As the product of a distinctive nat

As the product of a distinctive national culture, Thai classical music has preserved its unique identity stemming from ancient roots. This music is grounded in a folk wisdom accumulated on the basis of a long tradition handed down through generations of Thai artists and musicologists and collected and preserved for succeeding generations. This beautiful art form has been created on the bedrock on a Thai consciousness imbued with song, dance, and music celebrating a vision of life based on living together for centuries.

Regardless of the culture, musical instruments are divided into three basic categories with four fundamental types of instruments: percussion, wind, and string divided into plucking and strumming instruments. Percussion instruments are considered the oldest (Panya Rungrueang, p. 1). Next, in descending order, are wind, plucking and strumming instruments. In Thai classical music, we find all four types of instruments. These instruments are used in different types of orchestras: Pi Phat Mai Khaeng, Pi Phat Mai Nuam, Krueang Sai Thai, mixed Krueang Sai, Krueang Sai Pi Chawa, and Mahori. At present, Thai classical music combined with international music can be heard as well as pure Thai classical music.

In view of a paucity of historical evidence, a detailed account of the background and historical evolution of Thai classical music is beyond the reach of historically-oriented musicologists. This may well be because written records were not kept in ancient times. In lieu of writing, continuity was maintained through rote memorization of oral presentations. There is ample evidence that this technique of cultural preservation was used throughout the world. Thus, it was for centuries that the Thai people could have more meaningful lives through having a heritage passed down that would at once instruct and entertain them while preserving historical and cultural continuity.

According to Montri Tramot (1995, p. 20), the early history of Thai classical music illustrates human happiness in oral and physical forms through the clapping of hands in unison and through shouting at different volumes and pitches. From such primitive beginnings, music became more complex in tandem with greater social and political complexity. However, there is no evidence that can be used to give us concrete and visual ideas of the appearance of the earliest Thai musical instruments. For it is only with the Sukhothai period that we have definite evidence concerning the appearance of earlier Thai musical instruments.

Results (Thai) 2:

ในฐานะที่เป็นผลิตภัณฑ์ของวัฒนธรรมของชาติที่โดดเด่นของดนตรีคลาสสิกไทยมีการเก็บรักษาอัตลักษณ์ที่เป็นเอกลักษณ์อันเนื่องมาจากรากโบราณ เพลงนี้เป็นเหตุผลในภูมิปัญญาชาวบ้านที่สะสมบนพื้นฐานของความยาวประเพณีส่งลงมาผ่านรุ่นของศิลปินไทยและ musicologists และเก็บรวบรวมและเก็บรักษาไว้สำหรับรุ่นที่ประสบความสำเร็จ นี้รูปแบบศิลปะที่สวยงามได้รับการสร้างขึ้นบนหินบนสติไทยตื้นตันใจกับเพลงเต้นรำและดนตรีเฉลิมฉลองวิสัยทัศน์ของชีวิตอยู่บนพื้นฐานของการอยู่ร่วมกันมานานหลายศตวรรษ. โดยไม่คำนึงถึงวัฒนธรรม, ดนตรีจะแบ่งออกเป็นสามประเภทขั้นพื้นฐานที่มีสี่ขั้นพื้นฐาน ประเภทของตราสาร: เคาะลมและสตริงแบ่งออกเป็นตราสารถอนขนและก้าวเดิน เครื่องมือกระทบได้รับการพิจารณาที่เก่าแก่ที่สุด (ปัญญารุ่งเรืองพี. 1) ถัดไปในการสั่งซื้อลงมาเป็นลมถอนขนและก้าวเดินตราสาร ในดนตรีคลาสสิกไทยเราพบทั้งสี่ประเภทของตราสาร ตราสารเหล่านี้จะถูกนำมาใช้ในรูปแบบที่แตกต่างกันของออเคสตร้า: พี่พัฒน์เชียงใหม่แข้ง, พี่พัฒน์เชียงใหม่ Nuam, Krueang ไสไทยผสม Krueang ไทรไทร Krueang Pi จว้าและวงมโหรี ในปัจจุบันดนตรีไทยรวมกับดนตรีสากลจะสามารถได้ยินเสียงเช่นเดียวกับดนตรีคลาสสิกไทยที่บริสุทธิ์. ในมุมมองของความยากจนของหลักฐานทางประวัติศาสตร์ที่เป็นรายละเอียดของพื้นหลังและวิวัฒนาการทางประวัติศาสตร์ของดนตรีคลาสสิกไทยอยู่นอกเหนือการเข้าถึงของ historically- ที่มุ่งเน้นการ musicologists นี้อาจจะเป็นเพราะการเขียนบันทึกที่ไม่ได้เก็บไว้ในสมัยโบราณ แทนการเขียนต่อเนื่องก็ยังคงผ่านการท่องจำของการนำเสนอปากเปล่า มีหลักฐานเพียงพอว่าเทคนิคของการเก็บรักษาวัฒนธรรมนี้ถูกนำมาใช้ทั่วโลกคือ ดังนั้นมันเป็นมานานหลายศตวรรษที่คนไทยจะได้มีชีวิตที่มีความหมายมากขึ้นผ่านการมีมรดกทางผ่านลงมาที่จะได้ในครั้งเดียวสั่งและความบันเทิงให้พวกเขาในขณะที่รักษาความต่อเนื่องทางประวัติศาสตร์และวัฒนธรรม. ตามมนตรี Tramot (1995, น. 20), ต้น ประวัติศาสตร์ของดนตรีไทยแสดงให้เห็นถึงความสุขของมนุษย์ในรูปแบบช่องปากและทางกายภาพผ่านตบมือของมือในเวลาเดียวกันและผ่านการตะโกนใส่ปริมาณที่แตกต่างกันและสนาม จากจุดเริ่มต้นดั้งเดิมเช่นเพลงกลายเป็นความซับซ้อนมากขึ้นควบคู่กับความซับซ้อนมากขึ้นทางสังคมและการเมือง แต่มีหลักฐานที่แสดงว่าสามารถนำมาใช้เพื่อให้เรามีความคิดที่เป็นรูปธรรมและภาพของการปรากฏตัวของเครื่องดนตรีไทยที่เก่าแก่ที่สุดไม่มี มันเป็นเพียงกับสมัยสุโขทัยที่เรามีหลักฐานที่ชัดเจนเกี่ยวกับลักษณะของเครื่องดนตรีไทยก่อนหน้านี้

Results (Thai) 3:

เป็นผลิตภัณฑ์ที่โดดเด่นแห่งชาติวัฒนธรรมดนตรีไทยได้เก็บรักษาไว้เป็นเอกลักษณ์ตัวตนที่เกิดจากรากโบราณ เพลง นี้ เป็นเหตุผลในภูมิปัญญาที่สะสมบนพื้นฐานของความยาวประเพณีตกทอดถึงรุ่นของเหล่าศิลปินและนักดนตรี และเก็บรวบรวม และเก็บรักษาไว้เพื่อ succeeding รุ่นรูปแบบศิลปะนี้สวยงามได้ถูกสร้างขึ้นบนฐานหินในไทยสติตื้นตันใจกับเพลง เต้นรำ และดนตรีฉลองวิสัยทัศน์ของชีวิตบนพื้นฐานของการอยู่ร่วมกันมานานหลายศตวรรษ

โดยไม่คำนึงถึงวัฒนธรรม ดนตรีจะแบ่งออกเป็นสามประเภทพื้นฐานสี่ประเภทพื้นฐานของเครื่องมือ : เคาะ , ลม , และสตริง แบ่งออกเป็น เด็ด และการสอนเครื่องกระทบที่ถือว่าเก่าแก่ที่สุด ( ปัญญา rungrueang , หน้า 1 ) ถัดไปในลำดับถัดลง , ลม , ถอนขนและ strumming เครื่องมือ ในดนตรีไทย เราพบทั้งหมดสี่ประเภทของเครื่องมือ เครื่องมือเหล่านี้จะใช้ในประเภทที่แตกต่างกันของวินทร์ เลียววาริณ : พีภัทรพันธุ์เชียงใหม่ดผัดเชียงใหม่นวม krueang , ไสไทย ผสม krueang ไทร , krueang ไทรปี่ชวา และมโหรี . ปัจจุบันดนตรีไทยร่วมกับดนตรีสากลสามารถได้ยินเช่นเดียวกับบริสุทธิ์ดนตรีไทย

ในมุมมองของความขัดสนของหลักฐานทางประวัติศาสตร์ บัญชีรายละเอียดของประวัติและวิวัฒนาการของดนตรีไทยอยู่นอกเหนือการเข้าถึงของประวัติศาสตร์เน้นนักดนตรี . นี้ดีอาจเป็นเพราะเขียนบันทึกไม่ได้ถูกเก็บไว้ในสมัยโบราณ แทนการเขียนความต่อเนื่องยังคงสะท้อนผ่านการท่องจำของการนำเสนอผลงานแบบปากเปล่า มีหลักฐานเพียงพอว่า เทคนิคนี้ใช้รักษาวัฒนธรรมทั่วโลก ดังนั้น มันมานานหลายศตวรรษว่า คนไทยจะได้ชีวิตมีความหมายมากขึ้น ผ่านการเป็นมรดกตกทอดที่เมื่อสั่ง และสร้างความบันเทิงให้พวกเขาในขณะที่รักษาประวัติศาสตร์ทางวัฒนธรรมและความต่อเนื่อง

ตาม tramot มนตรี ( 1995 , 20 หน้า ) , ประวัติศาสตร์ช่วงต้นของดนตรีไทยให้มนุษย์มีความสุขในรูปแบบปากเปล่าและทางกายภาพผ่านปรบมือพร้อมเพรียงและผ่านการใส่ปริมาณที่แตกต่างกันและลูกค่ะ จากดั้งเดิมเริ่มต้น ดนตรีกลายเป็นที่ซับซ้อนมากขึ้นควบคู่กับสังคมมากขึ้นและความซับซ้อนทางการเมือง อย่างไรก็ตามไม่มีหลักฐานที่สามารถใช้เพื่อให้คอนกรีตและภาพความคิดของลักษณะของแรกสุดเครื่องดนตรีไทย . มันเป็นเพียงกับสมัยสุโขทัยว่า เรามีหลักฐานชัดเจนเกี่ยวกับลักษณะของก่อนหน้านี้ ไทย เครื่องดนตรี