Formal education in Japan began wit

Formal education in Japan began with the adoption of Chinese culture in the 6th century. Buddhist and Confucian teachings as well as sciences, calligraphy, divination and literature were taught at the courts of Asuka, Nara and Heian. Scholar officials were chosen through an Imperial examination system. But contrary to China, the system never fully took hold and titles and posts at the court remained hereditary family possessions. The rise of the bushi, the military class, during the Kamakura period ended the influence of scholar officials, but Buddhist monasteries remained influential centers of learning.

In the Edo period, the Yushima Seidō in Edo was the chief educational institution of the state; and at its head was the Daigaku-no-kami, a title which identified the leader of the Tokugawa training school for shogunate bureaucrats.[2]

Under the Tokugawa shogunate, the daimyō vied for power in the largely pacified country. Since their influence could not be raised through war, they competed on the economic field. Their warrior-turned-bureaucrat Samurai elite had to be educated not only in military strategy and the martial arts, but also agriculture and accounting. Likewise, the wealthy merchant class needed education for their daily business, and their wealth allowed them to be patrons of arts and science. But temple schools (terakoya) educated peasants too, and it is estimated that at the end of the Edo period 50% of the male and 20% of the female population possessed some degree of literacy. Even though contact with foreign countries was restricted, books from China and Europe were eagerly imported and Rangaku ("Dutch studies") became a popular area of scholarly interest.

Results (Thai) 1:

ศึกษาอย่างเป็นทางการในญี่ปุ่นเริ่ม มีการรับวัฒนธรรมจีนในศตวรรษ 6 คำสอนศาสนาพุทธและลัทธิขงจื้อเป็นวิทยาศาสตร์ ประดิษฐ์ ทำนาย และเอกสารประกอบการสอนได้ที่ศาลของอาสึกะ นารา และเฮอัง นักวิชาการเจ้าหน้าที่ถูกเลือกผ่านระบบการตรวจสอบที่อิมพีเรียล แต่ขัดกับจีน ระบบไม่ครบเอาค้างไว้และชื่อ และกระทู้ที่ศาลยังคง รัชทายาทแห่งครอบครัวทรัพย์สิน เพิ่มขึ้นของ bushi เรียนทหาร ระหว่างแหล่งรอบระยะเวลาสิ้นสุดอิทธิพลของเจ้าหน้าที่นักวิชาการ แต่พุทธอารามยังคง มีอิทธิพลศูนย์การเรียนรู้ในยุคเอะโดะ Yushima Seidō ในเอโดะถูกสถาบันการศึกษาที่สำคัญของรัฐ และที่หัวของมันถูก Daigaku-ไม่มีคามิ ชื่อเรื่องที่ระบุผู้นำของโรงเรียนฝึกอบรมของโทะกุงะวะใน bureaucrats รัฐบาลโชกุน [2]ภายใต้รัฐบาลโชกุนโทะกุงะวะ daimyō ที่ vied สำหรับพลังงานในประเทศส่วนใหญ่ pacified เนื่องจากไม่สามารถยกอิทธิพลผ่านสงคราม พวกเขาร่วมแข่งขันเขตเศรษฐกิจ ยอดซามูไรนักรบเปิด-bureaucrat นักศึกษาไม่เพียงแต่ ในกลยุทธ์ทางการทหาร และ ศิลปะการต่อสู้ แต่ยังเกษตร และบัญชีได้ ในทำนองเดียวกัน ชั้นร้านค้ามั่งคั่งต้องศึกษาสำหรับธุรกิจของพวกเขาทุกวัน และสมบัติให้พวกเขาได้ให้การอุปถัมภ์ศิลปะและวิทยาศาสตร์ โรงเรียนวัด (terakoya) ศึกษาชาวนาเกินไป และคาดว่า ที่สุดของเอโดะระยะ 50% ของชายและ 20% ของประชากรเพศหญิงต้องมีบางส่วนของวัดไว้ ถึงแม้ว่าการติดต่อกับต่างประเทศถูกจำกัด หนังสือจากจีนและยุโรปถูกนำเข้าวัน และพื้นที่นิยมน่าสนใจ scholarly กลายเป็น Rangaku ("ดัตช์ศึกษา")

Results (Thai) 2:

ศึกษาอย่างเป็นทางการในประเทศญี่ปุ่นเริ่มต้นด้วยการยอมรับของวัฒนธรรมจีนในศตวรรษที่ 6 คำสอนทางพุทธศาสนาขงจื้อและเช่นเดียวกับวิทยาศาสตร์การประดิษฐ์ตัวอักษรดวงชะตาและวรรณกรรมได้รับการสอนที่สนามของอะซึกะนาราและเฮอัน เจ้าหน้าที่นักวิชาการที่ได้รับการคัดเลือกผ่านระบบการตรวจสอบอิมพีเรียล แต่ขัดกับจีนระบบไม่เต็มที่เอาไว้และชื่อและโพสต์ที่ยังคงอยู่ในศาลทรัพย์สินทางพันธุกรรมในครอบครัว การเพิ่มขึ้นของ Bushi ที่ชั้นทหารในช่วงระยะเวลาสิ้นสุดวันที่คามาคูอิทธิพลของเจ้าหน้าที่นักวิชาการ แต่วัดพุทธยังคงมีอิทธิพลศูนย์การเรียนรู้. ในสมัยเอโดะที่ Yushima Seidōในเอโดะเป็นหัวหน้าสถาบันการศึกษาของรัฐ; และที่หัวของมันเป็น Daigaku-no-พระเจ้าเป็นชื่อซึ่งระบุผู้นำของโรงเรียนการฝึกอบรมสำหรับข้าราชการงาวะผู้สำเร็จราชการ. [2] ภายใต้งาวะ, daimyōประชันสำหรับการใช้พลังงานในประเทศที่ส่วนใหญ่ปิดปาก เนื่องจากอิทธิพลของพวกเขาไม่สามารถยกผ่านสงครามที่พวกเขาอยู่ในสนามการแข่งขันทางเศรษฐกิจ นักรบหันข้าราชการชนชั้นซามูไรของพวกเขาจะต้องได้รับการศึกษาไม่เพียง แต่ในกลยุทธ์ทางทหารและศิลปะการต่อสู้ แต่ยังการเกษตรและการบัญชี ในทำนองเดียวกันชนชั้นพ่อค้าผู้มั่งคั่งที่จำเป็นในการศึกษาสำหรับธุรกิจประจำวันของพวกเขาและพวกเขาได้รับอนุญาตให้มั่งคั่งให้พวกเขาเป็นผู้อุปถัมภ์ของศิลปะและวิทยาศาสตร์ แต่โรงเรียนวัด (terakoya) ชาวบ้านที่ได้รับการศึกษามากเกินไปและมันเป็นที่คาดว่าในช่วงปลายสมัยเอโดะ 50% ของชายและ 20% ของประชากรหญิงมีระดับของความรู้บางอย่าง แม้ว่าการติดต่อกับต่างประเทศถูก จำกัด หนังสือจากประเทศจีนและยุโรปนำเข้าและกระหาย Rangaku ("การศึกษาดัตช์") ได้กลายเป็นสถานที่ยอดนิยมที่สนใจของนักวิชาการ

Results (Thai) 3:

การศึกษาในประเทศญี่ปุ่นเริ่มมีการรับวัฒนธรรมจีนในศตวรรษที่ 6 พุทธและขงจื้อสอนเช่นเดียวกับวิทยาศาสตร์ ลายมือ ทำนายและวรรณกรรมสอนในศาลของอาสึกะ นารา และ ัน เจ้าหน้าที่นักวิชาการถูกเลือกผ่านระบบการสอบของจักรพรรดิ แต่ตรงข้ามกับจีนระบบไม่เต็มเอาไว้และชื่อเรื่องและข้อความที่ศาลยังคงเป็นกรรมพันธุ์ เงินทอง ครอบครัว การเพิ่มขึ้นของบุชิ , ทหารชั้นสูงในยุคคะมะกุระสิ้นสุดอิทธิพลของขุนนางบัณฑิต แต่ชาวพุทธยังคงมีอิทธิพลศูนย์การเรียนรู้

ในเอโดะ , ยูชิม่า seid โฮในเอโดะคือสถานศึกษาหัวหน้าของรัฐและที่หัวของมันเป็นหัวไชเท้าไม่มีเรา , ชื่อที่ระบุว่าผู้นำของโรงเรียนฝึกอบรมสำหรับโชกุนโทะกุงะวะข้าราชการ [ 2 ]

ภายใต้โทคุกาวะ , daimy โฮ vied สำหรับพลังงานในประเทศส่วนใหญ่สงบ . เนื่องจากอิทธิพลของพวกเขาไม่สามารถยกผ่านสงคราม พวกเขาแข่งขันกันในเขตเศรษฐกิจซามูไรนักรบของพวกเขากลายเป็นข้าราชการชั้นสูงได้รับการศึกษาไม่เพียง แต่ในกลยุทธ์ทางทหารและศิลปะการต่อสู้ แต่ยัง การเกษตร และบัญชี อนึ่ง ชนชั้นพ่อค้ามั่งคั่งต้องการการศึกษาเพื่อธุรกิจประจำวันของพวกเขาและทรัพย์สมบัติของพวกเขาอนุญาตให้พวกเขาเพื่อให้ลูกค้าของศิลปะและวิทยาศาสตร์ แต่วัดโรงเรียน ( เทอราโกย่า ) การศึกษาชาวนาด้วยมันคือประมาณว่าในปลายยุคเอโดะ 50% ของเพศชาย และร้อยละ 20 ของประชากรหญิงมีบางระดับของการอ่านเขียน แม้ว่าการติดต่อกับต่างประเทศถูก จำกัด จากประเทศจีน และยุโรปกำลังตั้งหน้าตั้งตารอหนังสือนำเข้าและรันกากุ ( " การศึกษา " ดัตช์ ) เป็นบริเวณที่เป็นที่นิยมของความสนใจทางวิชาการ .