economic performance. They justifie

economic performance. They justified their results based on the concept of

egression to the mean", which means that any country starting with a
high inflation rate tends to find the decline in the inflation rate faster than
a country which starts with a low inflation rate. Given that, inflation targeting policy is more likely adopted in a country with a higher initial inflation rate. Thus, the larger decline in the inflation rate just reflects a general tendency of all countries. At the same time, Ball and Sheridan (2005)
do not have any argument against inflation targeting. As a result, they
concluded inflation targeting does not harm the economy and could be
beneficial in the future. In the same vein, Ize (2006) explored seigniorage
at the international level by employing data from 101 countries. He found
that the world inflation rate deteriorated during the period (1986?2003)
from 16 % to 5%. The theoretical work of Demertzis and Viegi (2008) dis-
plays monetary policy as an information game in which the private sector
form their expectations based on all the information that is available from
both private and public sectors. In addition, they assumed that both private and public information have aggregate demand and aggregate supply
noise. They concluded that inflation targeting policy is a helpful frame-
work if no unlimited shocks (noise) are anticipated.
Some economists such as Woodford (2005), Svensson (2006), Orphanidas, and Williams (2003) prefer transparent and communicative monetary
policy. They believe that under such circumstance monetary policy is able
to achieve a substantial better inflation-output gap stabilization trade-off.
Sweidan and Widner (2008) proved theoretically that central banks losses
and transparent monetary policy could not exist together for a long period
of time.

Results (Thai) 1:

ประสิทธิภาพทางเศรษฐกิจ จะชิดขอบตามแนวคิดของผลลัพธ์
egression กับค่าเฉลี่ย" ซึ่งหมายความ ว่า ทุกประเทศโดยเริ่มต้นด้วยการอัตราเงินเฟ้อสูงมีแนวโน้มที่พบลดลงในอัตราเงินเฟ้อเร็วกว่าประเทศซึ่งเริ่มต้น ด้วยอัตราเงินเฟ้อต่ำ ที่ นโยบายเป้าหมายเงินเฟ้อมีแนวโน้มที่ นำมาใช้ในประเทศอัตราเงินเฟ้อเริ่มสูงขึ้น ดังนั้น ใหญ่ลดลงอัตราเงินเฟ้อเพียงสะท้อนแนวโน้มทั่วไปของประเทศทั้งหมด ในเวลาเดียวกัน ลูกบอลและเชอ (2005)ไม่มีอาร์กิวเมนต์ใด ๆ กับการกำหนดเป้าหมายอัตราเงินเฟ้อ ดังนั้น พวกเขากำหนดเป้าหมายเงินเฟ้อที่ได้ไม่เป็นอันตรายต่อเศรษฐกิจ และอาจประโยชน์ในอนาคต ในหลอดเลือดดำเดียว seigniorage ภาย (2006) อุดมในระดับนานาชาติโดยใช้ข้อมูลจาก 101 ประเทศ เขาพบที่อัตราเงินเฟ้อโลกรูปช่วง (1986 ? 2003)จาก 16% เป็น 5% การทำงานทฤษฎีของ Demertzis และ Viegi (2008) หรือไม่??-เล่นนโยบายการเงินเป็นเกมข้อมูลการที่ภาคเอกชนความคาดหวังของพวกเขาตามข้อมูลที่ได้จากแบบฟอร์มภาคเอกชน และสาธารณะ นอกจากนี้ พวกเขาสันนิษฐานข้อมูลสาธารณะ และส่วนตัวมีอุปสงค์รวมและอุปทานรวมเสียงรบกวน พวกเขาสรุปนโยบายเป้าหมายเงินเฟ้อว่าเป็นเฟรมแบบทำงานถ้าแรงกระแทกไม่จำกัด (เสียง) ได้คาดการณ์ไว้ นักเศรษฐศาสตร์บางคนเช่น Woodford (2005), Svensson (2006), Orphanidas และวิลเลียมส์ (2003) ต้องโปร่งใส และการสื่อสารทางการเงินนโยบายการ พวกเขาเชื่อว่า ภายใต้สถานการณ์เช่น นโยบายการเงินได้เพื่อให้บรรลุการ trade-off ในเสถียรภาพของเงินเฟ้อออกช่องว่างดีพบSweidan และ Widner (2008) ครั้งแรกราคาพิสูจน์ที่ขาดทุนของธนาคารกลางและนโยบายการเงินที่โปร่งใสสามารถอยู่ร่วมกันเป็นเวลานานเวลา

Results (Thai) 2:

ประสิทธิภาพทางเศรษฐกิจ พวกเขาเป็นธรรมผลของพวกเขาขึ้นอยู่กับแนวคิดของ
การถดถอย จะหมายถึง "ซึ่งหมายความว่าประเทศที่เริ่มต้นด้วยการใด ๆ ที่
อัตราเงินเฟ้อสูงมีแนวโน้มที่จะพบว่าการลดลงของอัตราเงินเฟ้อได้เร็วกว่า
ประเทศที่เริ่มต้นด้วยอัตราเงินเฟ้อที่ต่ำ. ระบุว่า อัตราเงินเฟ้อการกำหนดเป้าหมายนโยบายถูกนำมาใช้มีแนวโน้มที่ในประเทศที่มีอัตราเงินเฟ้อเริ่มต้นสูงกว่า. ดังนั้นการลดลงของขนาดใหญ่ในอัตราเงินเฟ้อเพียงสะท้อนให้เห็นถึงแนวโน้มทั่วไปของทุกประเทศ. ในเวลาเดียวกัน, บอลและเชอริแดน (2005)
ไม่ได้มี ข้อโต้แย้งใด ๆ กับการกำหนดเป้าหมายอัตราเงินเฟ้อ. เป็นผลให้พวกเขา
ได้ข้อสรุปการกำหนดเป้าหมายอัตราเงินเฟ้อไม่เป็นอันตรายต่อเศรษฐกิจและอาจจะเป็น
ประโยชน์ในอนาคต. ในหลอดเลือดดำเดียวกันไอซ์ราชเทวี (2006) สำรวจ seigniorage
ในระดับนานาชาติโดยใช้ข้อมูลจาก 101 ประเทศ. เขา พบ
ว่าอัตราเงินเฟ้อโลกที่เสื่อมสภาพในระหว่างงวด (1986 2003)
จาก 16% เป็น 5%. ทำงานตามทฤษฎีของ Demertzis และ Viegi (2008) ปรากฏ
เล่นนโยบายการเงินเป็นเกมข้อมูลที่ภาคเอกชน
ในรูปแบบความคาดหวังของพวกเขาขึ้น เกี่ยวกับข้อมูลที่ได้จาก
ทั้งภาครัฐและเอกชน นอกจากนี้พวกเขาสันนิษฐานว่าทั้งข้อมูลภาครัฐและเอกชนมีความต้องการรวมและอุปทานรวม
เสียง พวกเขาสรุปว่านโยบายเป้าหมายเงินเฟ้อเป็นกรอบที่เป็นประโยชน์
ในการทำงานถ้าไม่มีแรงกระแทกไม่ จำกัด (เสียง) คาดว่า.
นักเศรษฐศาสตร์บางคนเช่นวู้ดฟ (2005), สเวนส์สัน (2006), Orphanidas และวิลเลียมส์ (2003) ต้องการทางการเงินที่โปร่งใสและการสื่อสาร
นโยบาย พวกเขาเชื่อว่าภายใต้สถานการณ์เช่นนโยบายการเงินที่มีความสามารถ
เพื่อให้บรรลุที่สำคัญช่องว่างเงินเฟ้อผลผลิตที่ดีกว่าการรักษาเสถียรภาพการปิด.
Sweidan และ Widner (2008) ได้รับการพิสูจน์ในทางทฤษฎีว่าการสูญเสียกลางธนาคาร
และนโยบายการเงินที่โปร่งใสไม่สามารถอยู่ร่วมกันเป็นระยะเวลานาน
ของเวลา .

Results (Thai) 3:

ประสิทธิภาพทางเศรษฐกิจ พวกเขาชอบธรรมผลลัพธ์ของพวกเขาอยู่บนพื้นฐานของแนวคิด
ถดถอยไป หมายถึง ซึ่งหมายความ ว่า ประเทศใดเริ่มมีอัตราเงินเฟ้อสูงมีแนวโน้มที่จะหา
ลดลงในอัตราเงินเฟ้อเร็วกว่า
ประเทศที่เริ่มต้นด้วยอัตราเงินเฟ้อต่ำ ระบุว่า อัตราเงินเฟ้อเป้าหมายนโยบายมีแนวโน้มประกาศใช้ในประเทศที่มีอัตราเงินเฟ้อสูงเริ่มต้น . ดังนั้นขนาดใหญ่ลดลงในอัตราเงินเฟ้อเพียงสะท้อนให้เห็นถึงแนวโน้มทั่วไปของทุกประเทศ ในเวลาเดียวกัน ลูกบอล และ เชอริแดน ( 2005 )
ไม่มีการโต้เถียงกับอัตราเงินเฟ้อเป้าหมาย เป็นผลให้ , พวกเขา
สรุปเป้าหมายเงินเฟ้อไม่ได้เป็นอันตรายต่อเศรษฐกิจ และอาจ
ประโยชน์ในอนาคต ในหลอดเลือดดำเดียวกันกระทำ ( 2006 ) seigniorage
สํารวจในระดับระหว่างประเทศ โดยอาศัยข้อมูลจาก 101 ประเทศ เขาพบว่าอัตราเงินเฟ้อโลก
เสื่อมโทรมในช่วงระยะเวลา ( 1986 ? 2003 )
จากร้อยละ 16 ถึง 5% งานเชิงทฤษฎีและ demertzis viegi ( 2008 ) จาก
เล่นนโยบายการเงินเป็นข้อมูลเกมที่ภาคเอกชน
แบบฟอร์มความคาดหวังของพวกเขาบนพื้นฐานของข้อมูลทั้งหมดที่สามารถใช้ได้จาก
ทั้งภาครัฐและเอกชน นอกจากนี้ พวกเขาสันนิษฐานว่า ทั้งส่วนตัวและข้อมูลสาธารณะมีอุปสงค์และอุปทานมวลรวมเสียง
. พวกเขาสรุปได้ว่าเป้าหมายอัตราเงินเฟ้อเป็นกรอบนโยบายที่เป็นประโยชน์ -
งานถ้าไม่ช็อตไม่จํากัด ( เสียง ) ได้คาดการณ์ไว้ .
นักเศรษฐศาสตร์บางคน เช่น ไพน์ ( 2005 ) , orphanidas วสัน ( 2006 ) , ,วิลเลียมส์ ( 2003 ) และชอบที่โปร่งใส และนโยบายการเงิน
เพื่อการสื่อสาร พวกเขาเชื่อว่านโยบายการเงินภายใต้สถานการณ์ดังกล่าวจะสามารถบรรลุเป็นรูปธรรมดีกว่าเงินเฟ้อ
ช่องว่างเอาท์พุทเสถียรภาพแลกเปลี่ยน .
sweidan วิดเนอร์ ( 2008 ) และพิสูจน์ทฤษฎีว่าธนาคารกลางขาดทุน
และนโยบายการเงินที่โปร่งใสไม่สามารถอยู่ด้วยกันสำหรับรอบระยะเวลาที่ยาวนานของเวลา

.