It is therefore clear that legal re

It is therefore clear that legal responsibility is not necessarily
excluded by the demonstration that an accused person could not have kept the law which he has broken; by contrast,
in morals 'I could not help it' is always an excuse, and
moral obligation would be altogether different from what it is
if the moral 'ought' did not in this sense imply 'can'. Yet it
is important to see that 'I could not help it' is only an excuse
(though a good one), and to distinguish excuse from justification;
for, as we have said, the claim that morals do not
require external behaviour rests on a confusion of these two
ideas. If good intentions were a justification for doing what
moral rules forbid, there would be nothing to deplore in the
action of a man who had accidentally and in spite of every
care killed another. We should look upon it as we now look
upon a man's killing another, when this is required as a
necessary measure of self-defence. The latter is justified because
killing, in such circumstances, is a kind of conduct which the
system is not concerned to prevent and may even encourage,
though it is of course an exception to a general prohibition of
killing. Where someone is excused because he offended unintentionally,
the underlying moral conception is not that this
action is of a kind which it is the policy of the law to permit
or even welcome; it is that when we investigate the mental
condition of the particular offender, we find that he lacked
the normal capacity to conform to the law's requirements.
Hence this aspect of the 'internality' of morals does not mean
that morals is not a form of control of outward conduct; but
only that it is a necessary condition for moral responsibility
that the individual must have a certain type of control over
his conduct. Even in morals there is a difference between 'He
did not do the wrong thing' and 'He could not help doing
what he did'.

Results (Thai) 1:

จึงชัดเจนว่า ความรับผิดชอบตามกฎหมายไม่จำเป็นต้องแยก โดยการสาธิตที่ผู้ต้องหาอาจไม่ได้เก็บกฎหมายซึ่งเขาเสียแล้ว โดยคมชัดในศีลธรรม 'ฉันไม่สามารถช่วยเหลือมัน' เป็นข้อแก้ตัว และคุณธรรมจะแตกต่างไปจากถ้าความแรง 'ควร' ได้ไม่ในความรู้สึกนี้เป็นสิทธิ์แบบ 'สามารถ' แต่มันจะต้องดูว่า 'ฉันไม่สามารถช่วยเหลือมัน' เป็นเพียงการแก้ตัว(แม้คนดี), และแยกแก้จากเหตุผลเราได้กล่าว ข้อเรียกร้องที่ไม่มีศีลธรรมกำหนดพฤติกรรมภายนอกที่อยู่บนความสับสนเหล่านี้สองความคิดเห็น ถ้าความตั้งใจดีมีเหตุผลสำหรับทำอะไรศีลธรรมกฎห้าม จะมีอะไรตำหนิในการการกระทำของคนที่ตั้งใจ และทั้ง ๆ ที่ทุกดูแลฆ่าอีก เราจะมองมันเป็นเราตอนนี้ดูเมื่อผู้ชายคนหนึ่งฆ่าอีก นี้ไม่จำเป็นวัด self-defence จำเป็น หลังเป็นธรรมเนื่องจากฆ่า อย่างไร เป็นชนิดของการดำเนินการระบบไม่เกี่ยวข้องเพื่อป้องกัน และยัง สนับสนุนแต่ ก็แน่นอนยกเว้นการ prohibition ทั่วไปของฆ่า ที่คนจะรับ เพราะเขาถือตั้งใจความคิดคุณธรรมต้นแบบได้ที่นี้เป็นการดำเนินการชนิดที่เป็นข้อกำหนดของกฎหมายเพื่ออนุญาตให้หรือแม้แต่ต้อน รับ มันคือเมื่อเราตรวจสอบจิตเงื่อนไขของผู้ใด เราพบว่า เขาขาดความจุปกติเพื่อให้สอดคล้องกับความต้องการของกฎหมายดังนั้น ด้านนี้ของ 'internality' ของธรรมหมายถึงไม่ว่า มารยาทไม่รูปแบบของการควบคุมความประพฤติภายนอก แต่เฉพาะที่เป็นเงื่อนไขที่จำเป็นสำหรับความรับผิดชอบทางศีลธรรมว่า ละต้องมีชนิดของตัวควบคุมความประพฤติของเขา แม้ในธรรม มีความแตกต่างระหว่าง ' เขาไม่ได้ทำสิ่งไม่ถูกต้อง ' และ ' เขาไม่ช่วยทำสิ่งที่เขาได้ '

Results (Thai) 2:

ดังนั้นจึงเป็นที่ชัดเจนว่าความรับผิดชอบทางกฎหมายไม่จำเป็นต้องได้รับการยกเว้นจากการสาธิตว่าผู้ถูกกล่าวหาไม่ได้เก็บไว้กฎหมายที่เขาได้หัก โดยคมชัดในศีลธรรม'ฉันไม่สามารถช่วยมันอยู่เสมอข้ออ้างและภาระผูกพันทางจริยธรรมจะแตกต่างกันโดยสิ้นเชิงจากสิ่งที่มันเป็นถ้าศีลธรรม' ควร 'ไม่ได้ในความหมายนี้หมายถึงการ' สามารถ ' แต่มันเป็นสิ่งสำคัญที่จะเห็นว่า 'ฉันไม่สามารถช่วยมันเป็นเพียงข้ออ้าง (แม้ว่าจะเป็นหนึ่งที่ดี) และที่จะแยกแยะข้อแก้ตัวจากเหตุอันสมควรในการที่เราได้กล่าวอ้างว่าศีลธรรมจะไม่จำเป็นต้องมีพฤติกรรมภายนอกที่วางอยู่บนความสับสนของทั้งสองความคิด หากมีความตั้งใจที่ดีให้เหตุผลสำหรับการทำสิ่งที่กฎทางศีลธรรมห้ามจะมีอะไรที่จะเสียใจในการกระทำของคนที่มีความตั้งใจและทั้งๆที่ทุกคนดูแลฆ่าอีก เราควรจะมองว่ามันเป็นตอนนี้เรามองเมื่อฆ่าผู้ชายคนหนึ่งอีกเมื่อนี้จะต้องเป็นมาตรการที่จำเป็นในการป้องกันตัวเอง หลังเป็นธรรมเพราะการฆ่าในกรณีดังกล่าวเป็นชนิดของการดำเนินการที่เป็นระบบไม่ได้กังวลในการป้องกันและอาจส่งเสริมแม้ว่ามันจะเป็นหลักสูตรข้อยกเว้นข้อห้ามทั่วไปของการฆ่า ในกรณีที่มีคนขอตัวเพราะเขาโกรธเคืองโดยไม่ได้ตั้งใจ, ความคิดทางศีลธรรมพื้นฐานไม่ได้ว่าการดำเนินการคือชนิดที่มันเป็นนโยบายของกฎหมายที่จะอนุญาตให้มีหรือแม้กระทั่งการต้อนรับ มันก็คือว่าเมื่อเราตรวจสอบจิตสภาพของผู้กระทำผิดโดยเฉพาะอย่างยิ่งเราจะพบว่าเขาขาดความจุปกติเพื่อให้สอดคล้องกับความต้องการของกฎหมาย. ดังนั้นมุมมองของ 'internality ของศีลธรรมอันนี้ไม่ได้หมายความว่าธรรมะไม่ได้เป็นรูปแบบของการควบคุมของการดำเนินการออกไปด้านนอก; แต่เพียงว่ามันเป็นเงื่อนไขที่จำเป็นสำหรับความรับผิดชอบทางศีลธรรมว่าบุคคลที่จะต้องมีบางประเภทของการควบคุมความประพฤติของเขา แม้จะอยู่ในศีลธรรมมีความแตกต่างระหว่าง 'เขาไม่ได้ทำสิ่งที่ผิด' และ 'เขาไม่สามารถช่วยให้ทำสิ่งที่เขาทำ'

Results (Thai) 3:

มันจึงชัดเจนว่า ความรับผิดชอบทางกฎหมาย ไม่จําเป็นต้อง
แยกออกโดยสาธิตว่าผู้ต้องหาได้มีการรักษากฎหมาย ซึ่งเขามีเสีย ; ในทางตรงกันข้าม
ในศีลธรรม ' ฉันไม่สามารถช่วยมันอยู่เสมอข้ออ้างและ
ภาระหน้าที่ทางศีลธรรมจะทั้งหมดที่แตกต่างจากสิ่งที่มันเป็น
ถ้าจริยธรรม ' น่าจะ ' ไม่ได้ในความรู้สึกนี้บ่งบอกถึง ' สามารถ ' แต่มัน
เป็นสิ่งสำคัญที่จะดูว่า ' ฉันไม่สามารถช่วยให้มันเป็นเพียงข้ออ้าง
( ว่าดี ) และแยกแยะเหตุผลข้ออ้างจาก ;
, อย่างที่เราบอก อ้างว่าคุณธรรมไม่ได้
ต้องการพฤติกรรมภายนอก วางอยู่บนความสับสนของทั้งสอง
ความคิด ถ้าเจตนาดี คือเหตุผลสำหรับสิ่งที่ทำ
กฎทางศีลธรรม ห้าม ก็จะไม่มีอะไรให้เสียดายใน
การกระทำของมนุษย์ที่ได้ตั้งใจและแม้ทุก
ดูแลฆ่าอีก เราควรจะมองมันอย่างที่เราดู
เมื่อคนฆ่าอีก เมื่อนี้จะต้องเป็นวัด
จำเป็นป้องกันตัว หลังชิด เพราะ
ฆ่า ในสถานการณ์ดังกล่าว เป็นชนิดของการปฏิบัติซึ่งไม่ได้เกี่ยวข้องกับระบบ

ป้องกันและอาจกระตุ้นถึงแม้ว่ามันมีแน่นอนข้อยกเว้นข้อห้ามทั่วไป
ฆ่า ที่ใครบางคนจะได้ขอโทษ เพราะเขาไม่พอใจ ตั้งใจ มีจริยธรรม ความคิดไม่ใช่

ว่าการกระทำนี้เป็นชนิดที่เป็นนโยบายของ กฎหมายจะอนุญาตหรือแม้กระทั่งยินดีต้อนรับ
; มันคือเมื่อเราตรวจสอบสภาพจิตของผู้กระทำความผิด โดยเฉพาะ

เขาขาด เราพบว่าความจุปกติเพื่อให้สอดคล้องกับความต้องการของกฎหมาย .
ดังนั้นนี้กว้างยาวของ ' internality ' ของศีลธรรมไม่ได้หมายความว่า
ที่ศีลธรรม ไม่ใช่รูปแบบของการควบคุมความประพฤติของภายนอก แต่
เพียงว่ามันเป็นเงื่อนไขที่จำเป็นสำหรับจริยธรรมความรับผิดชอบ
ที่บุคคลต้องมีชนิดของการควบคุม
ความประพฤติ ของเขา แม้ในศีลธรรมมีความแตกต่างระหว่าง ' เขา