุด ขอบเขตของโศกนาฎกรรมครั้งแรกกลายเป็นชัดเจนเมื่อลงรายการบัญชีรูปภาพและวิดีโอบนสื่อสังคม provoking ช็อก แต่ยัง ส่งเสริมเอกภาพระหว่างเส้นทางการเมือง Twitter และ Facebook เป็น เครื่องมือเพื่อสอบถามเกี่ยวกับคนที่คุณรักและเพื่อน บนพื้นดินสามารถรายงานเหตุการณ์จะกางออก และตั้งค่าสถานะความต้องการเร่งด่วนได้ ในเนปาล ขนาดเล็ก มีอิสระริเริ่มมีความเจริญรุ่งเรือง นักบินกับเฮลิคอปเตอร์ส่วนตัวบริษัททำเที่ยวหมู่บ้านเนินเขาเพื่อช่วยเหลือผู้สูงอายุ ผู้หญิง และเด็ก กลุ่มอาสาสมัครที่มีความเจริญรุ่งเรือง และสามารถเห็นล้างเศษ รวบรวม และแจกจ่ายบรรเทาทุกข์ และสร้างรายชื่อของสถาบันที่น่าเชื่อถือที่มีส่วนร่วม ข้อมูลเกี่ยวกับบุคคลหรือครอบครัวในทุกข์รับทันที และส่งให้ผู้กำหนดนโยบายใน คนทั่วโลกได้มารวมกันเพื่อร่วมโครงการการแม็ป มีเรื่องราวน่าทึ่งของกู้ภัยหลังจากห้าวัน ยกจิตวิญญาณของมนุษย์ คนหนุ่มสาวของโลกแห่งเนปาลได้รวดเร็วในการเริ่มต้นริเริ่มหาทุนความพยายามเหล่านี้อาจไม่จำนวนไม่มากเมื่อเทียบกับขนาดของแผ่นดินไหว แต่พวกเขาระบุว่า แผ่นดินไหวได้มานั่งเอนหลังร่วมสังคมกันด้วยวิธีที่ไม่ยากที่จะจินตนาการจนถึงสัปดาห์สุดท้าย เมื่อสภาพภูมิอากาศการเมืองขั้วและ cleavages ทางสังคมลึกมีเกือบเกิดการปัดเรา และเรามีความเป็นสมาชิก ความรู้สึกนี้ต่ออายุของ commonality อาจเป็นเหตุผลที่เนปาลจะผ่าน สร้าง และ reëmerge จากวิกฤตนี้

Results (Thai) 2:

สองวันหลังจากแผ่นดินไหวรุนแรงในประเทศเนปาลเป็นเรื่องที่ปรากฏในหนังสือพิมพ์ท้องถิ่นเกี่ยวกับบักตาปูร์เป็นเมืองประวัติศาสตร์ในหุบเขากาฐมา ณ ที่กว้างขึ้น รามและไมยะ Baasi อยู่ข้างนอกบ้านของพวกเขาในขณะนี้เพื่อลดขยะหาวิธีที่จะได้รับในและกู้คืนบางสิ่งบางอย่างอะไรที่มีค่า ลูกสาวของพวกเขาได้รับบาดเจ็บอยู่ในโรงพยาบาลอำเภอและความจำเป็นที่จะถูกโอนไปยังอีก แต่เงินของพวกเขาทั้งหมดและทรัพยากรที่วางฝังอยู่ในซากปรักหักพังของบ้านของพวกเขา อื่น ๆ เตือนพวกเขาไม่ได้ที่จะได้ใกล้ชิดเกินไปเป็นระลอกที่รุนแรงอย่างต่อเนื่อง แม่ยืนยันว่าจะไปใน แต่สามารถกู้คืนเล็ก ๆ น้อย ๆ ในขณะเดียวกันประตูถัดไปสี่ศพของเขาถูกพบ. ครอบครัวของฉันมีชีวิตอยู่เพียงไม่กี่ไมล์ห่างออกไป แต่มันก็เป็นโชคดี บ้านของเรายังคงเหมือนเดิมและพ่อของฉันที่มีการ จำกัด การเคลื่อนไหวก็สามารถที่จะอยู่ได้อย่างปลอดภัยในบ้าน แม่ของฉันกำลังเดินทางไปในภูเขาตะวันออกและเป็นอันตราย; เธอกลับบ้านในวันรุ่งขึ้น เมื่อฉันพูดกับเธอมากกว่า Skype, เธอบอกว่าแรงสั่นสะเทือนอย่างต่อเนื่องและระลอกกลัวของเธอ แต่พ่อของฉันพูดอย่างใจเย็นมากขึ้นเกี่ยวกับความไร้ประโยชน์ของความหวาดกลัว บักตาปูร์เป็นเพียงสิบไมล์จากย่านรัฐบาลกลาง แต่เกือบสี่วันหลังจากแผ่นดินไหวที่รัฐยังไม่ได้รับสามารถที่จะประเมินความสูญเสียที่นั่นเอื้อมมือออกไปประชาชนหรือส่งหน่วยกู้ภัยเคลียร์เศษและให้การวัดผล . บรรเทาแผ่นดินไหวใหญ่ในขณะที่กดเนปาลจะเรียกมันวัด 7.8 ตามมาตราริกเตอร์; ศูนย์กลางอยู่ในอำเภอเนินเขาแปดสิบกิโลเมตรทางตะวันตกเฉียงเหนือของฐมา ณ ฑุ สหประชาชาติได้มีการประมาณการว่ากว่าหนึ่งในสี่ของประชากรของประเทศมากที่สุดเท่าที่แปดล้านคนได้รับผลกระทบ โดยช่วงเย็นวันจันทร์ที่เก้าวันหลังเกิดแผ่นดินไหวที่รัฐบาลได้ประกาศว่า 7,365 คนเสียชีวิต 14,366 ได้รับบาดเจ็บและเกือบครึ่งล้านได้รับการย้ายออกจากบ้านของพวกเขา . กระทรวงการคลังรายงานว่ากว่าหมื่นอาคารรัฐบาลรวมทั้งโรงเรียนและศูนย์สุขภาพที่ถูกทำลายและที่สามพันอาคารอื่น ๆ ได้รับความเสียหาย รัฐบาลประมาณการว่ากว่าสองแสนบ้านได้ถูกทำลาย. เมืองหลวงของกาฐมา ณ ยังคงอยู่ศูนย์กลางของความสนใจตั้งแต่โศกนาฏกรรม เพราะความรุนแรงระลอกสำหรับสามคืนแรกที่มากที่สุดของเมืองนอนหลับออกมาในที่โล่งในพื้นที่สาธารณะเขตข้อมูลแม้ภายในท่อน้ำทิ้ง มีปัญหาการขาดแคลนน้ำดื่มและอาหารและอุปกรณ์ที่จำเป็นอื่น ๆ กำลังทำงานต่ำ เมื่อวันอังคารที่นักข่าวได้เริ่มทวีตจาก Harissiddhi ในเขตชานเมืองของเมือง "อาหารค่ำคืนนี้เป็นแพ็คสุดท้ายของข้าว พวกเขาต้องการอาหาร แหล่งน้ำที่ปนเปื้อน. "Devendra ราชา Panday, กระทรวงการคลังและอดีตนักเคลื่อนไหวภาคประชาสังคมชั้นนำเดินถนนของกาฐมา ณ ในวันอังคารและรายงานความจำเป็นอย่างยิ่งสำหรับการสุขาภิบาลและบริการกำจัดขยะ สิ่งที่เมืองหลวงอยู่ในขณะนี้เป็นพยานอพยพ ครึ่งล้านคนไม่เคยมีใครออกจากความกลัว แต่ส่วนใหญ่ในการติดตามชะตากรรมของครอบครัวของพวกเขากลับมาอยู่ในหมู่บ้านที่ได้รับผลกระทบจากโศกนาฏกรรม. ข้อมูลเกี่ยวกับขนาดของวิกฤตในชนบทเนปาลได้เริ่มต้นเพียงแค่โผล่ออกมาผ่านการสำรวจทางอากาศภารกิจกู้ภัย สื่อสังคมและผู้ที่ได้รับสามารถที่จะออกจากหมู่บ้านของพวกเขาและรายงานไปทั่วโลก เพื่อนจาก Gorkha กล่าวว่าหมู่บ้านของเธอได้ถูกทำลายและชุมชนทั้งหมดได้รับการนอนหลับอยู่ในเพิงแพะ เพื่อนอีกคนหนึ่งเขียนว่าทั้งหมดของบ้านใน Thame ในภูมิภาค Khumbu ของเอเวอร์เรสได้ทรุดตัวลง จากหมู่บ้าน Sikharpur ในเขต Sindhupalchowk, สำนักข่าวรายงานว่า "กลิ่นเหม็นได้เริ่มเล็ดลอดออกมาจากร่างกายของคนตาย" สวมรอยเป็นภัยคุกคามของการแพร่ระบาด Sindhupalchowk ดูเหมือนจะเป็นในหมู่ผู้ที่ได้รับผลกระทบมากที่สุดหัวเมืองอย่างรุนแรง จำนวนที่ จำกัด ของเต๊นท์ได้เดินทางมาถึงในภูมิภาคนี้ แต่ผู้บริหารท้องถิ่นไม่แน่ใจวิธีการกระจายอุปกรณ์ที่มีมาทางของพวกเขา "มันจะต้องเป็นเหมือนกันทุกที่ดังนั้นจึงอาจเป็นไปไม่ได้สำหรับรัฐบาลที่จะมาช่วยเหลือของทุกคน" Subash จี้รอดชีวิตบอกสำนักข่าว "แต่ถ้าเราจะได้รับเต็นท์และยาเราจะได้มีพื้นดินบางที่จะอยู่บน." มุมมองหนึ่งถือได้ว่ารัฐบาลอาจจะมีการจัดการกับวิกฤตของขนาดนี้ให้อยู่คนเดียวเนปาล; ประเทศที่ถูกขังอยู่ในสงครามกลางเมืองระหว่างปี 1996 และปี 2006 และได้รับไม่สามารถที่จะเขียนรัฐธรรมนูญตั้งแต่นั้นมา ภายใต้สถานการณ์ที่เป็นไปตามมุมมองนี้รัฐบาลจะทำดีที่สุด ข้าราชการพลเรือนและกองกำลังรักษาความปลอดภัยนอกจากนี้ยังมีการทำงานที่มีความน่าเชื่อถือวางชีวิตของตัวเองที่มีความเสี่ยง เป็นกลุ่มของกองทัพเนปาลและกองกำลังความมั่นคงมีส่วนร่วมในการช่วยเหลือบรรเทาทุกข์และการดำเนินงาน เนปาลหลายคนเชื่อว่ามันเป็นเวลาที่จะฝังศพแตกต่างทางการเมือง, การทำงานร่วมกันสนับสนุนรัฐบาลในการบรรเทาช่องทางผ่านหน่วยงานของบริจาคให้กับกองทุนบรรเทานายกรัฐมนตรีและเสริมสร้างระบบของรัฐ. อีกมุมมองหนึ่งถือได้ว่าเพราะเนปาลอยู่ใน seismically โซนความเสี่ยงที่รัฐบาลควรได้รับการเตรียมความพร้อม ไม่มีใครข้อพิพาทผลงานของพลทหารในความพยายามช่วยเหลือ แต่มีความไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัดกับการตอบสนองของรัฐบาล เอื้อมมือออกไปทันทีทุกสถานที่อาจไม่ได้รับเป็นไปได้ แต่มีการวิจารณ์ที่เกิดขึ้นจากการกระทำของรัฐบาลในสามวันแรกเมื่อความต้องการการช่วยเหลือเป็นเฉียบพลันมากที่สุด; การละเลยของภูมิภาคชนบท ความล้มเหลวที่จะมีการตระเตรียมอุปกรณ์พื้นฐาน; ความเฉื่อยของพรรคการเมืองที่ยังไม่ได้อยู่บนพื้นดินช่วยให้ประชาชน; และคำสั่งของรัฐบาลที่ทำให้เกิดความสับสนและขัดแย้งกับความต้องการในการรับความช่วยเหลือระหว่างประเทศ. มีการประท้วงแล้วนายกรัฐมนตรี Sushil จัดการ Koirala ของวิกฤต Koirala ที่อยู่ในกรุงเทพฯเมื่อแผ่นดินไหวหลงได้รับรายงานข่าวจากทวิตเตอร์นายกรัฐมนตรีอินเดีย Narendra Modi ของ นิวเดลีขณะที่ได้รับการตอบกลับมีพลังอย่างน่าทึ่งระหว่างประเทศครั้งแรก โดยวันพฤหัสบดีหลังเกิดแผ่นดินไหวที่ประเทศอินเดียได้ส่งห้าร้อยยี่สิบตันของวัสดุบรรเทาแปดทีมแพทย์แปดทีมวิศวกรและสิบหกทีมบรรเทาภัยพิบัติ อินเดียยังได้ส่งที่ปรึกษาความมั่นคงแห่งชาติ Ajit Doval และรัฐมนตรีต่างประเทศ Subrahmanyam Jaishankar สำหรับการประเมินสนามระดับพื้นดิน บรรณาธิการในกาฐมา ณ โพสต์เนปาลชั้นนำของภาษาอังกฤษในชีวิตประจำวันตั้งข้อสังเกตว่า #ThankPM hashtag ถูกแนวโน้มบนทวิตเตอร์และแสดงความคิดเห็นเจ็บแสบว่ามันเป็นในความเป็นจริงจะขอบคุณ Modi. การอภิปรายเกี่ยวกับความสามารถในการที่รัฐบาลเนปาลและประสิทธิผลมีจริง ผลกระทบนโยบายมันจะช่วยตรวจสอบถ่วงดุลอำนาจระหว่างรัฐและนักแสดงคนอื่นเมื่อมันมาถึงการกำหนดลำดับความสำคัญของการบรรเทาการกระจายความช่วยเหลือและการทำงานในแผนฟื้นฟูระยะยาว กระทรวงการคลังของประเทศเนปาลเทพนมมหาดไทยได้กล่าวว่าประเทศจะต้องไม่น้อยกว่าสองพันล้านดอลลาร์ในการสร้างและได้ออกอุทธรณ์ระหว่างประเทศเพื่อขอความช่วยเหลือ สหรัฐอเมริกาได้ให้คำมั่นสัญญาเกือบ 26,000,000 ดอลลาร์; สหราชอาณาจักร 7.5 ล้าน; และสหภาพยุโรป 3.2 ล้าน มีคำมั่นสัญญารับจากแต่ละประเทศในยุโรปและความช่วยเหลือที่ได้รับการส่งผ่านองค์กรพัฒนาเอกชนระหว่างประเทศและองค์กรการกุศลเอกชน ตัวเลขเหล่านี้จะมีการเปลี่ยนแปลงขนาดเป็นนักแสดงถึงความช่วยเหลือของพวกเขา แต่คำถามคือว่ารัฐบาลเนปาลอยู่ในตำแหน่งที่มีประสิทธิภาพในการประสานงานการให้ความช่วยเหลือที่จะมาในและส่งมอบให้กับผู้ที่ต้องการมัน. ในขณะที่สิ่งที่อาจจะสำคัญที่สุดคือความยืดหยุ่นทางสังคมและในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา สื่อสังคมถนนของกาฐมา ณ และเนินเขาได้ยืนยันว่าเนปาลมีมันในความอุดมสมบูรณ์. สูญญากาศในข้อมูลเป็นแพลตฟอร์มสื่อแบบดั้งเดิมได้พยายามที่จะจัดการสื่อสังคมได้รับสินทรัพย์ เครือข่ายโทรคมนาคมที่โชคดีไม่ยุบในฐมา ณ ฑุเป็นจำนวนมากกลัว ขอบเขตของโศกนาฏกรรมครั้งแรกก็เห็นได้ชัดเมื่อภาพและวิดีโอที่ถูกโพสต์ในสื่อสังคมยั่วช็อต แต่ยังส่งเสริมความเป็นปึกแผ่นข้ามเส้นทางการเมือง Twitter และ Facebook ได้กลายเป็นเครื่องมือที่จะถามเกี่ยวกับคนที่คุณรักและเพื่อน ๆ ผู้ที่อยู่บนพื้นดินสามารถรายงานเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นขณะที่พวกเขากางออกและความต้องการเร่งด่วนธง ภายในเนปาลขนาดเล็กความคิดริเริ่มที่เป็นอิสระมีความเจริญรุ่งเรือง นักบินกับ บริษัท เฮลิคอปเตอร์ส่วนตัวทำให้การเดินทางไปยังหมู่บ้านชาวเขาที่จะช่วยเหลือผู้สูงอายุผู้หญิงและเด็ก กลุ่มอาสาสมัครมีความเจริญรุ่งเรืองและสามารถมองเห็นการล้างเศษการจัดเก็บภาษีและการกระจายการบรรเทาและการสร้างรายชื่อของสถาบันที่น่าเชื่อถือที่จะมีส่วนร่วม; ข้อมูลใด ๆ ที่เกี่ยวกับบุคคลหรือครอบครัวที่อยู่ในความทุกข์ที่ถูกหยิบขึ้นมาทันทีและส่งให้กับผู้กำหนดนโยบาย ผู้คนทั่วโลกได้มาร่วมกันเพื่อนำไปสู่โครงการจัดทำแผนที่ มีเรื่องราวที่โดดเด่นของการช่วยเหลือห้าวันหลังจากยกจิตวิญญาณของมนุษย์ คนหนุ่มสาวของแหล่งกำเนิดเนปาลทั่วทุกมุมโลกได้อย่างรวดเร็วที่จะเริ่มต้นความคิดริเริ่มการระดมทุน. ความพยายามเหล่านี้อาจจะไม่ได้มีจำนวนมากเมื่อเทียบขนาดของภัยพิบัติ แต่พวกเขาแสดงให้เห็นว่าการเกิดแผ่นดินไหวได้นำสังคมเนปาลด้วยกันในรูปแบบที่เป็นเรื่องยาก ที่จะจินตนาการจนถึงสัปดาห์สุดท้ายเมื่อบรรยากาศทางการเมืองขั้วและปริสังคมลึกเกือบได้กัดเซาะร๊อคที่เราใช้ร่วมกันและความเป็นของที่เรามี นี้ความรู้สึกใหม่ของคนธรรมดาสามัญอาจจะเป็นเหตุผลที่เนปาลจะดึงผ่านสร้างและฟื้นตัวจากวิกฤติเศรษฐกิจครั้งนี้

Results (Thai) 3:

สองวันหลังจากเกิดแผ่นดินไหวรุนแรงในเนปาล เรื่องราวที่ปรากฏในสื่อมวลชนท้องถิ่นเกี่ยวกับภักตะปูร์ เมืองประวัติศาสตร์ในกว้าง Kathmandu Valley RAM และฮิซาอุ baasi อยู่นอกบ้าน ตอนนี้ลดเศษหินหรืออิฐ ค้นหาวิธีที่จะได้รับในและกู้คืนอะไร ค่า ลูกสาวได้รับบาดเจ็บอยู่ในโรงพยาบาล และต้องย้ายไปอีกแต่เงินทั้งหมดของพวกเขาและทรัพยากรวางฝังอยู่ในซากปรักหักพังของบ้านของพวกเขา คนอื่นห้ามเข้าไปใกล้ เป็นระลอกรุนแรงอย่างต่อเนื่อง แม่ยืนกรานว่าจะไป แต่สามารถกู้คืนเล็กน้อย ขณะเดียวกัน ประตูถัดไปสี่ศพพบ

ครอบครัวของฉันอาศัยอยู่เพียงไม่กี่ไมล์ห่างออกไป แต่มันเป็นโชคดี ที่บ้านของเรายังคงเหมือนเดิม และพ่อ ที่ จำกัด การเคลื่อนไหวก็สามารถที่จะอยู่ได้อย่างปลอดภัยในบ้าน แม่ของฉันกำลังเดินทางในภูเขาทางทิศตะวันออก และไม่ได้รับบาดเจ็บใดๆ เธอกลับบ้านในวันถัดไป เมื่อฉันพูดกับเธอผ่าน Skype , เธอกล่าวว่า แรงสั่นสะเทือนที่คงที่ และระลอกตกใจของเธอ แต่พ่อพูดอีกอย่างใจเย็น แล้วไม่ได้ผลของการตื่นตระหนก ภักตะปุร์เป็นเพียงสิบไมล์จากเขตรัฐบาลกลางแต่เกือบสี่วันหลังจากที่เกิดแผ่นดินไหว รัฐยังไม่สามารถประเมินความสูญเสียนั้น เข้าถึงประชาชน หรือส่งทีมกู้ภัยเพื่อล้างเศษซาก และให้วัด โล่งอก

เกิดแผ่นดินไหวใหญ่ กดเนปาลเรียกมันวัดได้ 7.8 ริกเตอร์ มีจุดศูนย์กลางเป็นเนินเขาตำบล 80 กิโลเมตรทางตะวันตกเฉียงเหนือของกาฐมาณฑุสหประชาชาติได้มีการประมาณการว่ามากกว่าหนึ่งในสี่ของประชากรของประเทศ ประชาชนหลายล้านแปด ได้รับผลกระทบ โดย เย็นวันจันทร์ เก้าวันหลังจากที่เกิดแผ่นดินไหว รัฐบาลได้ประกาศว่าเจ็ดพันสามร้อยหกสิบห้าคนเสียชีวิต สิบสี่พันสามร้อยหกสิบหกได้รับบาดเจ็บ ,และเกือบครึ่งล้าน เคยถูกไล่ออกจากบ้าน กระทรวงการคลังรายงานว่า มากกว่าหมื่นอาคารของรัฐบาล รวมทั้งโรงเรียนและศูนย์สุขภาพ ถูกทำลาย และที่ สิบสามหมื่นอาคารอื่นๆ ได้รับความเสียหาย รัฐบาลประมาณการว่ามากกว่า 2 แสนบาท บ้านที่ถูกทำลาย .

เมืองหลวงของ กาฐมาณฑุ ได้อยู่ที่ศูนย์กลางของความสนใจ ตั้งแต่โศกนาฏกรรม เพราะระลอกรุนแรง สำหรับสามคืนแรก ส่วนใหญ่ของเมืองนอนในที่โล่ง ในพื้นที่สาธารณะเขต แม้แต่ภายในท่อโสโครก มีการขาดแคลนน้ำดื่ม และอาหาร และอุปกรณ์ที่จำเป็นอื่น ๆวิ่งน้อย วันอังคาร นักข่าวจาก harissiddhi tweeted ,ในเขตชานเมืองของเมือง " อาหารเย็นคืนนี้เป็นฝูงสุดท้ายของข้าว พวกเขาต้องการอาหาร แหล่งน้ำที่ปนเปื้อน " devendra ราจ panday , รัฐมนตรีว่าการกระทรวงการคลังและอดีตผู้นำประชาสังคมกิจกรรม เดิน กาฐมาณฑุ เป็นถนนใน วันอังคาร และ รายงาน ต้องสะอาด และการบริการ การทิ้งขยะ มีเมืองหลวงคือตอนนี้ที่เห็นคือ อพยพครึ่งล้านคนได้ออกมาจากความกลัว แต่ส่วนใหญ่จะติดตามชะตากรรมของครอบครัวกลับไปหมู่บ้านที่ได้รับผลกระทบจากโศกนาฏกรรม .

ข้อมูลเกี่ยวกับขนาดของวิกฤตในชนบทของเนปาลเพิ่งเริ่มที่จะออกมาผ่านการสำรวจภาพถ่ายทางอากาศภารกิจช่วยเหลือสังคม และผู้ที่ได้รับสามารถที่จะทิ้ง หมู่บ้านและรายงานของพวกเขาไปทั่วโลกเพื่อนจากกอร์ขา กล่าวว่า หมู่บ้านของเธอถูกทำลาย และที่ชุมชน ทั้งที่เคยนอนในแพะหลั่ง เพื่อนอีกคนเขียนทั้งหมดของบ้านใน Thame , ในคุมบุเขตของ Everest , ล้มหมดสติ จากหมู่บ้าน sikharpur ใน sindhupalchowk District , สำนักข่าวรายงานว่า " กลิ่นเหม็นได้เริ่มฉายออกมาจากร่างของคนตาย" วางตัวภัยคุกคามจากโรคระบาด sindhupalchowk ปรากฏอยู่ในหมู่ที่สุดที่รุนแรงมากขึ้น จำนวนจำกัดเต็นท์ได้เดินทางมาถึงในเขต แต่ผู้บริหารท้องถิ่นไม่แน่ใจวิธีการแจกจ่ายวัสดุที่มาทางของพวกเขา " มันต้องเป็นเหมือนกันหมด ดังนั้นจึงอาจเป็นไปได้ที่รัฐบาลให้มาช่วยเหลือของทั้งหมด " subash majhi , ผู้รอดชีวิตบอกหน่วยงานข่าว " แต่ถ้าเราเอาเต็นท์ และ ยา เราสามารถมีพื้นดินอยู่ได้ "

มุมมองหนึ่งถือว่าไม่มีรัฐบาลน่าจะจัดการกับวิกฤตขนาดนี้ อย่าว่าแต่ของเนปาลประเทศที่ถูกขังอยู่ในสงครามกลางเมืองระหว่างปี 1996 และปี 2006 และได้รับไม่สามารถที่จะเขียนรัฐธรรมนูญ ตั้งแต่นั้นมา ภายใต้สถานการณ์ จากมุมมองนี้รัฐบาลจะทำอะไรดีที่สุด ข้าราชการและเจ้าหน้าที่ยังทำงานได้น่าเชื่อถือ ทำให้ชีวิตของตัวเองตกอยู่ในความเสี่ยง เป็นกลุ่มของเนปาลกองทัพและกองกำลังรักษาความปลอดภัยมีส่วนร่วมในปฏิบัติการกู้ภัยและบรรเทาทุกข์ . มีชาวเนปาลเชื่อว่าถึงเวลาแล้วที่จะฝังศพ ความแตกต่างทางการเมือง ทำงานร่วมกัน สนับสนุนรัฐบาล ช่องโล่ง ผ่านหน่วยงาน