Italic type was first used by Aldus

Italic type was first used by Aldus Manutius and the Aldine Press in 1501, in an edition of Virgil dedicated to Italy. According to Lynne Truss, Manutius invented the italic typeface.[2] Based on the Humanist cursive script first developed in the 1420s by Niccolò de' Niccoli,[3] it served as a condensed type for simple, compact volumes.[4] The punches for these types were cut by Francesco da Bologna (whose surname was Griffo). In 1501 Aldus wrote to his friend Scipio:
We have printed, and are now publishing, the Satires of Juvenal and Persius in a very small format, so that they may more conveniently be held in the hand and learned by heart (not to speak of being read) by everyone.
Unlike the italic type of today, the capital letters were upright roman capitals which were shorter than the ascending lower-case italic letters and used about 65 tied letters (ligatures) in the Aldine Dante and Virgil of 1501.
This Aldine italic became the model for most italic types. It was very popular in its own day and was widely (and inaccurately) imitated. The Venetian Senate gave Aldus exclusive right to its use, a patent confirmed by three successive Popes, but it was widely counterfeited.[4] The Italians called the character Aldino, while others called it Italic.
The slanting italic capital was first introduced by printers in Lyon[when?] and is now used in nearly all italic fonts.
"Italics are the print equivalent of underlining"[1] and typewriter users underlined words that would normally appear as italics in professionally printed works

Results (Thai) 1:

ก่อนใช้ชนิดเอียง โดย Aldus Manutius และกด Aldine ในค.ศ. 1501 ในการรุ่นของเวอร์จิลทุ่มเทให้กับอิตาลี ตาม Lynne ทรัส Manutius คิดค้นแบบตัวพิมพ์เป็นตัวเอียง[2] ตามสคริปต์เขียน Humanist ก่อน พัฒนาในการ 1420s โดย Niccolò de' Niccoli, [3] จะทำหน้าที่เป็นชนิดบีบสำหรับไดรฟ์ข้อมูลแบบง่าย กระชับขึ้น[4] เจาะสำหรับชนิดเหล่านี้ถูกตัด โดยฟรานเชสโคโลน่าดา (ที่มีนามสกุลเป็น Griffo) ในค.ศ. 1501 Aldus เขียนเพื่อน Scipio:
เราพิมพ์ และตอนนี้ประกาศ Satires Juvenal และ Persius ในรูปขนาดเล็กมาก เพื่อให้พวกเขาอาจสะดวกมากขึ้น และรู้ใจ (ไม่เอ่ยถึงการอ่าน) โดยทุกคน
ซึ่งแตกต่างจากชนิดเอียงของวันนี้ ตัวอักษรตัวใหญ่มีเมืองหลวงโรมันตรงสั้นกว่าตัวอักษรเอียงเล็กน้อย และใช้ประมาณ 65 มัดตัวอักษร (อักษรควบ) Aldine Dante และเวอร์จิลค.ศ. 1501.
Aldine นี้เอียงเป็น แบบคือเอียง มันเป็นที่นิยมมากในวันนั้นเอง และได้แพร่หลาย (และอย่างไม่ถูกต้องไป) เลียนแบบ เวเนเชียนวุฒิสภาให้ Aldus สิทธิการใช้ อนุสิทธิบัตรเป็นยืนยันจากพระสันตะปาปาต่อเนื่อง 3 แต่มันถูกมาก counterfeited[4] ชาวอิตาลีเรียกว่าอักขระ Aldino ในขณะที่คนอื่น ๆ เรียกว่าเอียง
หลวงเอียงเอียงไปถูกนำมาใช้ครั้งแรก โดยพิมพ์ในลียง [เมื่อ] และตอนใช้ในแบบอักษรตัวเอียงเกือบทั้งหมด
"เอียงมีค่าเท่ากับพิมพ์ขีดเส้นใต้" [1] และพิมพ์ดีดผู้ขีดเส้นใต้คำที่โดยปกติจะปรากฏเป็นตัวเอียงในงานพิมพ์อย่างมืออาชีพ

Results (Thai) 2:

ตัวเอียงถูกใช้ครั้งแรกโดย Aldus Manutius และ Aldine กดใน 1501, ในฉบับของเฝอที่ทุ่มเทให้กับอิตาลี ตามที่เม้งนั่งร้าน, Manutius คิดค้นอักษรตัวเอียง. [2] ตามสคริปต์เล่นหางแมนพัฒนาครั้งแรกใน 1420s โดยNiccolò de 'Niccoli [3] มันทำหน้าที่เป็นชนิดข้นเพื่อง่ายปริมาณขนาดเล็ก. [4] เจาะสำหรับประเภทนี้ถูกตัดโดยฟรานดาโบโลญญ่า (ที่มีนามสกุลเป็นกริฟโฟ) ใน 1501 Aldus เขียนถึงเพื่อนของเขาคิปิโอ:
เราได้พิมพ์และกำลังเผยแพร่ Satires ของ Juvenal และ Persius ในรูปแบบขนาดเล็กมากเพื่อที่ว่าพวกเขาอาจจะสะดวกมากขึ้นจะจัดขึ้นในมือและเรียนรู้ด้วยหัวใจ (ไม่ได้ที่จะพูดถึง การอ่าน) โดยทุกคน
แตกต่างจากตัวเอียงของวันนี้ตัวอักษรทุนเป็นเมืองหลวงโรมันตรงที่มีน้อยกว่าน้อยไปมากต่ำกว่ากรณีที่ตัวอักษรตัวเอียงและใช้ประมาณ 65 ตัวอักษรที่เชื่อมโยง (หนังสติ๊ก) ใน Aldine ดังเตและเฝอของ 1501
นี้ Aldine เอียงกลายเป็นแบบจำลองสำหรับชนิดเอียงมากที่สุด มันเป็นที่นิยมมากในวันของตัวเองและได้รับการยอมรับอย่างกว้างขวาง (และไม่ถูกต้อง) เลียนแบบ The Venetian วุฒิสภาให้ Aldus สิทธิในการใช้งานสิทธิบัตรได้รับการยืนยันโดยสามพระสันตะปาปาต่อเนื่อง แต่มันได้รับการปลอมแปลงอย่างกว้างขวาง. [4] ชาวอิตาเลียนเรียกว่าตัวละคร Aldino ขณะที่คนอื่นเรียกมันว่าตัวเอียง
ตัวเอียงลาดเอียงทุนเป็นครั้งแรกโดยเครื่องพิมพ์ ในลียง [เมื่อ?] และถูกนำมาใช้ในขณะนี้ในเกือบทุกแบบอักษรตัวเอียง
"ตัวเอียงจะเทียบเท่าการพิมพ์ของการขีดเส้นใต้" [1] และผู้ใช้เครื่องพิมพ์ดีดที่ขีดเส้นใต้คำที่ปกติจะปรากฏเป็นตัวเอียงในงานพิมพ์อย่างมืออาชีพ

Results (Thai) 3:

ตัวอักษรแบบตัวเอนประเภทถูกใช้ครั้งแรกโดยลดัส มานูเทียสและ Aldine Press ใน 1501 ในฉบับของเวอร์จิลที่ทุ่มเทให้กับอิตาลี โดย Lynne มัด manutius คิดค้นแบบอักษรตัวเอียง [ 2 ] ตามนิสเขียนเล่นหางการพัฒนาครั้งแรกในคริสต์ทศวรรษ 140 โดยนิคโคโล เดอ ' niccoli [ 3 ] มันทำหน้าที่เป็นชนิดข้นสำหรับไดรฟ์ขนาดกะทัดรัดง่าย .[ 4 ] เจาะสำหรับประเภทเหล่านี้ถูกตัดโดย Francesco da Bologna ( ที่มีนามสกุลเป็น griffo ) ใน 1501 ดังนั้นเขียนเพื่อนสคิพิโอ :
เราได้พิมพ์ และขณะนี้ได้ประกาศ , satires ของจูเวนัล และ เปอเซอุสในรูปแบบขนาดเล็กมากเพื่อให้พวกเขาอาจจะสะดวกมากขึ้นจัดขึ้นในมือและเรียนรู้ด้วยหัวใจ ( ไม่ได้พูดถูกอ่าน ) โดยทุกคน .
แตกต่างจากชนิดของวันนี้ตัวเอียง ,ทุนจดหมายคือตรงเมืองหลวงโรมันซึ่งสั้นกว่าจากล่างกรณีตัวเอียงตัวอักษรและใช้ประมาณ 65 ตัวอักษร ( ผูกยึดฟัน ) และใน Aldine เต้เวอร์จิลของ 1501 .
นี้ Aldine ตัวเอียงเป็นแบบประเภทตัวเอียงที่สุด มันเป็นที่นิยมมากในวันของตัวเอง และกว้างขวาง ( และไม่ถูกต้อง ) เลียนแบบ เวนิสดังนั้นวุฒิสภาให้สิทธิการใช้สิทธิบัตรการยืนยันโดยสามพระสันตะปาปาต่อเนื่อง แต่มันเป็นกันอย่างแพร่หลาย ปลอมแปลง [ 4 ] ชาวอิตาเลียนเรียกว่าตัวละคร aldino ในขณะที่คนอื่นเรียกว่าตัวเอียงตัวเอียง .
ลาดเอียงทุนเป็นครั้งแรก โดยพิมพ์ในลียง [ เมื่อ ? ] และตอนนี้ใช้ในเกือบทุก
ตัวเอียงแบบอักษร" พิมพ์ เทียบเท่า ตัวเอียง ขีดเส้นใต้ " [ 1 ] และเครื่องพิมพ์ดีดผู้ใช้คำขีดเส้นใต้ ที่โดยปกติจะปรากฏเป็นตัวเอียงในพิมพ์งานอย่างมืออาชีพ