the alternative bulk (Mackay and Ca

the alternative bulk (Mackay and Caligari 2000).
Further saturation of cassava genome with more
markers, most especially the SNP markers being
currently developed and validated may therefore lead
to detection of QTLs linked to EB in the three
populations as well as detection of more linked QTLs
in the remaining six populations.
Collard et al. (2005) stated that QTLs accounting for
more than 10 %of phenotypic variation (R2) are major
QTLs. In this study, seven of the nine QTLs to which
the markers are linked explained for 16 % or more of
the phenotypic variation indicating that the seven
markers are linked to major QTLs associated with EB
in cassava. As noted in earlier study by Gomez et al.
(2009), BSA also allowed identification of QTLs
linked to EB in cassava by allowing analysis in absence
of a linkage map and by reducing the effort required to
identify linkage of the markers with EB in this study.
Five SSR markers identified in this study were
found on the existing cassava genomic map (a genetic
linkage map of a cassava backcross based on a B1P2

Results (Thai) 1:

กลุ่มอื่น (แมคเคย์และ Caligari 2000)เพิ่มเติมความเข้มของกลุ่มมันสำปะหลังมีมากขึ้นเครื่องหมาย เครื่องหมาย SNP โดยเฉพาะอย่างยิ่งการปัจจุบันได้รับการพัฒนา และตรวจสอบอาจนำดังนั้นการตรวจสอบของ QTLs กับ EB ในสามประชากรรวมทั้งตรวจ QTLs ที่เชื่อมโยงมากขึ้นในประชากร 6 ที่เหลือCollard et al. (2005) ระบุที่ QTLs บัญชีสำหรับกว่า 10% ของไทป์ (R2) เป็นหลักQTLs ในการศึกษานี้ เจ็ด QTLs เก้าที่เครื่องหมายเชื่อมโยง explained 16% หรือมากกว่าไทป์ที่แสดงที่เจ็ดเครื่องหมายเชื่อมโยงกับ QTLs ที่สำคัญเกี่ยวข้องกับ EBในมันสำปะหลัง เป็นตามในก่อนหน้านี้ศึกษาโดยเมซ et al(2009), บีเอสเอยังอนุญาตให้ใช้รหัสของ QTLsเชื่อมโยงกับ EB ในมันสำปะหลัง โดยให้วิเคราะห์ในการขาดงานแผนที่เชื่อมโยง และลดความพยายามที่ต้องการระบุความเชื่อมโยงของเครื่องหมาย ด้วย EB ในการศึกษานี้เครื่องหมาย SSR 5 ที่ระบุในการศึกษานี้ได้พบแผนที่ที่มีอยู่มันสำปะหลัง genomic (แบบทางพันธุกรรมแผนที่เชื่อมโยงการไหม้มันสำปะหลังตาม B1P2

Results (Thai) 3:

กลุ่มทางเลือก ( และไอ caligari 2000 ) .
ความอิ่มเพิ่มเติมของจีโนมมันสำปะหลังกับเครื่องหมายมากกว่า

เครื่องหมาย SNP ส่วนใหญ่โดยเฉพาะการพัฒนาในปัจจุบันและตรวจสอบ ดังนั้นจึงอาจนำไปสู่การตรวจหายีนที่เชื่อมโยงกับ
3
EB ในประชากร รวมทั้งการตรวจหายีนที่เชื่อมโยงมากขึ้นในอีกหก

ตามจำนวนประชากร ผู้สื่อข่าว et al . ( 2548 ) ระบุว่า บัญชีสำหรับ
รับผิดชอบมากกว่า 10% ของการเปลี่ยนแปลงฟีโนไทป์ ( R2 ) เป็นยีนหลัก

ในการศึกษานี้ เจ็ดเก้า รับผิดชอบ ซึ่ง
เครื่องหมายเชื่อมโยงอธิบายสำหรับ 16 % หรือมากกว่าของฟีโนไทป์เปลี่ยนแปลงแสดงว่า
7
เครื่องหมายเชื่อมโยงกับยีนหลักที่เกี่ยวข้องกับ EB
ในมันสำปะหลัง ตามที่ระบุไว้ก่อนหน้านี้การศึกษาโดย Gomez et al .
( 2009 ) , ( ไม่ได้ระบุตำแหน่ง
เชื่อมโยงไปยัง EB ในมันสำปะหลัง โดยให้วิเคราะห์ในขาด
ของการเชื่อมโยงแผนที่และโดยการลดความพยายามต้อง
ระบุการเชื่อมโยงเครื่องหมายกับ EB ในการศึกษา .
5 เครื่องหมาย SSR ระบุในการศึกษาครั้งนี้พบว่าในจีโนมมันสำปะหลัง
ที่มีอยู่แผนที่ ( แผนที่พันธุกรรม
เชื่อมโยงมันสำปะหลัง ( ขึ้นอยู่กับ b1p2