Feed conversion ratio in the contro

Feed conversion ratio in the control groups varied among trial sites, i.e., outstanding in Trial 1 (FCR=1.55 for males and 1.52 for females), satisfactory in Trial 3 (FCR=1.70), and rather inefficient in Trial 2 (FCR=1.81). Still, FCR was improved by DMG in Trial 1 and Trial 3. In Trial 2, FCR was only improved during the starter phase. These data indicate a beneficial effect of dietary DMG on FCR over a wide range of broiler chickens, with growth performance being influenced by broiler strains, basal diets, and rearing conditions. Overall, the effect of dietary DMG on FCR was greatest and most consistently present during the starter phase. The underlying mechanism of improved feed efficiency is likely to be, at least partly, the result of improved digestibility of protein and N-free extract because of the emulsifying action of DMG at the intestinal tract (Kalmar et al., 2010 and Prola et al., 2013). The indirect effect of increased fat emulsification on improved digestibility of non-fat fractions can be explained by enhanced accessibility for digestive enzymes (Kalmar et al., 2011). Apart from yolk utilisation, for which the importance of pancreatic and biliary secretions seems to be negligible, the digestive capacity of fat in broilers increases with age (Freeman, 1976 and Krogdahl, 1985). In particular, digestion of vegetable oils, which were the sole or main fat source in current trials, is underdeveloped in broiler chicks until the first 2 wk of age (Freeman, 1976). Therefore, an emulsifying agent is indeed expected to be most efficient in improving digestibility in the broiler chicken during the starter phase. Furthermore, DMG also acts as a glycine precursor (Craig, 2004), and, consequently, leads to the improvement of protein biosynthesis in chicks, where this amino acid is essential (Klasing, 2000). The fact that highest effects of DMG on FCR are consistently noticed in the starter period is thus not surprising.

Although sample size was rather limited, an important increase in the ratio between meat yield and abdominal fat was observed in Trial 3. This implies enhanced lean growth in broiler chickens fed the diets supplemented with DMG. Fat accretion has a greater energetic cost per mass unit compared to lean accretion (protein plus water). Thus, an increase in meat to fat ratio also contributes to a more efficient feed conversion. These results are in agreement with previous data, in which a linear inverse relation was observed between abdominal fat pad and dietary DMG supplementation with a range of 0 to 1 g Na DMG/kg feed (Kalmar et al., 2011). A plausible cause of lower fat deposition relative to lean growth in DMG supplemented broilers can be an increase in protein supply as a result of its increased digestibility. This agrees with results of, for instance, Namroud et al. (2008). Those authors showed a decrease in abdominal fat deposition and a concomitant lower FCR in broiler chickens when increasing dietary protein content from 17% to 21%. This is within the range of protein content of current finisher diets. Abdominal depot fat in the control groups of current investigation was also inversely related to protein content of finisher diets. In contrast to Namroud et al. (2008), in which the degree of improvement in FCR was greatest when increasing dietary protein content from 17% to 19% compared to an increase from 19% to 21%, the lowest improvement in FCR on account of DMG was observed at lowest dietary protein content of finisher diet in the current trials. Hence, additional factors are likely to be involved in the working mechanism of DMG.

Results (Thai) 1:

แปลงอาหารอัตราส่วนในกลุ่มควบคุมแตกต่างกันระหว่างเว็บไซต์ทดลองใช้ เช่น ใน 1 ทดลอง (FCR = 1.55 สำหรับชายและสำหรับหญิง 1.52), เป็นที่พอใจในการทดลอง 3 (FCR = 1.70), และค่อนข้างต่ำใน 2 ทดลอง (FCR = 1.81) ยังคง FCR ถูกปรับปรุง โดย DMG 1 ทดลองและทดลอง 3 ในการทดลอง 2, FCR มีเฉพาะปรับปรุงระยะเริ่มต้น ข้อมูลเหล่านี้บ่งชี้ว่า เป็นผลประโยชน์ของ DMG อาหารบน FCR ช่วงกว้างของไก่กระทง มีประสิทธิภาพการเจริญเติบโตเป็นผลมาจากสายพันธุ์ไก่เนื้อ อาหารโรค และสภาพการเพาะเลี้ยง โดยรวม ผลของอาหาร DMG FCR ยิ่งใหญ่ที่สุด และอย่างต่อเนื่องมากที่สุดอยู่ระหว่างขั้นตอนการเริ่มต้น กลไกพื้นฐานของการปรับปรุงประสิทธิภาพนั้นน่าจะ เป็น น้อยบางส่วน ปรับปรุง digestibility โปรตีน และ N ฟรีแยกเนื่องจากการกระทำ emulsifying ของ DMG ที่ทางเดินลำไส้ (al. et คาลมาร์ 2010 และ Prola et al., 2013) ผลทางอ้อมของการเพิ่มไขมัน emulsification ปริมาณบน digestibility ปรับปรุงของส่วนไขมันไม่สามารถจะอธิบายได้ โดยการเข้าถึงพิเศษสำหรับเอนไซม์ย่อยอาหาร (คาลมาร์ et al., 2011) จากแดงอิเล็กทรอนิคส์ น่า จะระยะ ความสำคัญของตับอ่อน และ biliary หลั่งกำลังย่อยอาหารไขมันในไก่เนื้อเพิ่มขึ้นกับอายุ (Freeman, 1976 และ Krogdahl, 1985) โดยเฉพาะ ตับยังช่วยย่อยน้ำมันพืช ซึ่งมีแต่เพียงผู้เดียว หรือหลักไขมันแหล่งในปัจจุบันทดลอง อยู่ข้างในไก่เนื้อลูกไก่จนถึง wk 2 แรกอายุ (Freeman, 1976) ดังนั้น ตัวแทน emulsifying แน่นอนคาดว่าจะมีประสิทธิภาพสูงสุดในการปรับปรุง digestibility ในไก่ไก่เนื้อระยะเริ่มต้น นอกจากนี้ DMG ยัง ทำหน้าที่เป็นสารตั้งต้น glycine (เคร็ก 2004), และ จึง นำไปสู่การพัฒนาของการสังเคราะห์โปรตีนในลูกไก่ ที่กรดอะมิโนนี้เป็นสิ่งจำเป็น (Klasing, 2000) ความจริงที่ว่า ผลสูงสุดของ DMG FCR จะสังเกตอย่างสม่ำเสมอในระยะเริ่มต้นจึงไม่น่าแปลกใจแม้ว่าขนาดตัวอย่างค่อนข้างจำกัด สำคัญเพิ่มขึ้นในอัตราส่วนระหว่างผลผลิตเนื้อสัตว์และไขมันหน้าท้องได้สังเกตทดลอง 3 นี้หมายถึงการเจริญเติบโตแบบ lean พิเศษในไก่ที่ได้รับอาหารที่เสริม ด้วย DMG Accretion ไขมันมีต้นทุนต่อหน่วยโดยรวมเมื่อเทียบกับแบบ lean accretion (โปรตีนบวกน้ำ) มีพลังมากขึ้น ดังนั้น การเพิ่มเนื้อต่อไขมันยังสนับสนุนการแปลงอาหารมาก ผลลัพธ์เหล่านี้จะยังคงข้อมูลก่อนหน้านี้ ซึ่งความสัมพันธ์ผกผันเชิงเส้นถูกสังเกตระหว่างแผ่นไขมันช่องท้องและแห้ง DMG อาหารเสริมกับช่วง 0 ถึง 1 g นา DMG กิโลกรัมอาหาร (คาลมาร์ et al., 2011) สาเหตุที่เป็นไปได้ของการสะสมไขมันลดลงสัมพันธ์กับการเจริญเติบโตแบบ lean ใน DMG ที่เสริมออกได้เพิ่มขึ้นในอุปทานโปรตีนจาก digestibility ที่เพิ่มขึ้น นี้ตกลงกับผลของ เช่น Namroud et al. (2008) ผู้เขียนพบไขมันสะสมหน้าท้องลดลงและ FCR ต่ำความมั่นใจในไก่เมื่อเพิ่มอาหารโปรตีนจาก 17% เป็น 21% นี่คือของโปรตีนของอาหารอุปกรณ์ปัจจุบัน ไขมันหน้าท้อง depot ในกลุ่มควบคุมสอบสวนปัจจุบันยัง inversely ที่เกี่ยวข้องกับโปรตีนของอาหารอุปกรณ์ ตรงข้าม Namroud et al. (2008), ซึ่งระดับของการปรับปรุงใน FCR ยิ่งใหญ่ที่สุดเมื่อเพิ่มอาหารโปรตีนจาก 17% เป็น 19% เมื่อเทียบกับการเพิ่มขึ้นจาก 19% เป็น 21% การปรับปรุงใน FCR ต่ำในบัญชี of DMG ได้สังเกตที่ต่ำอาหารโปรตีนของอาหารอุปกรณ์ในการทดลองปัจจุบัน ดังนั้น ปัจจัยเพิ่มเติมคือน่าจะมีส่วนร่วมในกลไกการทำงานของ DMG

Results (Thai) 2:

ฟีดอัตราการแปลงสภาพในกลุ่มควบคุมที่แตกต่างกันในเว็บไซต์ทดลองคือที่โดดเด่นในการพิจารณาคดีที่ 1 (FCR = 1.55 สำหรับเพศชายและ 1.52 สำหรับสตรี) ที่น่าพอใจในการพิจารณาคดี 3 (FCR = 1.70) และค่อนข้างไม่มีประสิทธิภาพในการทดลองที่ 2 (FCR = 1.81 ) ยังคงมีอัตราแลกเนื้อได้รับการปรับปรุงโดยฮึกเหิมในการพิจารณาคดีที่ 1 และ 3 ในการทดลองการทดลองที่ 2 ได้รับการปรับปรุง FCR เฉพาะในช่วงระยะเริ่มต้น ข้อมูลเหล่านี้แสดงให้เห็นว่าผลประโยชน์ของฮึกเหิมในอาหารต่ออัตราแลกเนื้อในช่วงที่กว้างของไก่ที่มีการเจริญเติบโตได้รับอิทธิพลจากสายพันธุ์ไก่เนื้ออาหารพื้นฐานและเงื่อนไขการเลี้ยง โดยรวมแล้วผลของการฮึกเหิมในอาหารต่ออัตราแลกเนื้อเป็นที่ยิ่งใหญ่ที่สุดและมากที่สุดในปัจจุบันอย่างต่อเนื่องในช่วงเริ่มต้น กลไกพื้นฐานของประสิทธิภาพการใช้อาหารที่ดีขึ้นมีแนวโน้มที่จะเป็นอย่างน้อยส่วนหนึ่งเป็นผลมาจากการย่อยที่ดีขึ้นของโปรตีนและสารสกัดจาก N-ฟรีเพราะของการดำเนินการผสมของ DMG ที่ลำไส้ (คาล et al., 2010 และ Prola et al, . 2013) ผลกระทบทางอ้อมของ emulsification ไขมันที่เพิ่มขึ้นในการย่อยที่ดีขึ้นของเศษส่วนที่ไม่มีไขมันสามารถอธิบายได้ด้วยการเข้าถึงที่เพิ่มขึ้นสำหรับเอนไซม์ย่อยอาหาร (คาล et al., 2011) นอกเหนือจากการใช้ไข่แดงที่สำคัญของตับอ่อนและหลั่งน้ำดีที่ดูเหมือนว่าจะมีเพียงเล็กน้อยความจุการย่อยอาหารของไขมันในไก่เนื้อเพิ่มขึ้นตามอายุ (ฟรีแมนปี 1976 และ Krogdahl, 1985) โดยเฉพาะอย่างยิ่งการย่อยอาหารของน้ำมันพืชซึ่งเป็นแหล่งไขมัน แต่เพียงผู้เดียวหรือหลักในการทดลองในปัจจุบันเป็นด้อยพัฒนาในลูกไก่ไก่จนครั้งแรก 2 สัปดาห์อายุ (ฟรีแมน 1976) ดังนั้นตัวแทนผสมแน่นอนคาดว่าจะมีประสิทธิภาพมากที่สุดในการปรับปรุงการย่อยในไก่เนื้อไก่ในช่วงเริ่มต้น นอกจากนี้ฮึกเหิมยังทำหน้าที่เป็นสารตั้งต้นไกลซีน (ที่เครก, 2004), และจึงนำไปสู่การปรับปรุงการสังเคราะห์โปรตีนในลูกไก่ที่กรดอะมิโนที่จำเป็นนี้ (Klasing, 2000) ความจริงที่ว่าผลกระทบสูงสุดของฮึกเหิมใน FCR จะสังเกตเห็นอย่างต่อเนื่องในช่วงเริ่มต้นจึงไม่น่าแปลกใจ. แม้ว่าขนาดของกลุ่มตัวอย่างค่อนข้าง จำกัด การเพิ่มขึ้นของความสำคัญในอัตราส่วนระหว่างผลผลิตเนื้อสัตว์และไขมันหน้าท้องได้รับการตั้งข้อสังเกตในการทดลอง 3 นี้หมายถึงการปรับปรุงยัน การเจริญเติบโตในไก่ที่เลี้ยงด้วยอาหารเสริมด้วยฮึกเหิม เพิ่มไขมันมีค่าใช้จ่ายที่มีพลังมากขึ้นต่อหน่วยเมื่อเทียบกับมวลยันเพิ่ม (โปรตีนบวกน้ำ) ดังนั้นการเพิ่มขึ้นในอัตราส่วนเนื้อสัตว์ไขมันนอกจากนี้ยังก่อให้เกิดการเปลี่ยนอาหารมีประสิทธิภาพมากขึ้น ผลเหล่านี้อยู่ในข้อตกลงกับข้อมูลก่อนหน้านี้ซึ่งในความสัมพันธ์ผกผันเชิงเส้นพบว่าระหว่างแผ่นไขมันหน้าท้องและอาหารเสริมฮึกเหิมอาหารที่มีช่วงของ 0-1 กรัมนา DMG / กกฟีด (คาล et al., 2011) สาเหตุที่เป็นไปได้ของการสะสมไขมันญาติที่ต่ำกว่าที่จะพึ่งพาการเจริญเติบโตใน DMG เสริมไก่สามารถเพิ่มขึ้นในการจัดหาโปรตีนเป็นผลมาจากการย่อยที่เพิ่มขึ้น นี้เห็นด้วยกับผลการเช่น Namroud et al, (2008) ผู้เขียนแสดงให้เห็นว่าการลดลงของการสะสมไขมันในช่องท้องและไปด้วยกันในที่ต่ำกว่าอัตราแลกเนื้อไก่เนื้อเมื่อเพิ่มปริมาณโปรตีน 17% จาก 21% นี่คืออยู่ในช่วงของปริมาณโปรตีนของอาหารหมัดเด็ดในปัจจุบัน สถานีไขมันในช่องท้องในกลุ่มควบคุมของการสืบสวนในปัจจุบันก็ยังเกี่ยวข้องกับการแปรผกผันกับปริมาณโปรตีนของอาหารเด็ด ในทางตรงกันข้ามกับ Namroud et al, (2008) ซึ่งในระดับของการปรับปรุงใน FCR เป็นที่ยิ่งใหญ่ที่สุดเมื่อเพิ่มปริมาณโปรตีนจาก 17% ถึง 19% เมื่อเทียบกับการเพิ่มขึ้นจาก 19% เป็น 21% มีการปรับปรุงที่ต่ำที่สุดใน FCR ในบัญชีของ DMG เป็นข้อสังเกตที่ต่ำสุดในอาหาร ปริมาณโปรตีนของอาหารหมัดเด็ดในการทดลองในปัจจุบัน ดังนั้นปัจจัยอื่น ๆ มีแนวโน้มที่จะมีส่วนร่วมในกลไกการทำงานของ DMG

Results (Thai) 3:

อัตราส่วนการแปลงอาหารในกลุ่มควบคุมแตกต่างกันระหว่างทดลองเว็บไซต์ เช่น ดีเด่น ในการทดลองที่ 1 ( FCR = 1.55 สำหรับเพศชายและ 1.52 สำหรับหญิง ) เป็นที่พอใจในการทดลอง 3 ( FCR = 1.70 ) และค่อนข้างไม่มีประสิทธิภาพ ในการทดลองที่ 2 ( FCR = 1.81 ) ยังใช้ปรับปรุง dmg ในการทดลองที่ 1 และการทดลองที่ 3 ในการทดลองที่ 2 ใช้เป็นเพียงการปรับปรุงในช่วงเริ่มต้นเฟส ข้อมูลเหล่านี้บ่งชี้ประโยชน์ผลของการเสริม dmg ที่ใช้มากกว่าที่หลากหลายของไก่เนื้อ กับการเจริญเติบโตเป็นอิทธิพลจากไก่เนื้อสายพันธุ์แรกเริ่มอาหารและการเลี้ยงดูเงื่อนไข โดยรวมแล้ว ผลของการเสริม dmg ที่ใช้มากที่สุดและมากที่สุดอย่างต่อเนื่องจนถึงปัจจุบัน ในช่วงเริ่มต้นของระยะ ภายใต้กลไกของประสิทธิภาพของอาหารดีขึ้น มีแนวโน้มที่จะ อย่างน้อยก็บางส่วน ผลของการปรับปรุงการย่อยได้ของโปรตีนและสารสกัดจาก n-free เพราะ 3.0 การกระทำของ dmg ที่ระบบทางเดินอาหาร ( Kalmar et al . , 2010 และ prola et al . , 2013 ) ผลกระทบทางอ้อม เพิ่มไขมัน emulsification บนปรับปรุงการย่อยได้ของเศษส่วน ไม่อ้วน สามารถอธิบายได้โดยเพิ่มการเข้าถึงสำหรับเอนไซม์ย่อยอาหาร ( Kalmar et al . , 2011 ) นอกเหนือจากการใช้ไข่แดง ซึ่งความสำคัญของตับอ่อนและน้ำดีออกมาดูเหมือนจะกระจอก การย่อยอาหารความจุของไขมันในไก่เนื้อเพิ่มขึ้นตามอายุ ( Freeman , 1976 และ krogdahl , 1985 ) โดยเฉพาะอย่างยิ่ง การย่อยอาหารของน้ำมันพืชซึ่งเป็นหลักแต่เพียงผู้เดียวหรือไขมันที่มาในการทดลองในปัจจุบันคือด้อยพัฒนาในลูกไก่จนถึง 2 สัปดาห์แรกของอายุ ( Freeman , 1976 ) ดังนั้น , emulsifying ตัวแทนย่อมคาดหวังที่จะมีประสิทธิภาพมากที่สุดในการปรับปรุงการย่อยได้ในไก่เนื้อในช่วงเริ่มต้นของระยะ นอกจากนี้ยังทำหน้าที่เป็นสารตั้งต้นที่มี dmg ( Craig , 2004 ) , และ , จึง , นำไปสู่การปรับปรุงการสังเคราะห์โปรตีนในลูกไก่ที่กรดอะมิโนนี้เป็นสิ่งจำเป็น ( klasing , 2000 ) ความจริงสูงสุด ผลของ dmg ในเปลี่ยนเป็นอย่างต่อเนื่อง สังเกตในช่วงเริ่มต้น จึงไม่น่าแปลกใจแม้ว่าขนาดของกลุ่มตัวอย่างค่อนข้างจำกัด ที่สำคัญเพิ่มขึ้นในอัตราส่วนระหว่างผลผลิตเนื้อสัตว์และไขมันหน้าท้องพบว่าในการทดลอง 3 . นี้แสดงถึงการเพิ่มยันการเจริญเติบโตในไก่กระทงที่ได้รับอาหารสูตรที่เติม dmg . ใช้ไขมันได้มากกว่าต้นทุนต่อหน่วยเมื่อเทียบกับมวลพลังปอดหรือไม่ ( โปรตีน พลัส น้ำ ) ดังนั้น การเพิ่มเนื้อกับอัตราส่วนไขมันยังมีส่วนช่วยในการแปลงอาหารมีประสิทธิภาพมากขึ้น ผลลัพธ์เหล่านี้สอดคล้องกับข้อมูลก่อนหน้านี้ ซึ่งพบว่าระหว่างความสัมพันธ์เชิงผกผันแผ่นไขมันหน้าท้องและเสริม dmg อาหารกับช่วง 0 ถึง 1 กรัม / กิโลกรัมอาหารนา DMG ( Kalmar et al . , 2011 ) สาเหตุที่เป็นไปได้ของการลดไขมัน ญาติยันการเจริญเติบโตในไก่สามารถเสริม dmg เพิ่มขึ้นในการจัดหาผลของการย่อยได้ของโปรตีนเพิ่มขึ้น นี้สอดคล้องกับผลลัพธ์ของตัวอย่าง namroud et al . ( 2008 ) ผู้เขียนผู้ที่พบว่าลดลงในการสะสมไขมันหน้าท้องลดลงผู้ป่วยใช้ในไก่กระทง เมื่อเพิ่มปริมาณโปรตีนจากร้อยละ 17 ถึง 21 % นี้อยู่ในช่วงของปริมาณโปรตีนของอาหารทำให้ปัจจุบัน ไขมันหน้าท้องในกลุ่มควบคุมคลังของการสอบสวนในปัจจุบันยังไม่สัมพันธ์กับปริมาณโปรตีนของอาหารทำให้ . ในทางตรงกันข้ามกับ namroud et al . ( 2008 ) ซึ่งในระดับของการใช้มากที่สุดเมื่อการเพิ่มปริมาณโปรตีนจาก 17% เป็น 19% เมื่อเทียบกับเพิ่มขึ้นจาก 19% เป็น 21 เปอร์เซ็นต์ ต่ำที่สุดในการปรับปรุงเปลี่ยนบัญชี dmg ) ค่าอาหาร โปรตีน ที่ทำให้เนื้อหาของอาหารในการทดลองในปัจจุบัน ดังนั้น ปัจจัยเพิ่มเติมมีแนวโน้มที่จะมีส่วนร่วมในกลไกการทำงานของ dmg .