We know from the literature on faci

We know from the literature on facilitative styles of adult-child interaction that, in
supportive contexts, children are helped with these constructions by an adult who
has shared knowledge of the experience; someone who knows the story and who
scaffolds the child’s retelling (Painter, 1999; Tabors, Beals & Weizman, 2001;
Dodici, Draper & Peterson, 2003; Scheele et al., 2012). This is done through
prompting the child on relevant content but also by prompting with words and
phrases and by recasting the child’s utterances to help construct the meaning in a
107
way that is explicit and coherent for the listener (Clarke, 2014). This style of adult
–child linguistic interaction has been identified as a kind of early apprenticeship
in using decontextualized language and one of the ways in which adults induct
children into discourse (Halliday, 1993; Painter, 1999; Dickinson & Tabors, 2001;
Hoff, E. 2006; National Research Council, 2010).

Results (Thai) 1:

เรารู้จากวรรณกรรมในลักษณะ facilitative ของผู้ใหญ่เด็กโต้ตอบที่ ในสนับสนุนบริบท เด็กจะช่วยกับการก่อสร้างเหล่านี้ โดยผู้ใหญ่ที่มีความรู้ประสบการณ์ ที่ใช้ร่วมกัน คนที่รู้เรื่องและที่เด็ก scaffolds retelling (จิตรกร 1999 Tabors, Beals & Weizman, 2001Dodici, Draper และปิเตอร์ สัน 2003 Scheele et al. 2012) ผู้ทำเด็ก ในเนื้อหาที่เกี่ยวข้อง แต่ยัง โดยการพร้อมท์ด้วยคำถาม และวลี และโดยเปลี่ยนรูปใหม่ utterances ของเด็กเพื่อช่วยสร้างความหมายในการ107วิธีที่ชัดเจน และสอดคล้องสำหรับฟัง (Clarke, 2014) ลักษณะนี้ของผู้ใหญ่-การโต้ตอบทางภาษาของเด็กได้รับการระบุเป็นชนิดของการฝึกงานช่วงต้นในการใช้ภาษา decontextualized และหนึ่งในวิธีที่ผู้ใหญ่ท่านล่ามเด็กในวาทกรรม (Halliday, 1993 จิตรกร 1999 ดิกคินสัน & Tabors, 2001Hoff, E. 2006 กรรมการวิจัยแห่งชาติ 2010)

Results (Thai) 2:

เรารู้จากหนังสือที่เกี่ยวกับรูปแบบของการปฏิสัมพันธ์ facilitative ผู้ใหญ่เด็กว่าใน
บริบทสนับสนุนเด็กจะช่วยให้มีการก่อสร้างเหล่านี้โดยผู้ใหญ่ผู้ที่
ได้ร่วมความรู้ของประสบการณ์; คนที่รู้เรื่องราวและที่
โครงอ่อนน้อมถ่อมตนของเด็ก (จิตรกร 1999; Tabors, Beals & Weizman 2001;
Dodici ผักและปีเตอร์สัน 2003. Scheele et al, 2012) นี้จะกระทำผ่าน
กระตุ้นให้เด็กในเนื้อหาที่เกี่ยวข้อง แต่ยังโดยการกระตุ้นด้วยคำพูดและ
วลีและโดยการแต่งคำพูดของเด็กที่จะช่วยสร้างความหมายใน
107
วิธีการที่เป็นที่ชัดเจนและสอดคล้องกันสำหรับการฟัง (คล๊าร์ค 2014) รูปแบบของผู้ใหญ่
ปฏิสัมพันธ์ทางภาษาเด็กอายุได้รับการระบุว่าเป็นชนิดของการฝึกงานในช่วงต้น
ในการใช้ภาษา decontextualized และเป็นหนึ่งในวิธีการที่ผู้ใหญ่นำมา
ให้เด็กเข้าไปในวาทกรรม (ฮัลลิเดย์ 1993; จิตรกร 1999; ดิกคินสันและ Tabors 2001
ฮอฟฟ์ อี 2006 สภาวิจัยแห่งชาติ, 2010)

Results (Thai) 3:

เรารู้จากวรรณคดีในรูปแบบปฏิสัมพันธ์ที่ 2 ของเด็กและผู้ใหญ่ในบริบทสนับสนุนเด็กจะช่วยกับที่ดินเหล่านี้ โดยผู้ใหญ่ที่มีการแบ่งปันความรู้จากประสบการณ์ คนที่รู้เรื่องและที่นั่งร้านของเด็กบอกเล่า ( จิตรกร , 1999 ; ตะโพนบีลส์ & weizman , 2001 ;ดูดิชี , เดรเปอร์ & Peterson , 2003 ; Scheele et al . , 2012 ) นี้จะกระทำผ่านแจ้งเด็กในเนื้อหาที่เกี่ยวข้อง แต่ยังแจ้งด้วยคำพูด และโดยการเปลี่ยนรูปใหม่วลีและคำพูดของเด็กจะช่วยสร้างความหมายใน107วิธีที่ชัดเจนและสอดคล้องกับผู้ฟัง ( คลาร์ก , 2014 ) ลักษณะนี้ของผู้ใหญ่ปฏิสัมพันธ์ทางภาษาเด็ก–ได้รับการระบุว่าเป็นชนิดของการฝึกก่อนในการใช้ decontextualized ภาษาและหนึ่งในวิธีที่ผู้ใหญ่ให้ดำรงตำแหน่งอย่างเป็นทางการเด็กในวาทกรรม ( ฮอลลิเดย์ , 1993 ; จิตรกร , 1999 ; ดิกคินสัน & ตะโพน , 2001 ;ฮอฟ , E . 2549 ; สำนักงานคณะกรรมการวิจัยแห่งชาติ , 2010 )