a certain extent. One reason for su

a certain extent. One reason for such organization is the whaling occupation of the northwestern Alaska natives. These people settled north of the Brooks Range and along the coast from Kotzebue in the southwest, up to Point Hope and north and east to Barrow, the mouth of the Colville River, and on to the present-day Canadian border at Demarcation Point. These areas provided rich feeding grounds for bowhead whale. Strong leaders were needed for whaling expeditions; thus, older men with experience who knew how to handle an umiak, the large wooden-framed boat, used to hunt whales.
For thousands of years the Inuit lived lives unrecorded by history. This changed with their first contact with Europeans. The Vikings under Eric the Red encountered Inuit in Greenland in 984. Almost six hundred years later, the British explorer Martin Frobisher made contact with the Central Inuit of northern Canada. In 1741, the Russian explorer, Vitus Bering, met the Inuit of Alaska. It is estimated that there were about 40,000 Inuit living in Alaska at the time, with half of them living in the north, both in the interior and in the far northwest. The Inuit, Aleut, and Native Americans living below the Arctic Circle were the most heavily affected by this early contact, occasioned by Russian fur traders. However, northern Inuit were not greatly affected until the second round of European incursions in the area, brought on by an expanded whale trade.
Russian expeditions in the south led to the near destruction of Aleutian culture. This was the result of both the spread of disease by whites as well as outright murder. The first white explorers to reach Arctic Alaska were the Englishmen Sir John Franklin and Captain F. W. Beechey. Both noted the extensive trade carried on between Inuit and Indian groups. Other early explorers, including Alexander Kasherov, noted this intricate trading system as well, in which goods were moved from Siberia to Barrow and back again through a network of regularly held trade fairs. All of this changed, however, with the arrival of European whalers by the mid-nineteenth century. Formerly hunters of Pacific sperm whale, these whaling fleets came to Arctic regions following the bowhead whale migration to the Beaufort Sea for summer feeding. Unlike the Inuit, who used all parts of the whale for their subsistence, the whaling fleets from New England and California were interested primarily in baleen, the long and flexible strips of keratin that served as a filtering system for the bowhead whale. This material was used for the manufacture of both buttons and corset hooks, and fetched high prices. One bowhead could yield many pounds and was valued at $8000, a substantial amount of money for that time.

Results (Thai) 1:

บางขอบเขต เหตุผลหนึ่งสำหรับองค์กรดังกล่าวคือ อาชีพ whaling ของชาวพื้นเมืองอะแลสกาตะวันตกเฉียงเหนือ คนเหล่านี้แล้ว จากช่วงบรู๊คส์ และ ริมฝั่งทะเลจาก Kotzebue ในแบบตะวันตกเฉียงใต้ หวังจุด และเหนือ และตะวันออกกับบาร์โร ปากแม่ น้ำ Colville และไป ยังชายแดนแคนาดาเหตุการณ์จุดแบ่ง พื้นที่เหล่านี้ให้เหตุผลอุดมไปด้วยอาหารสำหรับปลาวาฬ bowhead จำเป็นสำหรับ whaling เลือก ผู้นำแข็งแรง ดังนั้น เก่าคน มีประสบการณ์รู้วิธีการจัดการกับการ umiak ขนาดใหญ่กรอบไม้เรือ ใช้ในการล่าปลาวาฬพัน ๆ ปี Inuit ที่อาศัย unrecorded โดยประวัติชีวิต นี้เปลี่ยนแปลงได้ ด้วยการติดต่อครั้งแรกกับชาวยุโรป ไวกิ้งภายใต้ Eric แดงพบ Inuit ในเกาะกรีนแลนด์ใน 984 เกือบหกร้อยปี explorer อังกฤษ Frobisher มาร์ตินได้ติดต่อกับ Inuit กลางเหนือแคนาดา ใน 1741, explorer รัสเซีย Vitus เบริง พบ Inuit อลาสก้า มีประเมินว่า มี Inuit ประมาณ 40000 อยู่ในอลาสก้าเวลา กับครึ่งหนึ่งของชีวิตในภาคเหนือ ทั้งภายใน และ ในสุดตะวันตกเฉียงเหนือ Inuit, Aleut และชาวอเมริกันพื้นเมืองที่อาศัยอยู่ด้านล่างวงกลมอาร์กติกได้รับผลกระทบมากที่สุด โดยผู้ติดต่อนี้ก่อน occasioned โดยผู้ค้าขนสัตว์รัสเซีย อย่างไรก็ตาม Inuit ภาคเหนือมีไม่มากมีผลกระทบจนกว่ารอบสองของการรุกรานของยุโรปในพื้นที่ นำบน โดยการค้าขยายเวลเลือกรัสเซียใต้นำไปทำลายวัฒนธรรม Aleutian ใกล้ นี้เป็นผลของทั้งสองการแพร่กระจายของโรคโดยขาวฆ่าทันที เอ็กซ์พลอเรอร์สีขาวแรกถึงอาร์กติกอลาสก้าได้ Englishmen เซอร์จอห์นแฟรงคลินและกัปตัน F. ปริมาณ Beechey ทั้งสังเกตการค้ามากมายที่ดำเนินในระหว่างกลุ่ม Inuit และอินเดีย อื่น ๆ ช่วงเอ็กซ์พลอเรอร์ รวมทั้งอเล็กซานเดอร์ Kasherov ไว้ซับซ้อนค้าระบบนี้เช่น ในสินค้าที่ได้ถูกย้ายจากไซบีเรียไปบาร์โรและกลับมาอีกครั้งผ่านเครือข่ายของงานแสดงสินค้าที่จัดขึ้นเป็นประจำ ทั้งหมดนี้เปลี่ยน อย่างไรก็ตาม ที่มาของยุโรป whalers โดยปั้นจั่นกลางศตวรรษ เดิม นักล่าวาฬสเปิร์มแปซิฟิก fleets whaling เหล่านี้มาถึงขั้วโลกเหนือภูมิภาคต่อการย้ายวาฬ bowhead ทะเลโบฟอร์ตร้อนอาหาร ต่างจาก Inuit ที่ใช้ทุกส่วนของวาฬชีพของพวกเขา fleets whaling จากนิวอิงแลนด์และแคลิฟอร์เนียได้สนใจหลัก baleen แถบยาว และยืดหยุ่นของ keratin ที่ทำหน้าที่เป็นระบบกรองสำหรับปลาวาฬ bowhead วัสดุนี้ถูกใช้สำหรับการผลิตของปุ่มและรัดตะขอ และนำมาใช้ราคาสูง Bowhead หนึ่งได้ผลผลิตหลายปอนด์ และมีค่าที่ $8000 จำนวนมากของเงินในเวลานั้น

Results (Thai) 2:

ในระดับหนึ่ง เหตุผลหนึ่งที่ทำให้องค์กรดังกล่าวเป็นอาชีพล่าปลาวาฬของชาวพื้นเมืองทางตะวันตกเฉียงเหนืออลาสก้า คนเหล่านี้ตั้งถิ่นฐานอยู่ทางตอนเหนือของเทือกเขาบรูคส์และตามแนวชายฝั่งจาก Kotzebue ในทิศตะวันตกเฉียงใต้เพิ่มขึ้นไปที่จุดความหวังและทางทิศเหนือและทิศตะวันออกไปสาลี่ปากแม่น้ำโคลวิลล์และในปัจจุบันวันชายแดนแคนาดาที่จุดแบ่งเขต พื้นที่เหล่านี้ให้พื้นที่การให้อาหารที่อุดมไปด้วยสำหรับ bowhead ปลาวาฬ ผู้นำที่เข้มแข็งเป็นสิ่งที่จำเป็นสำหรับการเดินทางล่าปลาวาฬ; ดังนั้นผู้ชายที่มีอายุมากกว่าที่มีประสบการณ์ที่รู้วิธีที่จะจัดการกับ umiak ที่เรือไม้กรอบขนาดใหญ่ที่ใช้ในการล่าปลาวาฬ.
พัน ๆ ปีเอสกิโมที่อาศัยอยู่ชีวิตมิได้บันทึกไว้โดยประวัติศาสตร์ นี้มีการเปลี่ยนแปลงที่มีการติดต่อครั้งแรกของพวกเขากับชาวยุโรป ไวกิ้งภายใต้เอริคสีแดงที่พบในกรีนแลนด์เอสกิโมใน 984. เกือบหกร้อยปีต่อมานักสำรวจชาวอังกฤษมาร์ติน Frobisher ได้ติดต่อกับเอสกิโมภาคกลางตอนเหนือของแคนาดา ใน 1741, สำรวจรัสเซียวิทูแบริ่งได้พบกับเอสกิโมลาสก้า มันเป็นที่คาดว่ามีประมาณ 40,000 เอสกิโมที่อาศัยอยู่ในอลาสก้าในเวลาที่มีครึ่งหนึ่งของพวกเขาที่อาศัยอยู่ในภาคเหนือทั้งในการตกแต่งภายในและในทิศตะวันตกเฉียงเหนือห่างไกล เอสกิโม, Aleut และชนพื้นเมืองอเมริกันที่อาศัยอยู่ด้านล่างอาร์กติกเป็นส่วนใหญ่ได้รับผลกระทบอย่างหนักจากการสัมผัสต้นนี้เนื่องมาจากพ่อค้าขนสัตว์รัสเซีย อย่างไรก็ตามทางตอนเหนือของเอสกิโมไม่ได้รับผลกระทบอย่างมากจนรอบที่สองของการรุกรานยุโรปในพื้นที่ที่นำโดยการค้าขยายตัวปลาวาฬ.
เดินทางรัสเซียในภาคใต้นำไปสู่การล่มสลายของวัฒนธรรมใกล้ Aleutian นี้เป็นผลมาจากทั้งการแพร่กระจายของโรคโดยคนผิวขาวเช่นเดียวกับการฆาตกรรมทันที สำรวจขาวแรกที่ไปถึงอาร์กติกอลาสก้าเป็นอังกฤษจอห์นแฟรงคลินเซอร์และกัปตัน FW Beechey ทั้งตั้งข้อสังเกตการค้าที่กว้างขวางดำเนินการระหว่างเอสกิโมและกลุ่มอินเดีย สำรวจอื่น ๆ รวมทั้งอเล็กซานเด Kasherov ตั้งข้อสังเกตระบบนี้การซื้อขายที่ซับซ้อนเช่นกันซึ่งในสินค้าที่ถูกย้ายจากไซบีเรียไปสาลี่และกลับมาอีกครั้งผ่านทางเครือข่ายจัดขึ้นเป็นประจำงานแสดงสินค้าการค้า ทั้งหมดนี้มีการเปลี่ยนแปลงอย่างไรกับการมาถึงของเวลเลอร์ยุโรปช่วงกลางศตวรรษที่สิบเก้า เดิมนักล่าวาฬสเปิร์มของแปซิฟิกฟลีตส์ล่าปลาวาฬเหล่านี้เข้ามาในภูมิภาคอาร์กติกดังต่อไปนี้การโยกย้าย bowhead ปลาวาฬไปทะเลโบฟอร์ตสำหรับการให้อาหารในช่วงฤดูร้อน ซึ่งแตกต่างจากเอสกิโมที่ใช้ทุกส่วนของวาฬเพื่อการดำรงชีวิตของพวกเขา, ฟลีตส์ปลาวาฬจากนิวอิงแลนด์และแคลิฟอร์เนียมีความสนใจเป็นหลักในการพบปะที่เส้นยาวและมีความยืดหยุ่นของเคราตินที่ทำหน้าที่เป็นระบบการกรองสำหรับ bowhead ปลาวาฬ วัสดุนี้ถูกนำมาใช้สำหรับการผลิตของทั้งสองปุ่มและตะขอรัดตัวและเรียกราคาสูง หนึ่ง bowhead ได้ผลปอนด์จำนวนมากและมีมูลค่า $ 8,000 เป็นเงินจำนวนมากในช่วงเวลานั้น

Results (Thai) 3:

ระดับหนึ่ง เหตุผลหนึ่งที่ทำให้องค์กรดังกล่าวเป็นปลาวาฬอาชีพของทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือของอลาสกา ชาวพื้นเมือง คนเหล่านี้อยู่ทางตอนเหนือของแม่น้ำช่วงและตามแนวชายฝั่งจากโคตส์บิวเอในทิศตะวันตกเฉียงใต้ ถึงความหวังจุดและทางเหนือและทางตะวันออกไปยัง Barrow , ปากแม่น้ำ Colville ไปถึงชายแดนแคนาดา - ที่บริเวณจุดพื้นที่เหล่านี้ให้รวย การให้เหตุผล bowhead ปลาวาฬ ผู้นำที่แข็งแกร่งและต้องการสำหรับปลาวาฬด้วย ดังนั้น คนรุ่นเก่าที่มีประสบการณ์ที่รู้วิธีการจัดการ umiak ขนาดใหญ่ กรอบไม้เรือใช้ล่าปลาวาฬ
นับพันปีที่ชาวเอสกิโมอาศัยอยู่ชีวิตองค์ประกอบสำคัญที่กำหนดโดยประวัติ นี้มีการเปลี่ยนแปลงกับการติดต่อครั้งแรกกับชาวยุโรปไวกิ้งภายใต้เอริคสีแดงพบเอสกิโมในกรีนแลนด์ใน 984 . เกือบหกร้อยปีต่อมาอังกฤษ Explorer มาร์ติน โฟรบิเชอร์ ติดต่อกับเอสกิโมภาคกลางตอนเหนือของแคนาดา ใน 1741 , รัสเซีย Explorer ไวทัส เบริ่ง เจอชาวเอสกิโมจากอลาสก้า มันคือประมาณว่ามีประมาณ 40 , 000 ชาวเอสกิโมอาศัยอยู่ในอลาสก้าที่เวลา กับครึ่งหนึ่งของพวกเขาที่อาศัยอยู่ในภาคเหนือทั้งในภายในและในไกลทางตะวันออกเฉียงเหนือ ชาวเอสกิโม Aleut และชาวอเมริกันพื้นเมือง , อยู่ด้านล่างวงกลมอาร์กติกเป็นส่วนใหญ่ ได้รับผลกระทบอย่างหนัก โดยติดต่อต้นนี้ เป็นต้นเหตุ โดยพ่อค้าขนสัตว์รัสเซีย อย่างไรก็ตาม ทางตอนเหนือของเอสกิโมไม่ได้ได้รับผลกระทบอย่างมาก จนถึงรอบที่สองของยุโรปที่บุกรุกในพื้นที่ นำโดยการขยายตัวทางการค้า
ปลาวาฬ .การเดินทางรัสเซียในภาคใต้ทำให้ใกล้ทำลายวัฒนธรรม Aleutian . นี้คือผลของการแพร่ระบาดของโรคด้วยผ้าขาวบาง รวมทั้งการฆาตกรรมทั้งหมด ตัวแรกสีขาวสำรวจถึงอาร์กติก Alaska Englishmen เซอร์จอห์นแฟรงคลินและกัปตัน F . W . beechey . ที่ระบุไว้อย่างละเอียด ทั้งการค้าดำเนินการระหว่างบทกวีและกลุ่มอินเดีย สำรวจต้นอื่น ๆรวมถึง อเล็กซานเดอร์ kasherov กล่าวนี้ซับซ้อนระบบการซื้อขายเช่นกัน ซึ่งสินค้าที่ถูกย้ายจากไซบีเรียไปยังรถเข็นและกลับมาอีกครั้ง ผ่านเครือข่ายของเป็นประจำ จัดงานแสดงสินค้า . ทั้งหมดนี้เปลี่ยนไป แต่กับการมาถึงของยุโรป ) จากศตวรรษที่สิบเก้ากลาง เดิมทีนักล่าปลาวาฬสเปิร์มแปซิฟิกเหล่านี้ปลาวาฬยานมาบริเวณอาร์กติกต่อไปนี้ bowhead ปลาวาฬอพยพไปทะเลโบฟอร์ตสำหรับอาหารฤดูร้อน ไม่เหมือนชาวเอสกิโมที่ใช้ทุกส่วนของปลาวาฬสำหรับความเป็นอยู่ของพวกเขา ปลาวาฬที่ยานจากประเทศอังกฤษ และแคลิฟอร์เนีย สนใจเป็นหลักในบาลีน เป็นแถบยาวและยืดหยุ่นของ keratin ที่ทำหน้าที่เป็นระบบการกรองสำหรับ bowhead ปลาวาฬวัสดุนี้ถูกใช้สำหรับการผลิตทั้งปุ่มและรัดตัว ตะขอ และเรียกราคาสูง หนึ่ง bowhead อาจผลผลิตหลายปอนด์ และมีมูลค่า $ 8000 มากมายมหาศาลสำหรับเวลานั้น