The hypothesis evolved from work by

The hypothesis evolved from work by Edward Sapir and Benjamin Lee Whorf, which pointed towards the possibility that grammatical differences reflect differences in the way that speakers of different languages perceive the world. Linguistic relativity was formulated as a testable hypothesis called the Sapir–Whorf hypothesis by Roger Brown and Eric Lenneberg, based on experiments on color perception across language groups. Color perception and naming has been a popular research area, producing studies that have both supported and questioned linguistic relativity's validity. In the mid-20th century, many linguists and psychologists had maintained that human language and cognition is universal and not subject to relativistic effects.

Results (Thai) 1:

สมมติฐานที่วิวัฒนาการมาจากการทำงานโดย Edward Sapir และ Whorf ลี Benjamin ซึ่งชี้ต่อไปได้ว่า ความแตกต่างของไวยากรณ์สะท้อนให้เห็นถึงความแตกต่างในทางว่า ลำโพงของภาษาที่แตกต่างรับรู้โลก ทฤษฎีสัมพัทธภาพทางภาษาถูกสูตรเป็นสมมติฐานทดสอบเรียกว่าสมมติฐาน Sapir – Whorf โดยโรเจอร์บราวน์และ Eric Lenneberg คะแนนในการทดสอบในการรับรู้สีในกลุ่มภาษา รับรู้สีและตั้งชื่อแล้วพื้นที่วิจัยนิยม ผลิตการศึกษาที่มีทั้งสนับสนุน และสอบสวนความถูกต้องของทฤษฎีสัมพัทธภาพทางภาษา ในการช่วงศตวรรษที่ 20 นักภาษาศาสตร์และนักจิตวิทยาหลายคนได้รักษาว่า มนุษย์ภาษาและความรู้เป็นสากล และไม่ มีผลกระทบ relativistic

Results (Thai) 2:

สมมติฐานวิวัฒนาการมาจากการทำงานโดยเอ็ดเวิร์ด Sapir และเบนจามิลี Whorf ซึ่งชี้ไปที่ความเป็นไปได้ที่ความแตกต่างทางไวยากรณ์สะท้อนให้เห็นถึงความแตกต่างในวิธีการที่พูดภาษาที่แตกต่างกันรับรู้โลก ทฤษฎีสัมพัทธภาษาศาสตร์เป็นสูตรที่เป็นสมมติฐานทดสอบที่เรียกว่าสมมติฐาน Sapir-Whorf โดยโรเจอร์บราวน์และเอริค Lenneberg อยู่บนพื้นฐานของการทดลองเกี่ยวกับการรับรู้สีในกลุ่มภาษา การรับรู้สีและการตั้งชื่อที่ได้รับความนิยมในพื้นที่วิจัยการผลิตการศึกษาที่มีทั้งสนับสนุนและถามความถูกต้องของทฤษฎีสัมพัทธภาษา ในช่วงกลางศตวรรษที่ 20 นักภาษาศาสตร์และนักจิตวิทยาหลายคนได้ยืนยันว่าภาษามนุษย์และความรู้ที่เป็นสากลและไม่อยู่ภายใต้ผลกระทบความสัมพันธ์

Results (Thai) 3:

สมมติฐานวิวัฒนาการมาจากงานโดยเอ็ดเวิร์ดซาเพียร์และเบนจามิน ลี จม ซึ่งชี้ไปที่ความเป็นไปได้ว่า ความแตกต่างของไวยากรณ์สะท้อนถึงความแตกต่างในวิธีการที่ลำโพงของภาษาอื่นรับรู้โลก ความสัมพันธ์ทางภาษาเป็นเครื่องมือ เป็นสมมติฐานที่ทดสอบได้ เรียกว่า ซาเพียร์–จมสมมติฐานโดยโรเจอร์ บราวน์ กับ อีริค lenneberg ตามการทดลองในการรับรู้สีในกลุ่มภาษา การรับรู้สีและการตั้งชื่อได้รับพื้นที่นิยมการวิจัย การผลิต การศึกษาว่า มีทั้งสนับสนุนและสอบสวนหลักสัมพัทธภาพคือความถูกต้อง ในช่วงกลางศตวรรษที่ 20 นักภาษาศาสตร์หลายและนักจิตวิทยาได้รักษาภาษาของมนุษย์และปัญญาเป็นสากล และไม่ได้ขึ้นอยู่กับผลแสง .