isolate a single strain of Clostrid

isolate a single strain of Clostridium tyrobutyricum JM1 from the
biohydrogen fermentation of food waste.
Some of the authors co-digested food waste with sludge (Kim
et al., 2004; Zhu et al., 2008) and aged landfill refuse (Mohan
et al., 2009) in order to balance the carbon to nitrogen ratio and
to increase proteinaceous content and improve biohydrogen production
by microorganisms. Kim and Lee (2010) suggested that
anaerobically digested sludge could be used as additional nutrients
for the growth and metabolic activity of hydrogen-producing
bacteria.
A few studies were conducted using non-sterile food waste
without inoculum addition (Kim et al., 2011d, 2009). It was found
that heat-treated food waste could produce high biohydrogen yield
without any problems related to hydrogen-consuming bacteria
when compared to untreated food waste. Similarly, sonication of
food waste with heat and without inoculum was applied by
Elbeshbishy et al. (2011a, 2011b) for biohydrogen production. This
result showed that pre-treatment of food waste could enhance
biohydrogen production efficiency and therefore can be regarded as
an important parameter influencing biohydrogen production.
Some of the authors simulated food waste by adding different
ratios of carbohydrate, protein, lipids and cellulose in order to
maintain the same composition and degradation rates as compared
to the real restaurant waste. Danko et al. (2008) simulated lipid,
cellulose, protein and carbohydrate in the ratio of 1:1:3.5:20 by
mixing pork lard, cabbage, chicken breast and potato flakes,
respectively. They found that this ratio could simulate actual
restaurant waste and resulted in higher hydrogen production potential
when mixed with granular sludge. Yasin et al. (2009, 2011)
simulated the 2:1:1 ratio of carbohydrate, protein and fiber by
mixing rice, fish and vegetable, respectively to simulate the actual
restaurant waste. Some authors mixed grains, vegetables, meat and
fish to mimic the real composition of municipal food waste (Han
and Shin, 2004; Chu et al., 2008; Zhu et al., 2011, 2008; Sreela
et al., 2011a).

Results (Thai) 1:

แยกสายพันธุ์หนึ่งของ Clostridium tyrobutyricum JM1 จากการbiohydrogen การหมักของเสียจากอาหารผู้เขียนร่วมกันย่อยอาหารเสีย ด้วยตะกอน (คิมet al. 2004 ซูและ al. 2008) และฝังกลบอายุปฏิเสธ (โมฮานet al. 2009) เพื่อความสมดุลคาร์บอนไนโตรเจนอัตรา และการเพิ่มโปรตีนเนื้อหา และปรับปรุงผลิต biohydrogenโดยจุลินทรีย์ คิมและลี (2010) แนะนำที่anaerobically ย่อยตะกอนสามารถใช้สารอาหารเพิ่มเติมสำหรับการเติบโตและกิจกรรมการเผาผลาญการผลิตไฮโดรเจนเชื้อแบคทีเรียบางการศึกษาได้ดำเนินการโดยใช้อาหารที่ไม่เป็นหมันเสียโดยไม่ต้องเพิ่ม inoculum (Kim et al. 2011d, 2009) พบheat-treated อาหารขยะที่สามารถสร้างผลตอบแทนสูง biohydrogenไม่ มีปัญหาใด ๆ ที่เกี่ยวข้องกับแบคทีเรียที่ใช้ไฮโดรเจนเมื่อเทียบกับอาหารบำบัดขยะ ในทำนองเดียวกัน sonicationใช้เศษอาหาร ด้วยความร้อน และไม่ มี inoculum โดยElbeshbishy et al.ที่ (2011a, 2011b) สำหรับการผลิต biohydrogen นี้ผลที่แสดงให้เห็นว่าก่อนบำบัดของเสียจากอาหารอาจเพิ่มbiohydrogen ประสิทธิภาพการผลิต และดังนั้น อาจถือเป็นพารามิเตอร์สำคัญที่มีอิทธิพลต่อการผลิต biohydrogenอาหารจำลองผู้เสีย โดยการเพิ่มแตกต่างกันอัตราส่วนของคาร์โบไฮเดรต โปรตีน ไขมัน และเซลลูโลสเพื่อให้รักษาส่วนประกอบและการลดอัตราเดียวกับเมื่อเทียบการเสียร้านจริง ไขมันจำลอง Danko et al. (2008)เซลลูโลส โปรตีน และคาร์โบไฮเดรตในอัตรา 1:1:3.5:20 โดยผสมน้ำมันหมูหมู กะหล่ำปลี อกไก่ และมันฝรั่งเกล็ดตามลาดับ พวกเขาพบว่า อัตราส่วนนี้สามารถจำลองการทำงานจริงอาหารเสีย และส่งผลให้เกิดการผลิตไฮโดรเจนเมื่อผสมกับตะกอนเม็ด Yasin ร้อยเอ็ด (2009, 2011)จำลอง 2:1:1 อัตราส่วนของคาร์โบไฮเดรต โปรตีน และเส้นใยโดยผสมข้าว ปลา และ ผัก ตามลำดับเพื่อจำลองการทำงานจริงอาหารเสีย ผู้เขียนบางคนผสมธัญพืช ผัก เนื้อสัตว์ และปลาเพื่อเลียนแบบองค์ประกอบแท้จริงของเสียจากอาหารเทศบาล (Hanและ ชิน 2004 ชู et al. 2008 Zhu et al. 2011, 2008 Sreelaet al. 2011a)

Results (Thai) 2:

แยกสายพันธุ์หนึ่งของ Clostridium tyrobutyricum JM1 จาก
การหมักไฮโดรเจนของเศษอาหาร.
บางส่วนของผู้เขียนร่วมย่อยเศษอาหารที่มีกากตะกอน (Kim
et al, 2004;.. จู้ et al, 2008) และการฝังกลบอายุปฏิเสธ (โมฮัน
, et al . 2009) ในการสั่งซื้อเพื่อความสมดุลคาร์บอนอัตราส่วนไนโตรเจนและ
เพื่อเพิ่มปริมาณโปรตีนและปรับปรุงการผลิตไฮโดรเจน
จากจุลินทรีย์ คิมและลี (2010) ชี้ให้เห็นว่า
ตะกอนย่อยแบบไม่ใช้อากาศสามารถใช้เป็นสารอาหารที่เพิ่มขึ้น
สำหรับการเจริญเติบโตและกิจกรรมการเผาผลาญไฮโดรเจนผลิต
แบคทีเรีย.
ศึกษาน้อยถูกดำเนินการโดยใช้เศษอาหารที่ไม่ผ่านการฆ่าเชื้อ
โดยไม่ต้องเติมหัวเชื้อ (Kim et al., 2011d 2009) ก็พบ
ว่าได้รับความร้อนเศษอาหารสามารถผลิตไฮโดรเจนอัตราผลตอบแทนสูง
โดยไม่มีปัญหาใด ๆ ที่เกี่ยวข้องกับเชื้อแบคทีเรียไฮโดรเจนนาน
เมื่อเทียบกับเศษอาหารได้รับการรักษา ในทำนองเดียวกัน sonication ของ
เศษอาหารด้วยความร้อนและไม่มีเชื้อถูกนำมาใช้โดย
Elbeshbishy et al, (2011a, 2011b) สำหรับการผลิตไฮโดรเจน นี้
ผลการศึกษาพบว่าการรักษาก่อนของเศษอาหารสามารถเพิ่มประสิทธิภาพของ
ประสิทธิภาพการผลิตไฮโดรเจนและดังนั้นจึงถือได้ว่าเป็น
ตัวแปรที่สำคัญที่มีอิทธิพลต่อการผลิตไฮโดรเจน.
บางส่วนของผู้เขียนจำลองเศษอาหารโดยการเพิ่มที่แตกต่างกัน
อัตราส่วนของคาร์โบไฮเดรตโปรตีนไขมันและเซลลูโลสเพื่อ
รักษาเดียวกันองค์ประกอบและความเสื่อมโทรมของอัตราค่าเมื่อเทียบ
กับร้านอาหารเสียจริง Danko, et al (2008) จำลองไขมัน
เซลลูโลสโปรตีนและคาร์โบไฮเดรตในอัตราส่วน 1: 1: 3.5: 20 โดย
ผสมน้ำมันหมูหมู, กะหล่ำปลี, เต้านมไก่และมันฝรั่งเกล็ด
ตามลำดับ พวกเขาพบว่าอัตราส่วนนี้จะจำลองที่เกิดขึ้นจริง
เสียอาหารและส่งผลให้มีศักยภาพการผลิตไฮโดรเจนที่สูงขึ้น
เมื่อผสมกับตะกอนเม็ด สินธุ์, et al (2009 2011)
จำลอง 2: อัตราส่วน 1: 1 ของคาร์โบไฮเดรตโปรตีนและเส้นใยโดย
การผสมข้าวปลาและผักตามลำดับเพื่อจำลองที่เกิดขึ้นจริง
เสียร้านอาหาร นักเขียนบางคนผสมธัญพืช, ผัก, เนื้อสัตว์และ
ปลาที่จะเลียนแบบองค์ประกอบที่แท้จริงของเศษอาหารในเขตเทศบาลเมือง (ฮัน
และชิน 2004; ชู et al, 2008;. จู้ et al, 2011, 2008. Sreela
., et al, 2011a)