STRUCTURE AND PHYSICAL PROPERTIES O

STRUCTURE AND PHYSICAL PROPERTIES OF STARCH
Starch is a natural polymer occurring in all plant organisms.
It is the major component of most of plant-originated
foodstuffs and feedstuffs and of numerous industrial raw
materials. Being synthesized from glucose, which is formed
from dioxide and water, starch is an indirect product of photosynthesis,
hence it is called renewable raw material.
Starch is a polysaccharide composed of the chains of
glucose residues bound with a glycosidic linkage, however
the structures formed are spatial in character. It contains
two fractions: amylose and amylopectin. Amylose is a linear
(rather poorly-branched) fraction with a medium degree of
polymerization (reaching 102
–103
) [Murugesan et al., 1993].
In amylose, glucose residues are bound with a-1,4-glycosidic
linkages. Amylose chains with a high degree of polymerization
contain from few to a dozen or so lateral branches.
Glucose residues of those branches are bound to the main
amylose chain with a-1,6-glycosidic linkages. Amylopectin,
with a degree of polymerization reaching 106 [Aberle &
Burchard, 1999], is a debranched fraction in which, apart
from a-1,4-glycosidic bonds, also a-1,6-glycosidic linkages
occur in the branch-points of the chains. Terminal branches
of amylopectin, with the length of several to thirty glucose
residues, form “clusters” (bunches).
In starch of some plant species, e.g. potato, amylopectin
is partially esterified with orthophosphoric acid (V), however
it binds mainly a hydroxylic group at C6 (ca. 61%) and C3
(ca. 38%) of glucose residue [Hizukuri, 1996]. One phosphate
group occurs per 200 glucoside residues on average
[Muhrbeck et al., 1991]. Phosphate groups usually appear in
amylopectin chains formed by 28–80 glucoside residues,
where they are located no closer than the ninth glucose
residue from the debranching site of the chain [Lisiñska &
Leszczyñski, 1989]. Phosphate groups are linked with calcium,
magnesium, sodium, and potassium cations by means of
ionic bonds.
The proportion of amylose and amylopectin fractions
depends on the botanical origin of starch. The amylose content
of starch usually ranges from 10 to 35%, although in
high-amylose starches it may reach even 70%, compared to
the so-called “waxy” (high-amylopectin) starches where

Results (Thai) 1:

โครงสร้างและสมบัติทางกายภาพของแป้งแป้งเป็นพอลิเมอร์ธรรมชาติที่มีเกิดขึ้นในสิ่งมีชีวิตทั้งหมดของโรงงานเป็นส่วนประกอบสำคัญของกำเนิดพืชกินและ feedstuffs และวัตถุดิบอุตสาหกรรมมากมายวัสดุ การสังเคราะห์จากกลูโคส ซึ่งมีรูปแบบไดออกไซด์และน้ำ แป้งเป็นผลิตภัณฑ์ทางอ้อมการสังเคราะห์ด้วยแสงดังนั้น มันจะเรียกว่าวัตถุดิบทดแทนแป้งเป็น polysaccharide ที่ประกอบด้วยโซ่ของตกกลูโคสที่ถูกผูกไว้กับความเชื่อมโยง glycosidic อย่างไรก็ตามโครงสร้างเกิดขึ้นเป็นปริภูมิในอักขระ ประกอบด้วยส่วนที่สอง: amylopectin และปรับ และเป็นการเชิงเส้นเศษ (แต่งาน-branched) กับระดับกลางของpolymerization (ถึง 102–103) [Murugesan et al., 1993]ในและ ตกกลูโคสถูกผูกไว้กับ a-1,4-glycosidicเชื่อมโยง โซ่และความยั่งยืนของ polymerizationประกอบด้วยจากน้อยไปโหล หรือเพื่อให้สาขาด้านข้างตกน้ำตาลในสาขาเหล่านั้นถูกผูกไว้กับหลักลูกโซ่และ มีความเชื่อมโยงได้-1,6-glycosidic Amylopectinกับระดับของการ polymerization ถึง 106 [Aberle &Burchard, 1999], เป็นเศษส่วน debranched ที่ อพาร์ทจาก a-1,4-glycosidic พันธบัตร ยังได้-1,6-glycosidic ลิงค์เกิดขึ้นในสาขาสถานโซ่ สาขาที่เทอร์มินัลของ amylopectin ความยาวของหลายอย่างให้กลูโคส 30ฟอร์มตก "คลัสเตอร์" (ช่อ)ในแป้งชนิดพืชบางอย่าง เช่นมันฝรั่ง amylopectinมีบางส่วน esterified มีกรด orthophosphoric (V), อย่างไรก็ตามมัน binds ส่วนใหญ่กลุ่ม hydroxylic ที่ C6 (ca. 61%) และ C3(ca. 38%) ของกลูโคสสารตกค้าง [Hizukuri, 1996] ฟอสเฟตหนึ่งกลุ่มเกิดขึ้นต่อ 200 glucoside ตกเฉลี่ย[Muhrbeck et al., 1991] กลุ่มฟอสเฟตมักจะปรากฏในเกิดขึ้นจาก 28-80 glucoside ตก โซ่ amylopectinอยู่ไม่ใกล้กว่ากลูโคส 9สารตกค้างจากเว็บไซต์ debranching ของ [Lisiñska &Leszczyñski, 1989] เชื่อมโยงกับแคลเซียม กลุ่มฟอสเฟตแมกนีเซียม โซเดียม และโพแทสเซียมเป็นของหายากโดยวิธีของionic พันธบัตรสัดส่วนของเศษส่วนและและ amylopectinขึ้นอยู่กับต้นกำเนิดพฤกษศาสตร์ของแป้ง เนื้อหาและของแป้งปกติตั้งแต่ 10 35% แม้ว่าในสมบัติและสูงมันอาจถึงแม้ 70% เมื่อเทียบกับสมบัติเรียกว่า "แว็กซี่" (สูง-amylopectin)

Results (Thai) 2:

โครงสร้างและคุณสมบัติทางกายภาพของแป้งสตาร์ชเป็นพอลิเมอธรรมชาติที่เกิดขึ้นในสิ่งมีชีวิตพืช.
มันเป็นองค์ประกอบหลักของที่สุดของพืชที่มีต้นกำเนิดอาหารและอาหารสัตว์และอุตสาหกรรมต่าง ๆ นานาดิบวัสดุ ถูกสังเคราะห์จากกลูโคสซึ่งเป็นที่เกิดจากก๊าซและน้ำแป้งเป็นผลิตภัณฑ์ทางอ้อมของการสังเคราะห์ด้วยเหตุนี้มันเรียกว่าวัตถุดิบทดแทน. แป้งเป็น polysaccharide ประกอบด้วยโซ่ของตกค้างน้ำตาลกลูโคสที่ถูกผูกไว้กับการเชื่อมโยงglycosidic แต่โครงสร้างที่เกิดขึ้นเป็นในลักษณะเชิงพื้นที่ มันมีสองเศษส่วน: อะไมโลสและ amylopectin อะไมโลสเป็นเชิงเส้น(ค่อนข้างต่ำกิ่ง) ส่วนที่มีระดับกลางของพอลิเมอ(ถึง 102 -103) [Murugesan et al., 1993]. ในอะไมโลสตกค้างกลูโคสจะผูกพันกับ-1,4-glycosidic เชื่อมโยง โซ่อะไมโลสที่มีระดับสูงของพอลิเมอมีตั้งแต่ไม่กี่โหลหรือกิ่งแขนงดังนั้น. ตกค้างกลูโคสในสาขาเหล่านั้นจะถูกผูกไว้กับหลักโซ่อะไมโลสที่มีความเชื่อมโยง A-1,6-glycosidic amylopectin, มีระดับของพอลิเมอถึง 106 [Aberle & A เบอร์ชาร์ด 1999] เป็นส่วนใน debranched ซึ่งนอกเหนือจากพันธบัตร-1,4-glycosidic ยังเชื่อมโยง A-1,6-glycosidic เกิดขึ้นในจุดที่สาขา ของโซ่ สาขาเทอร์มิของ amylopectin มีความยาวหลายสามสิบกลูโคสตกค้างรูปแบบ"กลุ่ม" (ช่อ). ในแป้งของพืชบางชนิดเช่นมันฝรั่ง amylopectin เป็น esterified บางส่วนด้วยกรด orthophosphoric (V) แต่มันผูกส่วนใหญ่hydroxylic กลุ่ม C6 (แคลิฟอร์เนียได้ 61%) และ C3 (แคลิฟอร์เนียได้ 38%) ของน้ำตาลกลูโคสที่เหลือ [Hizukuri 1996] หนึ่งฟอสเฟตกลุ่มเกิดขึ้นต่อ 200 ตกค้าง glucoside เฉลี่ย [Muhrbeck et al., 1991] กลุ่มฟอสเฟตมักจะปรากฏในโซ่ amylopectin ที่เกิดขึ้นจาก 28-80 ตกค้าง glucoside, ที่พวกเขาอยู่ไม่ใกล้กว่ากลูโคสเก้าสารตกค้างจากเว็บไซต์ debranching ของห่วงโซ่ [Lisiñskaและ Leszczynski 1989] กลุ่มฟอสเฟตมีการเชื่อมโยงกับแคลเซียมแมกนีเซียมโซเดียมและโพแทสเซียมไพเพอร์โดยวิธีการของพันธบัตรไอออนิก. สัดส่วนของเศษส่วนอะไมโลสและ amylopectin ขึ้นอยู่กับแหล่งกำเนิดทางพฤกษศาสตร์ของแป้ง เนื้อหาอะไมโลสของแป้งมักจะอยู่ในช่วง 10-35% แม้ว่าในแป้งอะมิโลสสูงมันอาจถึงแม้70% เมื่อเทียบกับสิ่งที่เรียกว่า"ข้าวเหนียว" (สูง amylopectin) แป้งที่

Results (Thai) 3:

โครงสร้างและคุณสมบัติทางกายภาพของแป้ง แป้ง
เป็นพอลิเมอร์ที่เกิดขึ้นในสิ่งมีชีวิต พืชธรรมชาติทั้งหมด .
มันเป็นส่วนประกอบหลักของส่วนใหญ่ของพืชต้นกำเนิด
ของกิน และวัตถุดิบอาหารสัตว์และอุตสาหกรรมวัสดุดิบมากมาย
. ถูกสังเคราะห์จากกลูโคส ซึ่งมีรูปแบบ
จากก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ น้ำ แป้ง เป็นผลิตภัณฑ์ทางอ้อมของการสังเคราะห์แสง
จึงเรียกว่า
วัตถุดิบทดแทนแป้งเป็นพอลิแซ็กคาไรด์ที่ประกอบด้วยโซ่
กากน้ำตาลผูกไว้กับการเชื่อมโยงไกลโคซิดิก แต่เกิดขึ้นเป็นปริภูมิ
โครงสร้างตัวอักษร มันประกอบด้วยสองส่วน :
โลสและอะมิโลเพกทิน . โลสเป็นเส้นตรง
( ค่อนข้างไม่ดีเดย์ ) เศษกับระดับปานกลาง
พอลิเมอไรเซชัน ( ถึง 102 และ 103

) [ murugesan et al . , 1993 .
ในอะไมโลส ,และกลูโคสที่ถูกผูกไว้กับ a-1,4-glycosidic
บริการสาธารณะ โลสโซ่กับระดับสูงของพอลิเมอไรเซชัน
มีจากไม่กี่โหลหรือดังนั้นสาขาด้านข้าง .
น้ำตาลกลูโคสตกค้างของสาขานั้นถูกผูกไว้กับโซ่หลัก
a-1,6-glycosidic โลสกับบริการสาธารณะ อะไมโลเพคติน ,
ที่มี degree of polymerization ถึง 106 [ แอ็บเบอเริล&
เบอร์ชาร์ด , 1999 ] เป็นส่วนที่ debranched กัน
,จากพันธบัตร a-1,4-glycosidic ยังเชื่อมโยง a-1,6-glycosidic
เกิดขึ้นในสาขาที่คะแนนของโซ่ ปลายกิ่ง
ของอะไมโลเพคตินที่มีความยาวหลายสามสิบกลูโคส
ตกค้างในรูปแบบ " คลัสเตอร์ " ( โต ) .
ในแป้งของพืชบางชนิด เช่น มันฝรั่ง , อะไมโลเพคติน
บางส่วน esterified กับออร์โธฟอสฟอริกแอซิด ( V ) อย่างไรก็ตาม
มันผูกส่วนใหญ่กลุ่มที่ hydroxylic C6 ( ประมาณ 61 % ) และ C3
( ประมาณ 38 % ) ของกลูโคส hizukuri กาก [ 1996 ] หนึ่งในกลุ่มฟอสเฟต
เกิดขึ้นต่อ 200 และตกค้างเฉลี่ย
[ muhrbeck et al . , 1991 ) กลุ่มฟอสเฟตมักจะปรากฏใน
มหาภัยโซ่รูปแบบโดย 28 – 80 และสารตกค้าง
ที่พวกเขาอยู่ไม่ใกล้กว่าจากกลูโคส
สารตกค้างจาก debranching เว็บไซต์ของโซ่ [ 15 . สกา &
leszczy เมืองสกี , 1989 )กลุ่มที่เชื่อมโยงกับฟอสเฟต แคลเซียม แมกนีเซียม โซเดียม และโพแทสเซียม
, ไอออนโดยวิธี

ส่วนพันธะไอออนิก โลสและอะมิโลเพกทินเศษส่วน
ขึ้นอยู่กับแหล่งกำเนิดพฤกษศาสตร์ของแป้ง มีปริมาณอะไมโลส
แป้งปกติช่วงจาก 10 ถึง 35 % แม้ว่าใน
โลสสูงแป้งอาจเข้าถึงถึง 70% เมื่อเทียบกับ
ที่เรียกว่า " ข้าวเหนียว " ( อะไมโลเพคตินสูง ) แป้งที่