Anorexia NervosaAbstractAnorexia ne

Anorexia Nervosa
Abstract
Anorexia nervosa is a serious disease. Outdated conceptions of anorexia nervosa and other eating disorders often lead to strained relationships between nurses, patients, and families, and to difficulty implementing a family-centered approach to care. Yet, research over the past decades has demonstrated the neurobiologic underpinnings of this mental illness. This understanding supports a new approach to treatment, for example, the Maudsley approach, that involves family members as collaborators in care.
Introduction
When children and teens are hospitalized with malnutrition secondary to cancer, cystic fibrosis, inflammatory bowel disease, HIV/AIDS, or other such illness, nurses engage in dynamic, reciprocal, therapeutic relationships that are extremely helpful to patients, as well as being caring toward and collaborative with their families. In contrast, when an equally malnourished patient with anorexia nervosa is hospitalized, a less open and less helpful attitude often greets patients and their families. Unfortunately, old theories and myths about this disease still undermine therapeutic relationships and a family-centered approach to care. A new paradigm is needed in the understanding of anorexia nervosa: an accurate, up-to-date, research-based perspective can inform patients and provide family-centered approaches to the nursing care of this population.
A Serious Disorder
According to the Renfrew Center Foundation for Eating Disorders (2003), "Up to 24 million people of all ages and genders suffer from an eating disorder (anorexia, bulimia, and binge eating disorder) in the United States." Regardless of the apparent lack of severity at any particular moment, symptoms of an eating disorder should always be considered serious and significant, and the affected individual must be understood to be at high risk. Anorexia kills at least 10% of its victims, and it has a negative impact on the lives of many more (Crow et al., 2009). Published numbers likely understate reality because many deaths may be listed instead as other diagnoses, including "heart failure" or "suicide" (National Association of Anorexia Nervosa and Associated Disorders, 2011). In fact, suicide is a leading killer of individuals with eating disorders (Snell, Crowe, & Jordan, 2010). Additionally, even patients who have recovered after prolonged malnutrition or purging suffer lifelong health consequences, and 20% of individuals suffering from anorexia will die earlier than their peers (National Association of Anorexia Nervosa and Associated Disorders, 2011). The psychological impact of spending formative years under the influence of obsessive eating-disordered thinking is immeasurable as well – stealing the very personality of young people who were once on their way to normal lives. Howlader and colleagues (2011) emphasize that the disease poses as great a risk of harm as many cancers.
Neurobiologic Basis
From the outside, family members and even some health care practitioners may be inclined to see personal food restriction and excessive exercising as conscious choices, but clinical experience and patient accounts clearly indicate the opposite (Arnold & Walsh, 2007). Anorexia nervosa is not just about failing to eat enough. It is not a fad, it is not a capricious behavior, and it is not about vanity. What appears to be strength of will or stubbornness is actually the neurobiologic loss of ability to rationally weigh circumstances, make sensible decisions, and resist the anorexic compulsion. In addition to the known brain consequences of semi-starvation, such as brain atrophy and ventricular dilatation, research demonstrates both a brainbased predisposition to develop eating disorders (Kaye, 2008) and a primary brain-based phenomenon (Katzman et al., 1996) characterizing the disorder. Research has found a) specific neuropsychological deficits; b) specific neurotransmitter profiles; c) localized unilateral abnormalities on functional magnetic resonance imaging (FMRI), single-photon emission computed tomography (SPECT), and Positron emission tomography (PET) scans; and d) endophenotypes of similar findings in non-affected first-degree relatives (Jean et al., 2007; Kaye, 1997; Kaye, Gwirtzman, George, & Ebert, 1991). None of these findings are seen in starvation by other causes.
Understanding the neurobiological nature of eating disorders, nurses can play an important role in educating parents that issues of "will," "blame," or "fault" are outmoded misconceptions. Anorexia nervosa is not a choice or decision, but actually, a brain-based mental illness.
Early Intervention is Optimal
It is natural for a family to want to avoid over-reacting to behaviors that appear to be benign "healthy eating," or at worst, peculiar, disordered eating. Additionally, eating disorders, especially anorexia, are "anosognosic" – the affected individual is unable to appreciate that he or she is ill, or how ill (Bruch, 1978; Snell et al., 2010). Therefore, families may understandably be slow to act on signs of eating disorders. However, research on the outcomes of treatment shows the majority of patients do quite well, especially if the disease is detected early and appropriate treatment provided (Treasure & Russell, 2011). Conversely, by the time an eating disorder has gained ground behaviorally and physically, it may sometimes be too late to prevent longterm damage and a prolonged detour from normal life (Treasure & Russell, 2011). An important role nurses can play is to encourage parents to pursue early, effective intervention for disordered eating.
In seeking treatment, nurses should encourage parents to act on their children's behalf. Because of the neurobiology and resultant mind-set, an individual with an eating disorder cannot be reached by logical explanations of consequences of the illness, and they will commonly resist treatment (Lock & LeGrange, 2005). Nurses can model for parents and support them in the difficult challenge of sympathizing (but not colluding) with the child's demands, and tolerating the child's fury commonly triggered by the idea of treatment. Parents may be relieved to know at least one study found that two weeks into hospitalization, many patients who initially were reluctant or opposed to treatment already recognized it was needed (Guarda et al., 2007).
Beliefs About Families
Outmoded beliefs about families and eating disorders are reflected in the following statement by the parent of a teen with anorexia nervosa: "I felt like the doctors and nurses were blaming me for my daughter's eating disorder. Instead, I was truly trying everything I knew to help her."
Some professionals have not overcome the belief that parents/families cause eating disorders. The idea that eating disorders are a sign of a dysfunctional and pathological family has had a long history. The English doctor credited with naming anorexia nervosa, William Gull, spoke in the 1800s of "relations and friends being generally the worst attendants" (Acland, 1894, p. 311). In the 1970s, Hilde Bruch (1978), believed by many to be the originator of modern eating disorder treatment, brought the issue of eating disorders to public attention, emphasizing societal and parental expectations as causative. Salvador Minuchin, a prominent family therapist, also portrayed anorexia nervosa as the symptomatic expression of dysfunctional family relationships (Minuchin, Rosman, & Baker, 1978). Unfortunately, even experienced health care providers may be unfamiliar with the latest science, and thus, rely on these outmoded understandings.
Fortunately, as an understanding of anorexia nervosa as a neurobiologically based mental illness has grown over the past decade, past practices involving automatic and misguided blaming of parents have begun to decrease (Academy for Eating Disorders, 2009). Rather than blaming families, an increasing number of professionals in the field are now coming to appreciate the importance of family members in the treatment of eating disorders. Rather than conveying a subtle (or not so subtle) sense of blame or responsibility on parents, professionals who embrace the current understanding of anorexia nervosa, involving neuro-circuitry and neurotransmitter regulation, can better collaborate with and support parents and families as a whole.
Parents as Partners in Treatment
In addition to helping families understand the realities of anorexia nervosa and relieving them of blame, clinicians, including nurses, can take key steps to positively engage families as partners in treatment.
The Maudsley Hospital in London has successfully developed a family-based approach to treating patients with anorexia nervosa. The "Maudsley Method" is based on empowering parents to help their children recover their lost weight (Alexander & Treasure, 2011; Collins, 2005; Lock & LeGrange, 2005; Treasure, Smith, & Crane 2007). The Maudsley method has three phases. The first is "weight restoration." As the individuals responsible for the growth and development of their children, parents are responsible for preventing starvation. Yet given the difficulties faced in addressing re-feeding with this diagnosis, parents may need education and support in the hospital setting to take on this task. Nurses and hospital staff can both explain to and model for parents the balance between being positive and empathetic with their children while remaining firm in the stance that starvation is not an option, and consequently, proceeding with a prescribed eating disorder protocol. The second and third phases of the Maudsley approach ("handing control of eating over to the adolescent" and "establishing a healthy adolescent identity") can typically be accomplished at home (http://www.maudsleyparents.org/whatismaudsley.html). The guiding motto of the Maudsley approach clearly conveys a new perspective: parents are not the problem; they are the solution.
Nurses can advocate for acceptance and imp

Results (Thai) 1:

Anorexia Nervosaบทคัดย่อAnorexia nervosa เป็นโรคร้ายแรง Conceptions ล้า anorexia nervosa และโรคอื่น ๆ eating มักทำเครียดความสัมพันธ์ ระหว่างพยาบาล ผู้ป่วย ครอบครัว และความยากลำบากในการใช้วิธีการแปลกครอบครัวดูแล ยัง วิจัยกว่าทศวรรษได้สาธิต underpinnings neurobiologic ของโรคจิตนี้ ความเข้าใจนี้สนับสนุนวิธีใหม่รักษา ตัวอย่าง ใน Maudsley วิธี ที่เกี่ยวข้องกับสมาชิกในครอบครัวเป็นผู้ร่วมงานในการดูแลแนะนำเมื่อเด็กและวัยรุ่นพยาบาลกับรองมะเร็ง ไฟโบรซิ โรคลำไส้อักเสบ เอดส์ หรือเจ็บป่วยอื่น ๆ เช่นขาดสารอาหาร พยาบาลมีส่วนร่วมในความสัมพันธ์แบบไดนามิก กฎ ยาที่มีประโยชน์มากกับผู้ป่วย รวมทั้งการดูแลต่อ และทำงานร่วมกันกับครอบครัว ในทางตรงกันข้าม เมื่อพักอด malnourished เท่าเทียมกันเป็น anorexia nervosa ทัศนคติเปิดน้อย และประโยชน์น้อยมักจะทักทายผู้ป่วยและครอบครัว อับ ทฤษฎีเก่าและตำนานเกี่ยวกับโรคนี้ยังทำลายความสัมพันธ์ของยาและวิธีแปลกครอบครัวดูแล จำเป็นต้องใช้กระบวนทัศน์ใหม่ในความเข้าใจของ anorexia nervosa: มุมมองที่ถูกต้อง ทันสมัย งานวิจัยสามารถแจ้งผู้ป่วย และให้ครอบครัวแปลกแนวพยาบาลดูแลประชากรนี้ได้โรคร้ายแรงตามมูลนิธิศูนย์ Renfrew สำหรับโรค Eating (2003), "ค่า 24 ล้านคนทุกวัยและผสานระหว่างเพศทั้งประสบจากการโรค eating (anorexia, bulimia และดื่มสุราโรค eating) ในสหรัฐอเมริกา" ไม่ชัดเจนขาดความรุนแรงตลอดเวลาเฉพาะ อาการของโรคเป็น eating เสมอควรจริงจัง และอย่างมีนัยสำคัญ และต้องเข้าใจแต่ละบุคคลได้รับผลกระทบต้องเสี่ยงสูง Anorexia ฆ่าน้อย 10% ของเหยื่อของมัน และมีผลกระทบเชิงลบในชีวิตมากมาย (ขัน et al., 2009) หมายเลขประกาศแนวโน้ม understate จริงเนื่องจากเสียชีวิตจำนวนมากอาจแสดงแทนเป็นการวิเคราะห์อื่น ๆ รวมทั้ง "หัวใจล้มเหลว" หรือ "ฆ่าตัวตาย" (สมาคมแห่งชาติของ Anorexia Nervosa และโรคที่เกี่ยวข้อง 2011) ในความเป็นจริง ฆ่าตัวตายเป็นปืนชั้นนำของบุคคลที่มีโรค eating (เซี โครว์ & Jordan, 2010) นอกจากนี้ แม้ผู้ป่วยที่ได้รับการกู้คืนหลังจากนานขาดสารอาหาร หรือล้างประสบผลกระทบสุขภาพรอง และ 20% ของคนที่ทุกข์ทรมานจาก anorexia จะตายเร็วกว่าเพื่อนของพวกเขา (สมาคมแห่งชาติของ Anorexia Nervosa และโรคที่เกี่ยวข้อง 2011) ผลกระทบทางจิตวิทยาใช้จ่ายปีความอุดมสมบูรณ์ภายใต้อิทธิพลของความคิดกิน-disordered obsessive อยู่นี่เช่น – ขโมยบุคลิกภาพมากของคนหนุ่มสาวที่มีครั้งเดียวในชีวิตปกติของพวกเขาไป Howlader และเพื่อนร่วมงาน (2011) เน้นว่า โรคซึ่งทำให้เกิดเป็นดีมีความเสี่ยงต่ออันตรายมะเร็งมากพื้นฐาน neurobiologicจากภายนอก สมาชิกในครอบครัวและผู้ดูแลสุขภาพบางอาจจะอยากดูข้อจำกัดส่วนบุคคลอาหารและออกกำลังกายมากเกินไปเป็นตัวสติ แต่ประสบการณ์ทางคลินิกและผู้ป่วยบัญชีระบุอย่างชัดเจนตรงข้าม (อาร์โนลด์และวอลช์ 2007) Anorexia nervosa ไม่เพียงเกี่ยวกับล้มเหลวกินพอ ไม่มีแฟชั่น ไม่ทำงาน capricious และไม่สาระเกี่ยวกับ สิ่งที่ปรากฏจะมี ความแข็งแรงของหรือ stubbornness เป็นจริง neurobiologic สูญเสียความสามารถในการลูกน้ำหนักสถานการณ์ เหมาะสมตัดสินใจ และต่อต้านการบีบบังคับ anorexic นอกจากผลของความอดอยากกึ่ง สมองฝ่อและ dilatation โพรงสมอง สมองรู้จักวิจัยแสดง predisposition brainbased พัฒนาโรค eating (Kaye, 2008) และหลักตามสมองปรากฏการณ์ (ททริคแคทซ์แมน et al., 1996) กำหนดลักษณะของโรคนี้ วิจัยพบการ) เฉพาะขาดดุล neuropsychological ข) สารสื่อประสาทเฉพาะค่า c) เป็นภาษาท้องถิ่นพลเรือนความผิดปกติในภาพทำงานแม่เหล็กสั่นพ้อง (FMRI), คอมพิวเตอร์ (SPECT) คำนวณจากโฟตอนเดี่ยวปล่อยก๊าซ และโพซิตรอน (PET) สแกน และ d) endophenotypes ไม่ได้รับผลกระทบ first-degree ญาติ (Jean et al., 2007 การค้นพบเหมือนกัน Kaye, 1997 Kaye, Gwirtzman จอร์จ และ Ebert, 1991) ไม่มีสิ่งเหล่านี้จะเห็นในความอดอยาก ด้วยสาเหตุอื่น ๆเข้าใจธรรมชาติของโรค eating neurobiological พยาบาลสามารถมีบทบาทสำคัญในครอบครัวจัดที่ปัญหา "จะ "โทษ" หรือ"ข้อบกพร่อง"เป็นความเข้าใจผิด outmoded Anorexia nervosa ไม่ใช่ทางเลือก หรือตัดสินใจ แต่จริง การใช้สมองบ้าเจ็บป่วยต้นจึง Optimalมันเป็นธรรมชาติสำหรับครอบครัวต้องการหลีกเลี่ยงปฏิกิริยามากกว่าพฤติกรรมที่ปรากฏจะ อ่อนโยน "สุขภาพกิน" หรือ ที่เลวร้ายที่สุด แปลก disordered กิน นอกจากนี้ โรค eating โดยเฉพาะอย่างยิ่ง anorexia เป็น "anosognosic" – บุคคลได้รับผลกระทบไม่สามารถชื่นชมว่าเขา หรือเธอจะป่วย หรือว่าป่วย (Bruch, 1978 เซี et al., 2010) ดังนั้น ครอบครัวความเข้าใจได้ช้าการดำเนินของโรค eating อย่างไรก็ตาม วิจัยผลการรักษาแสดงส่วนใหญ่ของผู้ป่วยทำได้ค่อนข้างดี โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าตรวจพบโรคก่อน และให้การรักษาที่เหมาะสม (สมบัติและรัสเซล 2011) ในทางกลับกัน ตามเวลาเป็นโรค eating ได้รับพื้นดิน behaviorally และร่างกาย บางครั้งอาจสายเกินไปเพื่อป้องกันความเสียหายของตนและเดินเป็นเวลานานจากชีวิตปกติ (สมบัติและรัสเซล 2011) การพยาบาลสามารถเล่นบทบาทที่สำคัญคือการ สนับสนุนให้ผู้ปกครองสามารถดำเนินการแทรกแซงที่มีประสิทธิภาพสำหรับ disordered กินเช้าในการแสวงหาการรักษา พยาบาลควรสนับสนุนให้ผู้ปกครองสามารถกระทำการในนามของบุตร Neurobiology และผลแก่ mind-set ไม่สามารถเข้าถึงแต่ละการพล่าน eating โดยคำอธิบายตรรกะของผลกระทบของการเจ็บป่วย และพวกเขามักจะต่อต้านรักษา (ล็อค & LeGrange, 2005) พยาบาลสามารถรุ่นสำหรับผู้ปกครอง และสนับสนุนพวกเขาในความท้าทายที่ยากของ sympathizing กับความต้องการของเด็ก (แต่ไม่ colluding) และ tolerating ความโกรธของเด็กที่ถูกทริกเกอร์ โดยความคิดของการรักษาโดยทั่วไป ผู้ปกครองอาจปลดปล่อยแล้วจะรู้ว่า การศึกษาที่พบว่า สองสัปดาห์ในโรงพยาบาล ผู้ป่วยที่เริ่มการรักษาแล้ว หรือไม่รู้จักก็ต้อง (การ์ดาร้อยเอ็ด al., 2007)ความเชื่อเกี่ยวกับครอบครัวOutmoded ความเชื่อเกี่ยวกับโรค eating และครอบครัวจะส่งผลไปตามหลักของวัยรุ่นกับ anorexia nervosa: "เหมือนแพทย์ และพยาบาลถูก blaming ฉันสำหรับลูกสาวของฉันของกินโรค แทน ฉันได้พยายามทุกอย่างที่ผมรู้ว่าการช่วยให้เธอ"ผู้เชี่ยวชาญบางได้เอาชนะความเชื่อที่ว่า ผู้ปกครอง/ครอบครัวทำให้เกิดโรค eating ความคิดผิดปกติ eating เครื่องตระกูลนบา และทางพยาธิวิทยาได้มีประวัติศาสตร์ยาวนาน แพทย์อังกฤษเครดิตกับชื่อ anorexia nervosa, William Gull พูดในเพราะ "ความสัมพันธ์และเพื่อนกำลังโดยทั่วไปผู้เข้าอบรมเลวร้ายที่สุด" (แหล่ง 1894, p. 311) ในทศวรรษ 1970, Hilde Bruch (1978), เชื่อ โดยมากจะเป็นผู้ริเริ่มการรักษาโรค eating ทันสมัย นำปัญหาของโรค eating ความสนใจสาธารณะ เน้นความคาดหวังของผู้ปกครอง และข้อมูลเป็นสาเหตุการ ซัลวาดอร์ Minuchin บำบัดโรคครอบครัวโดดเด่น เซ็กส์ anorexia nervosa เป็นนิพจน์ที่อาการของความสัมพันธ์ในครอบครัวนบา (Minuchin, Rosman, & เบ เกอร์ 1978) ยัง อับ ผู้ให้บริการสุขภาพที่มีประสบการณ์แม้อาจจะไม่คุ้นเคยกับวิทยาศาสตร์ล่าสุด และดัง พึ่งเปลี่ยนความเข้าใจเหล่านี้ outmodedโชคดี เป็นความเข้าใจของ anorexia nervosa เป็นโรคจิตตาม neurobiologically ได้เติบโตขึ้นกว่าทศวรรษที่ผ่านมา มาปฏิบัติเกี่ยวข้องกับอัตโนมัติ และ misguided blaming ของผู้ปกครองได้เริ่มลดลง (Academy สำหรับโรค Eating, 2009) แทนครอบครัว blaming เพิ่มจำนวนในฟิลด์นี้มาชื่นชมความสำคัญของครอบครัวในการบำบัดรักษาโรค eating แทนที่จะถ่ายทอดความรู้สึกที่ลึกซึ้ง (หรือไม่ละเอียดมาก) ตำหนิหรือความรับผิดชอบในครอบครัว ผู้เชี่ยวชาญที่โอบกอดความเข้าใจปัจจุบันของ anorexia nervosa เกี่ยวข้องกับสารสื่อประสาทและสมองวงจรควบคุม สามารถดีทำงานร่วมกับ และสนับสนุนพ่อแม่และครอบครัวทั้งหมดพ่อแม่เป็นพันธมิตรในการรักษาช่วยให้ครอบครัวเข้าใจความเป็นจริงของ anorexia nervosa และปลดปล่อยพวกเขาตำหนิ clinicians พยาบาล รวมทั้งสามารถดำเนินการคีย์เพื่อบวกต่อสู้ครอบครัวเป็นหุ้นส่วนในการรักษาMaudsley โรงพยาบาลในกรุงลอนดอนได้สำเร็จพัฒนาครอบครัวตามวิธีการแบบการรักษาผู้ป่วย anorexia nervosa "วิธี Maudsley" ตามศักยภาพพ่อแม่เพื่อช่วยให้เด็กที่กู้คืนการสูญเสียน้ำหนัก (อเล็กซานเดอร์และสมบัติ 2011 คอลลินส์ 2005 ล็อก & LeGrange, 2005 สมบัติ Smith, & เครน 2007) วิธี Maudsley มีสามระยะ ครั้งแรกเป็น "น้ำหนักคืน" เป็นคนชอบการเจริญเติบโตและพัฒนาของเด็ก ผู้ปกครองรับผิดชอบเพื่อป้องกันความอดอยาก ได้รับความยากลำบากต้องเผชิญในการแก้ปัญหาการให้อาหารอีกครั้ง ด้วยการวินิจฉัยนี้ ผู้ปกครองอาจต้องการศึกษา และสนับสนุนในโรงพยาบาลที่จะใช้ในงานนี้ พยาบาลและเจ้าหน้าที่โรงพยาบาลสามารถทั้งอธิบาย และรูปแบบสำหรับผู้ปกครองสมดุลระหว่างการบวก และ empathetic กับลูก ๆ ในขณะที่ที่เหลืออยู่ในท่าทางที่ว่า ความอดอยากไม่ใช่ตัวเลือก และดังนั้น ดำเนินการโพรโทคอลที่กำหนด eating โรค ระยะที่สอง และสามของวิธี Maudsley ("handing ของกินไปให้วัยรุ่น" และ "สร้างตัววัยรุ่นสุขภาพ") โดยทั่วไปสามารถทำได้ที่บ้าน (http://www.maudsleyparents.org/whatismaudsley.html) คำขวัญแนวทางของวิธี Maudsley ชัดเจนสื่อถึงมุมมองใหม่: พ่อแม่ไม่มีปัญหา จะแก้ปัญหาพยาบาลสามารถสนับสนุนยอมรับและเด็กซน

Results (Thai) 2:

Anorexia Nervosa
บทคัดย่อ
Anorexia Nervosa เป็นโรคที่ร้ายแรง แนวความคิดที่ล้าสมัยของโรคกลัวอ้วนและความผิดปกติของการรับประทานอาหารอื่น ๆ มักจะนำไปสู่ความสัมพันธ์ที่ตึงเครียดระหว่างพยาบาลผู้ป่วยและครอบครัวและความยากลำบากในการดำเนินการตามวิธีการที่ครอบครัวเป็นศูนย์กลางในการดูแล แต่การวิจัยในช่วงหลายทศวรรษที่ผ่านมาได้แสดงให้เห็นหนุนหลัง neurobiologic ความเจ็บป่วยทางจิตนี้ ความเข้าใจนี้สนับสนุนแนวทางใหม่ในการรักษาเช่นวิธีการมอดส์ที่เกี่ยวข้องกับสมาชิกในครอบครัวเป็นผู้ทำงานร่วมกันในการดูแล.
บทนำ
เมื่อเด็กและวัยรุ่นในโรงพยาบาลที่มีการขาดสารอาหารรองโรคมะเร็งโรคปอดเรื้อรังโรคลำไส้อักเสบเอชไอวี / เอดส์หรือ เจ็บป่วยอื่น ๆ เช่นพยาบาลมีส่วนร่วมในแบบไดนามิกซึ่งกันและกันในการรักษาความสัมพันธ์ที่เป็นประโยชน์อย่างยิ่งกับผู้ป่วยเช่นเดียวกับการที่มีต่อการดูแลและการทำงานร่วมกันกับครอบครัวของพวกเขา ในทางตรงกันข้ามเมื่อผู้ป่วยโรคขาดสารอาหารอย่างเท่าเทียมกันกับโรคกลัวอ้วนคือการรักษาในโรงพยาบาลมีทัศนคติที่เปิดกว้างน้อยกว่าและเป็นประโยชน์น้อยมักจะทักทายผู้ป่วยและครอบครัวของพวกเขา แต่น่าเสียดายที่ทฤษฎีเก่าและตำนานเกี่ยวกับโรคนี้ยังบ่อนทำลายความสัมพันธ์การรักษาและวิธีการที่ครอบครัวเป็นศูนย์กลางในการดูแล กระบวนทัศน์ใหม่เป็นสิ่งจำเป็นในการทำความเข้าใจของโรคกลัวอ้วน: ถูกต้อง up-to-date, มุมมองของการวิจัยตามสามารถแจ้งให้ผู้ป่วยและให้แนวทางครอบครัวเป็นศูนย์กลางในการดูแลรักษาพยาบาลของประชากรนี้.
ความผิดปกติที่จริงจัง
ตามที่ศูนย์ Renfrew มูลนิธิเพื่อการกินที่ผิดปกติ (2003), "ถึง 24 ล้านคนทุกเพศทุกวัยและทุกเพศทนทุกข์ทรมานจากความผิดปกติของการรับประทานอาหาร (อาการเบื่ออาหาร, bulimia และการดื่มสุราการรับประทานอาหารผิดปกติ) ในประเทศสหรัฐอเมริกา." โดยไม่คำนึงถึงการขาดความชัดเจนของความรุนแรงโดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงเวลาใด ๆ อาการของความผิดปกติของการรับประทานอาหารที่ควรได้รับการพิจารณาอย่างจริงจังและอย่างมีนัยสำคัญและบุคคลที่ได้รับผลกระทบจะต้องเข้าใจว่ามีความเสี่ยงสูง Anorexia ฆ่าอย่างน้อย 10% ของผู้ที่ตกเป็นเหยื่อของมันและมันมีผลกระทบต่อชีวิตของอื่น ๆ อีกมากมาย (อีกา et al., 2009) ตัวเลขน่าจะเผยแพร่ความจริงความเป็นจริงเพราะการเสียชีวิตหลายคนอาจได้รับการจดทะเบียนเป็นแทนการวินิจฉัยอื่น ๆ รวมทั้ง "หัวใจล้มเหลว" หรือ "ฆ่าตัวตาย" (สมาคมแห่งชาติของ Anorexia Nervosa และความผิดปกติที่เกี่ยวข้อง 2011) ในความเป็นจริงการฆ่าตัวตายเป็นนักฆ่าชั้นนำของบุคคลที่มีความผิดปกติของการรับประทานอาหาร (ปราดเปรื่องโครว์และจอร์แดน, 2010) นอกจากนี้แม้ผู้ป่วยที่มีการกู้คืนหลังจากการขาดสารอาหารเป็นเวลานานหรือกวาดล้างได้รับผลกระทบด้านสุขภาพตลอดชีวิตและ 20% ของบุคคลที่ทุกข์ทรมานจากอาการเบื่ออาหารจะตายเร็วกว่าเพื่อนของพวกเขา (สมาคมแห่งชาติของ Anorexia Nervosa และความผิดปกติที่เกี่ยวข้อง 2011) ผลกระทบทางจิตวิทยาของการใช้จ่ายปีภายใต้อิทธิพลของการคิดการรับประทานอาหาร-ระเบียบครอบงำมีมากมายเช่นกัน - ขโมยบุคลิกภาพเป็นอย่างมากของคนหนุ่มสาวที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นทางของพวกเขาไปใช้ชีวิตตามปกติ Howlader และเพื่อนร่วมงาน (2011) เน้นว่าโรคที่ดี poses เป็นความเสี่ยงของการเป็นอันตรายต่อการเกิดโรคมะเร็งเป็นจำนวนมาก.
Neurobiologic เกณฑ์
จากภายนอกสมาชิกในครอบครัวและแม้กระทั่งบางผู้ปฏิบัติงานการดูแลสุขภาพอาจจะมีแนวโน้มที่จะเห็นข้อ จำกัด อาหารและการออกกำลังกายส่วนบุคคลมากเกินไปเป็นตัวเลือกที่ใส่ใจ แต่ประสบการณ์ทางคลินิกและการบัญชีของผู้ป่วยแสดงให้เห็นตรงข้าม (อาร์โนลและวอลช์, 2007) Anorexia Nervosa ไม่เพียงเกี่ยวกับความล้มเหลวที่จะกินพอ มันไม่ได้เป็นแฟชั่นก็ไม่ได้เป็นพฤติกรรมที่ไม่แน่นอนและมันไม่ได้เกี่ยวกับโต๊ะเครื่องแป้ง สิ่งที่ดูเหมือนจะเป็นความแข็งแรงของจะดื้อรั้นหรือเป็นจริงการสูญเสีย neurobiologic ความสามารถในการชั่งน้ำหนักสถานการณ์ที่มีเหตุผลในการตัดสินใจที่เหมาะสมและต่อต้านการบังคับ anorexic นอกจากนี้ยังมีผลกระทบที่รู้จักกันดีของสมองกึ่งอดอยากเช่นฝ่อของสมองและการขยายตัวของหัวใจการวิจัยแสดงให้เห็นถึงทั้ง brainbased จูงใจที่จะพัฒนาความผิดปกติของการรับประทานอาหาร (เคย์, 2008) และเป็นปรากฏการณ์ที่สมองตามหลัก (Katzman et al., 1996) ความผิดปกติของพัฒนาการ มีงานวิจัยที่พบ) การขาดดุลวิทยาเฉพาะ ข) สารสื่อประสาทโปรไฟล์เฉพาะ ค) มีการแปลความผิดปกติเกี่ยวกับการถ่ายภาพเดียวคลื่นสนามแม่เหล็ก (fMRI) การปล่อยโฟตอนเดี่ยวคำนวณเอกซ์เรย์ (SPECT) และตรวจเอกซเรย์ปล่อยโพซิตรอน (PET) สแกน; . และง) endophenotypes ของการค้นพบที่คล้ายกันในที่ไม่ได้รับผลกระทบญาติองศาแรก (ฌอง et al, 2007; เคย์ 1997; เคย์ Gwirtzman จอร์จและเบิร์ท 1991) ไม่มีการค้นพบเหล่านี้จะเห็นในความอดอยากจากสาเหตุอื่น ๆ .
การทำความเข้าใจธรรมชาติของ neurobiological รับประทานอาหารผิดปกติ, พยาบาลสามารถมีบทบาทสำคัญในการให้ความรู้แก่ผู้ปกครองว่าปัญหาของ "จะ" "ความผิด" หรือ "ความผิดพลาด" เป็นความเข้าใจผิดที่ล้าสมัย Anorexia Nervosa ไม่ได้เป็นทางเลือกหรือการตัดสินใจ แต่ที่จริงเป็นความเจ็บป่วยทางจิตสมองตาม.
แทรกแซงที่เหมาะสมคือ
มันเป็นธรรมชาติสำหรับครอบครัวที่จะต้องการที่จะหลีกเลี่ยงมากกว่าปฏิกิริยากับพฤติกรรมที่ดูเหมือนจะเป็นพิษเป็นภัย "การกินเพื่อสุขภาพ" หรือที่ ที่เลวร้ายที่สุดที่แปลกประหลาด, การรับประทานอาหารที่ไม่เป็นระเบียบ นอกจากนี้การกินผิดปกติโดยเฉพาะอย่างยิ่งอาการเบื่ออาหารเป็น "anosognosic" - บุคคลที่ได้รับผลกระทบไม่สามารถที่จะชื่นชมว่าเขาหรือเธอจะไม่ดีหรือว่าไม่ดี (Bruch 1978. ปราดเปรื่อง et al, 2010) ดังนั้นครอบครัวเข้าใจอาจจะช้าที่จะกระทำในอาการของความผิดปกติของการรับประทานอาหาร อย่างไรก็ตามการวิจัยเกี่ยวกับผลของการรักษาที่แสดงให้เห็นส่วนใหญ่ของผู้ป่วยที่ทำค่อนข้างดีโดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าเป็นโรคที่ตรวจพบเร็วและให้การรักษาที่เหมาะสม (เทรเชอร์และรัสเซล 2011) ตรงกันข้ามตามเวลาที่ความผิดปกติของการรับประทานอาหารที่ได้รับพื้นดินพฤติกรรมและร่างกายบางครั้งมันก็อาจจะสายเกินไปเพื่อป้องกันความเสียหายในระยะยาวและทางอ้อมเป็นเวลานานจากชีวิตปกติ (เทรเชอร์และรัสเซล 2011) พยาบาลบทบาทสำคัญสามารถเล่นคือการสนับสนุนให้ผู้ปกครองที่จะดำเนินการในช่วงต้นของการแทรกแซงที่มีประสิทธิภาพสำหรับการรับประทานอาหารเป็นระเบียบ.
ในการแสวงหาการรักษาพยาบาลควรส่งเสริมให้ผู้ปกครองที่จะดำเนินการในนามของเด็ก เพราะชีววิทยาและผลใจตั้ง, บุคคลที่มีความผิดปกติของการรับประทานอาหารที่ไม่สามารถเข้าถึงได้โดยคำอธิบายตรรกะของผลกระทบของการเจ็บป่วยและพวกเขาโดยทั่วไปจะต่อต้านการรักษา (Lock & LeGrange 2005) พยาบาลสามารถจำลองสำหรับผู้ปกครองและสนับสนุนพวกเขาในความท้าทายที่ยากของการเห็นอกเห็นใจ (แต่ไม่ได้สมรู้ร่วมคิด) กับความต้องการของเด็กและทนความโกรธของเด็กเรียกกันทั่วไปโดยความคิดของการรักษา ผู้ปกครองอาจจะโล่งใจที่รู้อย่างน้อยหนึ่งการศึกษาพบว่าสองสัปดาห์ในการรักษาในโรงพยาบาลผู้ป่วยจำนวนมากที่เริ่มไม่เต็มใจหรือไม่เห็นด้วยกับการรักษาได้รับการยอมรับแล้วว่ามันเป็นสิ่งที่จำเป็น (Guarda et al., 2007).
ความเชื่อเกี่ยวกับครอบครัวที่
ล้าสมัยความเชื่อเกี่ยวกับครอบครัวและการรับประทานอาหาร ความผิดปกติจะถูกแสดงในคำสั่งดังต่อไปนี้โดยแม่ของวัยรุ่นที่มีโรคกลัวอ้วน: "ฉันรู้สึกเหมือนแพทย์และพยาบาลได้รับโทษฉันสำหรับความผิดปกติของการรับประทานอาหารที่ลูกสาวของฉัน แต่ฉันได้รับอย่างแท้จริงพยายามทุกอย่างที่ฉันรู้ว่าจะช่วยให้เธอ.."
มืออาชีพบางคน ยังไม่ได้เอาชนะความเชื่อที่ว่าพ่อแม่ผู้ปกครอง / ครอบครัวทำให้เกิดความผิดปกติของการรับประทานอาหาร ความคิดที่ว่าความผิดปกติของการรับประทานอาหารที่เป็นสัญลักษณ์ของครอบครัวที่ผิดปกติทางพยาธิวิทยาและมีประวัติศาสตร์อันยาวนาน แพทย์ภาษาอังกฤษให้เครดิตกับการตั้งชื่อโรคกลัวอ้วน, วิลเลียมนกนางนวลพูดในปี 1800 ของ "ความสัมพันธ์และเป็นเพื่อนกันโดยทั่วไปผู้เข้าร่วมประชุมที่เลวร้ายที่สุด" (Acland, 1894, น. 311) ในปี 1970 Hilde Bruch (1978) ซึ่งเชื่อกันโดยมากจะเป็นผู้ริเริ่มของการรับประทานอาหารการรักษาความผิดปกติที่ทันสมัยนำเรื่องของการรับประทานอาหารผิดปกติความสนใจของสาธารณชนเน้นความคาดหวังของสังคมและผู้ปกครองที่เป็นสาเหตุ ซัลวาดอ Minuchin, ครอบครัวบำบัดที่โดดเด่นนอกจากนี้ยังมีภาพที่เป็นโรคกลัวอ้วนแสดงออกอาการของความสัมพันธ์ในครอบครัวที่ผิดปกติ (Minuchin, Rosman และเบเกอร์ 1978) แต่น่าเสียดายที่มีประสบการณ์ยังให้บริการดูแลสุขภาพอาจจะไม่คุ้นเคยกับวิทยาศาสตร์ล่าสุดและทำให้ต้องพึ่งพาความเข้าใจเหล่านี้ล้าสมัย.
โชคดีที่เป็นความเข้าใจของโรคกลัวอ้วนเป็นความเจ็บป่วยทางจิตตาม neurobiologically ได้เติบโตกว่าทศวรรษที่ผ่านมาการปฏิบัติที่ผ่านมาที่เกี่ยวข้องโดยอัตโนมัติและ ผิดโทษของพ่อแม่ได้เริ่มที่จะลดลง (สการ์สำหรับความผิดปกติของการรับประทานอาหาร 2009) แทนที่จะโทษครอบครัวจำนวนที่เพิ่มขึ้นของผู้ประกอบวิชาชีพในสาขาที่ตอนนี้มาชื่นชมความสำคัญของสมาชิกในครอบครัวในการรักษาความผิดปกติของการรับประทานอาหาร แทนที่จะถ่ายทอดบอบบาง (หรือไม่เพื่อที่ลึกซึ้ง) ความรู้สึกของโทษหรือความรับผิดชอบเกี่ยวกับพ่อแม่มืออาชีพที่โอบกอดความเข้าใจในปัจจุบันของโรคกลัวอ้วนที่เกี่ยวข้องกับระบบประสาทวงจรและการควบคุมสารสื่อประสาท, ดีขึ้นสามารถทำงานร่วมกับและสนับสนุนพ่อแม่และครอบครัวโดยรวม
พ่อแม่ที่เป็นพาร์ทเนอร์ในการรักษา
นอกจากจะช่วยให้ครอบครัวเข้าใจความเป็นจริงของโรคกลัวอ้วนและพวกเขาบรรเทาโทษแพทย์รวมทั้งพยาบาลสามารถใช้ขั้นตอนที่สำคัญในเชิงบวกจะมีส่วนร่วมกับครอบครัวในฐานะหุ้นส่วนในการรักษา.
โรงพยาบาลมอดส์ในกรุงลอนดอนได้มีการพัฒนาประสบความสำเร็จในครอบครัว วิธีชั่นเพื่อการรักษาผู้ป่วยที่มีโรคกลัวอ้วน "วิธีมอดส์" อยู่บนพื้นฐานของการเสริมสร้างศักยภาพผู้ปกครองที่จะช่วยให้เด็กของพวกเขากู้คืนน้ำหนักที่หายไปของพวกเขา (อเล็กซานเดรเชอร์ & 2011; คอลลิน 2005 Lock & LeGrange 2005; เทรเชอร์สมิ ธ และเครน 2007) วิธีมอดส์มีสามขั้นตอน ที่แรกก็คือ "น้ำหนักฟื้นฟู." ในฐานะที่เป็นบุคคลที่มีความรับผิดชอบสำหรับการเจริญเติบโตและการพัฒนาของเด็กที่พ่อแม่มีความรับผิดชอบในการป้องกันความอดอยาก แต่ได้รับความยากลำบากที่ต้องเผชิญกับการให้อาหารในที่อยู่ใหม่กับการวินิจฉัยนี้พ่อแม่อาจจะต้องศึกษาและการสนับสนุนในการตั้งโรงพยาบาลเพื่อใช้ในงานนี้ พยาบาลและเจ้าหน้าที่ของโรงพยาบาลทั้งสองสามารถอธิบายให้และรูปแบบสำหรับผู้ปกครองที่สมดุลระหว่างการเป็นบวกและความเห็นอกเห็นใจกับเด็กของพวกเขาในขณะที่ บริษัท ที่เหลืออยู่ในท่าทางที่อดอาหารไม่ได้ตัวเลือกและทำให้การดำเนินการกำหนดความผิดปกติของการรับประทานอาหารโปรโตคอล ขั้นตอนที่สองและสามของวิธีการมอดส์ ("การควบคุมการส่งของการรับประทานอาหารไปยังวัยรุ่น" และ "การสร้างตัวตนของวัยรุ่นมีสุขภาพดี") โดยปกติจะสามารถทำได้ที่บ้าน (http://www.maudsleyparents.org/whatismaudsley.html) . คำขวัญแนวทางของวิธีการมอดส์อย่างชัดเจนบ่งบอกถึงมุมมองใหม่: พ่อแม่จะไม่เกิดปัญหา; พวกเขาจะมีวิธีการแก้ปัญหา.
พยาบาลสามารถสนับสนุนให้ได้รับการยอมรับและภูตผีปีศาจ