This study examines the degree to w

This study examines the degree to which untreated anxiety disorders and major depressive disorder, occurring either singly or in combination, reduce functioning and well-being among primary care patients. Adult patients were screened using the SCL-52 to identify those with clinically significant anxiety symptoms. They also completed the Rand Short-Form (SF-36) to measure self-reported patient functioning and well-being. Patients with untreated disorders were identified using the Q-DIS-III-R to diagnose six DIS-anxiety disorders (generalized anxiety disorder, post-traumatic stress disorder (PTSD), simple phobia, social phobia, panic/agoraphobia, obsessive/compulsive disorder) and major depression. Of 319 patients identified, 137 (43%) had a single disorder and 182 (57%) had multiple disorders. Regression models estimated the relative effects of these disorders on health status (SF-36) by comparing patients with the disorders to patients screened as being not-anxious. Estimates of these effects were consistent with available national norms. The estimated effect of each single disorder on all subscales for physical, social and emotional functioning was negative, often as much as a 20–30 point reduction on this 100-point scale. Major depression had the greatest negative impact, followed by PTSD and panic/agoraphobia. For patients with multiple disorders, the presence of major depression was associated with the greatest reduction in functioning status. The impact of untreated anxiety disorders and major depressive disorder on functioning was comparable to, or greater than, the effects of medical conditions such as low back pain, arthritis, diabetes and heart disease.

Results (Thai) 1:

การศึกษานี้ตรวจสอบองศาซึ่งโรควิตกกังวลได้รับการรักษาและโรคซึมเศร้า เกิดขึ้นโดยลำพัง หรือ ร่วม ลดการทำงานและความเป็นอยู่ดูแลหลักผู้ป่วย ผู้ป่วยผู้ใหญ่คัดใช้ SCL-52 เพื่อระบุผู้ที่ มีอาการวิตกกังวลที่นัยสำคัญทางคลินิก พวกเขายังสมบูรณ์แบบแรนด์สั้นฟอร์ม (SF-36) การประเมินตนเองรายงานผู้ป่วยที่ทำงานและความเป็น ผู้ป่วย มีความผิดปกติได้รับการรักษาถูกระบุด้วย Q-DIS-III-R เพื่อวินิจฉัยโรควิตกกังวลยินยอมที่หก (โรควิตกกังวลทั่วไป โรคเครียดโพสต์บาดแผล (PTSD), ง่ายหวาดกลัว หวาดกลัวสังคม โรคกลัวที่ชุมชน/ตกใจ โรคย้ำคิดย้ำทำ) และซึมเศร้า ระบุผู้ป่วย 319, 137 (43%) มีโรคเดียว และ 182 (57%) มีความผิดปกติหลาย แบบจำลองถดถอยประมาณผลกระทบสัมพัทธ์ของความผิดปกติเหล่านี้ในสถานะสุขภาพ (SF-36) โดยการเปรียบเทียบผู้ป่วยที่ มีความผิดปกติกับผู้ป่วยที่ฉายเป็นกังวลไม่ได้ การประเมินผลกระทบเหล่านี้ได้สอดคล้องกับบรรทัดฐานแห่งชาติที่มี ประเมินผลของแต่ละโรคเดียว subscales ทั้งกายภาพ สังคม และทางอารมณ์ทำงานถูกลบ มักจะเป็นมากเป็น 20-30 จุดลดลงในระดับ 100 จุดนี้ ซึมเศร้ามีผลร้ายมากที่สุด ตาม ด้วยพล็อตและตกใจ/โรคกลัวที่ชุมชน สำหรับผู้ป่วยมีความผิดปกติหลาย การปรากฏตัวของซึมเศร้าเป็นเกี่ยวข้องกับการลดยิ่งใหญ่ที่สุดในสถานะทำงาน ผลกระทบของโรควิตกกังวลได้รับการรักษาและซึมเศร้าในที่ทำงานได้เทียบเท่า หรือมากกว่า ผลกระทบของโรคเช่นปวดหลัง โรคไขข้อ โรคเบาหวาน และโรคหัวใจ

Results (Thai) 2:

การศึกษาครั้งนี้จะตรวจสอบระดับที่ได้รับการรักษาโรควิตกกังวลและโรคซึมเศร้าที่เกิดขึ้นอย่างใดอย่างหนึ่งหรือหลายอย่างรวมกันลดการทำงานและความเป็นอยู่ของผู้ป่วยดูแลหลัก ผู้ป่วยผู้ใหญ่ที่ได้รับการคัดเลือกโดยใช้ SCL-52 เพื่อแจ้งผู้ที่มีอาการวิตกกังวลอย่างมีนัยสำคัญทางคลินิก พวกเขายังเสร็จแรนด์แบบสั้น (SF-36) ในการวัดที่ตนเองรายงานการทำงานของผู้ป่วยและความเป็นอยู่ ผู้ป่วยที่มีความผิดปกติได้รับการรักษาที่ถูกระบุโดยใช้ Q-DIS-III-R ที่จะวินิจฉัยหกความผิดปกติของโรควิตกกังวล (ความผิดปกติของความวิตกกังวลทั่วไป, โรคบาดแผลความเครียด (PTSD) ความหวาดกลัวง่ายหวาดกลัวสังคมตื่นตระหนก / อาทิเช่นครอบงำ / ความผิดปกติบังคับ ) และโรคซึมเศร้า ของผู้ป่วย 319 ระบุ 137 (43%) มีความผิดปกติท​​างเดียวและ 182 (57%) มีความผิดปกติหลาย แบบจำลองการถดถอยโดยประมาณผลกระทบความสัมพันธ์ของความผิดปกติเหล่านี้บนสถานะสุขภาพ (SF-36) โดยการเปรียบเทียบผู้ป่วยที่มีความผิดปกติให้กับผู้ป่วยฉายเป็นไม่กังวล การประเมินผลกระทบเหล่านี้มีความสอดคล้องกับบรรทัดฐานแห่งชาติที่มีอยู่ ผลกระทบโดยประมาณของแต่ละความผิดปกติเดียวบน subscales ทั้งหมดสำหรับการทำงานทางกายภาพทางสังคมและอารมณ์เป็นลบมักจะมากที่สุดเท่าที่ลดลง 20-30 จุดนี้ระดับ 100 จุด โรคซึมเศร้ามีผลกระทบเชิงลบที่ยิ่งใหญ่ที่สุดตามด้วยพล็อตและความหวาดกลัว / อาทิเช่น สำหรับผู้ป่วยที่มีความผิดปกติหลายการปรากฏตัวของภาวะซึมเศร้าที่สำคัญเกี่ยวข้องกับการลดลงมากที่สุดในสถานะการทำงาน ผลกระทบของโรควิตกกังวลได้รับการรักษาและโรคซึมเศร้าในการทำงานก็เปรียบได้กับหรือสูงกว่าผลของเงื่อนไขทางการแพทย์เช่นอาการปวดหลังโรคข้ออักเสบ, โรคเบาหวานและโรคหัวใจ

Results (Thai) 3:

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาถึงระดับที่และความผิดปกติของความวิตกกังวลและโรคซึมเศร้า เกิดขึ้นทั้งเดี่ยวหรือรวมกัน ลดการทำงานและความเป็นอยู่ของผู้ป่วยการดูแลเบื้องต้น ผู้ป่วยผู้ใหญ่ มีการใช้ scl-52 เพื่อระบุผู้ที่มีระดับความวิตกกังวลและอาการ พวกเขายังเสร็จ แรนด์แบบฟอร์มสั้น ( คุณภาพชีวิตการทำงาน ) วัด self-reported ผู้ป่วยและความเป็นอยู่ ผู้ป่วยที่มีความผิดปกติของการรักษาที่ถูกระบุ q-dis-iii-r เพื่อวินิจฉัยความผิดปกติของความวิตกกังวล 6 โรค ( โรคความวิตกกังวลความผิดปกติของความเครียดบาดแผล ( PTSD ) , ความกลัว , ง่ายโรคกลัวสังคม ตื่นตระหนก / อาการกลัวที่โล่ง ปกติ / ไม่ปกติ ) และโรคซึมเศร้า . 319 ผู้ป่วยระบุ 137 ( 43% ) เป็นโรคเดียวและ 182 ( 57% ) มีหลายหลายชนิด ตัวแบบการถดถอยประมาณผลสัมพัทธ์ของความผิดปกติเหล่านี้ในภาวะสุขภาพ ( คุณภาพชีวิต ) โดยเปรียบเทียบกับผู้ป่วยความผิดปกติของผู้ป่วย ฉายเป็น ไม่กังวล ประมาณการของผลกระทบเหล่านี้มีความสอดคล้องกับเกณฑ์ระดับชาติ พร้อมใช้งาน ซึ่งผลของโรคแต่ละเดียวในนั้นทั้งหมดกายภาพ สังคม และอารมณ์ หน้าที่ถูกลบบ่อยเท่าที่ลด 20 – 30 จุดนี้ 100 จุดขนาด โรคซึมเศร้ามีผลกระทบเชิงลบมากที่สุด ตามด้วย PTSD และตื่นตระหนก / อาการกลัวที่โล่ง ให้กับผู้ป่วยหลายโรค , การปรากฏตัวของโรคซึมเศร้าได้เกี่ยวข้องกับการลดมากที่สุดในการทำงานสถานะ ผลกระทบของการรักษาความผิดปกติของความวิตกกังวลและความผิดปกติโรคซึมเศร้า ในการทำงานได้ หรือ มากกว่าผลของเงื่อนไขทางการแพทย์เช่น ปวดหลัง โรคไขข้ออักเสบ เบาหวาน และโรคหัวใจ