The State still matters. But the st

The State still matters. But the stage is crowded. The State's not alone. There are many, many actors. Some of that's good: Oxfam, a great non-governmental actor. Some of it's bad: Al Qaeda, another non-governmental actor. But think of what it does to how we think in traditional terms and concepts. We think in terms of war and interstate war. And you can think back to 1941 when the government of Japan attacked the United States at Pearl Harbor. It's worth noticing that a non-state actor attacking the United States in 2001 killed more Americans than the government of Japan did in 1941. You might think of that as the privatization of war. So we're seeing a great change in terms of diffusion of power.

Results (Thai) 1:

สถานะยังคงเป็นเรื่อง แต่เวทีแออัด สถานะของไม่ได้อยู่คนเดียว มีนักแสดงจำนวนมาก หลาย บางดี: องค์การอ็อกแฟม เป็นนักแสดงเอกชนดีขึ้น ของบางอย่างก็ไม่ดี: ดะห์อัล นักพัฒนาเอกชนที่อื่น แต่คิดว่า ทำอย่างไรเราคิดในเงื่อนไขแบบดั้งเดิมและแนวคิด เราคิดในแง่ของสงครามและสงครามระหว่างรัฐ และคุณสามารถคิดย้อนกลับไปปี 1941 เมื่อรัฐบาลญี่ปุ่นโจมตีสหรัฐอเมริกาที่เพิร์ลฮาร์เบอร์ มันเป็นที่ค่าสังเกตเห็นว่า เป็นนักแสดงไม่ใช่รัฐที่โจมตีสหรัฐอเมริกาในปี 2001 ฆ่าอเมริกันกว่ารัฐบาลญี่ปุ่นในปี 1941 คุณอาจคิดว่า เป็นปกติของสงคราม ดังนั้น เราจะเห็นการเปลี่ยนแปลงที่ดีในแง่ของการกระจายอำนาจ

Results (Thai) 2:

รัฐยังคงมีความสำคัญ แต่ขั้นตอนจะแออัด ไม่ได้เป็นรัฐเพียงอย่างเดียว มีหลายนักแสดงจำนวนมาก บางส่วนของที่ดี: ออกซ์แฟมเป็นนักแสดงที่ไม่ใช่ภาครัฐที่ดี บางส่วนของมันไม่ดี: อัลกออิดะห์อีกนักแสดงที่ไม่ใช่ภาครัฐ แต่คิดว่าสิ่งที่มันไม่วิธีการที่เราคิดในแง่แบบดั้งเดิมและแนวคิด เราคิดว่าในแง่ของสงครามและสงครามระหว่างรัฐ และคุณสามารถคิดว่ากลับไป 1941 เมื่อรัฐบาลญี่ปุ่นโจมตีประเทศสหรัฐอเมริกาที่เพิร์ลฮาร์เบอร์ มันคุ้มค่าที่สังเกตเห็นว่าเป็นนักแสดงที่ไม่ใช่รัฐโจมตีประเทศสหรัฐอเมริกาในปี 2001 ฆ่าชาวอเมริกันมากขึ้นกว่าที่รัฐบาลญี่ปุ่นได้ในปี 1941 คุณอาจคิดว่าการแปรรูปของสงคราม ดังนั้นเราจึงได้เห็นการเปลี่ยนแปลงที่ดีในแง่ของการแพร่กระจายของพลังงาน

Results (Thai) 3:

รัฐยังคงสำคัญ แต่เวทีที่แออัด รัฐไม่ได้มาคนเดียว มีนักแสดงอีกมากมาย . บางดีจัง : Oxfam , นักแสดงเอกชนมาก บางอย่างมันก็ไม่ดี : Al Qaeda อื่นที่ไม่ใช่นักแสดง แต่คิดว่ามันเป็นอย่างที่เราคิดในแง่แบบดั้งเดิมและแนวคิด เราคิดว่าในแง่ของสงครามระหว่างรัฐและสงคราม และคุณสามารถคิดกลับไป 1941 เมื่อญี่ปุ่นโจมตีรัฐบาลของสหรัฐอเมริกาที่ เพิร์ล ฮาเบอร์ มันคุ้มค่าสังเกตเห็นว่ารัฐ- ไม่ใช่นักแสดงโจมตีสหรัฐอเมริกาในปี 2001 ฆ่าชาวอเมริกันกว่ารัฐบาลญี่ปุ่นในปี 1941 . คุณอาจจะคิดว่าเป็นการแปรรูปของสงคราม ดังนั้น เราได้เห็นการเปลี่ยนแปลงที่ดีในแง่ของการกระจายของพลังงาน