According to Kandinsky, at least a

According to Kandinsky, at least a double-sound if not multiple centers are necessary to create complexity and depth. The artist explains that the double-sound is a means of achieving what he calls a primitive rhythm. By shifting the absolute sound of a point slightly off-center, the eye is activated to internally rectify the centering. Arnheim later furthered this idea by stating that when an overall balance is not achieved, an artwork remains in a state of ambiguity and undefinition. “Ambiguity confuses the artistic statement because it leaves the observer hovering between two or more assertions that do not add up to a whole.”3 Kandinsky uses this ambiguity to engage the viewer with a multitude of “sounds,” thereby performing grand symphonies of color and space.

Even though Kandinsky may have been a master of compositional balance in his geometric abstractions, his true equilibrium lies in his ability to maintain a representational framework while embracing a new form of abstract painting.

As he insists in his book Concerning the Spiritual in Art,4 the painter cannot entirely relinquish natural objects without depriving himself of essential expressive means. He thereby maintained a perfect balancing act of abstract and natural forms to depict the landscapes of his mind and feelings, rather than of the external world. Both in the content of his paintings and in the trajectory of his artistic development, Kandinsky walked the tightrope between figuration and abstraction, ultimately paving the way for the development of abstract painting.

Results (Thai) 1:

ตาม Kandinsky เสียงคู่น้อยถ้าไม่หลายศูนย์จำเป็นต้องสร้างความซับซ้อนและความลึก ศิลปินอธิบายว่า เสียงคู่หมายถึงการบรรลุเป้าหมายอะไรที่เขาเรียกจังหวะดั้งเดิม โดยขยับจุดเล็กน้อยปิดศูนย์เสียงสมบูรณ์ ตามีการเรียกใช้การภายในปรับปรุงแก้ไขการจัดกึ่งกลาง Arnheim furthered แนวคิดนี้ โดยระบุว่า เมื่อดุลโดยรวมไม่ได้รับ งานศิลปะที่ยังคงอยู่ในความคลุมเครือและ undefinition ในภายหลัง "ย่อ confuses ยอดศิลปะเนื่องจากมันอาศัยดิออบเซิร์ฟเวอร์สามารถโฉบระหว่าง assertions สอง หรือมากกว่าที่ไม่เพิ่มค่าทั้งหมด" 3 Kandinsky ใช้ย่อนี้เพื่อเข้าร่วมแสดง ด้วย "เสียง จึงทำแกรนด์ซิมโฟนีของสีและพื้นที่แม้ Kandinsky อาจได้รับปริญญาโทดุล compositional ใน abstractions ของเขาทรงเรขาคณิต ความสมดุลที่แท้จริงของเขาอยู่ในความสามารถของเขาเพื่อรักษากรอบ representational ขณะกอดแบบใหม่ของจิตรกรรมนามธรรมเป็นเขาเหม็นเขา จองเกี่ยวกับจิตวิญญาณศิลปะ 4 นักทั้งไม่สละวัตถุธรรมชาติ โดย depriving เองหมายถึงการแสดงออกที่สำคัญได้ เขาจึงช่วยรักษาสมดุลของธรรมชาติ และนามธรรมแบบฟอร์มเพื่อแสดงภูมิประเทศ ของจิตใจและความรู้สึกของเขา ไม่ ใช่ ของโลกภายนอกห้องพัก ทั้ง ในเนื้อหาของภาพวาดของเขา และ ในวิถีของการพัฒนาศิลปะของเขา Kandinsky เดิน tightrope ที่ระหว่าง figuration abstraction ปูทางสำหรับการพัฒนาจิตรกรรมนามธรรมเหล่า นั้น

Results (Thai) 2:

ตามที่คันดินสกี้อย่างน้อยเสียงสองครั้งหากไม่ได้ศูนย์หลายจำเป็นในการสร้างความซับซ้อนและความลึก ศิลปินอธิบายว่าเสียงสองเป็นวิธีการประสบความสำเร็จในสิ่งที่เขาเรียกจังหวะดั้งเดิม โดยขยับเสียงที่แน่นอนของจุดเล็กน้อยปิดศูนย์ตาจะทำงานเพื่อแก้ไขภายในตรงกลาง Arnheim ภายหลังเลื่องลือกระฉ่อนความคิดนี้โดยระบุว่าเมื่อมีความสมดุลโดยรวมจะไม่ประสบความสำเร็จงานศิลปะยังคงอยู่ในสถานะของความคลุมเครือและ undefinition "ความคลุมเครือสับสนงบศิลปะเพราะใบสังเกตการณ์โฉบระหว่างสองคนหรือมากกว่ายืนยันที่ไม่ได้เพิ่มขึ้นเป็นทั้ง." 3 คันดินสกี้ใช้ความคลุมเครือนี้จะมีส่วนร่วมของผู้ชมที่มีความหลากหลายของ "เสียง" ดังนั้นการแสดงซิมโฟนีที่ยิ่งใหญ่ของสี และพื้นที่. แม้ว่าคันดินสกี้อาจจะเป็นหลักของความสมดุล compositional ในนามธรรมเรขาคณิตของเขาสมดุลที่แท้จริงของเขาอยู่ในความสามารถของเขาที่จะรักษากรอบการดำเนินการในขณะที่กอดรูปแบบใหม่ของการวาดภาพนามธรรม. ในขณะที่เขายืนยันว่าในหนังสือของเขาเกี่ยวกับจิตวิญญาณใน ศิลปะ, 4 จิตรกรทั้งหมดไม่สามารถสละวัตถุธรรมชาติโดยไม่ต้องพรากตัวเองหมายถึงการแสดงออกที่สำคัญ เขาจึงยังคงสมดุลที่สมบูรณ์แบบของรูปแบบนามธรรมและธรรมชาติที่จะแสดงให้เห็นถึงภูมิทัศน์ของจิตใจและความรู้สึกของเขามากกว่าของโลกภายนอก ทั้งในเนื้อหาของภาพวาดของเขาและในวิถีของการพัฒนาศิลปะของเขาที่คันดินสกี้เดินไต่ระหว่างเค้าโครงและนามธรรมในที่สุดปูทางสำหรับการพัฒนาของการวาดภาพนามธรรม

Results (Thai) 3:

ตามคันดิน อย่างน้อยสองครั้ง ถ้าไม่เสียงหลายศูนย์จะต้องสร้างความซับซ้อนและลึกซึ้ง ศิลปิน อธิบายว่า สองเสียง คือ หมายถึง ขบวนการที่เขาเรียกจังหวะดั้งเดิม โดยเปลี่ยนเสียงสัมบูรณ์ของจุดเล็กน้อยปิดศูนย์ ดวงตาจะเปิดใช้ภายในแก้ไขศูนย์กลาง .อาร์นไฮม์เพิ่มเติมในภายหลังความคิดนี้ โดยระบุว่า เมื่อมีความสมดุลโดยรวมไม่ลดลง งานศิลปะที่ยังคงอยู่ในสถานะของความคลุมเครือ และ undefinition . " ความกำกวมสับสนคำสั่งศิลปะเพราะมันใบผู้สังเกตการณ์โฉบระหว่างสองหรือมากกว่า ยืนยันว่า ไม่ได้เพิ่มขึ้นทั้ง 3 ใช้ความคลุมเครือนี้ คันดินเพื่อดึงดูดผู้ชมที่มีความหลากหลายของ " เสียง" แกรนด์จึงแสดงซิมโฟนี สีและพื้นที่

แม้ว่าคันดินอาจมีต้นแบบของความสมดุล ส่วนประกอบในนามธรรมเรขาคณิตของเขาสมดุลที่แท้จริงของเขาอยู่ในความสามารถของเขาเพื่อรักษากรอบดำเนินการในขณะที่กอดรูปแบบใหม่ของการวาดภาพนามธรรม

เขายืนยันในหนังสือของเขาที่เกี่ยวกับจิตวิญญาณในงานศิลปะ4 จิตรกรไม่สามารถทั้งหมดสละวัตถุธรรมชาติโดยไม่ depriving ตัวเองของที่จำเป็นมากกว่า หมายความว่า เขาจึงรักษาสมดุลที่สมบูรณ์แบบแสดงรูปแบบนามธรรมและธรรมชาติแสดงถึงภูมิทัศน์ของจิตใจและความรู้สึกของเขามากกว่าของโลกภายนอก ทั้งในเนื้อหาของภาพวาดของเขาและในวิถีของการพัฒนาศิลปะของเขาคันดินเดิน tightrope ระหว่างคำอุปมาและนามธรรมในที่สุดปูทางสำหรับการพัฒนาจิตรกรรมนามธรรม