The discrete choice experiment (DCE

The discrete choice experiment (DCE) approach allowed us obtaining economic value estimates for longan farmers' preferences for conservation measures of wild pollinators and for preventing a decline in the pollinator population. Investigating the perspective of farmers is of utmost importance, as they would ultimately be the most directly concerned stakeholders regarding conservation policies. The results of our study thus inform Thai policy makers about which conservation strategies require a greater government intervention and which ones can be expected to engage more efforts and resources from the targeted farming communities. In this regard, we estimated that, on average, the share of longan farmers who did not believe in the positive contribution of native bees to their crop production valued both the bee-friendly pest control and the improving native bee habitat strategies at zero THB. In contrast, an on average considerably higher willingness to pay (WTP) for these strategies could be determined for those farmers who were aware of the importance of bee pollination to their yields. Most of the surveyed longan farmers were willing to pay for the implementation of the native bee husbandry conservation strategy and an even higher bid was estimated for those individuals, who already engaged in beekeeping (or in other economic activities involving bees).

Results (Thai) 1:

วิธีการทดลอง (DCE) ตัวเลือกไม่ต่อเนื่องทำให้เราได้รับการประเมินมูลค่าทางเศรษฐกิจสำหรับลำไยเกษตรกรการกำหนดลักษณะ สำหรับมาตรการอนุรักษ์ของป่าถ่ายละอองเรณู และ การป้องกันการลดลงของประชากร pollinator ตรวจสอบมุมมองของเกษตรกรเป็นสำคัญที่สุด ในที่สุดพวกเขาจะไม่มีส่วนได้เสียที่เกี่ยวข้องโดยตรงมากที่สุดเกี่ยวกับนโยบายอนุรักษ์ ผลการศึกษาของเราจึงแจ้งให้ผู้กำหนดนโยบายไทยเกี่ยวกับอนุรักษ์ซึ่งกลยุทธ์ต้องการการแทรกแซงของรัฐบาลมากขึ้นและคนที่สามารถคาดหวังการมีส่วนร่วมความพยายามและทรัพยากรจากชุมชนเกษตรกรรมเป้าหมายเพิ่มเติม ในเรื่องนี้ เราคาดว่า เฉลี่ย ส่วนแบ่งของเกษตรกรลำไยที่ไม่เชื่อในประโยชน์ของผึ้งพื้นเมืองเพื่อการผลิตพืช มูลค่าผึ้งเลี้ยงแมลงและอาศัยกลยุทธ์การปรับปรุงของผึ้งพื้นเมืองที่ศูนย์บาท ในทางตรงข้าม ตัวบนเฉลี่ยสูงมากยินดีที่จะจ่าย (WTP) สำหรับกลยุทธ์เหล่านี้สามารถกำหนดสำหรับชาวสวนได้ตระหนักถึงความสำคัญของการผสมเกสรผึ้งกับอัตราผลตอบแทนของพวกเขา ส่วนใหญ่ของเกษตรกรลำไยสำรวจก็ยินดีที่จะจ่ายสำหรับการดำเนินการกลยุทธ์การอนุรักษ์การเลี้ยงผึ้งพื้นเมือง และมีราคาประมูลสูงขึ้นประมาณสำหรับบุคคลเหล่านั้น ที่ได้มีส่วนร่วม ในการเลี้ยงผึ้ง (หรือ ในกิจกรรมทางเศรษฐกิจอื่น ๆ ที่เกี่ยวข้องกับผึ้ง)

Results (Thai) 2:

การทดลองทางเลือกที่ไม่ต่อเนื่อง (DCE) วิธีการช่วยให้เราได้รับการประมาณการมูลค่าทางเศรษฐกิจสำหรับการตั้งค่าเกษตรกรลำไยสำหรับมาตรการการอนุรักษ์ป่าและการถ่ายละอองเรณูในการป้องกันการลดลงของประชากร pollinator ตรวจสอบมุมมองของเกษตรกรมีความสำคัญสูงสุดขณะที่พวกเขาในท้ายที่สุดจะเป็นผู้มีส่วนได้เสียที่เกี่ยวข้องโดยตรงมากที่สุดเกี่ยวกับนโยบายการอนุรักษ์ ผลที่ได้จากการศึกษาของเราจึงแจ้งให้ผู้กำหนดนโยบายของไทยเกี่ยวกับกลยุทธ์การอนุรักษ์จำเป็นต้องมีการแทรกแซงของรัฐบาลมากขึ้นและคนที่คาดว่าจะสามารถมีส่วนร่วมความพยายามมากขึ้นและทรัพยากรจากชุมชนเกษตรกรรมที่กำหนดเป้าหมาย ในเรื่องนี้เราคาดว่าโดยเฉลี่ยหุ้นของเกษตรกรลำไยที่ไม่เชื่อในผลในเชิงบวกของผึ้งพื้นเมืองการผลิตพืชของพวกเขาที่มีคุณค่าทั้งในการควบคุมศัตรูพืชผึ้งง่ายและปรับปรุงกลยุทธ์ผึ้งพื้นเมืองที่อยู่อาศัยที่ศูนย์บาท ในทางตรงกันข้ามการเฉลี่ยความตั้งใจสูงมากที่จะจ่าย (WTP) สำหรับกลยุทธ์เหล่านี้อาจได้รับการพิจารณาสำหรับเกษตรกรผู้ที่มีความตระหนักถึงความสำคัญของการผสมเกสรผึ้งอัตราผลตอบแทนของพวกเขา ส่วนใหญ่ของเกษตรกรลำไยสำรวจมีความเต็มใจที่จะจ่ายสำหรับการดำเนินการตามกลยุทธ์การอนุรักษ์ผึ้งเลี้ยงพื้นเมืองและการเสนอราคาสูงขึ้นอยู่ที่ประมาณสำหรับบุคคลผู้ที่ทำงานอยู่แล้วในการเลี้ยงผึ้ง (หรือในกิจกรรมทางเศรษฐกิจอื่น ๆ ที่เกี่ยวข้องกับผึ้ง)

Results (Thai) 3:

ทดลองเลือกแบบไม่ต่อเนื่อง ( dce ) สอนให้เราได้รับประมาณค่าทางเศรษฐกิจของเกษตรกรผู้ปลูกลำไยกันมาตรการการอนุรักษ์ป่าผสมเกสรและการป้องกันการลดลงในประชากร pollinator . ตรวจสอบมุมมองของเกษตรกร เป็นสิ่งสำคัญที่สุดที่พวกเขาจะสุดมากที่สุดโดยตรงเกี่ยวข้อง ผู้มีส่วนได้เสียเกี่ยวกับนโยบายอนุรักษ์ ผลการศึกษาของเราจึงแจ้งไทยนโยบายเรื่องการอนุรักษ์ ซึ่งกลยุทธ์ต้องมีการแทรกแซงของรัฐบาลมากขึ้น และคนที่สามารถคาดหวังที่จะมีส่วนร่วมมากขึ้นและทรัพยากรจากชุมชนเป้าหมาย ฟาร์ม ในการนี้ เราประเมินว่า โดยเฉลี่ยแล้วในส่วนของเกษตรกรผู้ปลูกลำไยที่ไม่ได้เชื่อในประโยชน์ของผึ้งพื้นเมืองของการผลิตพืชของมูลค่าทั้งผึ้งเป็นมิตรการควบคุมศัตรูพืชและการปรับปรุงที่อยู่อาศัยพื้นเมืองผึ้งกลยุทธ์ที่ศูนย์บาท ในทางตรงกันข้าม มีความตั้งใจสูงมาก เฉลี่ยต้องจ่าย ( 79 ) สำหรับกลยุทธ์เหล่านี้สามารถถูกกำหนดให้เกษตรกรผู้ที่ได้ตระหนักถึงความสำคัญของผึ้งผสมกับผลผลิตของตน ส่วนใหญ่ของผลลำไย เกษตรกรยินดีที่จะจ่ายสำหรับการดูแลอนุรักษ์ผึ้งพื้นเมืองและกลยุทธ์การเสนอราคาสูงขึ้นประมาณสำหรับบุคคลเหล่านั้น ที่ได้หมั้นในการเลี้ยงผึ้ง ( หรืออื่น ๆ กิจกรรมทางเศรษฐกิจที่เกี่ยวข้องกับผึ้ง )