Ever since a young Edwin Sutherland

Ever since a young Edwin Sutherland first published research on the
issue in 1925,2
criminologists have been interested in the question of
whether the death penalty is a more effective deterrent to criminal homicide
than long-term imprisonment. At least until a decade ago, there was
widespread consensus among criminologists that the death penalty could
not be justified on deterrence grounds. In November 1989, in part because
“social science research ha[d] found no consistent evidence of crime
deterrence through execution,” the American Society of Criminology
passed a resolution condemning the death penalty, one of only two public
policy positions the organization has ever taken.3
In 1996, Radelet and
Akers surveyed sixty-seven leading American criminologists regarding
their opinion about the empirical research on deterrence and found that the
overwhelming majority of the experts agreed that the death penalty never
has been, is not, and never could be superior to long prison sentences as a
deterrent to criminal violence.4
The research reported in this Article was designed to update the 1996
study and assess if any recent deterrence studies have modified the beliefs
of the world’s leading criminologists. The results indicate that only a small
minority of top criminologists—10% or less, depending on how the
question is phrased—believes that the weight of empirical research studies
supports the deterrence justification for the death penalty.
These results come despite the publication of several widely-cited
studies conducted in the last half dozen years (primarily by economists) that
claim to show the death penalty has deterrent effects that criminologists
have not spotted.5
In 2002, the Washington Post published an article under
the catchy title Murderous Pardons? about research by econometrician
Naci Mocan purporting to find that each execution led to 5-6 fewer
homicides, and for every three additional “pardons” of a death row inmate,

Results (Thai) 1:

ตั้งแต่ซุทเธอร์แลนด์ Edwin ที่หนุ่มเผยแพร่วิจัยครั้งแรกในการออกใน 1925,2 ปราบได้สนใจในคำถามที่ว่าโทษประหารชีวิตเป็นการเพิ่มประสิทธิภาพเกิดการฆาตกรรมอาชญากรรมกว่าโทษจำคุกในระยะยาว น้อย จนถึงทศวรรษผ่านมา มีมติอย่างกว้างขวางระหว่างปราบที่โทษประหารชีวิตได้ไม่สามารถชิดขอบบนเหตุผลคน ในเดือน 1989 พฤศจิกายน ในบางส่วนเนื่องจาก"สังคมศาสตร์วิจัยฮา [d] พบหลักฐานอาชญากรรมไม่สอดคล้องกันคนผ่านการดำเนินการ สังคมอเมริกันของอาชญาวิทยาผ่านความละเอียดที่ประณามการใช้โทษประหารชีวิต สาธารณะเพียงสองอย่างใดอย่างหนึ่งตำแหน่งนโยบายองค์กรที่เคยมี taken.3 ในปี 1996, Radelet และAkers สำรวจหกเจ็ดชั้นนำอเมริกันปราบเกี่ยวกับแสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับผลการวิจัยในคน และพบว่าการผู้เชี่ยวชาญส่วนใหญ่ตกลงที่โทษประหารชีวิตไม่ได้ ไม่ และไม่อาจจะจำคุกนานประโยคเป็นการเกิดการทางอาญา violence.4การวิจัยในบทความนี้ถูกออกแบบมาเพื่อปรับปรุงในปี 1996ศึกษา และประเมินถ้าศึกษาใด ๆ คนล่าสุดได้ปรับเปลี่ยนความเชื่อในโลกนำปราบ ผลลัพธ์บ่งชี้ขนาดเล็กเท่านั้นชนกลุ่มน้อยของปราบสุด — 10% หรือน้อย กว่า ขึ้นอยู่กับวิธีการคำถามเป็น phrased — เชื่อที่น้ำหนักของการศึกษาวิจัยผลสนับสนุนเหตุผลคนสำหรับโทษประหารชีวิตผลลัพธ์เหล่านี้มาแม้ มีงานพิมพ์หลายชนิดที่เรียกกันอย่างแพร่หลายการศึกษาดำเนินการในปีครึ่งโหล (หลักจากนักเศรษฐศาสตร์) ที่เรียกร้องให้แสดงโทษประหารปราบที่เกิดผลได้spotted.5 ไม่ได้ ใน 2002 วอชิงตันโพสต์ตีพิมพ์บทความภายใต้ตัวชื่อ Murderous Pardons เกี่ยวกับงานวิจัย econometricianNaci Mocan purporting เพื่อค้นหาว่า การดำเนินการแต่ละนำไป 5-6 จำนวนhomicides และทุกสามเพิ่มเติม "pardons" ของการตายของ inmate

Results (Thai) 2:

นับตั้งแต่หนุ่มเอ็ดวินซูเธอร์แลนด์ตีพิมพ์ครั้งแรกการวิจัยเกี่ยวกับปัญหาใน 1925,2 criminologists ได้รับความสนใจในคำถามของว่าโทษประหารชีวิตเป็นอุปสรรคที่มีประสิทธิภาพมากขึ้นในการฆาตกรรมทางอาญากว่าจำคุกระยะยาว อย่างน้อยก็จนกว่าทศวรรษที่ผ่านมามีความเห็นเป็นเอกฉันท์แพร่หลายในหมู่ criminologists ว่าโทษประหารชีวิตอาจไม่เป็นธรรมในบริเวณยับยั้ง ในเดือนพฤศจิกายนปี 1989 ส่วนหนึ่งเป็นเพราะ"การวิจัยทางสังคมศาสตร์ฮ่า [D] พบว่าไม่มีหลักฐานที่สอดคล้องกันของอาชญากรรมต่อต้านผ่านการดำเนินการ" สังคมอเมริกันของอาชญวิทยาได้มีมติประณามโทษประหารชีวิตหนึ่งในสองของประชาชนในตำแหน่งนโยบายองค์กรได้เคยtaken.3 ในปี 1996 Radelet และเอเค่อร์สำรวจหกสิบเจ็ดอาชญาวิทยาชั้นนำชาวอเมริกันเกี่ยวกับความคิดของพวกเขาเกี่ยวกับการวิจัยเชิงประจักษ์ในการป้องปรามและพบว่าส่วนใหญ่ที่ครอบงำของผู้เชี่ยวชาญเห็นว่าโทษประหารชีวิตไม่ได้รับไม่ได้และไม่เคยเป็นดีกว่าจำคุกนานเป็นอุปสรรคที่จะ violence.4 ทางอาญาการวิจัยรายงานในข้อนี้ถูกออกแบบมาเพื่อปรับปรุง1996 การศึกษาและการประเมินว่าการป้องปรามการศึกษาเมื่อเร็ว ๆ นี้มีการปรับเปลี่ยนความเชื่อของอาชญาวิทยาชั้นนำของโลก ผลการศึกษาพบว่ามีเพียงเล็ก ๆน้อยของด้านบน criminologists-10% หรือน้อยขึ้นอยู่กับวิธีการที่คำถามคือphrased-เชื่อว่าน้ำหนักของการศึกษาวิจัยเชิงประจักษ์สนับสนุนเหตุผลยับยั้งสำหรับโทษประหารชีวิต. ผลเหล่านี้มาแม้จะมีการตีพิมพ์หลาย อย่างกว้างขวางอ้างถึงการศึกษาดำเนินการในหลายสิบปีที่ผ่านมาครึ่งหนึ่ง(ส่วนใหญ่โดยนักเศรษฐศาสตร์) ที่เรียกร้องให้แสดงโทษประหารชีวิตมีผลยับยั้งcriminologists ที่ยังไม่ได้spotted.5 ในปี 2002 วอชิงตันโพสต์ตีพิมพ์บทความที่ภายใต้ชื่อลวงฆาตกรรมอภัยโทษ? เกี่ยวกับการวิจัยโดย econometrician Naci Mocan ที่อ้างตัวว่าพบว่าการดำเนินการในแต่ละนำไปสู่การน้อย 5-6 คดีฆาตกรรมและสำหรับทุกสามเพิ่มเติม "ขอโทษ" ของนักโทษประหารที่

Results (Thai) 3:

ตั้งแต่หนุ่ม เอ็ดวิน ซัทเธอร์แลนด์แรกงานวิจัยที่ตีพิมพ์ในปัญหาใน 1925,2

criminologists ได้รับความสนใจในคำถามของ
ว่าโทษประหารเป็นมีประสิทธิภาพมากขึ้นในการป้องปรามอาชญากรรม

ฆาตกรรมมากกว่าจำคุกระยะยาว อย่างน้อยจนถึงทศวรรษที่ผ่านมา , มี
เอกฉันท์อย่างกว้างขวางในหมู่ criminologists ว่าโทษประหารอาจ
ไม่เป็นธรรมในการป้องปรามภูมีในพฤศจิกายน 1989 ในส่วนหนึ่งเพราะ
" วิจัยทางสังคมศาสตร์ ฮา [ D ] ไม่พบหลักฐานที่สอดคล้องกันของการป้องปรามอาชญากรรม
ด้วยการปฏิบัติ " สมาคมอาชญาวิทยา
มีมติประณามโทษประหาร หนึ่งในสองสาธารณะ
นโยบายตำแหน่งองค์กรที่เคยมี 3

และในปี 1996 เรดเล็ทนั่งเทียนสำรวจชาวอเมริกันเกี่ยวกับ
criminologists 67 ชั้นนําความเห็นเกี่ยวกับการวิจัยเชิงประจักษ์ในการป้องปราม และพบว่า ส่วนใหญ่ที่น่าหนักใจของผู้เชี่ยวชาญ
เห็นด้วยว่าโทษประหารไม่
ถูก ไม่ และไม่อาจจะเหนือกว่าประโยคคุกยาวเป็น
ยับยั้งความรุนแรงทางอาญา 4
การวิจัยที่รายงานในบทความนี้ถูกออกแบบมาเพื่อปรับปรุง 1996
ศึกษาและประเมิน ถ้ามีการศึกษาออกแบบล่าสุดจะมีการปรับเปลี่ยนความเชื่อ
ชั้นนําของโลก criminologists . ผลการศึกษาพบว่า มีเพียงส่วนน้อยที่เล็ก
% criminologists-10 ด้านบน หรือน้อยกว่า ขึ้นอยู่กับวิธีการ
คำถามคือ phrased เชื่อว่าน้ำหนักของงานวิจัยเชิงประจักษ์สนับสนุนเหตุผลที่ออกแบบสำหรับ

โทษประหารผลลัพธ์เหล่านี้มาแม้จะมีประกาศหลายอย่างกว้างขวางอ้าง
การศึกษาในช่วงครึ่งโหลปีเป็นหลัก โดยนักเศรษฐศาสตร์ )
เรียกร้องให้แสดงโทษประหารได้ยับยั้งผลที่ได้พบ criminologists
5
ในปี 2002 , วอชิงตันโพสต์เผยแพร่บทความภายใต้ชื่อลวงฆ่า
ขอโทษ ? เกี่ยวกับการวิจัย โดย econometrician
นาซิ mocan purporting จะพบว่า แต่ละคดีเป็น 5-6 น้อยลง
คดีฆาตกรรม และทุกสามเพิ่มเติม " ขอโทษ " ของนักโทษประหารนักโทษ