Monte Carlo procedure used for the

Monte Carlo procedure used for the case of a multi-conductor line above ideal and
lossy ground
Classification of ground flash locations
With n the number of events generating induced voltages larger than the insulation
level, here assumed equal to the line critical flashover voltage (CFO) multiplied by a
factor equal to 1.5, the number of annual insulation flashovers per 100 km of
distribution line Fp is obtained as:
Annex B (informative) Technical modeling and assumptions
p max 200 g
tot
F n N y
n
 (B.11)
where
Fp is the number of flashovers from induced voltage per 100 km of distribution line
per year
Ng is the annual lightning ground flash density (flashes per km2 per yr)
ymax is the dimension defined in Figure B.1
ntot is the total number of flashes considered to fall in the zone of ±ymax
In order to obtain Figure 5 results, this procedure was applied to a 2 km long line matched at
both terminations with surge impedance Zo, with flash locations equidistant from the line ends,
giving a configuration equivalent to an infinitely long line.

Results (Thai) 1:

ตอนมอน Carlo ใช้สำหรับกรณีนำแบบหลายบรรทัดข้างต้นเหมาะ และพื้นดินมีการจัดประเภทของพื้นดินที่ตั้งแฟลชมี n จำนวนเหตุการณ์ที่สร้างทำให้เกิดแรงดันมากกว่าฉนวนระดับ ที่นี่ถือว่าเท่ากับบรรทัดการ flashover ที่สำคัญแรง (ของ CFO) คูณด้วยการเท่ากับ 1.5 จำนวนปีฉนวน flashovers ต่อ 100 กิโลเมตรของปัจจัยการกระจายบรรทัด Fp จะได้เป็น:แอนเน็กซ์ B (ข้อมูล) เทคนิคสร้างแบบจำลองและสมมติฐานp สูงสุด 200 gทีโอทีF n N yn (B.11)ซึ่งFp คือ หมายเลข flashovers จากแรงดันไฟฟ้าเหนี่ยวนำให้ต่อ 100 กิโลเมตรของรายการกระจายต่อปีNg เป็นพื้นฟ้าผ่าปีแฟลช (แฟลชต่อ km2 ต่อปี) ความหนาแน่นymax ถูกกำหนดในรูป B.1ntot คือ จำนวนรวมของแฟลชถือว่าอยู่ในโซน ±ymaxเพื่อให้ได้ผลลัพธ์ในรูปที่ 5 กระบวนการนี้ถูกใช้กับบรรทัดยาว 2 กม.ตรงที่ทั้งการเลิกจ้างกับกระแสต้านทาน Zo กับกั้นจากสิ้นสุดบรรทัด ตำแหน่งแฟลชให้กำหนดค่าที่เทียบเท่ากับสายยาวเพียบ

Results (Thai) 2:

ขั้นตอนที่มอนติคาร์ที่ใช้สำหรับกรณีที่มีหลายคู่สายตัวนำดังกล่าวข้างต้นที่เหมาะและพื้นดินที่สูญเสียการจำแนกประเภทของสถานที่แฟลชพื้นดินด้วยn จำนวนของเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นสร้างแรงดันไฟฟ้าเหนี่ยวนำให้มีขนาดใหญ่กว่าฉนวนกันความร้อนในระดับที่นี่สันนิษฐานเท่ากับแรงดันไฟฟ้าวาบไฟตามผิวที่สำคัญ(CFO) คูณด้วยปัจจัยเท่ากับ1.5 จำนวน flashovers ฉนวนกันความร้อนประจำปีต่อ 100 กม. ของFp สายการกระจายจะได้รับดังนี้ภาคผนวกข(ข) การสร้างแบบจำลองทางเทคนิคและข้อสมมติฐานพีสูงสุด200 กรัมทีโอทีเอฟเอ็นเอ็นวายn  (B.11) ที่Fp คือจำนวน flashovers จากแรงดันไฟฟ้าเหนี่ยวนำต่อ 100 กม. ของสายการกระจายต่อปีNg เป็นพื้นดินฟ้าผ่าประจำปีหนาแน่นแฟลช (กะพริบต่อกิโลเมตร 2 ต่อปี) ymax เป็นมิติที่กำหนดไว้ในรูป B.1 ntot เป็นจำนวนรวมของการกะพริบ ถือว่าตกอยู่ในโซนของการ± ymax เพื่อให้ได้รูปที่ 5 ผลการขั้นตอนนี้ถูกนำไปใช้กับ 2 กมสายยาวที่ตรงกับที่ทำแท้งทั้งที่มีความต้านทานคลื่นZo กับสถานแฟลชเท่ากันจากเส้นสิ้นสุดลงให้เทียบเท่าการตั้งค่าไปยังสายยาวอนันต์

Results (Thai) 3:

มอนติ คาร์โล กระบวนการที่ใช้สำหรับกรณีของตัวนำหลายบรรทัดข้างต้นเหมาะและการจำแนกดิน

lossy ของพื้นดินแฟลชสถานที่
n จำนวนของเหตุการณ์ที่สร้างให้เกิดแรงดันไฟฟ้าขนาดใหญ่กว่าระดับฉนวน
ที่นี่ถือว่าเท่ากับเส้นวิกฤตวาบแรงดันไฟฟ้า ( CFO ) คูณด้วย
ปัจจัยเท่ากับ 1.5 , หมายเลข ฉนวน flashovers ต่อ 100 km ของ
ประFP สายการกระจายได้รับเป็น :
ภาคผนวก B ( ข้อมูล ) แบบเทคนิคและสมมติฐาน
p max 200 g

F N N Y (
-
 ( b.11 )

FP ซึ่งเป็นหมายเลขของ flashovers จากแรงดันเหนี่ยวนำที่เกิดขึ้นต่อ 100 กิโลเมตรของการกระจายสาย

เป็นปีต่อปีของกราวด์ฟ้าผ่าความหนาแน่น ( แฟลชกระพริบต่อตารางกิโลเมตรต่อปี )
ยแม็กซ์เป็นมิติที่กำหนดในรูป B.1
นเป็นจํานวนรวมแฟลชถือว่าอยู่ในโซนของ±ยแม็กซ์
เพื่อให้ได้รูปที่ 5 ผล ขั้นตอนนี้จะใช้ 2 กม. ยาวสายคู่ที่ทั้ง terminations ที่มีอิมพีแดนซ์ Zo
กระชากกับแฟลชที่ตั้งระยะเท่ากันจากปลายสาย
ให้ค่าเทียบเท่ากับสายยาวอนันต์ .